ตอนที่ 77 การไล่ออกตามแบบฉบับ
อันที่จริงแล้ว、ฉันก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับสถาบันซิลเนียสมากนัก
เนื่องจากในงานต้นฉบับ ในบรรดาโรงเรียนใหญ่ทั้งสี่ โทรัคคุงจะไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับเรื่องราวของสถาบันซิลเนียสมากนัก
แม้ว่าจะมีนักเรียนจากสถาบันซิลเนียสปรากฎตัวออกมาเป็นครั้งคราว、และทิ้งสิ่งประดิษฐ์บ้า ๆ บอ ๆ บางอย่างไว้เบื้องหลัง แต่ก็ไม่เคยปรากฏให้เห็นในเวทีหลักเลย
นั่นจึงเป็นเหตุผลที่、ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสาวสวยที่อยู่ตรงหน้าฉันเลย
การกู้ภัยเป็นเรื่องง่าย ๆ ต้องขอบคุณรุ่นพี่มิซุฮิ
เดิมที、อาจเป็นเพราะที่นี่เป็นดันเจี้ยนระดับต่ำที่ไม่ได้ยากอะไรขนาดนั้น
สาวสวยที่อยู่ที่นั่นเพียงคนเดียวโค้งคำนับพวกเราอย่างแรง
「――ขอบพระคุณมากเลยค่ะ ที่ช่วยให้ฉันรอดแล้วต้องขอบคุณจริง ๆ ค่ะ！」
เธอมีผมยาวประบ่าสีน้ำตาล และหน้าอกใหญ่
เมื่อมองแวบแรกเธอดูเหมือนเป็นสาวสวยที่สามารถพบได้ทุกที่、แต่น้ำเสียงของเธอมืดมลเกินไป
เธอ、ไม่มีชื่อเหรอ？
「ฉันดีใจที่คุณปลอดภัยน่ะ แต่อยู่คนเดียวเหรอ？ ถึงที่นี่จะเป็นดันเจี้ยนแร๊งค์ Ｄ、แต่การอยู่คนเดียวก็อันตรายเกินไปนะ」
ก็อย่างที่รุ่นพี่มิซุฮิพูด、แนวคิดพื้นฐานของดันเจี้ยนคือการพยายามพิชิตพร้อมกันหลายคน
อย่างน้อยที่สุดก็สองคน
การที่จะลองไปคนเดียว、นั่นคือสิ่งที่คุณจะเริ่มทำเมื่ออยู่ระดับประมาณA แร๊งค์
ยิ่งไปกว่านั้นนี่ก็เป็นปัญหาจังน๊า
ฉันยังไม่มีแผนที่จะพบกับนักเรียนของสถาบันซิลเนียสเลย
ไม่สิ、ก่อนอื่นฉันรู้สึกขอบคุณที่ได้เจอสาวสวยคนใหม่น๊า
「มีสถานการณ์บางอย่าง……อะ、ก่อนอื่น ให้ฉันแนะนำตัวเองก่อนเน๊ะ」
พอสาวสวยพูดแบบนั้น、เธอก็ยิ้มอย่างเป็นมิตร
「ฉัน、คารานาชิ มิยูเมะค่ะ！ เป็นนักเรียนชั้นปีที่หนึ่งในแผนกซ่อมบำรุงของสถาบันซิลเนียสค่ะ、งานอดิเรกของฉันคือการพัฒนา โดยปกติแล้ว ฉันจะทำหน้าที่ต่าง ๆ เช่นการซ่อมบำรุงไดฟ์เกียร์」
คารานาชิ มิยูเมะ……สินะ ไม่มีสาวสวยคนนี้ในข้อมูลของฉัน……！
『ข้อมูลของเธอเต็มไปด้วยช่องโหว่อย่างงั้นสินะ』
หนวกหูย๊ะ
ยังไงก็ตาม、ก็สาวสวยเน๊ะ
อืมー、ฉันเดาว่าเธอคงเป็นตัวละครประเภทรุ่นน้องน่ะ
แม้ว่าจะอยู่ชั้นเดียวกันก็ตาม、ในส่วนของความสัมพันธ์ของตัวละคร แข็งแกร่ง
ถ้าได้รวมตัวกับโซลเซียลาล่ะก็、ต้องเป็นงานศิลปะช่างยอดระหว่างหัวหน้าสุดคูลและผู้ช่วยที่ร่าเริง
ฉันตัดสินใจแล้ว
มีหลายสิ่งหลายอย่างเกี่ยวกับเด็กคนนี้มายืดหยุ่นกันเถอะ
แม้ว่าเด็กคนนี้จะสร้างเครื่องจักรＴＳไม่ได้、แต่ฉันยังสามารถขอให้เธอแนะนำฉันให้รู้จักกับคนที่รู้ว่าใครสามารถทำได้ได้ล๊า
เธอเป็นสาวสวย、และน่าจะรู้จักผู้คนมากมาย อีกอย่างคนรู้จักคนนั้นก็น่าจะเป็นสาวสวยด้วยล๊า
「แผนกซ่อมบำรุง……？ฉันยิ่งไม่เข้าใจว่าทำไมคุณถึงอยู่คนเดียวมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วน๊า」
จริงอย่างที่รุ่นพี่มิซุฮิพูด ไม่เห็นเข้าใจเลย
น่าสงสัยจังเน๊ะ ถึงจะเป็นแผนกซ่อมบำรุงแต่ดูเหมือนจะไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น
「อิย๊า、เรื่องนั้นคือฉัน……ฉันถูกไล่ออกจากปาร์ตี้ตอนที่กำลังพยายามพิชิตดันเจี้ยนแห่งนี้นะค่ะ」
มิยูเมะจังพูดเช่นนั้นโดยไม่มีวี่แววของความอับอายหรือการมองโลกในแง่ร้ายใด ๆ
ไล่ออก ……？
เอ๊ะ、คนประเภทที่จะถูกไล่ออกในดันเจี้ยนสมัยใหม่กัน……？
ยังงี้ก็เหมือนกับตัวเอกเลยเน๊
「ทำอย่างงั้น、ภายในดันเจี้ยน……」
เมื่อดูสีหน้าเคร่งขรึมของรุ่นพี่มิซุฮิแล้ว、ฉันเองก็คิดเหมือนกัน
นั่นแปลกอย่างแน่นอน
หรือพูดอีกอย่าง、คงไม่ได้หมายความว่าพยายามฆ่าใช่ไหม？
ฉัน、รู้สึกคุ้นเคยดีเลยล่ะ
เจ้าของร่างนี้คนก่อนเป็นผู้บุกเบิกในเรื่องนั้นอย่างแท้จริง
「ม๊า、พูดง่ายๆ ก็คือเขาพยายามจะฆ่าฉันเน๊ะ、ฉันน่ะ อิย๊า、ตอนที่จู่ ๆ ก็ถูกทิ้งเอาไว้ในส่วนลึกของดันเจี้ยน ฉันก็ตื่นตระหนกมากเลยー ที่ยังรอดมาได้ก็เพราะมีไดฟ์เกียร์ล่ะน่ะค่ะ」
「……งั้นเหรอ ฉันดีใจนะที่มาทัน」
รุ่นพี่มิซุฮิมีสีหน้าที่อธิบายไม่ถูก
และฉันเองก็พูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน
ก็แบบ、เด็กคนนี้เกือบถูกฆ่าตาย？
นอกจากนี้ก็ยังถูกปาร์ตี้ไล่ออกด้วย
นี่มันการทำร้ายใส่สาวสวยชัด ๆ
「ตอนนี้พวกเราเป็นนักสำรวจＢแร๊งค์กันแล้วก็ไม่จำเป็นต้องใช้คนแบบเธอมาดูแลไดฟ์เกียร์ของฉันหรอก พวกบ้าจำไม่ได้รึไงว่าเป็นใครกันที่จัดการดัดแปลงระบบของไดฟ์เกียร์ให้กันน่ะ！ฉันถูกเรียกว่าช่างไร้ประโยชน์、ทำเอาฉันโกรธมากจริง ๆ นะค๊าー！」
หืม？
ยังไงดี、เธอไม่ใช่สาวสวยในแบบที่ฉันคิดว่าเป็นงั้นเหรอ？
หรือก็คือ、เธอมีส่วนอย่างมากในการเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับปาร์ตี้、แต่กลับถูกล้อเลียนและถูกไล่ออกโดยคนที่ลืมไปว่าเธอมีค่าแค่ไหนเหรอ？
「……ก่อนอื่น、คารานาชิซัง ระบบของไดฟ์เกียร์พวกนั้นจะหยุดการทำงานไหม หากว่าคุณไม่ได้ทำการบำรุงรักษาไดฟ์เกียร์พวกนั้นเป็นประจำน่ะครับ？」
『เกิดอะไรขึ้น จู่ ๆ ก็ตั้งถามคำถามที่เฉพาะเจาะจงเช่นนี้』
ไม่มีอะไรหรอก、มีบางอย่างที่ฉันกังวลนิดหน่อย
หากการทำนายของฉันถูกต้อง、เด็กคนนี้น่าจะไม่ใช่แค่สาวสวยธรรมดา
「มิยูเมะก็ได้、ไม่ต้องใช้คำสุภาพขนาดนั้นー ยังไงก็ตาม、ฉันเข้าใจเป็นอย่างดีเน๊ะ ถูกต้องแล้วล่ะ ตั้งแต่แรกแล้วไดฟ์เกียร์ก็เป็นอุปกรณ์ที่จะอ้างอิงถึงร่างกายของเจ้าของแบบเรียลไทม์、ข้อผิดพลาดจึงเกิดขึ้นได้ทุกวัน เพราะแบบนั้นแล้ว、นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมการบำรุงรักษารายวันจึงเป็นสิ่งสำคัญเน๊」
「คุณอธิบายเรื่องนั้นให้ปาร์ตี้ฟังหรือเปล่าครับ？」
มิยูเมะจัง、ส่ายหัวแล้วบอกว่า「ถึงจะพูดไปพวกเขาก็ไม่เข้าใจหรอก」
เป็นไปได้ยังไงที่เด็กนักเรียนของสถาบันซิลเนียสจะไม่เข้าใจเรื่งนั้นกัน、แบบนั้นดีแล้วเหรอ
ทว่า、แต่ตอนนี้ความเป็นไปได้อย่างหนึ่งก็เข้ามาในใจ
เด็กคนนี้、อาจจะเป็นตัวเอกของบทที่ต้องถูกไล่ออก
「เรื่องนั้นมีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะ？」
「ไม่หรอกครับ、ไม่มีอะไร」
ฉันรู้ว่าไม่มีเรื่องราวเกี่ยวกับสถาบันซิลเนียส、ในเนื้อเรื่องหลักของลูทราแห่งโลกกระจก
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันลดความระมัดระวังลง
แถมนอกจากนี้ยังมีเกมโซเชียลด้วย、ดังนั้นฉันไม่แปลกใจเลยถ้ามีการสร้างภาคแยกขึ้นมาโดยที่ฉันไม่รู้น๊า
นักเขียนงานต้นฉบับบอกว่าหากเขาจะทำภาคแยกก็จะเป็นของโรงเรียนคิโซ หรือวิทยาลัยดนตรีโครมาล่ะ、แต่เห็นได้ชัดว่าเด็กคนนี้มีพลังของตัวเอกมากเกินไป
งั้นเหรอ、ภาคแยกของสถาบันซิลเนียสสิน๊า
หากในกรณีนั้น พวกเราไม่ผิดพลาด――
「ผิดปกติจังน๊า」
「เอ๊ะ？ผิดปกติ？」
「อ้า、เรื่องของทางนี้น่ะ โทษที」
หรือก็คือเป็นเรื่องแบบนั้นล่ะ
【ผู้ถูกไล่ออกของสถาบันซิลเนียส～คุณจะไม่สามารถแข็งแกร่งได้หากไม่มีโปรแกรมพิเศษที่สร้างโดยฉัน、แต่ก็ไม่สำคัญอีกต่อไปเน๊ ฉันจะปล่อยให้คุณทำตามใจชอบ～】
แบบนั้นล๊า
ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าจะได้พบกับตัวละครหลักอย่างสาวสวยซามะในที่แบบนี้
ขอบพระคุณขอบพระคุณ……！
ฉันสงสัยจังว่าเรื่องราวนี้จริง ๆ จะเป็นแบบไหนกันแน่
ต้องมีคนช่วยสถานการณ์นี้หรือเปล่า、หรือบางทีมิยูเมะจังอาจจะมีความคิดที่ตื่นขึ้นมาจนหนีออกจากสถานการณ์นี้ไปได้
「ยังไงก็เถอะ、จะเกิดอะไรขึ้นถ้าไม่มีใครมากันครับ？」
「ก็ตายแน่นอนเน๊ะ จะหนีก็หนีไม่พ้น、และฉันก็เอาชนะจ้าวดันเจี้ยนไม่ได้ด้วยค๊า」
「แล้วรู้จักใครที่พอจะมาช่วยได้ไหมครับ？」
「อืมー、ไม่มีแหละ？」
อืมー、ฉันไม่รู้ว่าทางไหนจะเป็นเนื้อเรื่องทางการกัน
「เคย์、เกิดอะไรขึ้น จู่ ๆ ก็ถามเรื่องแบบนั้น」
「……ผมกังวลนิดหน่อยนะครับ」
ช่างเถอะช่างเถอะ
ฉันไม่ควรถามแบบนี้ในที่แบบนี้น๊า
สำหรับตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะเป็นความคิดที่ดีที่จะแสดงร่วมกับเด็กคนนี้、พอเจอเรื่องที่ดูเหมือนเป็นภาคแยกก็จะได้รีบปรับแก้เส้นทาง、และถอนตัวหายไปได้อย่างรวดเร็ว
นอกจากนี้、ฉันอยากจะขอให้เธอแนะนำคนที่สามารถสร้างเครื่อง ＴＳ ให้ฉันรู้จักด้วย
「รุ่นพี่มิซุฮิ、ทำไมเราไม่พาเธอคนนี้กลับไปที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมด้วยกันก่อนล่ะครับ？หากพวกเขารู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่、คนที่ทิ้งเธอไว้ที่นี่อาจจะกลับมาหลอกหลอนเธออีกครั้งก็ได้นะครับ」
「นั่นก็จริงน๊า」
เธอคนนี้เป็นถึงตัวละครเอกสาวสวยล๊า
จะต้องได้รับการปฏิบัติด้วยความเคารพ
บางทีพวกเราอาจทำเหตุการณ์หรือธงบางอย่างผิดพลาดไป
ดังนั้นพวกเราจะต้องไม่ดำเนินการใด ๆ จนกว่าจะพบทางเลือกอื่น
『ยังไงดี รู้ตัวไหมว่าตัวเธอพูดมากมากเลยน่ะ、เธอแค่อยากจะอยู่กับสาวสวยคนใหม่ให้นานที่สุดแค่นั้นใช่ไหมเน๊ะ？』
คูล×สาวร่าเริง！
『ไม่คิดที่จะปิดบังเลยเน๊』
ฉันจะลองติดต่อเธอในภายหลังในฐานะโซลเซียลาดูล๊าー＾＾
ถ้าไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักของงานต้นฉบับล่ะก็จะติดต่อนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ได้จริงไหม、วะฮ่าๆๆๆ
ไม่เป็นไรไม่เป็นไร、ฉันจะพากลับไปสู่เรื่องราวของเด็กคนนี้ในตอนท้ายเอง
ฉัน、ฉันอ่านเรื่องแบบนั้นมาเยอะแล้ว ฉันจึงมั่นใจในการมองหากระแสของเรื่องล๊า
「ก็อย่างที่ว่าไป、มิยูเมะจัง ถ้าคุณไม่ว่าอะไรจะมาที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมก่อนไหม？」
「จะดีเหรอคะ？ ฉัน、มีอะไรที่สามารถตอบแทนให้ได้เลย？」
「ไม่มีปัญหา พวกฉันไม่ใช่โรงเรียนใจแคบแบบนั้นน๊า」
「จ๊า、ถ้าอย่างงั้นฉันก็ขอรับความหวังดี ขอรบกวนด้วยนะคะ」
มิยูเมะจังพูดแล้วก้มหัวโค้งคำนับ
อืมー、จริงอยู่ที่ว่าเมื่อมองแบบนี้ ทรงผมและสีผมก็ดูกลาง ๆ
จะตัวละครหลัก、หรือจะรูปแบบแรกสำหรับการสร้างตัวละคร……ยิ่งมองเด็กคนนี้มากขึ้นเท่าไร ก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นตัวละครหลักมากขึ้นเท่านั้น
เนื่อกจากอาจจะเป็นภาคแยกของสถาบันซิลเนียสจึงอาจจะไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักอย่างลึกซึ้ง、อาจจะเป็นเรื่องสั้นเล็ก ๆ
จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันเป็นเรื่องราวอันนุ่มฟูเกี่ยวกับการพัฒนาที่สาวสวยมารวมตัวกันล่ะ
และเพราะฉันทำให้เรื่องราวยุ่งเหยิงตั้งแต่ต้น ฉันจึงกลายเป็นอาชญากรผู้ยิ่งใหญ่
การพัวพันกับมิยูเมะจังกลายเป็นอาชญากรรมล่ะ
『ถ้าเช่นนั้น เทรุคามิ มิซุฮิก็ต้องมีส่วนรับผิดชอบต่ออาชญากรรมเดียวกันนี้ใช่หรือไม่？』
กำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่ คน ๆ นั้นเป็นสาวสวย ดังนั้นไม่เป็นไรไงล๊า
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ปล. ทั้งที่สาวสวยคนใหม่บอกไม่ต้องพูดสุภาพแล้วทำไมถึงยังมีคำลงท้ายนั้น เพราะตั้งใจใส่คำลงท้ายครับ/ค่ะ เพื่อให้แยกออกว่าใครกำลังพูดอยู่น้อ พอไม่ใส่แล้วคนแปลยังงงเลย ฮา
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ไร้สาระ
ช่วงนี้เหมือนนั่งเก้าอี้ทรงผิดมากไป เลยปวดก้นมาก แถมยังรู้สึกเหมือนเลือดที่ขาไม่ไหลเวียนเลย
ลุกๆนั่งๆแทบหน้ามืด พอได้เหยียดขาก็เหมือนเหน็บกินบ่อยๆ แถมยังปวดกล้ามเนื้อขาทั้งที่ไม่ได้ยืนนาน
สงสัยได้เสียตังค์หาเก้ากี้ปิคนิกสำหรับนอกบ้านดีๆ มาใช้แล้ว ฮา
