[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการTSหรอก - ตอนที่ 74 ม่านรักสุดท้าย และ เป้าหมายสาวดุ้น
- Home
- All Mangas
- [นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการTSหรอก
- ตอนที่ 74 ม่านรักสุดท้าย และ เป้าหมายสาวดุ้น
ตอนที่ 74 ม่านสุดท้ายและเป้าหมาย
「อ้าาาาาา、พวกนั้นเองก็กำลังจะหนีไปแล้วนะค๊า!?」
เอย์น่ากรีดร้องขึ้นมา、เมื่อเธอเห็นครัมและฮิคาริกำลังจะจากไปเช่นกัน
โรคุฮาระคว้าต้นคอของเอย์น่าเอาไว้ ขณะที่เธอกำลังโน้มตัวออกมาจากรูบนหลังคาของศูนย์ทดลอง、และพูดด้วยความเบื่อหน่าย
「นี่หล่อน、ไม่มีจรรยาบรรณเลยรึไง?」
「มีสิคะ? พูดไปแล้ว、ทำไมเมื่อกี้ถึงไม่ใช้ทะลวงดาราเข้าใส่ตอนที่โอเน่ซามะกำลังไร้การป้องกันล่ะคะ โอกาสแบบนั้นมีมาไม่บ่อยหรอกนะค๊า」
「……พอเห็นหล่อนที่เป็นแบบนี้แล้ว、ก็คิดเลยว่าสมกับเป็นดีมอนเกียร์จริง ๆ พอสถานการณ์เป็นใจแบบนี้ก็จะเอาทันทีเลย」
นั่นคือคำวิจารณ์ของโรคุฮาระเกี่ยวกับเอย์น่า、ดีมอนเกียร์ดูเป็นมนุษย์มากกว่าใคร ๆ
「ทันทีฉันอุตส่าห์รวบรวมความกล้าเพื่อบอกว่าโอเน่ซามะอยู่ที่ไหนแท้ ๆ……」
「เรื่องนั้นทำได้ดีมาก ทว่า、ม๊ะ、ไงดี……ข้าเองก็ไม่ได้อยากจะกลายเป็นไอ้สารเลวแบบนั้นเหมือนกันน๊า」
คำสั่งจับโซลเซียลายังคงมีผลอยู่
หากมีโอกาส ก็ไม่ควรพลาด และโดยเฉพาะอย่างยิ่งโรคุฮาระก็มีเหตุผลที่จะจับโซลเซียลลา
「……จ๊า、เดาว่าวันนี้ฉันก็ต้องกินถั่วงอกเหมือนเดิมสิเน๊ะ」
「อร่อยนะโว๊ย、ถั่วงอกน่ะ」
「อู๊ว……ถ้าไม่ไปถล่มเขตใจกลางเมืองขนาดนั้น……ก็คงไม่ต้องไปกู้เงินมากขนาดนั้น……」
เขตใจกลางเมืองของโรงเรียนคิโซมีบทบาทในด้านการท่องเที่ยว
ค่าใช้จ่ายในการทำลายพื้นที่ส่วนใหญ่、การทำให้นักเรียนเป็นบ้าชั่วคราว และทำให้การทำงานของโรงพยาบาลเป็นอัมพาตนั้นเป็นค่าใช้จ่ายหนักมาก
「ฮ่าๆๆๆ、ประธานนักเรียนค่อนข้างจะโกรธมากด้วยน๊า สำหรับข้าแล้ว、คงจะดีไม่น้อยหาการยิงถล่มนั้นช่วยให้แย่งชิงตำแหน่งประธานสภานักเรียนมาได้」
「ทำถึงได้อยากสู้แค่ตอนที่ฉันไม่อยากสู้กันค๊า เป็นปีศาจร้ายเหรอค๊า?」
เขาขี้เกียจเกินไปที่จะตอบด้วยคำพูด、ดังนั้นจึงทำเพียงลูบหัวเอย์น่า
จากนั้น、เมื่อพวกครัมหลุดออกไปนอกสายตส เขาก็ลุกขึ้น
ในมือ、เขากำลังถือดาบคู่ของตัวเองไว้อยู่
「……พวกนั้นก็ไปกันแล้ว、ดังนั้นก็ไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว กลับกันเถอะ」
「ลีดเดอร์?」
โรคุฮาระพูดขึ้นขณะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
เอย์น่าเอียงหัว、ขณะที่ถูกโรคุฮาระกอด
ทันทีหลังจากนั้น พื้นที่ด้านหลังโรคุฮาระก็ถูกกลืนหายไป
จากความว่างเปล่าที่ไม่มีแสงสว่าง、สาวน้อยผมสีดำที่ดูเหมือนจะละลายไปในความมืดปรากฏขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
「นั่นเป็นลางสังหรณ์ที่น่าขยะแขยง、เช่นเคยเน๊ー」
สาวน้อยคนนี้、มีชื่อว่า ทาทารา ทาทาริ
เป็นหนึ่งในS แร๊งค์ที่ปกครองเมืองแห่งโรงเรียน
「เอย์น่าจัง、ไม่ได้เจอกันนานเลยเน๊ー ……ซู๊ดดดด」
เมื่อทาทาริเห็นเอย์น่าก็โบกมือให้อย่างเป็นมิตร
แต่、ในขณะเดียวกันก็ส่งเสียงเหมือนทนความหิวไม่ได้ออกจากท้องพร้อม ๆ กัน
「ยังคงฟังดูเป็นเสียงไร้มารยาทเหมือนเคย ไม่มีอาหารให้แกหรอกเน๊、ไปกินขยะซะไป」
「หืมโม๊วー ที่นายกดดันฉันตลอด เพราะฉันพยายามจะกินโซลเซียลางั้นสิเน๊ー?」
「แน่นอนอยู่แล้วไม่ใช่รึไง ข้าคือผู้เดียวที่จะเอาชนะยัยนั่นได้」
โรคุฮาระหัวเราะอย่างโหดเหี้ยม ขณะที่ชี้ปลายดาบคู่ไปที่ทาทาริ
ทาทาริเองก็ยังเช็ดน้ำลายเมื่อเห็นแบบนี้
「จ๊า、ทั้งคู่ก็ดูเหนื่อย ๆ งั้นมากินด้วยกันไหมล่ะเน๊ーฟุๆๆๆ、ครั้งนี้ฉันทำไม่ได้、แต่ครั้งหน้าจะต้อง…… ฟุๆๆ……นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นโซลเซียลาในชีวิตจริง และเธอก็ดูน่าอร่อยจริง ๆ เน๊ー」
「ฮี่っ」
「เอย์น่า、ถ้าคู่ต่อสู้เป็นยัยนี้ อนุญาตให้ใช้ทะลวงดาราได้เลย」
「น่ารังเกียจที่สุดเลยค๊า! กลับไปซะ! ฉัน、ไม่ชอบคน ๆ นี้เลยค๊า!」
「อาร๊า、ฉันออกจะชอบเธอน๊า ซู๊ดดดด」
「ชอบในแง่ของอาหารไม่ใช่รึไงค๊าぅ!? ลีดเดอร์ぁ!」
เมื่อเห็นเอย์น่าเกาะเสื้อของตัวเองและร้องไห้、โรคุฮาระก็ถอนหายใจ
จากนั้น、ก็ทำให้ดาบคู่หายไป และโบกมือไล่ทาทาริให้หายไปซะ
「จะไม่สู้หน่อยเหรอー?」
「พวกเราทั้งคู่、ต่างก็ไม่ต้องการสู้จริงไหม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง、แกจะต่อสู้เมื่อต้องการกินเท่านั้นเน๊」
「……เป็นเอย์น่าจังก็ดีย์ー?」
「ถ้าอย่างงั้น、แกก็คงต้องอดตายไปซะ」
สายตาของพวกเขาประสานกันไม่กี่วินาที
ก่อนที่จะเป็นทาทาริที่เป็นคนแรกที่ยอมแพ้ไปให้กับบรรยากาศตึงเครียดที่ไม่สามารถผ่อนคลายได้แม้แต่ชั่วขณะหนึ่ง
「เข้าใจแล้วー ฉันเอง、ก็ไม่อยากเผาผลาญแคลอรี่มากกว่าที่กินเข้าไปเน๊ー」
ทาทาริ、หยิบอาหารพร้อมทานแบบพกพาออกมาจากกระเป๋าด้านในของเครื่องแบบและเริ่มกินมัน
เมื่อเห็นแบบนั้น、เอย์น่าก็พูดขึ้นว่า「อะ、ดีจังน๊า」、ขณะเดียวกันโรคุฮาระก็ได้แต่ลูบหัว
「เอย์น่าจังอยากกินด้วยกันเหรอー?」
「แม่นี่จะกินถั่วงอกของข้าตอนที่กลับถึงบ้านแล้วโว๊ย อย่ามาทำให้อิ่มด้วยอาหารที่ไม่เป็นประโยชน์สิฟ๊ะ」
「โม๊วー、ปลาก็จับไม่ได้เน๊ー จ๊า、ฉันจะกลับแล้วเน๊ー ให้อยู่ที่นี่ต่อไป、ฉันก็กินอะไรไม่ได้จริงไหม」
พอพูดแบบนั้นแล้ว、ทาทาริก็หันหลังกลับอย่างไร้การระวังตัวต่อหน้าโรคุฮาระ
ทันใดนั้น、ก็มีเสียงของบางสิ่งถูกฉีกขาด รูที่ว่างเปล่าก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า
ทาทาริหายไปราวกับถูกกลืนเข้าไป
แต่、ราวกับว่าพึ่งนึกบางอย่างขึ้นมาได้ เธอก็หันกลับมาพูด
「มาลองคิดดูแล้วー、ปกติแล้วโซลเซียลาอยู่ที่ไหนกันเน๊ー?สถานการณ์ปัจจุบัน、นายเป็นคนเดียวที่ได้สู้กับโซลเซียลาจริงหม๊ายーมีเบาะแสเกี่ยวกับตัวตนของเธอหรือเปล๊าー?」
「……ข้าไม่รู้โว๊ย ถ้ารู้อะไรแบบนั้นจริง、ข้าคงบุกไปถล่มแก้แค้นนานแล้วเฟ๊ย」
「…………ก็จริงแหละเน๊ー」
ทาทาริ、จ้องมองโรคุฮาระอยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วก็หายเข้าไปในความว่างเปล่าราวกับว่าพอใจแล้ว
ไม่นานหลังจากที่เธอหายไป、ช่องว่างก็ปิดลง
มีเพียงความเงียบที่ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นตั้งแต่แรก
「พวกเราก็กลับกันเถอะ」
「อะ、ค๊า」
เอย์น่าพยักหน้า、และเดินตามโรคุฮาระไป
「อาโน๊、แบบนี้ดีแล้วเหรอคะ」
「เรื่องอะไร」
「ที่ไม่บอก、เรื่องของเน่ซามะ」
โรคุฮาระ、ไม่เพียงแค่เบาะแส ในความเป็นจริงเขารู้ตัวตนที่แท้จริงของโซลเซียลาด้วยซ้ำ
เขาอาจมีข้อได้เปรียบเหนือS แร๊งค์คนอื่น ๆ เพราะเขาไม่เพียงแต่จะรู้จักโรงเรียนที่เธออยู่เท่านั้น แต่ยังรู้ใบหน้าที่เธอมักจะใช้ด้วย
「ข้าไม่สนใจหรอกเฟ๊ย นั่นคือเหยื่อของข้า」
「งั้นเหรอคะ……ท้ายที่สุดแล้วก็อยากที่จะสู้ตัวต่อตัวสิเน๊ะ、ลีดเดอร์น่ะ」
「กลัวขึ้นมารึไง?」
「ใช่ค่ะ! ฉันกังวลมากเลยนะคะ!」
เอย์น่าพูดต่อ「แต่ว่า」
「พอถึงเวลาที่จะเริ่มการต่อสู้อีกครั้ง、ก็ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้เลย、ดังนั้นฉันคิดว่ามาทำให้เละเทะโดยสมบูรณ์กันไปเลยยยยย!」
เอย์น่ายกนิ้วให้ด้วยรอยยิ้มที่สวยงามและสิ้นหวัง
เมื่อเห็นแบบนี้、โรคุฮาระก็ตะโกนออกมา「ดีล่ะ!」
「จ๊า、ถ้าอย่างนั้น มากินราเมนเพื่อให้มีชีวิตชีวาเถอะ!」
「เอ๊ะ、จะดีเหรอค๊า!? ก็เงิน、กับบัญชีทั้งหมดถูกแช่แข็งแล้วนี่คะ、แถมเงินในกระเป๋าก็ถูกประธานสภานักเรียนยึดไปด้วย……」
「เอย์น่าเอ่ย、ข้าคือS แร๊งค์、โรคุฮาระแห่งความรุ่งโรจน์เลยนะเอ๊ย……? ข้าแน่ใจว่าตัวเองมีบัตรที่ใช้มีชื่อประธานอยู่!」
「โอออออออ!!!」
เอย์น่าเมื่อเห็นบัตรเครดิตที่โรคุฮาระหยิบออกมา เธอก็เกิดปฏิกิริยาตอบรับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของวันนี้
「ถ้าชนะ ข้าจะให้หล่อนเลือกท็อปปิ้งได้มากเท่าที่ต้องการ แต่ในเมื่อแพ้、ก็อย่างเดียวเท่านั้น」
「หนึ่งอย่าง แปลว่ายกโทษให้ฉันสิเน๊ค๊า!? ยั๊ตต้า……!」
เมื่อเห็นเอย์น่าชูกำปั้นเล็ก ๆ ขึ้นฟ้า、โรคุฮาระก็ยิ้มขึ้นมาทันที
(S แร๊งค์คนอื่น ๆ เองก็คงกำลังมองหาโซลเซียลากันเอย่างจริงจังอยู่แน่นอน แต่ข้าก็ยังมีสิ่งที่เรียกได้ว่าเป็นสงครามกับโรงเรียนมิคาเงะ、ดูเหมือนข้าจะไม่ต้องเบื่อไปสักพักล่ะน่ะ)
เป็นการมาถึงของโลกที่วุ่นวาย
เหนือสิ่งอื่นใด มันเป็นจุดเริ่มต้นของโลกที่โรคุฮาระแสวงหา
(อ้า น่าสนใจจริงเน๊! ต่อจากนี้ไป นี่คือเหตุผลว่าทำไมเมืองแห่งโรงเรียนถึงดีที่สุดไงล่ะ!)
โรคุฮาระยิ้มเพื่อระงับอารมณ์ที่เร้าร้อนในใจ
ดวงตาคู่นั้น จับจ้องไปที่ดวงดาว
■
อรุณสาหวัสค๊าー!!!
เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากจบแบบมีความสุข รู้สึกดีมากเลยเน๊!!!
『เธอนี่แข็งแรงตั้งแต่เช้าเลยเน๊』
เพราะเมื่อวานฉันได้เห็นบางสิ่งที่งดงามแหละเน๊
ม๊ายสิ๊、ท้ายที่สุดแล้ว สาวสวยคือคนที่ต้องช่วยชีวิตเอาไว้น๊า
ฉันเปิดหน้าต่างห้องของฉัน
เอี๊ยด、ด้วยเสียงเอี๊ยด อุปกรณ์โลหะของหน้าต่างก็หลุดออกมาและตกลงกับพื้น
「อะ」
สักพักก็มีเสียงกรุ๊งกริ๊ง
อาー、ฉันต้องทำความสะอาดทีหลัง
『เอาน่า、ทำไมเธอไม่ใส่ใจห้องของตัวเองให้มากขึ้นกว่านี้ล่ะ? คิดจะอยู่ในสถานที่แบบนี้ที่เหมือนกับซากปรักหักพังไปอีกนานแค่ไหนกัน』
จนถึงตอนนี้、ฉันใช้เงินทั้งหมดไปกับสินค้าแต่งหญิงแล้วล่ะนะ
ดังนั้นจึงไม่มีเงินซื้อเฟอร์นิเจอร์ใหม่หรือซ่อมรูที่ผนัง
ฉันคิดว่าน่าจะถึงเวลาแล้วที่จะจัดห้องให้เหมาะสม
นอกจากนี้、ฉันอยากจะสร้างห้องลับที่สามารถเล่นเป็นสาวสวยลึกลับได้เต็มที่ด้วยล๊า
『ดีจังเน๊、ทำไมเราไม่ใส่ไพ่ทาโรต์หรือลูกตุ้มไว้ตรงนั้นล่ะ』
ยอมรับสิ่งนั้น
ตัดสินใจแล้ว、ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่องานกู้ภัยดันเจี้ยนตั้งแต่วันนี้ล๊าー!
『หากสนใจก็มากำจัดดันเจี้ยนด้วยกันเถอะเน๊^^』
พวกเราในตอนนี้เป็นอิสระแล้ว
เหตุผลนั่นก็เพราะ、เกือบทุกอย่างในโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมได้รับการแก้ไขแล้ว
เหลือก็เพียงรอเนื้อหาตอนท้ายเท่านั้น
หลังจากนั้น、สิ่งที่ต้องทำก็คือการทำให้ดันเจี้ยนTSปลอดภัย
ส่วนเรื่องการทำสงครามกับโรงเรียนคิโซ、ม๊า……อืม、พวกโทรัคคุงจะพยายามอย่างเต็มที่เองล๊า
เชิญชมความสำเร็จของโทรัคคุงจากที่นั่งพิเศษกันดีกว่า
ดังนั้นตอนนี้ฉันจึงตัดสินใจอุทิศเวลาทั้งหมดให้กับงานอดิเรกของตัวเอง
ก่อนอื่นไปทักทายทุกคนในโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมกันเถอะ
เป็นเรื่องรู้สึกดีย์ที่ได้กล่าวสวัสดียามเช้ากับสาวสวยในตอนเช้าเน๊!
ฉันก็มุ่งหน้าไปที่ห้องสภานักเรียนตามปกติ
วันนี้、ฉันสามารถสัมผัสบรรยากาศที่มีชีวิตชีวาดั้งเดิมได้แม้กระทั่งจากหน้าประตู
「อรุณสวัสดิ์ครับ」
ฉันเปิดประตูเข้าไป、และทักทายในฐานะนาตากิ เคย์
รุ่นพี่มิโรคุ、 รุ่นพี่มิซุฮิ、 โทอาจัง、และน้องใหม่ นานะจัง ต่างก็อยู่ที่นี้กันทั้งหมด
เมื่อพวกสาว ๆ สังเกตเห็นฉันก็เริ่มส่งเสียงทักทายกัน
「อรุณสวัสดิ์นะจ๊ะ เคย์คุง」
รุ่นพี่มิโรคุกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มที่โต๊ะประธานนักเรียน
ท้ายที่สุด รุ่นพี่มิโรคุก็เหมาะกับการอยู่ตรงนั้นน๊า!
「อรุณสวัสดิ์คะ、นาตากิ เคย์ อาหารเช้าวันนี้คือ、เหตุผลผัดถั่วงอก」
「อะ、ขอบคุณ」
นานะจังยื่นผัดถั่วงอกส่วนของฉันมาให้
ฉันรับไว้ กล่าวขอบคุณ แล้วนั่งลงบนโซฟา
「วันนี้ฉันกับโทอาจังช่วยกันทำด้วยกันล่ะ?」
「ปะ、เป็นยังไงบ้างคะ?」
ฉันกินเข้าปากหนึ่งคำ、แล้วก็หมดสติไปชั่วขณะหนึ่ง
ความเร็วในการประมวลผลของสมองของฉันไม่สามารถตามทันกับการทำอาหารโฮมเมดโดยสาวสวยดับเบิ้ลได้
「อร่อยมาก……อร่อยมากจริงเลยครับ!」
「ฟุๆๆๆ ดีจัง เน๊ะ、โทอาจัง」
「อืม! มีเยอะแยะเลยนะคะ กินให้เยอะ ๆ เลยเน๊ะ!」
ฉันมองดูกองถั่วงอก、แล้วมองดูรุ่นพี่มิซุฮิที่นั่งตรงข้ามกับฉัน
งั่ม งั่ม งั่ม、รุ่นพี่มิซุฮิพยักหน้าอย่างมีความสุขขณะเคี้ยวถั่วงอก
เธอเองก็ดีใจที่ได้กินอาหารฝีมือเพื่อนสมัยเด็กอีกครั้งเน๊ะ
「ถ้าอย่างงั้น、ผมก็ไม่เกรงใจ――」
ขณะที่ฉันกำลังจะเพลิดเพลินกับเมนูถั่วงอก ฉันก็นึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้
――นี่มันเป็นแค่ฮาเร็มธรรมดาไม่ใช่เหรอ
หัวหน้าผู้พิพากษา!
『โทษประหารชีวิต』
ไร้ซึ่งเมตตา!?
ไม่สิ、ไม่จำเป็นเน๊ะ
ก็แบบฉันไม่ใช่สาวสวยล่ะนะ
จ๊า、ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกลายเป็นสาวสวยเน๊!
ด้วยพลังของอาหารเช้าแบบโฮมเมดของสาวสวยที่ฉันกำลังกินอยู่ฉันจึงกลายร่างเป็นสาวสวยสุดลึกลับ
แน่นอนว่า、รูปลักษณ์ภายนอกยังคงดูเหมือนนาตากิ เคย์อยู่
ความเป็นสาวน้อยของฉันเพิ่มขึ้นเล็กน้อย、แต่ฉันมั่นใจว่าสามารถปกปิดสิ่งนั้นได้ดี
หัวหน้าผู้พิพากษา!
『พลิกผัน บริสุทธิ์!』
ตุลาการจงเจริญ!
จากการตรวจสอบอย่างเข้มงวดโดยไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง、ฉันดีใจที่ฉันยังมีชีวิตอยู่
ทว่า、การกลายเป็นซุปเปอร์สาวสวยลึกลับทุกครั้งเพื่อจุดประสงค์นี้ต้นทุนถือว่าแย่
……ดีล่ะ、ฉันตัดสินใจแล้ว
『ลางไม่ดีเลย』
ต่อไป、ค้นหาอุปกรณ์เปลี่ยนเพศที่ให้คุณเป็นสาวสวยได้ในระยะเวลาจำกัด
『……หากมีสิ่งนั้น、เธอก็ไม่ต้องการดันเจี้ยนที่กำลังมองหาอีกต่อไป』
เรื่องนั้นไม่จำเป็นอีกแล้ว
ในตอนที่พวกโทรัคคุงโดนเปลี่ยนเพศชั่วคราวโดยTSดันเจี้ยน、พวกเขาก็พยายามเปลี่ยนกลับโดยใช้เครื่องทันที
ยังไงก็ตาม、ก็ไม่สามารถคืนร่างเดิมได้
นั่นเป็นเพราะว่าวิญญาณกลายเป็นสาวสวยซึ่งล้มล้างแนวคิดไปโดยสิ้นเชิง
โทรัคคุงซึ่งมีงานอดิเรกและความคิดค่อนข้างคล้ายกับสาวสวยก็กังวลอยู่แล้ว
นั่นเป็นเราะเครื่องจักรสามารถเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ภายนอกได้เพียงเท่านั้น
เมื่อเป็นเช่นนั้นก็ไม่สามารถเรียกเธอว่าเป็นสาวสวยตัวจริงได้
『อืมอーดูเหมือนว่าจะเข้าใจ แต่ก็ไม่เข้าใจน๊า』
และ、สถาบันซิลเนียสก็ได้สร้างเครื่องแปลงเพศที่ให้พวกโทรัคคุงได้อากาสได้ใช้งานก่อน
ดังนั้น、เป้าหมายต่อไปของฉันก็ถูกกำหนดไว้แล้ว!
『ก็แค่พูดตามที่ฉันพูดเองน๊า』
เราแค่จะต้องจ่ายเงินจำนวนมากให้กับนักเรียนที่หน้าตาฉลาดของสถาบันซิลเนียส、และให้พวกเขาสร้างอุปกรณ์TSให้ล่ะ!
『จบเรื่องรสนิยมทางเพศแล้ว คนรวย?』
นั่นถูกต้องเลย
ขณะที่ฉันกำลังกินถั่วงอก、ก็ได้เขียนแผนภูมิที่สมบูรณ์แบบไว้ในหัว
หลังจากได้พบกับนักเรียนของสถาบันซิลเนียส……กลายเป็นเพื่อที่ดีต่อกัน……ทำเงินได้มากมาย……ดีย์!
『จะเป็นอย่างที่พูดในแผนภูมิไหมน่ะ? รอบนี้』
หนวกหูย๊า
ในงานต้นฉบับ สถาบันซิลเนียสไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักมากนัก ดังนั้นจึงไม่เป็นไรหากมีช่องว่างในแผนล๊า!
นานแล้วที่ฉันไม่สามารถเคลื่อนไหวได้โดยไม่ต้องกังวลกับสิ่งรอบตัวเน๊!
『จนถึงตอนนี้ก็ไม่เคยเห็นกังวลเลย』
เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว、ก็ไปที่สถาบันซิลเนียสกันเถอะ!
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ไร้สาระ
สองสามวันนี้ฝนตกต่อเนื่องทั้งวัน ลมหนาวก็มาคู่อีก พอต้องไปนั่งขายของกลางสายฝนลมหนาวซัดมาพร้อมละอองฝนนี่อย่างหนาวเลยน้อ นั่งขาสั่นงั่กๆ ฮา
แล้วกลางคืนมาเจอแผ่นดินไหวต่อ ขาดแต่ประตูสู่ต่างโลกโผล่มาเท่านั้นก็ครบองค์ ฮา