ตอนที่ 72 การชำระล้างและประเด็นสำคัญ
ทำให้สามารถมองเห็นภาพลวงตาได้จริงดิ……น่ากลัว……
『ก็บอกเธอไปแล้วไง ไม่เป็นปัญหาเลยสำหรับฉันที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสมองของมนุษย์เน๊』
นานแล้วที่ฉันไม่ได้รู้สึกกลัวเธอแบบนี้
「ฉัน……กำลังฝันอยู่……！」
「ดูเหมือนจะฝันดีทีเดียวเน๊ะ ฟุๆๆๆ、ฉันชอบคนแบบคุณ ไม่ว่าคุณจะทำอะไรคุณก็จะได้รับการอภัย」
「ฮี่っ」
ฉันยกคางของศาสตราจารย์ขึ้นแล้วมองเข้าไปในดวงตาของเธอ
ภาพสะท้อนของตัวฉันในดวงตาของศาสตราจารย์ช่างลึกลับน่าพิศวง
「อย่ากลัวไปเลย ฉันกำลังจะบอกว่า ฉันจะตกแต่งตอนจบที่น่าตื่นตาตื่นใจให้กับเรื่องราวฮีโร่ของคุณเองไงล่ะ？」
เธอพยายามจะวิ่งหนี、แต่โซ่ที่มัดไว้ก็ทำให้เธอหนีไม่ได้
ถึงจะมีของอย่างเช่นปีกแสง、แต่ของแค่นั้นก็ไม่มีทางเอาชนะสาวสวยลึกลับได้หรอก
แต่ว่าปีกแสงสิน๊า……ฉันก็อยากได้เหมือนกัน
『อืมー、จะลองพิจารณาดู ทว่า กับเธอแล้วคงไม่ใช่อิมเมจของปีกแสงหรอกน๊า』
เป็นจุดยากเลย
หากให้ความสำคัญกับรูปลักษณ์ภายนอกมากเกินไป、ก็จะดูเหมือนพวกผู้เล่นที่สวมใส่อุปกรณ์เน้นประสิทธิภาพจนเหมือนคิเมร่าไปแทน
ฉันต้องการรักษาความเป็นเอกภาพ、และความรู้สึกลึกลับเอาไว้
และ、ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาประชุมเรื่องแบบนี้เน๊ะ
「ซ้า、มาเริ่มกันเลยไหม」
ฉันวางนิ้วชี้บนหน้าผากของศาสตราจารย์
วงเวทย์สีน้ำเงินม่วงเล็ก ๆ กางออกจากปลายนิ้วชี้、คลุมหัวของ ศาสตราจารย์
ค๊า、การเตรียมการโอเค！
『ถ้าอย่างงั้น、มาทำความสะอาดสมองของสาวสวยกันเถอะเน๊』
「กะ、แกคิดที่จะทำอะไรกัน……！」
「แทรกแซงรีอินคาร์เนชั่นซิสเต็มส์(ระบบกลับชาติมาเกิดใหม่)」
「っ！？ ทำไม、แกทำแบบนี้ทำ……！」
ฉันเห็นมันในงานต้นฉบับ
「เป็นอะไรที่สะดวกมากเน๊ะ การเคลื่อนย้ายวิญญาณไปยังภาชนะอื่น สมเป็นมนุษย์จริง ๆ ต้องการมีชีวิตมากถึงขนาดนี้ เป็นคนที่ทั้งน่ารักและน่าสงสารเสียจริง 」
「แกจะไปรู้อะไร！ ถ้าไม่มีสมองของฉัน、แกก็จะไม่มีทางกอบกู้โลกใบนี้ไว้ได้！」
หนวกหู
โทรัคคุงจะเป็นคนกอบกู้โลกต่างหาก！
แค่ถ้าไม่สามารถรักษาไว้ได้เนื่องจากการล่มสลายของงานต้นฉบับ、ฉันจะรับผิดชอบเอง ไม่มีปัญหา！
「คุณไม่ใช่คนที่กอบกู้โลก คนอย่างคุณไม่สามารถแบกรับความรับผิดชอบอันหนักหน่วงในการกอบกู้โลกได้หรอก」
「นะっ、อย่ามาล้อเลียนกันโว้ยอีเด็กเวร！ ฉันนะสร้างคุณูปการไปมากขนาดไหนแล้วกั๊ก ――กี๊っ！？」
วงเวทย์ถูกเปิดใช้งาน、แล้วการแสดงออกของศาสตราจารย์ก็บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด
แขนขาที่สามารถขยับได้เล็กน้อยสั่นเทา、พยายามอย่างยิ่งที่จะหลุดพ้นจากความเจ็บปวด
「กะ、แกทำอะไรลงไป」
「ฉันกำลังแทรกแซงวิญญาณของคุณอยู่ไงล่ะ」
ศาสตราจารย์เบิกตากว้างเมื่อฟังคำพูดของฉัน
ดวงตาแดงก่ำกำลังจ้องมองมาที่ฉัน、ราวกับว่าฉได้เห็นสิ่งที่เหลือเชื่อ
「กะ、โกหก แกคิดว่าฉันต้องใช้เวลาและความเสียสละมากขนาดไหนในการสร้างรีอินคาร์เนชั่นซิสเต็มส์กัน……！？ ไม่มีทางที่แกจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับวิญญาณได้ง่าย ๆ หรอก！」
「คุณไม่สามารถยอมรับความจริงที่อยู่ตรงหน้าคุณได้สินะ คุณเป็นคนที่ไม่สามารถช่วยได้อย่างแท้จริง」
แม้แต่ในขณะที่พูดแบบนี้、วิญญาณของศาสตราจารย์ก็กำลังถูกลบไป
ทำไปแล้วสิเน๊ะ？ ……ยังไงดี、ฉันแค่ไม่รู้สึกอะไรเลย
เรื่องนี้จะจบเมื่อไหร่กันนะ？
「หยุดนะโว๊ย、ฉันกำลังจะหายไปแล้ว……！」
「……ฟุๆๆๆ、คุณดูดีขึ้นตอนที่คุณกำลังกลัวเน๊ะ」
ถ้าเสร็จแล้วส่งสัญญาณหน่อยได้ไหม？
แบบคงจะน่าอายถ้าฉันยังคงอยู่ในท่าทางแบบนี้หลังจากศาสตราจารย์หายไปแล้ว
『ไม่เป็นไรเพราะฉันจะแจ้งอย่างถูกต้องเอง ไม่ต้องกังวล』
อะ、เป็นประโยชน์มากเน๊
「อะ、อ้า……หายไป、แล้ว、ぁ」
ร่างกายของศาสตราจารย์สั่นอยู่ตลอดเวลา
ฉันมองลงไปแล้วหัวเราะออกมาด้วยใบหน้าเฉียบคม
『อะ、จบแล้วล่ะเน๊ ไม่มีการต่อต้าน、และไม่มีโปรแกรมการป้องกันในตัว เลินเล่อสุด ๆ เลยล่ะ』
โดยปกติแล้ว ก็ไม่มีใครใส่ซอฟต์แวร์รักษาความปลอดภัยแบบนั้นเข้าไปในจิตวิญญาณของตัวเองได้หรอก
「ซ้า、ตอนนี้เราจัดการกับศาสตราจารย์เสร็จแล้วล่ะ」
「มัน……ตายแล้วจริง ๆ สินะ？」
「ใช่」
สิ่งที่เคยเป็นศาสตราจารย์กำลังมองลงไป ดูเหนื่อยล้าหมดแรงบนเก้าอี้
ถ้าฉันจำไม่ผิด、ฮิคาริจังสินะ？
อืมー、พอลองคำนึกถึงตอนตกอยู่ในภายลวงตาของศาสตราจารย์、เพียวริจังกับฮิคาริจังดูเหมือนจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
กะแล้ว、การเหลือร่างกายทิ้งไว้เป็นสิ่งที่ถูกต้อง！
ฉันดีใจที่ไม่ได้ผ่าครึ่งเธอไป、ทำเอารู้สึกกระดี้กระด้านิดหน่อย
『ฉันดีใจที่ไม่ได้ยิงการโจมตีแบบบรรจบไป、ทำเอารู้สึกกระดี้กระด้านิดหน่อย』
พวกเราเป็นสาวสวยลึกลับที่คิดดี และงดงาม
นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเราสามารถตอบสนองต่อปัญหาที่อยู่ตรงหน้าได้อย่างยืดหยุ่นเสมอ
「……ขอบคุณมากค่ะ เท่านี้ฉันก็สามารถส่งฮิคาริเข้านอนได้แล้ว」
เมื่อฉันปลดฮิคาริจังออกจากโซ่、เพียวริจังก็เข้าไปกอดร่างที่เป็นอิสระ
ฉันจับมือเธอเบา ๆ
「เอ๊ะ？」
ฉันปลดปล่อยออร่าสาวสวยลึกลับเต็มที่、แล้วใช้มือซ้ายที่ว่างเช็ดน้ำตาของเพียวริจังเบา ๆ
น้ำตาไม่เหมาะกับสาวสวย
『เป็นเรื่องน่าเศร้าเมื่อสาวสวยร้องไห้เน๊』
อย่างที่ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงพูด
นอกจากนี้พูดไปแล้ว、ก็เห็นได้ชัดว่าเพียวริจังกับฮิคาริจังจะทะเลาะกันก่อนที่จะแยกทางกัน
แย่จังเลยที่เรื่องมันจบลงแบบนี้
『อะ！นี่คือสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้จากตอนสวนสนุก！』
โอ้、ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงหรือว่าจะเข้าใจอะไรบางอย่างเหรอ？
『อ้า、แน่นอนที่สุด วินาทีสุดท้ายของสาวสวยคือ――』
「วินาทีสุดท้ายจะต้องมีความสุข」
「……เอ๊ะ」
ฉันไม่อยากให้มันจบแบบเศร้า ๆ แบบนี้ ไม่อยากให้ตายทั้งที่ยังสู้อยู่！
ฉันชอบตอนจบที่มีความสุข！
จุดจบที่เลวร้ายและโศกนาฏกรรมที่เหมาะกับสาวสวยนั้น ต้องผลิตขึ้นในท้องถิ่นเพื่อการบริโภคในท้องถิ่น
『ในกรณีนั่นนี่คือปัญหา、ดังนั้นเรามาคุยกันช้า ๆ ดีกว่าเน๊』
อะไรน่ะ、ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงกลายเป็นผู้ศรัทธาในตอนจบที่มีความสุขแล้วเหรอ？
『กำลังจะบอกว่าไม่พอใจที่ฉันเข้าไปยุ่งรึ？』
อย่าอายไปเลย
ไม่เป็นไร ในที่สุด เธอก็จะสามารถมองตัวเองอย่างเป็นกลาง และรู้สึกตื่นเต้นกับตัวเองที่ถูกทารุณกรรมและฟกช้ำแล้ว
『เธอ、ช่วยหยุดเหยียบคันเร่งอย่างกะทันหันได้ไหม？ฉันไม่อยากให้เธอทิ้งฉันไว้ข้างหลัง』
ถ้าเช่นนั้นจะสอนไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงเกี่ยวกับคอลเลกชั่นสาวสวยแบดเอนดิ้งให้เอง、แต่ตอนนี้ฉันต้องมีสมาธิกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
ฉัน、วางฮิคาริจังลงบนพื้นแล้วสร้างวงเวทย์หลายวงรอบ ๆ ตัวเธออย่างไม่มีความหมาย
ก็แบบพอมีวงเวทย์อยู่เยอะ ๆ แล้ว、ก็รู้สึกเหมือนจะมีเรื่องดีกำลังจะเกิดขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์เน๊ะ
「คุณกำลังทำอะไรน่ะ」
「ตัดสินใจไปแล้วจริงไหม、ว่าจะคืนร่างนี้ให้แก่เจ้าของโดยชอบธรรม」
「……เอ๊ะ、เรื่องนั้น」
ฉันไม่กล้าสบตา
ปกติแล้วการช่วยเหลือคนแบบนี้ถือเป็นการคาบเส้นของสาวสวยลึกลับล่ะเน๊ะ
คงไม่แปลกถ้าเป็นสาวสวยฮีโร่、แต่ว่าสาวสวยลึกลับมักจะตีความการช่วยเหลือผู้คนแบบผิด ๆ
『เธอกำลังต่อสู้กับอะไรอยู่น่ะ』
กับสาวสวยในตัวฉันเอง、ไงล่ะ
「รีอินคาร์เนชั่นซิสเต็มส์นั้นน่าสนใจจริง ๆ ฉันจะเล่นกับของเล่นชิ้นนี้สักหน่อย」
ม๊า、ฉันไม่ได้หมายความว่าอยากจะใช้รีอินคาร์เนชั่นซิสเต็มส์อะไรเป็นพิเศษเน๊ะ
แบบว่าดูใช้ยากล่ะ
สิ่งที่ฉันทำคือวิธีที่ง่ายกว่า
ว่าแต่、เจอฮิคาริจังไหม？
『อ้า、ยังอยู่ล่ะ หลังจากที่ฉันลบศาสตราจารย์ไปเสร็จเรียบร้อยแล้ว、และทำการสแกนถึงสามครั้ง ในที่สุดฉันก็สามารถตรวจจับปฏิกิริยาเล็กน้อยจากวิญญาณได้ ขอโทษที่ต้องขัด……แต่เธอต้องการเห็นจริง ๆ เหรอ？』
แน่นอนที่สุด
วิญญาณของสาวสวยเป็นสิ่งที่เปร่งประกาย
ไม่ว่าจะเสื่อมสภาพ、หรือทรุดโทรมแค่ไหน、ฉันก็ไม่มีทางที่จะละสายตาจากความแวววาวนั่นได้หรอก
ตอนแรกฉันแค่กำลังจะปล่อยให้หน้าที่ของโกรธต่อศาสตราจารย์、ฉันสังเกตเห็นถึงสิ่งนั้นหลังจากที่เทเลพอร์ต
สิ่งนั้น？ ยังไงดี、ให้ความรู้สึกของสาวสวย？ ทำนองนั้นเน๊ะ
นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด、และหลังจากสังเกตศาสตราจารย์ให้ดี ฉันก็มั่นใจ
ยังคงอยู่、วิญญาณสาวสวยยังไม่ตาย
『ฉันเองก็ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ……แต่ถึงฉันจะไม่เข้าใจ、ฉันก็รู้สึกได้เช่นกัน……』
ถูกต้อง、ความรักที่มีให้ต่อสาวสวยไงล่ะ
ความรักทำให้ฉันรู้ได้
ยอดเยี่ยมเน๊
ดังนั้นสำหรับฉันแล้วของจริงเริ่มต้นจากนี่ไปต่างหาก
ฉันสร้างวงเวทย์ขนาดใหญ่ลงบนพื้น
โดยปกติจะใช้สำหรับการโจมตีแบบบรรจบ、แต่คราวนี้ฉันใช้เชื่อมโยงทุกอย่างกับผู้หญิงเพียงคนเดียว
『เติมเต็มวิญญาณที่อ่อนล้าด้วยพลังเวทมนตร์ ตามทฤษฎีแล้วเป็นไปได้』
จ๊า งั้นก็ไม่มีปัญญหาน๊า！
คำว่าเป็นไปได้ในทางทฤษฎีมักจะเป็นธงแห่งความสำเร็จ！
ฉันจะชนะน๊า、จะแต่งหญิง
『สำหรับเธอ、หลายอย่างช่างPlus Minus Zeroเท่านั้นเลย』
ขณะที่แสงสีม่วงอมฟ้าเริ่มส่องสว่างไปทั่วทั้งห้อง、ฉันก็มองเข้าไปในดวงตาของเพียวริจังแล้วยิ้ม
「――ผู้คนมักขอพรจากดวงดาวจริงไหม？」
สายลมเริ่มโหมกระหน่ำ、ฉันปล่อยให้ดวงตาของตัวเองส่องแสงสลัวในขณะที่ทำราวกับว่าเป็นลางสังหรณ์ของเหตุการณ์เลวร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น
สิ่งนี้、จะทำให้รู้สึกเหมือนเป็นมนุษย์น้อยลงเน๊ะ
โดยพื้นฐานแล้วมันเหมือนกับการฟื้นคืนชีพของคนตาย、และฉันอยากจะถ่ายทอดความลึกของล้ำอันไม่อาจหยั่งรู้ของสาวสวยลึกลับออกไป
ด้วยเหตุผลบางอย่างในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา、ฉันได้แต่เพิ่มพอยท์สำหรับสาวสวยที่มีโชคชะตาที่น่าเศร้าเท่านั้น
ครั้งนี้มาเน้นย้ำถึงการเป็นสาวสวยลึกลับอย่างถูกต้องกันดีกว่า
「ลองขอพรจากฉันดูสิ ด้วยความตั้งใจนั่น、บางทีฉันอาจจะทำให้เป็นจริงได้」
「ได้โปรดช่วยให้ฮิคาริกลับมามีชีวิตอีกครั้งด้วย……！？」
「ซ้า、จะเป็นยังไงกันเน๊ะ」
บางทีอาจจะสามารถทำได้
ไม่สิ、ทำได้แน่นอน！
『ฉันตื่นเต้นมากที่ได้ชุบชีวิตสาวสวยมากกว่าการฆ่าคนร้ายล่ะ』
โฮร่า、ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุงก็ยังพูดแบบนั้นเลย ดังนั้นไม่มีปัญหาไม่มีปัญหา！
「……เข้าใจแล้ว、คำขอของเธอ」
เพียวริจังพูดออกมาเหมือนฝืนบีบให้เสียงรอดออกมา
เป็นการแสดงออกที่รุนแรง、แต่ถูกครอบงำด้วยอารมณ์？
ไม่ดีเลย、เรื่องนี้ต้องจบอย่างมีความสุข ยิ้มและหัวเราะซะ！
「ฉันไม่สนใจว่าราคาจะเท่าไหร่ ดังนั้นช่วยฮิคาริ……ได้โปรดช่วยคนสำคัญของฉันด้วยเถอะค่ะ」
「？ ได้สิ、ไม่มีปัญหา」
ฉันเข้าใจสิ่งที่เธอพูดเพียงครึ่งเดียว、แต่ฉันก็ตกลงอยู่ดี
ฉันไม่ต้องการเงินพิเศษใด ๆ
ฉันจะช่วยฟรี！
『ว๊าย＾＾』
ดังนั้นแล้ว、จากนี้ไปก็ถึงช่วงเวลาซุปเปอร์สาวสวยลึกลับของวันนี้แล้ว！
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
