ตอนที่ 68 ทางออกและสาวน้อย
ไม่ได้พูดว่าสงครามใช่ไหม……？
เน๊、เมื่อกี้ไม่ได้พูดว่าสงครามกันใช่ไหม？
『พูดแหละเน๊』
เอ๊ะ、เดี๋ยวนะโรงเรียนมิคาเงะกับโรงเรียนคิโซกำลังจะสู่กันงั้นเรอะ？
ไม่ข้ามเนื้อเรื่องมากไปหน่อยเร้อ？
โรคุฮาระซังยังอยู่ที่นั่น、แต่จะทำสงครามจริงจังจริงสินะ？
「นายเป็นห่วงพวกเขาอยู่งั้นเหรอ、เคย์」
「……เปล่าครับ」
ฉันสนใจงานต้นฉบับมากกว่าพวกโทรัคคุงอีก
ไม่เป็นไรจริงไหม？
ม๊า、นั่นคือเหตุผลที่ฉันขโมยข้อมูล
นั่นคงไม่ทำลายเลเวลความสมดุลลงใช่ไหม？
……ม๊า、ช่างเถอะ！
ฉันสามารถช่วยสาวสวยคนหนึ่งได้、ไม่มีทางที่จะมีความสุขไปกว่านี้อีกแล้ว！
『เริ่มกลับมาจริงจังแล้วเน๊ ม๊า、เธอไม่คิดว่าสาวสวยลึกลับที่วิ่งอยู่ในสนามรบก็เป็นคนดีเหมือนกันเหรอ』
แน่นอนเน๊！
แม้จะเรียกว่าสงคราม、แต่ก็เป็นเพียงแค่การต่อสู้เพื่อชิงสิทธิเพื่อในการพิชิตดันเจี้ยนในโซนพิเศษเท่านั้นเอง、แค่พอกลายเป็นแบบนั้นแล้วก็จะทะเลาะกันอย่างเปิดเผยได้ไงเน๊
ไม่จำเป็นต้องตื่นตระหนกเน๊ะ！
ดูเหมือนว่าความคิดของฉันจะเป็นลบเล็กน้อย อาจจะเป็นเพราะเหนื่อยจากช่วงเวลาซุปเปอร์สาวสวยลึกลับล่ะ
มาเปลี่ยนกันเถอะ
ตอนนี้ฉันช่วยรุ่นพี่มิโรคุได้แล้ว、นี่คือเอนเครดิตสาวสวยล๊า
หลังจากนี้ พวกเราจะกลับไปที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม และจบอย่างมีความสุข！
「เกือบจะถึงประตูของเฟกตอมแล้ว」
「ไม่มีนักเรียนของโรงเรียนคิโซติดตามมาเน๊ะ……」
นั่นเป็นเพราะว่าพวกโทรัคคุงช่วยดูแลแทนไปแล้วเน๊
ไม่มีเวลาที่จะมานิ่งนอนใจน๊า
ก็แบบ、ท้ายที่สุดก็เป็นสงครามของโรงเรียนมิคาเงะ
「โล่งอกไปที、ช่วยได้มากเลย」
โทอาจังพูดไปในขณะที่เริ่มอ่อนแรง
พยายามด้ดีมากเน๊ะ……！
พวกเรารีบผ่านเข้าประตู
พอมาไกลขนาดนี้แล้วก็เริ่มรู้สึกปลอดภัย
「ปิดประตูชั่วคราว、หยุดยาว」
เมื่อรุ่นพี่มิซุฮิวิ่งผ่าน、เธอนก็ปิดประตูลงทันที
นี่จะส่งผลให้ไม่มีนักเรียนคนใดสามารถเข้าสู่เขตปกครองตนเองของเฟกตอมได้
ม๊า、เรื่องก็คงจะต่างออกไปหากใช้อะไรอย่างเช่น การเทเลพอร์ต แต่ฉันไม่คิดว่าเราจะมีค่ามากพอที่จะทำให้ใครลงมือมากขนาดนั้น
「ไม่เป็นเป็นไรใช่ไหมจ๊ะ、นานะจัง」
「ไม่มีปัญหา เหตุผลฉันกัดลิ้นสามครัง」
「มะ、ไม่เป็นไรใช่ไหม？」
จริงด้วย、ยังไงดี มีดีมอนเกียร์ติดกับมาด้วยล๊า……
คงไม่มีใครทำทุกอย่างโดยไม่เลือกวิธีเพื่อเอาสิ่งนี้กลับไปหรอกใช่ไหม？
ม๊า、ไว้เดี๋ยวค่อยคิดก็ได้
เรามีรุ่นพี่มิซุฮิที่แข็งแกร่งสุด ๆ อยู่ที่นี่แล้ว！ วะฮ่าๆๆๆๆ！
「……อาโน๊、โปรดให้ฉันได้ขอโทษทุก ๆ คนอีกครั้ง」
รุ่นพี่มิโรคุพูดแบบนั้นระหว่างที่ฉันอยู่ในมู้ดขอบคุณ
พวกเราหยุดและมองไปที่เธอ
「ฉัน、กังวลอยู่เสมอว่าตัวเองเป็นตัวถ่วง เรื่องนั้น、ฉันเข้าใจผิดว่าฉันสามารถช่วยทุกคนด้วยวิธีแบบนั้นได้……ขอโทษด้วยค่ะ ฉัน、ไม่ได้เข้าใจอะไรเลย！」
「รุ่นพี่มิโรคุ……」
「มิโรคุจัง……」
งั้นเหรอ……รุ่นพี่มิโรคุก็กำลังกังวลสินะ
ก็จริง、เป็นเรื่องยากที่จะตระหนักว่าการเป็นสาวสวยนั้นก็มีคุณค่าในตัวเอง
คำถามก็คือว่าดอกไม้สามารถมองตัวเองว่าสวยงามได้หรือไม่
สำหรับฉัน รุ่นพี่มิโรคุมีความหมายก็เพราะเป็นรุ่นพี่มิโรคุ แต่ดูเหมือนว่าเธอจะถูกทรมานด้วยความรู้สึกที่เหมือนตัวเองทำอะไรไม่ได้
『……ถ้าเป็นฉัน、ฉันสามารถทำให้เด็กคนนั้นกลายเป็นผู้ทำสัญญากับชิเอลได้เอาไหม……？』
ไม่มีทางยอมให้ทำแบบนั้นเด็ดขาด、อย่ามาล้อกันเล่น
ต่อให้ทำได้、ก็ไม่มีทางให้ทำหรอก
ทำไมถึงชอบแนะนำอะไรที่เลวร้ายแบบนั้นกัน、พยายามบังคับให้รับของอันตรายแบบนั้น
『แต่ว่า、โอเน่ซังกับสาวน้อยมาอยู่ด้วยกันไม่ใช่ความคิดที่ดีงั้นเหรอ？』
…………ไม่ใช่แบบนั้น、แต่สิ่งที่ไม่ดีก็คือไม่ดี
ห้ามเด็ดขาดเน๊ะ！ถ้าเธอทำอย่างนั้น、ฉันจะไม่ยกโทษให้เธอน๊า
รุ่นพี่มิโรคุจะต้องไม่ถูกดึงเข้าสู่การต่อสู้อันดุเดือดนี่
ฉันต้องการให้คน ๆ นั้นยเป็นดังที่หลบภัยสำหรับทุกคนที่จะกลับมาได้เสมอ
โฮร่า、ทุกคนดูเหมือนจะรู้สึกแบบเดียวกัน
เน๊ะ、รุ่นพี่มิซุฮิ
「มิโรคุ、กัดฟันไว้ซะ」
「รุ่นพี่มิซุฮิ！？」
「มิซุฮิจัง！？」
พอมาคิดดูแล้ว、รู้สึกเหมือนคน ๆ นี้บอกว่าถ้าเจอหน้าจะต่อยสักหมัด……！
เอ๊ะ、นั่นไม่ใช่คำอุปมาเหรอค๊า！？
แสดงเจตนาต่อยอย่างจริงจังเลยไม่ใช่หรือไง！？
「……ฉันเมื่อไหร่ก็ไม่มีปัญหา เชิญได้เลย」
「เข้าใจแล้ว、ลุยล่ะน่ะ」
เพี้ยะ、เสียงตบแก้มดังก้องสะท้อนหน้าอาคารเรียนยามราตรี
รุ่นพี่มิซุฮิมองกลับมาที่ฉันกับโทอาจังที่ตกตะลึงกับความจริงที่ว่า เธอตั้งใจตบจริงจัง
「ซ้า、พวกเธอก็มีสิทธิ์เหมือนกัน」
「「ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่」」
พวกเราส่ายหัวให้ทันที
ทำไม่ได้ เรื่องนี้ทำไม่ได้เด็ดขาด
เพราะการตบสาวสวย、ไม่ได้อยู่ในระดับอาชญากรรมทั่วไป
「ฉะ、ฉันของดเว้นค่ะ」
「ผมก็ขอปฏิเสธเหมือนกัน พอแล้วล่ะครับ」
「……ดา、งั้นเหรอ ฉันเองก็ลงมือไปแล้ว งั้นถือว่าเรื่องนี้จบลงแล้วกัน」
รุ่นพี่มิซุฮิพูดแล้วหัวเราะ
อ้า、แก่นแท้ของเธอคนนี้ยังกับอยู่ในมังงะของเด็กผู้ชาย……
เป็นคนประเภทที่จะต่อสู้และผูกมิตรกันที่ริมฝั่งแม่น้ำ
ฉันคิดว่าเธอน่าจะเข้ากันได้ดีกับโรคุฮาระซังล่ะเน๊
「มิซุฮิ…… จ๊ะ、ขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือกันมาตลอดเน๊ะ、ทุกคนด้วย！」
รุ่นพี่มิโรคุพูดแบบนั้นและหัวเราะเบาๆ ตามปกติ
ฉันเดาว่านี่คือจุดที่เรื่องได้รับการตัดสินให้ยุติแล้วใช่ไหม
โทอาจังเองก็ดูโล่งใจ、ขณะที่เธอกอดรุ่นพี่มิโรคุทั้งน้ำตา
อืมอืม、เป็นภาพที่งดงามดีย์……
เข้าสู่ฉากจบแล้วเน๊
ค๊า、ปัญหาของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมได้รับการแก้ไขแล้ว！
…………ถ้าเป็นอย่างงั้นได้ก็ดีสิเน๊、นี่น่ะ
「จ๊า、ถ้าอย่างงั้นจะขอแนะนำตัวนานะจังอีกครั้งเน๊ะ」
「ฉันคือ ชิเอล：เวอร์ชั่น７เหตุผลตัวตนแห่งความสำเร็จหมายเลข 2 ของแผนดีมอนเกียร์」
「นี่นะเหรอดีมอนเกียร์……ไม่ว่าจะมองยังไงก็แทบไม่แตกต่างจากมนุษย์เลยนะคะ」
「อย่าแตะต้องฉัน、อะไรล่ะ？」
โทอาจังถามอย่างขี้อาย และรุ่นพี่มิโรคุก็พยักหน้า
「ตอนนี้、ฉันเป็นคนเดียวที่สามารถสัมผัสเธอได้เน๊ะ นั่นก็เพราะ、ตราบใดที่ฉันยังฉีดยานี้อยู่น่ะ」
รุ่นพี่มิโรคุพูดแบบนั้นขณะโชว์ของที่อยู่ในกระเป๋าเอกสาร
ใช่แล้ว、ชิเอลคนนี้คือตัวปัญหาของแท้
ข้อมูลที่ว่าโรงเรียนที่อ่อนแอที่สุดมีดีมอนเกียร์อยู่ในการครอบครองจะแพร่กระจายไปทั่วเมืองแห่งโรงเรียนในไม่ช้า
เมื่อเป็นแบบนั้นแล้ว พวกเราก็จะต้องประสบปัญหาจากโรงเรียนอื่น ๆ มากขึ้นกว่าเดิม
มีความเป็นไปได้สูงที่แม้แต่ฉันรุ่นพี่มิซุฮิจะรับมือไม่ไหว
ก่อนที่จะเกิดเรื่องนั้น、เราต้องอยู่ภายใต้การคุ้มครองของโรงเรียนใหญ่สักแห่ง
『ไม่มีทาง、เธอต้องการบันทึกการทดลองเพื่อจุดประสงค์นั้น？』
ถูกต้องที่สุด
มันมีความหมายสำหรับการแก้ไขการดำเนินเนื้อเรื่องของงานต้นฉบับ、แต่ยิ่งกว่านั้น มันเป็นชิปต่อรองที่จะทำให้โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมได้อยู่ภายใต้ร่มเงาของโรงเรียนมิคาเงะ
ถ้าเป็นไปได้、ก็อยากโรงเรียนพี่น้องหญิง……
「ฟุมุ……ต้องมาคิดถึงเรื่องของดีมอนเกียร์ด้วยสิน๊า แต่ว่า、วันนี้ฉันไม่อยากจะคิดถึงเรื่องยาก ๆ อีกต่อไปแล้ว ฉันเหนื่อยจนสายตัวแทบขาดแล้ว、ถึงจะสายไปหน่อย แต่มากินข้าวเย็นกันเถอะ」
รุ่นพี่มิซุฮิเองก็ดูเหมือนจะรู้สึกตัวเช่นกัน、แต่ดูเหมือนจะยุ่งยากเกินไปเธอเลยตัดสินใจโยนทิ้งไปก่อน
รุ่นพี่มิโรคุและโทอาจังพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของรุ่นพี่มิซุฮิ
ดีล๊า、ม๊า กินข้าวกันสักหน่อยไหมเน๊
「วันนี้ฉันจะทำเองจ๊ะ ฉันจะทำผัดถั่วงอกอร่อย ๆ เพื่อชดเชยเวลาที่หายไปจนถึงตอนนี้！」
ยัตต้า、อาหารทำมือของสาวสวยล๊า！
■
กลางดึก、ดูเหมือนทุกคนจะเหนื่อยล้าจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนี้และผล็อยหลับกันไปทันที
「……ดีล่ะ」
ฉันลุกขึ้น、แล้วตบแก้มเพื่อไล่ความง่วงออกไป
ฉันมีงานต้องทำต่อจากนี้ล่ะ！
การเจรจากับโรงเรียนมิคาเงะไงล๊า！
『ไปกันเลย！』
ย๊า！
ฉันออกจากหอพักอย่างเงียบ ๆ และรู้สึกตัวเมื่อเข้าใกล้ประตู
อะ、ประตูปิดอยู่นี่หน่า
พลาดล่ะพลาดล๊า☆
『ขี้เล่นมากไปหน่อยเน๊ นี่ยัง、ครึ่งหลับอยู่หรือเปล่า？』
ดูเหมือนว่าผลสะท้อนจากช่วงเวลาซุปเปอร์สาวสวยลึกลับกำลังมาถึงแล้ว ฉันรู้สึกง่วงนอน
เดิมที、ก็ควรใช้เวทย์เทเลพอร์ตในห้องของฉันแต่แรกแล้วเน๊
ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง、ช่วยเตรียมเวทย์เทเลพอร์ตให้ที
『ถ้าอย่างนั้นมาเทเลพอร์ตกันดีกว่า……หืม？ โอย๊ะ、ตัวตนนี่』
เมื่อไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวพูดบางอย่าง、ฉันก็สังเกตเห็นทันที
เพราะมีสาวน้อยผมสีหยกกำลังมองดูพวกเราอยู่
เอ๊ะ？สวมชุดนอนขนฟู！？กรี๊ดดดดด！
สงสัยจังว่าเป็นชุดเก่าของใครน๊า！？ น่าร๊ากกกเน๊！
「ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ、อะเน่อุเอะ」
ชิเอลพูดแล้วก้มหัว
อ้า、ตอนนี้ต้องนานะจังสินะ
「ครั้งนี้、ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นการกวาดล้างพวกน้องสาว เช่นนั้นทำไม、จึงเริ่มเดินเครื่องแล้วกันคะ เหตุผลฉันไม่เข้าใจสถานการณ์」
「……นั่นสิเน๊ะ」
ฉันเปลี่ยนความคิดเป็นสาวสวยลึกลับทันที
จากนั้นก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดโกธิคโลลิต้าตามปกติ
「คุณยังคง、เป็นมนุษย์เน๊ะ？เหตุผลการกัดกร่อนของอะเน่อุเอะยังไม่คืบหน้า、ดังนั้นจึงยังรับรู้ความเป็นตัวเองอยู่」
『ดูเหมือนว่าเธอต้องการคุยกับฉันเน๊ เธอช่วยพูดสิ่งที่ฉันพูดได้ไหม？』
อะ、ได้สิ
จ๊า、มาดูโหมดหมายเลข０เราเคยทำมาก่อนกันดีกว่า
「――มิผิด、ถูกต้องแล้ว ตอนนี้、ฉันกับเธอคนนี้อยู่ในสถานะอยู่ร่วมกันเน๊」
ฉันพูดอย่างนั้นในขณะที่ปล่อยให้พลังเวทมนตร์รั่วไหล
พอเห็นปริมาณพลังเวทมนตร์จำนวนนี้、ปล่อยออกมาจนเหมือนไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวอยู่ตรงหน้าจริง ๆ เลยจริงไหม？
โหมดนี้ แม้ว่าประสิทธิภาพการใช้เชื้อเพลิงจะไม่ดี
「อยู่ร่วมกัน？」
「อ้า คราวนี้、ฉันตื่นขึ้นมาเพื่อต่อสู้กับภัยพิบัติบางอย่าง เพื่อบรรลุจุดประสงค์ดั้งเดิมของฉันในฐานะโลงศพของราชินีเน๊」
เอ๊ะ、มีแบบนั้นด้วยเหรอ
『ไม่มี、ไม่รู้ด้วยเน๊』
อย่าพูดอะไรแบบนั้นสิ！
『ไม่อยากได้ยินคำพูดนั้นจากปากหล่อนเลยเน๊！』
「ภัยพิบัติเหรอคะ นั่นหมายความว่าการพังทลายของโลกกระจกได้เริ่มต้นขึ้นอย่างจริงจังแล้วสิเน๊ะ เหตุผลดีมอนเกียร์มีไว้เพื่อตอบโต้สิ่งนั้น」
「ชะ、ใช่แล้วเน๊ สมกับเป็นชิเอลที่เก่งในการคำนวณที่สุด、ในบรรดาพี่น้อง」
「ฟุซู！ ……เช่นนั้นแล้ว、ทำไมถึงเป็นอะเน่อุเอะ？ แล้วแผนการที่ว่าพวกเราหกคนก็เพียงพอแล้วล่ะคะ？」
จะ、จะทำยังไงดี ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง
น้องสาวของเธอแข็งแกร่งจริง ๆ……！
「…………ที่จริงแล้ว、โลกกระจกกำลังพังทลายเร็วกว่าที่คาดไว้เน๊ มีความเป็นไปได้สูงที่จะเกิดความผิดปกติขึ้น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม、ฉันจึงตื่นขึ้นเร็วกว่าที่ควร」
เอาอย่างงั้นเหรอ？
『ฉันจะเดือดร้อนถ้าเธอไม่เห็นด้วยเน๊ อย่าพูดอะไรทั้งนั้น、ฉันพูดไม่ได้เลยว่าฉันถูกปลุกโดยคนโรคจิต และกลายเป็นสาวสวยลึกลับ……』
「เข้าใจแล้ว、เหตุผลเข้าใจแล้วค่ะ」
บางทีเด็กคนนี้อาจจะหัวค่อนข้างหลวมใช่ไหม？
『โปรดเรียกว่าบริสุทธิ์ หากเป็นสงครามไซเบอร์ เธอก็เท่าเทียมกับฉัน』
เห้、เป็นอย่างงั้นเหรอ
นานะจังก็ดูเห็นด้วย、ที่เหลือก็ตกลงกันตามที่เห็นสมควร
「ตอนนี้、เหตุผลที่ฉันซ่อนตัวอยู่ในโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมก็เพื่อจับตาดูความผิดปกติเพื่อให้แน่ใจว่าพวกมันจะไม่เกิดขึ้นที่ไหนก็ตาม การสวมหน้ากากเป็นนักเรียนทั่วไปก็จะช่วยให้เคลื่อนไหวได้ง่ายเน๊ เพราะเช่นนั้น、ฉันรับบทเป็นนาตากิ เคย์ เธอเอง、จะเป็นประโยชน์มากหากจะช่วยปฏิบัติต่อฉันเป็นนาตากิ เคย์」
「เข้าใจแล้วค่ะ เหตุผลคุณชื่อนาตากิ เคย์」
「อะ、ช่วยจดจำไว้ว่านาตากิ เคย์เป็นผู้ชายจะขอบคุณมากเลย」
「ทำไมเหรอคะ？เป็นนักเรียนหญิงก็ไม่เห็นเป็นไรเลยคะ หากแค่อยากจะซ่อน？」
「…………ในยามที่ถึงเวลาที่ฉันต้องออกจากโรงเรียนนี้、ก็จะได้ไม่ทิ้งข้อมูลเกี่ยวกับเพศไว้ข้างหลังล่ะเน๊ เข้าใจใช่ไหมเน๊ะ？」
นานะจังคิดสักพักแล้วพยักหน้า
「ตามการคำนวณแล้ว、เหตุผลวิธีนี้นั้นการถูกไล่ล่าย่อมยากกว่า สมกับเป็นอะเน่อุเอะ」
「อืมอืม、ไม่มีอะไรจะถามอีกแล้วใช่ไหม？ ไม่เน๊ ถ้าอย่างนั้น、ขอเปลี่ยนกลับเป็นมาสเตอร์ของฉันเน๊」
ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง、ยัดเยียดให้ฉันเหรอเน๊？
『เธอเองก็เป็นคนที่พูดมาจนถึงตอนนี้อยู่แล้ว ดังนั้นก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจริงไหม หลังจากนี้、ขอฝากนาตากิ เคย์ด้วยนะ』
ฉันรีบเปลี่ยนสีหน้าและเปิดปากแทนไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวคุง
「เราคุยกันได้ไหม」
「ค่ะ เอ๊ะโตะ、ตอนนี้นาตากิ เคย์สินะคะ」
「ใช่แล้ว แต่ว่า、ในรูปลักษณ์นี้เรียกว่าโซลเซียลาจะดีกว่าเน๊ะ」
「เข้าใจแล้วค่ะ เข้าใจแล้ว เหตุผลฉันจะเรียกเช่นนั้นจากนี้ไป」
นานะจังพยักหน้า
จากนั้น、เธอก็มองมาที่ฉันและเอียงหัว
「จากนี้、จะไปที่ไหนงั้นเหรอคะ？」
「ฉันยังมีธุระที่ยังไม่เสร็จล่ะ」
「ฉันเองก็ช่วยด้วยได้ไหมคะ？เหตุผลฉันสามารถสนับสนุนได้ทั้งการคำนวณและการต่อสู้」
「ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ、ขอบคุณน๊า」
ฉันลูบหัวนานะจังเบา ๆ
นานะจังดูสับสน แต่ก็อนุญาตให้ฉันทำเหมือนเดิม
「……ทำไม、ถึงลูบหัวล่ะคะ？」
「เพราะต้องการล่ะน๊า นอกจากนี้、เธอก็อาจจะได้เป็นเพื่อนพ้องของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมด้วย อย่างงั้น、มามีความสัมพันธ์ที่ดีกันเถอะเน๊ะ」
นานะจังเอียงหัวตามคำพูดของฉันอีกครั้ง
「เพื่อนพ้องเหรอคะ」
「ใช่แล้ว ถึงตอนนี้เธอยังไม่เข้าใจแต่ในที่สุดเธอก็จะเข้าใจเองจ๊า สถานที่นี้อบอุ่นล่ะ ใช่……มากเกินไปสำหรับฉัน」
เมื่อเพิ่มองค์ประกอบของสาวสวยลึกลับเข้าไปอีกเล็กน้อย จู่ ๆ ฉันก็ลดสายตาดูเศร้า และหัวเราะลงไปทันที
จากนั้น ก่อนที่นานะจังจะทันพูดอะไร ฉันก็หันหลังกลับและก้าวเข้าสู่วงเวทย์เทเลพอร์ต
「ถ้าอย่างงั้น、ไปก่อนนะจ๊ะ แล้วห้ามบอกใครเด็ดขาดล่ะ」
「ค่ะ เข้าใจแล้ว」
ฉันพูดกับนานะจังว่า「เด็กดีเน๊ะ」และลอดผ่านวงเวทย์ในขณะที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วด้วยท่าทางพี่สาวคนโต
ดีล๊าー、ไปโรงเรียนมิคาเงะกันเถอะ！
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
