ตอนที่ 67 สงครามและความช่วยเหลือ
โรงเรียนใหญ่ทั้งสี่
นั่นเป็นคำทั่วไป、สำหรับใช้เรียกโรงเรียนที่มีอำนาจสูงสุดในเมืองแห่งโรงเรียน ซึ่งบางครั้งก็มีอำนาจมากกว่าระดับประเทศ
โรงเรียนมิคาเงะ、โรงเรียนคิโซ、โรงเรียนเซ็นไค、สถาบันซิลเนียส
โรงเรียนทั้งสี่แห่งนี้อาจเรียกได้ว่าเป็นประเทศในขั้นต่ำสุดได้เลย โดยครอบครองโบราณวัตถุศักดิ์สิทธิ์และนักสำรวจมากมายผ่านดันเจี้ยนสมัยใหม่
จึงมีข้อตกลงโดยปริยายระหว่างโรงเรียนใหญ่ทั้งสี่แห่งเพื่อหลีกเลี่ยงการทะเลาะกันเอง
เนื่องจากการต่อสู้ระหว่างโรงเรียนขนาดใหญ่อาจคุกคามการดำรงอยู่ของเมืองแห่งโรงเรียน
หากเกิดข้อขัดแย้งขึ้น ก็หมายความว่าความสมดุลที่มีอยู่จะพังทลายลง
「……โรงเรียนมิคาเงะ、มีธุระอะไรกับทางนี้กัน」
เมื่อซาคามิ จิอากิรองประธานคณะกรรมการวินัยโรงเรียนคิโซรู้ว่าผู้บุกรุกเป็นนักเรียนจาก โรงเรียนมิคาเงะ、สมาชิกที่เหลือทั้งหมดของคณะกรรมการวินัยจึงถูกสั่งให้หยุด
แล้วเรื่องจริงที่ว่าพวกเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวมั่วซั่วได้ เพราะยังไม่สามารถอ่านการโจมตีของคู่ต่อสู้ได้、แต่มากไปกว่านั้น องค์ประกอบที่ต้องต่อสู้กับนักเรียนของโรงเรียนมิคาเงะยิ่งทำให้แย่ไปใหญ่
「จุดประสงค์ของฉันคือนักเรียนในโรงเรียนที่อ่อนแอตรงนั้น？ค่อนข้างมั่นใจว่า、โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมล่ะสินะ？พวกเขาต้องสงสัยว่าบุกรุกสถานที่ทดลองที่สำคัญในเขตใจกลางเมือง พวกเขาจะต้องถูกควบคุมตัว」
「พิจารณาแล้วเป็นไปไม่ได้เน๊ะ」
นักเรียนชายผมดำถือดาบสีขาวพร้อมรอยยิ้มที่เป็นมิตรบนใบหน้า
ให้คำตอบนั่น
「เข้าใจใช่ไหม ถ้าพวกเราต่อสู้กันที่นี่ความสมดุลระหว่างโรงเรียนจะถูกทำลาย และทางนี้จะได้รับข้ออ้างในการบุกรุกของพวกคุณด้วย」
「นั่นคือสิ่งที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก นอกจากนี้ เรายังมีเหตุผลที่ดีสำหรับเรื่องนี้ด้วย」
เด็กสาวที่อยู่ถัดจากนักเรียนชายพูดเช่นนั้น แล้วเปิดไดฟ์เกียร์เพื่อแสดงเอกสารออกมาทางหน้าจอ
「นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าโรงเรียนคิโซกำลังทำการทดลองกับมนุษย์อย่างผิดกฎหมาย การลักพาตัวนักเรียนจากโรงเรียนอื่นและทำการทดลองกับมนุษย์นั้นมากเกินพอแล้วใช่ไหม？」
「……เดี๋ยวสิ、ต้องมีบางอย่างผิดพลาดแน่」
จิอากิไม่รู้รายละเอียดว่ามันคืออะไร
แต่、เข้าใจว่ามีบางสิ่งที่ผิดกฎหมายเกิดขึ้นในข้างต้น
「แต่ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกคุณถึงทำแบบนั้นน๊า โรงเรียนมิคาเงะเริ่มทำตัวเป็นตำรวจตั้งแต่เมื่อไหร่？การปกป้องคนพวกนั้นมีประโยชน์อะไร」
การกระทำชั่วร้ายที่โรงเรียนคิโซไม่ใช่เรื่องใหม่
แม้ว่าโรงเรียนอื่น ๆ จะวิพากษ์วิจารณ์ แต่พวกเขาก็ไม่เคยเข้ามาแทรกแซงโดยตรงเลยจนกระทั่งบัดนี้
เนื่องจากมีการพยายามป้องกันไม่ให้พวกเขาสามารถสร้างข้ออ้างใด ๆ ที่จะทำเช่นนั้นขึ้นมาได้
เด็กผู้หญิงหัวเราะกับคำพูดของจิอากิ、ราวกับบอกว่าเธอกำลังรออยู่แล้ว
「พวกคุณก็โจมตีนักเรียนของเราในเหตุการณ์นี้ด้วยจริงไหม？ คนที่เริ่มการต่อสู้ก่อนคือทางนั้นต่างหาก」
เมื่อพูดจบ、เธอก็ชี้ไปทางนักเรียนชายคนหนึ่งที่มีผมสีฟ้าเงินซึ่งก็กำลังหันไปทางคนที่ชี้เขาอยู่เช่นกัน
ดูจากเครื่องแบบของเขา เขาต้องเป็นนักเรียนที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม
「……ห๊ะ？」
「นาตากิ เคย์ทางโน้น、เป็นนักเรียนของโรงเรียนมิคาเงะไงล่ะ ถึงตอนนี้จะเป็นนักเรียนของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม、แต่บังเอิญ、บังเอิญจริง ๆ、ที่ยังมีข้อมูลการลงทะเบียนในโรงเรียนของเราอยู่เน๊ー อิย๊า、แย่เลยแย่เลย ดูเหมือนจะลืมลบล๊าー」
「พวกคุณ、ไม่มีทาง……」
จิอากิรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
เด็กหนุ่มคนนั้นเป็นนักเรียนของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม、และในขณะเดียวกันก็เป็นนักเรียนที่โรงเรียนมิคาเงะ
จะเกิดอะไรขึ้นหากคน ๆ นั้นถูกโจมตีภายในเขตปกครองตนเอง
「คุณกำลังวางแผนที่จะเริ่มสงครามโดยใช้เขาเป็นข้ออ้างงั้นเรอะ！？」
「ก็ประมาณนั้นแหละ」
ปัง、และกรรมการวินัยที่อยู่ถัดจากจิอากิถูกยิงล้มลง
「ตอนแรกทางเราไม่สามารถเคลื่อนไหวได้、แต่ตอนนี้มันต่างออกไปแล้วด้วยข้อมูลเสียงอวดดีของศาสตราจารย์ และข้ออ้างในการช่วยเหลือนาตากิ เคย์ของทางนี้ เป็นอย่างงั้นใช่ไหม、เจ้าหน้าที่สภานักเรียนซัง」
「อืม、นั่นสิเน๊ะ จ๊า、ขอแนะนำตัว――เหรัญญิกสภานักเรียน、กาโต้ โทรัค จากนี้ไป、โรงเรียนมิคาเงะจะละทิ้งพันธมิตรโรงเรียนใหญ่ทั้งสี่กับโรงเรียนคิโซ」
「รู้ตัวไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่น่ะ！？」
「รู้สิ รู้ว่าในที่สุดจะต้องเอาชนะพวกคุณให้ได้ และประธานสภานักเรียนก็เห็นด้วย」
โทรัคเตรียมดาบพร้อม
จิอากิรีบเตรียมหอกของเธอ แต่ในช่วงเวลาต่อมา สมาชิกคณะกรรมการวินัยทุกคนยกเว้นตัวเธอต่างนอนอยู่บนพื้น
ไม่มีอาการตกใจ ไม่มีลม ไม่มีอะไรเลย
ยังไงก็ตาม、เธอได้ยินเสียงลมพัดเพียงครั้งเดียว
เพียงเท่านี้คณะกรรมการวินัยก็ถูกทำลาย
「อืมー、ผมยังสามารถตัดได้ถึงแค่ C แร๊งค์เองสิเน๊ะ」
「っ、คุโซ ทำบ้าอะไรลงไป……、เรื่องแบบนี้、เรื่องแบบนี้ぁ！」
จิอากิกรีดร้องแทบคลั่ง และในตอนที่เธอกำลังจะโจมตี
「ไม่ดีเลยนะ ใจเย็น ๆ ไว้หน่อยน่ะー」
ก่อนที่เธอจะรู้ตัว、ก็มีหญิงสาวมาตบไหล่ของจิอากิ
จิอากิตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แต่ก็รู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นใบหน้าของหญิงสาว
「ประธานคิราคุ！」
「ใช่ใช่、กาโต้ คิราคุ ประธานคณะกรรมการวินัยคนโปรดของ จิอากิเองจ๊าー」
ผมสีดำยาวของเธอเปล่งประกายอย่างสวยงามในคืนเดือนหงาย นั้นเหมาะอย่างยิ่งสำหรับรูปลักษณ์ที่ดูราวกับว่าเป็นร่างรวบของยามาโตะ นาเดชิโกะ
เมื่อลูบหัวจิอากิเสร็จ、คิราคุก็หันมามองโทรัคแล้วยิ้มอย่างสง่างาม
「ในเมื่อทางนั้นบอกอยากได้สงคราม、สิ่งที่ต้องทำคือฆ่าอย่างไม่ต้องลังเลไงล่ะ มันน่ารักเกินไปสำหรับคุณที่จะพยายามโน้มน้าวฉันด้วยคำพูดเน๊」
「ประธานคิราคุ！？」
คิราคุเรียกนางินาตะ(ดาบง้าว)หนึ่งเล่มออกมาจากไดฟ์เกียร์และถือตั้งท่าราวกับว่ากำลังจะเต้นรำ
「ฉันไม่ชอบใจโรงเรียนมิคาเงะมาตั้งแต่แรกแล้วเน๊ー ตั้งแต่ที่พวกเขารับเอาความล้มเหลวของตระกูลกาโต้ไปอยู่ในสภานักเรียน」
「……คิราคุเน่ซัง」
「ช่วยอย่ามาเรียกฉันเหมือนเป็นพี่สาว แค่เพราะมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดจาง ๆ จะได้ไหม？ เจ้าสิ่งล้มเหลวของตระกูลสาขา」
「อะเร๊ะ？ ประธานคิราคุ、นี่จะสู้จริง ๆ เหรอคะ？ แบบว่า、ถ้าทำแบบนั้นจะเกิดสงครามขึ้นมาจริง ๆ เลยนะคะ？」
คิราคุมองจิอากิ、แล้วยิ้มกว้าง
「กำลังหลักของคณะกรรมการวินัยจะมาถึงเร็ว ๆ นี้แหละจ๊า ดูเหมือนว่าน่าจะสนุกขึ้นมาแล้ว」
「ไม่ชอบเลย……ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ตอนรุ่นพี่โรคุฮาระหายไปตลอดเลยぅ……」
เมื่อเห็นจิอากิที่ดูเหมือนกำลังจะร้องไห้、และคิราคุก็แทบไม่อาจควบคุมความสุขของตัวเองไว้ได้ โทรัคก็รีบหันไปพูดกับนักเรียนของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม
「ก็อย่างที่ได้ยิน、จากนี้ไปจะเป็นการต่อสู้ระหว่างโรงเรียนมิคาเงะกับโรงเรียนคิโซ สิ่งที่พวกคุณทำลงไปจะกลายเป็นแค่สิ่งคลุมเครือในสงคราครั้งใหญ่นี้」
「……ขอบคุณ、นั่นช่วยได้มาก」
โทรัคพยักหน้าให้กับคำพูดของมิซุฮิก่อนหันกลับไปที่เดิม
「……แบบนี้、ไม่นับว่าเป็นการช่วยเหลือเน๊ะ เคย์คุง」
เคย์ไม่ตอบอะไร
ทว่า、หลังมองไปที่โทรัคกับมิฮายะครั้งหนึ่ง、เขาก็กระตุ้นเพื่อน ๆ ให้ไปที่ประตู、และหายตัวไปทางประตูนั้นเอง
「ดีล่ะ、ลุยกันเลยเน๊ะ」
「……ผมสงสัยจังว่าเคย์คุงจะเกลียดผมที่ทำอะไรเห็นแก่ตัวอยู่หรือเปล่าน๊า」
「ห๊ะ？ อะไร？ นี่นาย、เป็นห่วงเขาเหรอ？ทั้งที่ฉันอยู่ที่นี่ด้วยเนี่ยนะ？」
เมื่อถูกจ้องแรง、โทรัคก็ใช้ความสามารถทางกายภาพของเขาอย่างเต็มที่ในฐานะผู้ทำสัญญาดีมอนเกียร์เพื่อหลบสายตา
「ไม่、ไม่ใช่แบบนั้น แค่ว่า……ผมรู้สึกเหมือนว่าการกระทำที่พยายามช่วยจะเป็นการทำร้ายเด็กคนนั้นแทนมากกว่า」
「นายคิดมากเกินไปแล้ว แถมแต่แรกเลย、เขาไม่ใช่คนประเภทที่ใส่ใจเรื่องแบบนั้นหรอกน๊า ถึงกับเล่นยิงถล่มกับโรคุฮาระด้วยชื่อที่ยิ่งใหญ่อย่างโซเซียลาเลยด้วยซ้ำ、หมอนั่นน่ะ」
「……จริงด้วยน๊า」
「ใช่ใช่ ยังไงก็เถอะ……ฉันลืมล้อหมอนั่นอีกแล้ว ชุดโกธิคโลลิต้านั้นเป็นงานอดิเรกของเขารึเปล่า」
「ช่วยหยุดเถอะเน๊ะ？ดูเหมือนว่าเขาจะซ่อนตัวตนที่แท้จริงจากทุกคนที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมไว้อยู่จริงไหม」
「จ๊า、ฉันจะล้อตอนพวกนั้นไม่อยู่ด้วยแล้วกัน」
มิฮายะหัวเราะเยาะเหมือนเด็กซุกซน และโจมตีเข้าใส่คิราคุแบบไม่ให้ตั้งตัว
ทว่า、กระสุนหยุดอยู่ตรงหน้าคิราคุและกลิ้งไปบนพื้นด้วยเสียงดังเบา ๆ
「เท่าที่ได้ยินมา、นั่นเป็นความสามารถที่ยุ่งยากมากเลยเน๊ะ」
「เป็นความสามารถในการควบคุมความเร่งและลดความเร็วของสิ่งรอบข้าง ระวังไว้ล่ะ、มิฮายะ คน ๆ นั้นอยู่ในอันดับสูงของตละกูลกาโต้」
คิราคุยิ้มและเตรียมนางินาตะของเธอขึ้นพร้อม
「อาร๊า、นั่นคือความหมายของการอยู่เหนือกว่าใคร ๆ น๊า เมื่อเกิดมาในบ้านของกาโต้า ก็จงเรียกตัวเองว่าแข็งแกร่งที่สุด โฮร๊า、จิอากิก็ด้วย」
「……เอ๊ะเอ๋、ฉันไม่รู้ด้วยแล้วค๊า！ ลงมือลงมือเลยァ！」
จิอากิเป็นคนแรกที่วิ่งโดยถือหอกด้วยความสิ้นหวัง
「ผมจะเป็นแนวหน้าให้เอง มิฮายะช่วยสนับสนุนด้วย」
「ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง！」
โรงเรียนมิคาเงะกับโรงเรียนคิโซ
นี่คือจุดเริ่มต้นของการต่อสู้ระหว่างสองโรงเรียนยักษ์ใหญ่
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
โรงเรียนเริ่มกลับมาเปิดเทอมกันแล้ว หลังจากนี้เวลาแปลก็จะน้อยลงผันผวน คงลงช้ากว่าเดิมล่ะเน้อ
