ตอนที่ 46 ตัวร้ายและธุรกิจ
สำหรับโรคุฮาระแล้ว、นี่เป็นสถานการณ์ที่แย่ที่สุดที่ทำให้เขาอยากออกไปทันที
（ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีสีหน้าเศร้าสร้อย、กับศาสตราจารย์ที่เป็นไอ้สวะอันดับต้น ๆ ของโรงเรียนคิโซ……แค่มองดูทั้งคู่ก็หงุดหงิดแล้วนาァ）
โรคุฮาระเดาะลิ้นในใจ ถ้าไม่ใช่ว่าได้รับเงินล่วงหน้าจำนวนมาก เขาคิดว่าคงดิ่งกลับบ้านไปแล้ว
สำหรับโรคุฮาระ、ที่นี่เป็นสถานที่ที่ทำให้เครียดเท่านั้น
「อ้า、ว่าไปแล้วตามที่แจ้งไปล่วงหน้า、เธอได้เอาชุดนักเรียนของโรงเรียนคิโซมาด้วยใช่ไหมเน๊ะ」
「……เอย์น่า、เอากระเป๋าเป้ให้ไปซะ」
「อะ、ค่ะ」
โรคุฮาระพูดเสร็จก็คว้ากระเป๋าเป้บนหลังของเอย์น่า แล้วโยนลงไปบนเตียง
「เชิญดูตามใจเลย、ศาสตราจารย์」
「ฮ้า、ดูเหมือนฉันจะโดนเกลียดอยู่สินะ ฉันเอง、ก็เป็นหนึ่งในฮีโร่ที่จะกอบกู้โลกนี้แท้ ๆ」
ศาสตราจารย์เกาคออย่างไม่รู้ตัว、จากนั้นก็ค้นในกระเป๋าเป้
และเธอก็ดึงชุดเครื่องแบบออกมาหนึ่งชุด
เป็นชุดเครื่องแบบนักเรียนหญิงทั่วไปของโรงเรียนคิโซ ซึ่งมีพื้นสีดำ
「ฉันเตรียมไซส์ตามที่คุณแจ้งไว้ก่อนหน้านี้ ในตอนนี้ คุณจะต้องย้ายไปเรียนที่โรงเรียนคิโซเน๊ะ ภาพลักษณ์ก็เป็นสิ่งสำคัญ」
「……อย่างงั้นสิเน๊ะ」
มิโรคุมองเครื่องแบบโดยแทบไม่มีการตอบสนอง
โรคุฮาระเบือนหน้าหนีจากมือที่จับผ้าปูที่นอนราวกับพยายามจะอดทนกับอะไรบางอย่าง
（ยังเป็นพวกบ้าเหมือนเดิม ถ้าข้าจำไม่ผิดนี่ก็สิบแปดคน ไม่สิ ตอนนี้ก็สิบเก้าคนแล้วสินะ）
เขารู้ว่าศาสตราจารย์กำลังรวบรวมนักเรียนไปที่โรงเรียนคิโซเป็นประจำ
และคนที่ต้องไปด้วยเป็นประจำหลายต่อหลายครั้งก็คือ ตัวโรคุฮาระเอง
（กล้าดียังไงถึงมาใช้งานข้าที่เป็นＳ แร๊งค์โดยเปล่าประโยชน์แบบนี้……ที่จริงก็อยากฆ่าแม่งซะจริง ๆ นาァ）
เหตุผลที่เขายังยอมให้ใช้งานได้ก็เพราะ เธอจ่ายเงินหนัก
ตราบใดที่อยู่ในโรงเรียนคิโซ、โรคุฮาระตระหนักได้ว่าต้องทำการยอมรับโศกนาฏกรรมได้ในระดับหนึ่ง
มิโรคุเองก็จะเป็นแค่เด็กสาวที่ได้รับการปฏิบัติเช่นนั้น
「ยังไงก็เถอะ、นี่เป็นครั้งแรกเลยเน๊ ที่ฉันสามารถใช้งานนักเรียนจากโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมได้แบบนี้ ที่จริงแล้วฉันตื่นเต้นมากเหลือล้นเลยล่ะ ชิเอล เดิมทีก็เป็นดีมอนเกียร์ที่อยู่ในอาณาเขตพื้นที่การศึกษาของพวกเธอมาก่อนล่ะ ช่างเป็นโอกาสที่ดีที่มีความเป็นไปได้มากมาย」
ขณะที่ถูมือที่แตกกร้านเข้าหากัน ศาสตราจารย์ก็มองหน้ามิโรคุราวกับจะเข้าไปเลียให้ได้
「ม๊า、มุมมองของฉันก็เดาว่าเป็นไปไม่ได้อยู่ดีเน๊ะ แต่ถึงจะล้มเหลวก็ไม่ต้องกังวลไป ฉันก็ใช้ทำเป็นภาชนะใหม่เท่านั้นเอง ให้ตายเถอะ ไอ้ร่างนี้ก็ใกล้ถึงขีดจำกัดแล้วด้วยเน๊」
พอพูดแบบนั้น ศาสตราจารย์ก็ชี้นิ้วไปที่ตัวเอง
โรคุฮาระ、พอมองร่างนั้นให้ดีก็จำได้ขึ้นมา
ร่างกายของศาสตราจารย์ในปัจจุบัน、ครั้งหนึ่งเคยเป็นของนักเรียนหญิงรักคุณธรรมที่ทำตัวเป็นศาลเตี้ยภายในโรงเรียนคิโซ
ย้อนกลับไปตอนนั้นผมของเธอมีสีทองดูแวววาว แต่ตอนนี้มันหม่นหมอง และไม่มีร่องรอยของสีเดิมเลย
「นี่น่ะแต่เดิมก็ได้รับมาในฐานะของที่เป็นสิ่งผิดปกติเน๊ะ ยังเสื่อมสภาพเร็วด้วย ไม่สิถ้าแบบวัตถุดิบไม่ได้คุณภาพสูงสุด มันก็ไม่พออยู่ดี」
「……っ」
มิโรคุหน้าซีดอย่างรวดเร็ว
ถึงอย่างงั้นเธอก็ไม่พูดอะไรอีก นั่นเป็นเพราะตัวเธอรู้ดีแก่ใจว่ากำลังเอาตัวเข้าแลกเพื่อรับสิ่งใดตอบแทนมา
「เท่านี้、การสนับสนุนโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมก็จะยังมีต่อไปใช่ไหมคะ」
「แน่นอน ฉันเป็นพวกไม่ผิดสัญญาของตัวเองหรอกนะ ตั้งแต่แรกแล้ว เป้าหมายของฉันคือการกอบกู้โลก ดังนั้นไม่ผิดอะไรที่จะช่วยโรงเรียนของคุณไปพร้อมกัน」
ศาสตราจารย์ตอบว่า โดยไม่คำนึงถึงความเสียสละที่ควรอยู่ตรงหน้า
「แต่คุณที่ตกอยู่ภายใต้แรงกดดันจากโรงเรียนคิโซมาตั้งแต่อดีต ก็สามารถทำได้ดีมาก ถึงฉันจะรู้สึกเสียใจกับประธานนักเรียนคนก่อนมาก แต่คุณก็ยังเป็นเพชรเม็ดงามเช่นกัน ฉันจะให้รางวัคที่เหมาะสมแก่คนที่ฉันประเมินตามนั้น」
「……อย่างงั้นเหรอคะ」
มิโรคุ、ตอบเหมือนหายใจออก
ทุกอย่างดูน่าหงุดหงิดไปหมด
（เป็นผู้หญิงที่น่าเสียดาย）
โรคุฮาระประเมินมิโรคุในใจ
ไม่รู้ว่าเธอแข็งแกร่งแค่ไหน
ยังไงก็ตาม โรคุฮาระก็สังเกตเห็นความผิดปกติเกี่ยวกับปริมาณพลังเวทมนตร์ที่มิโรคุครอบครองอยู่ได้
（เป็นพลังเวทมนตร์จำนวนมหาศาลจนน่าขันชะมัด ถ้ามองแค่นั้น ก็ระดับเดียวกับยัยตัวจอมสวาปามเลยมั้ง？）
เขานึกถึงทาทาริ เด็กสาวในระดับ Ｓ แร๊งค์เช่นเดียวกับเขาในใจ
ทาทาริเป็นสัตว์ประหลาดที่สามารถเพิ่มพลังเวทมนตร์ได้ โดยการใช้ความสามารถในการกินอะไรก็ได้
เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าเขาก็มีพลังเวทมนตร์มากพอที่จะไปถึงระดับนั้นได้
ข้อเสียเปรียบเพียงอย่างเดียวคือ、เธอไม่มีทางใช้พลังเวทมนตร์นั้นได้
（ถ้าไม่ปลุกความสามารถของตัวเองให้ตื่นก่อนที่จะถึงวัยนั้น ก็คงไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย การเสริมความแข็งแกร่งทางกายภาพก็อยู่ในระดับปานกลางเช่นกัน ต่อให้รวบรวมพลังเวทมนตร์มาได้มากมายแค่ไหน สุดท้ายหากไม่มีรูให้ปล่อย ก็เป็นสมบัติที่สูญเปล่า）
ดังนั้น、สำหรับโรคุฮาระแล้ว เธอมีเพียงจุดจบที่ต้องผิดหวัง
ขณะที่จ้องมองมิโรคุ จู่ ๆ แขนเสื้อของโรคุฮาระก็ถูกดึง
「อะ？」
เมื่อมองดู、ก็เป็นเอย์น่าที่กำลังดึงแขนเสื้อของเขาด้วยสีหน้าประท้วง
สำหรับเธอที่ถูกสร้างขึ้นมาโดยมีพื้นฐานที่ถูกมอบให้ว่าจะไม่ทรยศต่อมนุษย์、ดังนั้นแค่การเฝ้าดูการแลกเปลี่ยนระหว่างศาสตราจารย์กับมิโรคุก็อาจทำให้มาถึงขีดจำกัดของเธอแล้วก็ได้
โรคุฮาระ、ลูบหัวเอย์น่าอย่างหยาบกระด้าง
และจากนั้น、เขาก็จงใจพูดขึ้นเสียง
「……อาー、ศาสตราจารย์ น่าจะได้เวลาต้องกลับไปโรงเรียนแล้วจริงไหม ทางนี้เองถูกคณะกรรมการเรียกตัวไปเพื่อทำเรื่องอื่นด้วยเหมือนกัน ถ้าจะให้พาไปส่งก็รีบกลับกันได้แล้ว」
「ขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนั้นด้วย เราไม่ควรเสียเวลาของคนที่มีความสามารถไปโดยเปล่าประโยชน์ ถ้าอย่างนั้น ไว้พบกันใหม่ในห้องทดลองของฉัน อาโอโฮชิ มิโรคุ」
หลังจากพูดอย่างนั้น ศาสตราจารย์ก็ลุกขึ้นยืน
มิโรคุ、เพียงพยักหน้าเล็กน้อยโดยไม่พูดอะไรอีก
（งานของไอ้บ้านี่ทำให้รู้สึกแย่ที่สุด เหมือนทุกทีเลย）
ศาสตราจารย์ดูเหมือนจะไม่สนใจที่จะสนทนาอีกต่อไป และออกจากห้องผู้ป่วยของโรงพยาบาล
หลังจากยืนยันว่าเธอออกจากห้องผู้ป่วยแล้ว โรคุฮาระกำลังจะพูดอะไรบางอย่างกับมิโรคุแต่ก็หยุดไว้
แต่กลับลูบหัวเอย์น่าอีกครั้งทันทีที่ออกจากห้อง
「ลีดเดอร์？」
เมื่อเห็นว่าเอย์น่ามองขึ้นมาด้วยความสงสัย、โรคุฮาระก็ยิ้มอย่างดุร้าย
（ข้าไม่มีประโยชน์ที่จะช่วยผู้หญิงคนนั้น บทบาทแบบนั้นไม่เหมาะกับข้าเลยสักนิดเน๊ะ）
「เอย์น่า、ระวังตัวเอาไว้ด้วย จากนี้ไปจะเริ่มน่าสนใจแล้ว แม่มิโรคุนั่นจะทำให้เจ้าหมอนั่นตามมาทวงกลับไปอย่างแน่นอน」
「เจ้าหมอนั่น？」
「นาตากิ เคย์ไงล่ะ」
โรคุฮาระเข้าใจอย่างลึกซึ้งในตอนที่เผชิญหน้ากับเขา
ความบ้าคลั่งที่เหนียวแน่นต่อโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมของเขานั้นยอดเยี่ยมมาก、จนไม่สามารถแสดงออกมาเป็นคำพูดได้
「ในที่สุดข้าก็จะสามารถต่อสู้กับเจ้าหมอนั่นได้อย่างจริงจังแล้ว ……อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นสุด ๆ ไปเลยล่ะ」
เป็นตัวตนปริศนาไปทุกเรื่อง
ทว่าสิ่งเดียวที่เขารู้ก็คือ เจ้าหมอนั่นสามารถหลบการโจมตีของโรคุฮาระได้อย่างง่ายดาย
และนั่นคือข้อเท็จจริงที่ดีที่สุดสำหรับโรคุฮาระแล้ว
「นานแล้วตั้งแต่ผู้หญิงคนนั้น、ที่ข้าจะได้ฆ่ากันอย่างสุดกำลัง รอบนี้จะเป็นแก และข้าจะชนะ 」
「เอ๊ะ、อะ、ค๊า！」
เอย์น่าตอบโดยไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ในสายตาของโรคุฮาระ、ไม่มีทั้งมิโรคุทั้งศาสตราจารย์สะท้อนอยู่เลย
มีแค่เพียง、การต่อสู้กับนาตากิ เคย์เท่านั้น
แม้ว่าชัยชนะของเขาจะนำมาซึ่งโศกนาฏกรรมก็ตาม
（มาซะสิ、ฮีโร่）
โรคุฮาระแค่ทำตามหัวใจของตน
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณ MR NATICHOT N กรุงไทย X-1781 มาก ๆ ครับ
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
