ตอนที่ 44 ความต้องการ และความเบี่ยงเบนรสนิยมทางเพศ
สำหรับ กาโต้ โทรัคแล้ว、นาตากิ เคย์เป็นเพื่อนคนแรกที่เขารู้จักที่โรงเรียน
โทรัคนั่น แม้ว่าเขาจะเกิดมาในตระกูลที่มีชื่อเสียง แต่เขากลับล้มเหลว และถูกไล่ออกจากบ้านโดยเหลือเพียงเสื้อฟ้าที่อยู่บนหลัง ก่อนที่จะได้เข้าเรียนที่โรงเรียนมิคาเงะ
ด้วยความช่วยเหลือจากมิฮายะที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กของเขา、เขาจึงสามารถเอาชีวิตรอดมาได้ แต่ความจริงที่ว่าเขาไร้ความสามารถได้แพร่กระจายไปทั่วโรงเรียนแล้ว
ไม่มีทางที่ใครจะเต็มใจพิชิตดันเจี้ยนร่วมกับคนแบบนั้น
แล้วเขาก็ปรากฏตัวในช่วงเวลาที่เริ่มตีตัวออกห่างจากมิฮายะ、เพราะการอยู่ร่วมกันจะสร้างปัญหาให้กับเธอ
『――นายคือ กาโต้ โทรัค งั้นสินะ？』
เด็กผู้ชายที่มั่นใจในตัวเอง ตรงข้ามกับโทรัค
เขาคือ นาตากิ เคย์
เขาสามารถพูดได้ว่าสภาพแวดล้อมปัจจุบันของเขาถูกหล่อหลอมโดยนาตากิ เคย์
เขาได้ทำสัญญากับลูทรา、หลังจากเอาชนะลูกชายคนที่สามของตระกูลนาตากิได้ ชื่อเสียงของเขาภายในโรงเรียนมิคาเงะก็พลิกกลับ、ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเขา
ไม่สิ、ต้องบอกว่าขอบคุณเธอจริง ๆ ใช่ไหมนะ
（เป็นเด็กผู้หญิงจริง ๆ ด้วย）
เมื่อวันก่อนที่ได้ไปถามแด็กสาวคนหนึ่งที่ชื่อว่ามิโรคุ
โทรัคกับมิฮายะได้รับการบอกเล่าถึงตัวตนที่แท้จริงของนาตากิ เคย์จากรินกะ
นั่นคือ、Ｓ แร๊งค์ที่ไม่ปรากฏชื่อซึ่งกำลังสร้างความปั่นป่วนในเมืองแห่งโรงเรียนแห่งนี้、โซลเซียลา
มิฮายะดูเหมือนจะมั่นใจขึ้นมาทันที、ตรงกันข้ามกับโทรัคที่พอได้ยินแล้วก็เกิดความสงสัย
เดาว่ามีการยอมรับเรื่องบางอย่างอยู่ข้างในอยู่แล้ว
ในกรณีนี้、ผู้ที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังคือ โทรัค
『ลูทราคิดว่ายังไง？』
『มนุษย์ก็คือมนุษย์ ฉันไม่สนใจเรื่องเพศ』
และด้วยเหตุนี้เอง ทำให้เมื่อหนึ่งชั่วโทงที่แล้ว、เขาถูกคู่หูของตัวเองผลักดันออกมา、ให้คามิคาเสะพุ่งชนเข้าหาโดยตรงเลย
「เป็นอะไรไปแล้วล่ะ ทำยังกับพึ่งได้เห็นสิ่งที่ไม่คาดคิดไว้อย่างงั้นแหละ เป็นไปตามที่หวังแล้วไม่ใช่รึไง？」
「นะ、นั่นสิเน๊ะ」
เคย์ถอนหายใจอย่างงุนงง
ท่าทางของเธอ、ดูเหมือนกำลังรอคำพูดของโทรัคอยู่
「……ทำไม、ถึงได้แต่งตัวเป็นผู้ชายกันล่ะ？」
「เพราะมีเหตุจำเป็นไง」
「……เธอเอง、ก็เป็นผู้ครอบครองดีมอนเกียร์เหมือนกันใช่ไหม」
「ใช่แล้ว」
「……ทะ、ทำไมเธอถึงได้ทำสัญญากับดีมอนเกียร์กันล่ะ？」
「เพราะมีเหตุจำเป็นไง」
「…………วันนี้อากาศดีเน๊ะ」
「ใช่แล้ว」
（ไม่ไหวแล้ว！ ผมไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอดี……！）
เขาไม่สามารถประมวลความจริงได้ว่า เพื่อนที่เคยคิดว่าเป็นเด็กผู้ชายมาตลอด แท้จริงแล้วเป็นสาวสวยที่สร้างความวุ่นวายให้กับโลก หัวของเขากำลังจะระเบิด
เขามีเรื่องมากมายที่อยากจะพูดด้วย、แต่เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้ เมื่อตระหนักได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงจริง ๆ อีกครั้ง
（มองแบบนี้แล้ว、เธอก็ด๊สวยขึ้นมาจริง ๆ น๊า……ไม่、ผิดแล้วผิดแล้ว！ ไม่ใช่เรื่องนั้นสิ！）
เธอซึ่งสว่างไสวด้วยแสงแดด ให้ความรู้สึกหน้าใสอย่างแปลกประหลาด แตกต่างจากที่เจอกันเมื่อก่อนเลย
เธอดูเปราะบางมากเหลือเกิน จนคิดว่าหากเขายื่นมือออกไปหาเธอ เธอก็จะหายไปโดยที่เขายังไม่ทันได้แตะต้องแม้เพียงน้อยนิด ทำให้รู้สึกเหมือนเธออยู่ในโลกที่แตกต่างไปจากเขาอย่างสิ้นเชิง
（เคย์คุงเคยขนตายาวขนาดนี้มาก่อนเหรอ…… ผิวเองก็สวย、เส้นผมก็――）
ขณะที่เขากำลังแอบสำรวจตัวเธออยู่นั้น、ทันใดนั้นก็สบตาเธอเข้า
ดวงตาที่ไร้อารมณ์เหมือนกับตุ๊กตากำลังจ้องมองกลับมาที่โทรัค
เมื่อเป็นอย่างงั้น、โทรัคก็รีบเบือนหน้าหนี
「ขะ、ขอโทษ ที่จู่ ๆ ผมก็เอาแต่จ้องเธอ」
โทรัครีบขอโทษ、กับเคย์ที่จู่ ๆ ก็หัวเราะเบา ๆ
「ฟุฟุฟุ、ฉันขอโทษ ฉันคิดว่าน่าจะตลกดี ที่นายตื่นตระหนกมากขนาดนั้น」
เธอเปลี่ยนไปจากตอนเป็นโซลเซียลาโดยสิ้นเชิง、เคย์ยิ้มเหมือนเด็กสาวธรรมดา
จากนั้น、เธอก็ใช้พลังเวทมนตร์ตัดผมของตัวเองให้สั้นลงตามความยาวเดิม「แล้วแบบนี้เป็นยังไงเอ่ย？」และพูดด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคยกับโทรัค
「จะขี้กังวลเกินไปแล้ว เป็นผู้ชายไม่เอาไหนเลย」
「ฮ้า、ขอโทษ」
เมื่อเห็นว่าเคย์กลับมาทำตัวเป็นเด็กนักเรียนชายแล้ว、โทรัคก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
แต่ในตอนที่เขากำลังพยายามจะเปลี่ยนเรื่องคุย
กว่าจะรู้ตัวเคย์ก็มานั่งอยู่ข้าง ๆ เขาเรียบร้อยแล้ว
「เอ๋っ！？」
「อะไรเล่า นายดูแปลกไปตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ แถมเอาแต่พูดอะไรไม่รู้เรื่องเลย？ หรือว่า」
เคย์โน้มตัวเข้าไปมองใกล้มากขึ้นมากขึ้น
อยู่ใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ、แล้วเคย์ก็ยิ้มเหมือนเด็กซุกซน
「หรือว่าเกิดสนใจรูปร่างของฉันขึ้นมากันล่ะ？ ……นาย、เป็นพวกมืดมนอย่างคาดไม่ถึงเลยน๊า」
「นะ……！」
นั่นเพราะ สำหรับโทรัคแล้วนี่เกือบจะเหมือนกับการเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่รู้จัก
เธอเป็นเด็กผู้หญิงประเภทที่เขาไม่เคยอยู่ใกล้มาก่อน
ยิ่งไปกว่านั้น、ความจริงที่ว่าเธอเป็นเพื่อนสนิทที่เคยอยู่เคียงข้างกับเขาในอดีตนั้นทำให้รู้สึกวูบวาบในใจ、นั่นทำให้โทรัคแทบเป็นบ้าเช่นกัน
「ฉันในตอนนี้、ยังคงเป็นนาตากิ เคย์ที่นายรู้จักดีอยู่？ หรือว่า、นายลืมเรื่องนั้นไปแล้ว？」
「ยังจำได้อยู่、มั่นใจได้เลย」
โทรัคพยักหน้า
ดวงตาของเขาตรงไปตางมาจนแทบไม่น่าเชื่อว่าเขาเคยสับสนมาจนถึงเมื่อกี้
「ผม、ไม่ว่ายังไงผมก็อยากจะช่วยเคย์คุงที่รู้จักกัน เพราะอย่างงั้น、ผมถึงมาเจอเธอแบบนี้」
「ช่วยฉัน？」
「อืม ในฐานะที่ผมเองก็เป็นผู้ครอบครองดีมอนเกียร์เช่นเดียวกันกับเธอ อาจจะมีบางอย่างที่ผมช่วยเธอได้จริงไหม」
เคย์ที่ได้ยินก็กำลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่หยุดลง
หลังจากที่เธอก็เงียบไปสองสามวินาที แล้วเธอก็ยิ้มทันที
「ถ้าอย่างงั้น――」
เคย์、ก็คว้ามือขวาของโทรัคขึ้นมากำรอบคอของตัวเอง
เป็นคอสีขาวที่ดูบอบบางจนเหมือนจะหักลงได้ทุกเมื่อ
ก่อนที่โทรัคจะทันหยุด、เธอได้ก็ทำให้เขาคว้าคอของตัวเธอไว้อย่างช่ำชอง、จากนั้นเมื่อวางมือบนมือข้างนั้นของเขาแล้ว เธอก็พูดขึ้นมา
「ถ้าหากว่าฉันบอกให้、ฆ่าฉันซะล่ะ？」
「……เอ๊ะ？」
เธอกำลังพูดบ้าอะไร、โทรัคไม่เข้าใจ ตามไม่ทันในสิ่งที่เธอพูด
ทว่า、มีเพียงอุณหภูมิชีวิตของเด็กสาวที่ถ่ายทอดผ่านทางมือขวาเท่านั้น、ที่ยังไหลเข้าสู่สมองเพื่อเป็นข้อมูล
ตอนนี้、ถ้าเขาออกแรงใส่มือขวามากเกินไป เด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าก็คงจะตายทันที
เมื่อเห็นความคิดแบบนี้、เขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่เธอทำอยู่ตอนนี้น่ากลัวมาก、โทรัคก็รีบสลัดมือออกมาทันที
「แฮ่กっ、แฮ่กっ……เคย์คุง？」
โทรัครีบขยับหนีด้วยความตื่นตกใจจนล้มลง、เคย์ใช้ปลายนิ้วค่อย ๆ ลากไปตามรอยที่มือขวาสัมผัส
จากนั้นก็หัวเราะ
กลับไปเป็นรอยยิ้มของนาตากิ เคย์เหมือนที่เคยเป็นมา
「ล้อเล่นหรอก บาーกะ」
พูดจบเคย์ก็ลุกขึ้นจากม้านั่ง
ราวกับว่าเธอไม่อยากคุยด้วยอีกแล้ว、เธอหันหลังให้โทรัคและกำลังเริ่มเดินไปที่ทางออก
「……เดี๋ยวก่อนสิ เคย์คุง เรื่องเมื่อกี้」
เขาปล่อยเธอไว้แบบนี้ไม่ได้、ดังนั้นโทรัคจึงรีบลุกขึ้นและยื่นมือออกไปหา
ทันใดนั้น、เคย์ก็หยุดลงราวกับคาดหวังสิ่งนี้อยู่แล้ว、และพูดเสียงดังขึ้นอย่างจงใจ
「อะ、จะว่าไปแล้ว、มิฮายะเองก็แกล้งฉันที่สวนสนุกเหมือนกันน๊า นั่นน่ะ、นายเห็นแล้วใช่ไหม？」
「เอ๊ะ」
พอลองนึกย้อนกลับไปตามที่เคย์ถามดู
「ฉันถามว่านายเห็นแล้วสินะ」
「……ขอโทษ」
โทรัคก้มหัวอย่างว่าง่าย
เขาไม่ได้สนใจจนกระทั่งตอนนี้、แต่ถ้าลองคิดดูอย่างใจเย็น นั่นหมายความว่าเขาได้เห็นร่างที่เปลือยเปล่าของหญิงสาวไปแล้ว แม้ว่าจะเพียงบางส่วนเท่านั้น
โทรัคก้มหัวอย่างสุภาพโดยไม่มีข้อแก้ตัวใด ๆ
「อิย๊า、ที่จริงก็ไม่เป็นไรหรอก ฉันมีเวทมนตร์ปลอมสำหรับกรณีแบบนี้ไว้อยู่แล้วน๊า」
เห็นได้ชัดว่าเคย์ไม่ได้ต้องการคำขอโทษ、เธอหันกลับมาหาโทรัคพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
「จริง ๆ แล้ว、ฉันไม่สามารถใช้เวทมนตร์ปลอมตัวได้ในตอนนี้ สิ่งนั่น、ค่อนข้างทำให้เหนื่อยได้ง่ายเลยแหละ」
「ยะ、อย่างงั้นเหรอ」
เมื่อเห็นแนวสายตาลุกลี้ลุกลนของโทรัค、เคย์ก็พูดขึ้น
「……นาย、คงกำลังสงสัยอยู่ว่าฉันเป็นผู้หญิงตอนที่มาถึงที่นี่รึเปล่าใช่ไหม」
เดาถูกเผง
เพราะเขาต้องการการยืนยัน、ถึงตัดสินใจมาคุยด้วยแบบนี้
และ、อาจพูดได้ว่าบรรลุวัตถุประสงค์ครบถ้วนแล้ว
แต่、ดูเหมือนว่าสาวน้อยตรงหน้าจะไม่พอใจกับเรื่องนั้น
「ถ้างั้น――จะลองตรวจดูสักหน่อยไหม？」
「เอ๊ะ……เอ๋！？」
โทรัคขึ้นเสียงสูงสุดในวันนี้ และอดไม่ได้ที่จะถอยหนี
แล้วเคย์ก็เดินเข้ามาใกล้เขาอีกก้าวหนึ่ง
นอกจากนี้、ก่อนที่เขาจะทันตั้งตัว มือของเธอก็เริ่มจับกระดุมที่เสื้อแจ็กเก็ตสำหรับเด็กผู้ชายแล้ว
「อย่าทำท่าตกใจอะไรขนาดนั้นสิ ไม่มีอะไรต้องกังวลเป็นพิเศษหรอกน๊า」
「ดะ、ดะๆๆๆเดี๋ยวก่อนสิ！ เชื่อแล้ว！ร่างผมยาวสวยเมื่อกี้ก็เพียงพอแล้ว！」
เขารีบปฎิเสธด้วยการโบกมือต่อหน้าไปมา แต่เธอก็ไม่หยุด
เคย์ปลดกระดุมเสื้อแจ็คเก็ต จากนั้นก็วางมือลงบนกระดุมเสื้อเชิ้ต
「บางทีอาจจะเป็นแค่การแต่งหญิงก็ได้จริงไหม？」
「เรื่องนั่นไม่จริงหรอกใช่ไหม！？ เคย์คุงไม่มีทางที่เธอจะทำเรื่องบ้า ๆ แบบนั้นอยู่แล้ว！」
「……ซ้า、ก็ไม่รู้สิน๊า ลองมองเข้ามาดูสิ、โฮร่า」
กระดุมบนเสื้อกำลังถูกปลดออกทีละเม็ด
โทรัคทั้งตื่นตระหนกและพยายามห้าม、แต่ก็สายเกินไปแล้ว
เคย์、หลังจากปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จแล้ว、เธอก็เปิดเสื้อออกในลักษณะที่มีเพียงโทรัคเท่านั้นที่มองเห็น
「นะ、รอ รอเดี๋ยวก่อนสิ！」
อย่างที่เคยกล่าวไปแล้ว、พลังการมองเห็นอันยอดเยี่ยมของโทรัคทำให้เขามองเห็นภายในชุดได้อย่างชัดเจน
สิ่งที่เขาเห็นคือ……นี่คือเสื้อตัวในสำหรับผู้ชาย
「อะ、อ้า……」
「ยากที่จะบอกได้จากชุดเครื่องแบบใช่ไหมล่ะ ถ้าเป็นแบบนี้、คงเข้าใจสิน๊า」
อย่างที่เคย์พูด、มีส่วนนูนที่แต่เดิมไม่มีอยู่ที่ตรงนั้น
（อึก？ แบบนี้แบบนี้มัน、ค่อนข้างแย่แล้วไม่ใช่รึไง……？）
เมื่อเริ่มรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง โทรัคก็ทั้งโล่งใจทั้งเริ่มให้อภัยตัวเอง
เขาไม่สามารถปล่อยให้หัวใจของเขาถูกล้อเล่นมากไปกว่านี้
เธอรู้สึกถึงความรู้สึกของเขาบ้างไหม
เคย์、โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้โทรัคแล้วกระซิบข้างหู
「นายหวังว่าจะเห็นอะไรอย่างงั้นเหรอ……คนลามก」
「っ、ไม่ใช่นะ、ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น」
「ถ้าอย่างนั้น、ฉันจะไม่คุยกับนายเป็นครั้งที่สองอีกแล้วー」
เคย์พูดขณะที่หันหลังกลับพร้อมติดกระดุมเสื้อแจ็คเก็ตอีกครั้ง
และ、ครั้งนี้เธอตั้งใจจากไปจริง ๆ
ไม่ช้ากระเป๋าด้านในของโทรัคที่ยังตกตะลึงก็เริ่มสั่น
จากนั้น、เขาก็ตระหนักได้ว่าเป็นสายเรียกเข้าบนสมาร์ทโฟนที่ได้รับมาจากรินกะเมื่อก่อนหน้านี้、เขารับสายโดยที่ยังไม่สามารถจัดระเบียบอารมณ์ได้
『――พ่ายแพ้โดยสมบูรณ์สิเน๊ อิย๊าー、กะแล้วว่าเร็วไปสำหรับโทรัคน๊า』
เป็นเสียงของรินกะ
เขารู้สึกขอบคุณอย่างน่าประหลาดที่ได้ยินเสียงของเธอเหมือนเช่นเคยตอนนี้
「……นั่นสินะ」
『นั่น、เธอกำลังหลีกเลี่ยงนายอยู่ เหมือนกับที่ทำกับฉันเมื่อไม่นานมานี้เธอสวมหน้ากากและสร้างกำแพงระหว่างตัวเองกับคนอื่น ทุกสิ่งที่ทำตรงตามที่สนธยาสีเงินสอนไว้ทุกประการ โดยเฉพาะอย่างสุดท้าย เหมาะสำหรับเด็กไร้เดียงสาแบบนายเลยล่ะ นั่นถือว่าเป็นตัวอย่างที่ดีเลยน๊าー』
ก่อนที่เขาจะทันคิดอะไร、เคย์ก็เป็นคนที่คอยควบคุมบทสนทนาอยู่เสมอ
ทุกสิ่งตั้งแต่ต้นจนจบเป็นเรื่องโกหก
ตั้งแต่แรกแล้ว、เคย์ไม่มีความตั้งใจที่จะพูดคุยอย่างตรงไปตรงมากับโทรัคเลย
『แล้วเป็นยังไง？』
「อืม เหมือนกับที่รินกะบอกไว้เลย เคย์คุงเป็นเด็กผู้หญิงจริง ๆ、และก็ไม่ได้คาดหวังอะไรจากพวกผมในตอนนี้เลย」
แม้ว่าจะถูกปกปิดด้วยคำโกหก แต่ก็เห็นได้อย่างชัดเจนว่าทุกคำพูดเป็นความจริง
เขาสัมผัสได้ถึงความสิ้นหวังบางอย่างในท่าทางของเธอตอนที่เข้ามาใกล้
「ผมในตอนนี้、ไม่สามารถเป็นพลังให้เด็กคนนั้นได้ ……ที่ผมได้ทำสัญญากับลูทรา、เป็นเพราะมีความจำเป็นบางอย่างอย่างแน่นอน、เดาว่าน่าจะเป็นแบบนั้น ที่จริงอาจจะไม่จำเป็นต้องเป็นผม、อาจเป็นใครก็ได้ตราบใดที่พวกเขาสามารถทำสัญญาได้」
เธอไม่ได้มองเขาในฐานะปัจเจกบุคคลที่ชื่อโทรัค、แต่เห็นเขาเป็นเพียงผู้ครอบครองเท่านั้น
โทรัคตระหนักอีกครั้งว่านี่เป็นเพราะความไร้เดียงสาของตัวเอง
「มาแข็งแกร่งขึ้นด้วยกันเถอะ เพื่อที่เธอจะได้มองมาที่พวกเรา สักวันจะเป็นพวกเราที่ยื่นมือเข้าไปหาเธอเอง」
『……กะแล้วว่าโทรัคต้องน่าทึ่งเน๊ะ นั่นคือสิ่งที่จำเป็น』
จากนั้นรินกะก็พูดขึ้นว่า『อ้า、อีกเรื่อง』
『พวกฉันเน๊ะ、เฝ้าดูพวกนายจากบนดาดฟ้าก็จริง แต่ว่า』
「ผมไม่รู้สึกตัวเลย……หืม？ พวกฉัน？」
『ใช่ใช่ ฉันกับลูทรา แล้วก็――มิฮายะ』
มีแค่ชื่อสุดท้ายเท่านั้นที่ถูกพูดออกมาด้วยพลังที่แปลกประหลาด
ขณะเดียวกัน、โทรัคก็สัมผัสได้ว่ารินกะต้องการจะสื่ออะไร
『ตอนแรกฉันก็หยุดไว้แล้วเน๊ะ แต่นั่นน่ะ、โชว์หน้าอกใช่ไหม？ฉันรู้สึกทึ่งมากกับเรื่องนั้นเลยเน๊ อืมอืม』
「ไม่สิ、ไม่ได้เห็นหน้าอกสักหน่อย！？」
『เรื่องนั้นพวกฉันมองเห็นได้ไม่ชัดเพราะแอบอยู่ในเงามืด ม๊า……ยังไงก็、ขอให้โชคดีกับข้อแก้ตัว！ที่นี่คือโรงพยาบาล、ดังนั้นแม้แต่กรณีที่เลวร้ายที่สุดก็ไม่เป็นปัญหาเน๊！』
「ปัญหาใหญ่เลยไม่ใช่รึง๊าย！ ……ฮาッ」
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงเจตนาฆ่า
โดยไม่สงสัยในสัญชาตญาณของตน โทรัคก็รีบวิ่งไปในทิศทางตรงข้ามกับเจตนาฆ่าทันที
ไม่นานก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากด้านหลัง
「หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะเจ้าบ้า！ นายปล่อยให้เด็กผู้หญิงทำอะไรกันห๊า！」
「ผมไม่รู้จริง ๆ！ เคย์คุง เธอทำด้วยตัวเองต่างหาก！」
ในตอนนี้ที่ลูทราไม่อยู่ด้วย、ความสามารถทางกายภาพของโทรัคกับมิฮายะ、ก็วัดกันที่พื้นฐานของนักสำรวจที่มีแต่เดิม
ก่อนที่โทรัคจะถูกจับ――เหลือเวลาสามวินาที
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณ คุณพันธวงศ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ
ขอบคุณ คุณCHATCHAI KIMN SCB X-2478 มาก ๆ ครับ
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
