ตอนที่ 30 ถ้าอยากไปสวนสนุกกับสาวสวยก็ต้องเป็นสาวสวยด้วยเช่นกัน
สวัสดีค๊า！
สาวสวยพาร์ทไทม์（ปลอม）เอง！
ถึงจะยังเป็นเพียงเด็กฝึกงานสาวสวย แต่ฉันจะทำให้ดีที่สุด！
โอ๊ส！ ผู้ชาย！
「เคย์คุง、ใส่ได้ไหมจ๊ะ？」
「ครับ เคลื่อนไหวได้ค่อนข้างง่ายดีพอสมควรครับ」
ฉัน、ตอนนี้กำลังเพลิดเพลินกับความสุขของการทำงานหนัก
หรือก็คือ、งานพาร์ทไทม์ชุดมาสคอตที่สวนสนุกนั่นเอง
「ที่เป็นแบบนั้น、ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะความสามารถทางกายภาพของนักสำรวจล่ะจ๊ะ ที่จริงแล้วชุดนั่นอยู่ในระดับที่คนธรรมดาจะเคลื่อนไหวได้ยากมากเลย？」
「เห้ ถึงจะเป็นชุดรูปร่างหมีก็เคลื่อนไหวยากเน๊ะ」
ฉันแสดงโดยการก้าวไปทางซ้ายและขวา
ฉัน ในฐานะคนที่คุ้นเคยกับการสวมบทบาทสาวสวย、ทำให้สามารถสวมบทบาทเป็นหมีในสวนสนุกได้อย่างสบาย ๆ
หน้าที่ของฉันคือการยืนข้างรุ่นพี่มิโรคุที่ถือลูกโป่ง และเคลื่อนไหวท่าทางน่ารักและป๊อป
ทันทีที่ฉันออกไปข้างนอกและปรากฏต่อสายตาของแขก ไม่นานเด็ก ๆ ก็ลุมเข้ามาทันที
โฮร่า、ดูสิอนาคตสาวสวย มารวมตัวกันล๊าー＾＾
「ขอบคุณค๊าโอเน่จ๊าง！」
「ฟุๆๆๆ、ขอให้สนุกเน๊ー」
รุ่นพี่มิโรคุที่กำลังยื่นลูกโป่งให้เด็กน้อยยังคงยิ้มหวานเหมือนเช่นเคย
ถ้าคุณทำแบบนั้นกับเด็กน้อยต่อไป หลาย ๆ คนจะพังเอาน๊า ดังนั้นทางที่ดีที่สุดช่วยหยุดทำแบบนั้นเถอะครับ รอยยิ้มของสาวสวยมีชัยไปกว่าครึ่ง
「คุมะซ๊างー！」
「ยินดีต้อนรับสู่ วาคุ วาคุ ฮิโนะซึจิแลนด์ที่น่าตื่นเต้น ฮิโนะ！ ขอให้สนุกกับช่วงเวลาที่นี่ ฮิโนะ！」
ฉันเป็นแค่หมีในเรื่อง ฮิโนะ！
ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการบิดเบือนนิสัยทางเพศด้วย ฮิโนะ！
ดังนั้นพวกเด็กเปรตทั้งหลายจงมาร่วมตัวกันทางนี้
ส่วนสาวน้อย ได้โปรดไปที่รุ่นพี่มิโรคุกันเน๊
ยังไงก็ตาม、นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันได้ทำงานพาร์ทไทม์สวมชุดมาสคอต แต่เมื่อพิจารณาว่าคุณต้องรับมือกับเด็กจำนวนมาก นักสำรวจอาจมีความเหมาะสมทางร่างกายมากกว่าจริง ๆ
รุ่นพี่มิโรคุเอง、ก็ดูดีในชุดพนักงานแสนน่ารักของสวนสนุกแห่งนี้อีกด้วย
……เห็นแล้ว กางเกงรัดรูปสีดำ
อาจเป็นความคิดที่ดีที่จะใช้กับชุดลึกลับชุดใหม่
『■■■■』
ไม่สิ、สีขาวจะให้อิมเมจแตกต่างจากภาพลักษณ์ของเธอ
ก็แบบ、นั่นเป็นเพราะว่าโซลเซียรายังคงมีความมืดมิดอยู่ในใจของเธอไงล่ะ
เครื่องแต่งกายสีขาวมีไว้ให้สวมใส่หลังจากผ่านอีเว้นต์สองสามครั้งที่ช่วยเติมเต็มความว่างเปล่าในใจของเธอก่อน
เธอไม่สามารถสวมใส่ของแบบนั้นให้กับโซลเซียลาได้ตั้งแต่แรก
「……เคย์คุง？」
รุ่นพี่มิโรคุส่งเสียงเรียกฉัน หลังจากที่เห็นพวกเด็ก ๆ จากไปแล้ว
แย่แล้ว、ฉันหมกมุ่นอยู่กับการสนทนากับไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวไปหน่อย
「ไม่มีอะไร ฮิโนะ」
「เข้าถึงบทบาทได้ดีเลยนะจ๊ะ、ไม่คิดมาก่อนเลย、น่าประหลาดใจจังเลยเน๊ー」
「ไว้ใจได้เลย ฮิโนะ！」
ถ้าเป็นการแสดงบทบาทสมมติก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง
「ยังไงก็ตาม、กรุณาอย่าหักโหมให้มากจนเกินไปเน๊ะ？เราจะย้ายไปอีกจัตุรัสหนึ่งเร็ว ๆ นี้แหละจ๊ะ」
「จะพยายามให้ดีที่สุด ฮิโนะ！」
วันนี้มีกะงานถึงเย็น
หลังจากนั้นดูเหมือนว่าจะมีคนอื่นมาเข้ากะต่อ
ม๊า、ไม่มีทางที่ฉันจะอยู่ในสถานที่อันตรายเช่นนี้ไปจนถึงตอนกลางคืน
ฉันรู้เรื่องดี
ข้างใต้『วาคุ วาคุ ฮิโนะซึจิแลนด์』นี้ มีสถานที่ทดลองการหลอมรวมระเหิดร่างกายที่เป็นส่วนผสมของดันเจี้ยนและมนุษย์ ที่รู้จักกันทั่วไปในชื่ออูโรโบรอส
ในระหว่างวัน ที่นี่จะเปิดเป็นสวนสนุก และในเวลากลางคืน จะมีการทดลองที่ผิดกฎหมายโดยอาศัยพลังเวทมนตร์ที่ดูดซับมาจากผู้คนที่มาเยี่ยมชม
แน่นอนว่านี่คือหนึ่งในสถานที่ที่ศัตรูของคนในปาร์ตี้โทรัคคุงอยู่
ฉันกังวลเกี่ยวกับรุ่นพี่มิโรคุที่ทำงานในสถานที่ที่น่าขยะแขยงเช่นนี้มาเกือบสามเดือนแล้ว แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าจะหาสถานที่ที่สะอาดหมดจดในเมืองแห่งการศึกษาแห่งนี้นั้นมันยากยิ่ง
ร้านสะดวกซื้อที่ฉันเคยไปทำพาร์ทไทม์เอง、ดูเหมือนว่าพวกเขาจะทำการค้าขายคอร์ดันเจี้ยนอยู๋ในเมนูลับเช่นกัน
ดังนั้นสิ่งที่ฉันทำได้คือระวังอย่าไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่ดูอันตราย
และอย่าไปยุ่งเกี่ยวอะไรกับงานต้นฉบับ
เมื่อคุณมีส่วนร่วมในงานต้นฉบับ คุณอาจเข้าไปพัวพันกับบางสิ่งที่อาจเป็นอันตรายในตอนนั้นได้เน๊ะ
ในฐานะคนที่รู้เรื่องราวดั้งเดิม ฉันจึงต้องปกป้องรุ่นพี่มิโรคุ
「อะ、จะว่าไปแล้ว เขาบอกว่าตั้งแต่ตอนเย็นเราสามารถวนเวียนไปจุดไหนก็ได้ตามที่ต้องการเลยจ๊ะ คงเป็นเพราะเคย์คุงพึ่งจะมาทำพาร์ทไทม์เป็นครั้งแรกล่ะเน๊ะ」
「แฮปปี้ ฮิโนะ～」
ซับซ้อน
ฉันชอบสวนสนุก และฉันไม่สามารถละทิ้งความมีน้ำใจของพวกเขาได้
เหนือสิ่งอื่นใด、ความรู้สึกนี้、รุ่นพี่มิโรคุเองก็อยากไปเที่ยวด้วย
สาวสวยกับสวนสนุก？
แน่นอนว่า、อีกฝ่ายเองก็ต้องเป็นสาวสวยด้วยไม่ใช่เหรอ？
ไม่มีทางที่จะปล่อยไอ้สารเลวมาสวนสนุกพร้อมกับสาวสวยได้！
ถ้าฉันเห็นผู้กระทำผิดดังกล่าว ฉันจะใส่ชุดฟูฟ่องนี้และต่อยหน้าให้ใหญ่เลย！
แต่ฉันเจอทันทีที่พูดถึง！
ไม่มีเหตุผลที่ดีสำหรับการมาด้วยกันของไอ้สารเลวและสาวสวย ฮิโนะー！！
ยิ่งไปกว่านั้น、ไอ้สารเลวกับ สาวสวย２คนอีกกกก！？
ฮาเร็มยอมรับแต่ยูริเท่านั้น ฮิโนะォ！
「――ขออันหนึ่งให้เด็กคนนี้ด้วย」
「จ๊า、เชิญเลยー」
เมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้、และของลูกโป่งจากรุ่นพี่มิโรคุ
รุ่นพี่มิโรคุยื่นลูกโป่งไปให้พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
หืม？？？？？？
ยังไงดี、ทั้งสามคนนี้ดูคุ้น ๆ จังน๊า……
ชายหนุ่มรูปหล่อผมสีดำสดใส ฮาร์ฟอัพทวินสีฟ้าอ่อน และสาวน้อยโลลิผมสีเงิน……
「ขอบคุณ ว่าแต่……นี่ของที่ตัดได้หรือเปล่า？」
「ไม่ได้หรอกนะ、ลูทรา」
อุกรี๊ดดดดดดดด！
ตัวละครหลักจากผลงานต้นฉบับมาอยู่ที่นี่แล้ววววววววว！
ทำไมก๊านนนน……
ไหงตัวละครจากงานต้นฉบับถถึงมาอยู่ที่นี่ได้กัน！
ไม่เร็วเกินไปรึไง！？
ตามลำดับเวลาแล้ว ไม่มีทาง ควรจะมาที่นี่หลังจากนี้อีกสักหน่อยสิ！？
「จ๊า、ขอตัดหมีตัวนี้ได้ไหม？」
「ยิ่งไม่ได้ไปใหญ่เลย！？」
「…….ยินดีต้อนรับสู่วาคุ วาคุ ฮิโนะซึจิแลนด์ ฮิโนะー โอโจ้ซังไม่มีอะไรที่ตัดได้นะ ฮิโนะー、จริง ๆ น๊า」
「…………อันที่จริง ก็อาจจะดีที่จะหยุดตัดคุณ」
ฉันก้มลงและเตือนลูทรา
ช่วยหยุดอย่างจริงจังที
อย่าสร้างปัญหาเลยน๊า
ปัญหาที่คุณก่ออาจนำไปสู่เหตุการณ์ในเรื่องราวต้นฉบับโดยตรง
และแค่นั้นแหละ……ยินดีที่ได้รู้จัก！ ลูทราจัง！
พอมองแบบนี้แล้วก็ทั้งตัวเล็กและน่ารักเน๊！
โอเน่ซัง（ประกาศด้วยตัวเอง）จะให้ขนมพิเศษแก่เธอเองเน๊
「แจกขนมให้กับเด็กดี ฮิโนะー」
「ฉันจะได้ไหม？」
「เชิญเลย ฮิโนะ」
「……ขอบคุณ」
เมื่อฉันยื่นขนมให้ ลูทราจังขอบคุณฉันด้วยสีหน้าว่างเปล่า
แต่、นี่เป็นเพราะเธอแค่ไม่สามารถแสดงสีหน้าได้ดีเท่านั้น ดังนั้นแน่ใจว่าเธออาจมีความสุขอยู่ข้างใน
ฉันเข้าใจแหละ！
「อะ、พวกเขายังแจกขนมอยู่เหรอ ฉันเองก็เคยได้ตอนที่ยังเป็นเด็กด้วย」
「ผมพึ่งเคยได้รู้เป็นครั้งแรกเลย」
ในขณะที่มองไปที่ลูทราจัง มิฮายะจังและโทรัคคุงก็แสดงความคิดของพวกเขา
คุมะตัวนี้แจกขนมมาระยะหนึ่งแล้ว……
ฉันคิดว่านี่เป็นเหตุผลที่ชุดมีกระเป๋ามากมาย
「ทั้งสองคนเองก็เชิญเลย ฮิโนะ」
「เอ๊ะ、จะดีเหรอคะ？ ขอบคุณมากค่ะ」
「จ๊า、ผมก็ขอด้วย」
ฉันถามด้วยการเคลื่อนไหวที่น่ารัก ขณะยื่นขนมให้ทั้งสองคน
「วันนี้ทั้งสามคนมาเที่ยวข้างนอกกันเหรอ ฮิโนะ？」
「……นั่นสิเน๊ะ เพราะลูทรา、บอกว่าเธออยากไปสวนสนุก」
โล่งอกไปที、ดูเหมือนว่าจะเป็นการออกมาเที่ยวตามปกติ
เป็นเพราะลูทราจังชอบออกไปเที่ยวข้างนอกเน๊
「เช่นนั้น ฮิโนะ！ ขอให้สนุกน๊า ฮิโนะเน๊！ ฮิーโนะ ฮิโนะฮิโนะ！」
「เดาว่านั้นเป็นวิธีหัวเราะสินะ……」
อาร๊ายー
วันนี้、ฉันนึกว่าบังเอิญเป็นวันเกิดอีเว้นท์『ทำลายสถานที่ทดลองของสวนสนุกแห่งนี้』ซะอีก
ปลอดภัยและมั่นคง
「ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้สนุกนะ ฮิโนะ～！」
ยังไงก็ตาม ในเหตุการณ์นั้น จะมีนางเอกรองที่ทรยศต่อองค์กรชั่วร้ายถูกบังคับให้หลอมรวมกับอูโรโบรอสเพื่อเป็นการสาธิต
ถ้า、ถ้าพาร์ทไทม์วันนี้ยังห่างไกลจากวันนั้นก็คงดี、ไม่งั้นฉันต้องอุ้มรุ่นพี่มิโรคุแล้ววิ่งหนีไปในทั้งชุดนี้แน่
ม๊า、ถ้ายังไม่ใช่ ฉันก็แค่ทำงานพาร์ทไทม์ไปตามปกติล่ะ
ซ้าー、ผ่อนคลายและส่งมอบช่วงเวลาแห่งความฝันสู่อนาคตที่สวยงามของสาวสวย ฮิโนะー＾＾
■
มิฮายะสังเกตลูกกวาดที่เธอได้รับและถือไว้หน้าไดฟ์เกียร์ในท่าทางที่เป็นธรรมชาติ
「……ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นไรเน๊ะ」
「เอ๊ะ、ลูกอมนี้มีบางอย่างอยู่ในนั้นเหรอ」
โทรัคที่อมไว้ในปากแล้ว ก็ตัวแข็งทื่อกับการกระทำของมิฮายะ
「ไม่มีปัญหาอะไรเป็นพิเศษหรอก แค่ว่า、หากสวนสนุกแห่งนี้ถูกใช้เพื่อรวบรวมพลังเวทย์มนตร์ มีความเป็นไปได้ที่ของพวกนี้จะถูกดัดแปลงจริงไหม？」
「จริงด้วย……」
โทรัค、นึกถึงมาสคอตหมีที่เจอกันที่หน้าทางเข้าขึ้นมา
ดูเหมือนว่าจะได้รับความนิยมจากเด็ก ๆ เนื่องจากมีการเคลื่อนไหวที่ร่าเริง
「ผมไม่อยากจะคิดเลย ผู้หญิงคนนั้นกับคุมะก็เป็นคนไม่ดีเหมือนกัน」
「ส่วนใหญ่เป็นคนธรรมดากับนักเรียนที่เป็นลูกจ้างชั่วคราวน่ะ」
หลังจากพูดอย่างนั้น มิฮายะก็หยิบขนมเข้าปากของเธอ
「ฉันจะรีบไปหาลินกาแล้วพาเธอกลับมา ยัยบ้านั่น ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้เด็ดขาดที่มาบอกลากันด้วยจดหมายแบบนี้」
「……อืม、นั่นสิเน๊ะ」
เมื่อได้ยินคำพูดของมิฮายะ โทรัคก็พยักหน้า
（มิฮายะ ดูน่าเชื่อถือมากขึ้นกว่าเดิมมากเลยน๊า）
นับตั้งแต่วันที่โทรัคล้มลง มิฮายะก็เติบโตขึ้นอย่างน่าทึ่งทั้งทางร่างกายและจิตใจ
โทรัคซึ่งฝึกร่วมกับเธอ ตระหนักเรื่องนี้มากกว่าสิ่งอื่นใด
「……อะไร、ทำไมถึงจ้องฉันขนาดนั้นล่ะ」
「เอ๊ะ？ อ้า、ผมแค่คิดว่าโชคดีมากเลยที่มีมิฮายะอยู่เคียงข้าง」
「อ้า เหรอ ไม่ต้องเป็นห่วง、เพราะฉันจะอยู่เคียงข้างนายตลอดไปเอง」
หลังจากพูดอย่างนั้น มิฮายะก็คว้ามือของโทรัคกับลูทรา แล้วเริ่มเดินโดยไม่พูดอะไรเลย
（ผมต้องแข็งแกร่งขึ้นเหมือนกัน）
ตามคำแนะนำของเคย์、เขาเริ่มการฝึกฝนร่วมกับลูทราเพื่อดึงเอาความสามารถที่แท้จริงของเธอออกมาได้ถึงจุดสูงสุดแล้ว
หรือมีความเป็นไปได้ที่จะใช้ในการต่อสู้จริงในอนาคต
เป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่จะตื่นเต็มที่
「โทรัค、มิฮายะ」
จู่ ๆ 、ลูทราก็เรียกชื่อพวกเขา
ลูทราซึ่งเงียบไปตั้งแต่ได้รับขนม จู่ ๆ ก็หยุดเดินแล้วก็พูดขึ้น
「มีอะไรหรือเปล่าลูทรา」
「ในศึกครั้งนี้ ต้องต่อสู้ด้วยความตั้งใจที่พร้อมจะตาย ให้ถือว่าเลวร้ายที่สุดเสมอ」
เธอพูดด้วยท่าทีสงบและเรียบเฉยตามปกติ
ยังไงก็ตาม ทั้งสองคนสังเกตเห็นว่าคำพูดเหล่านั้นมีความอดทนและความกลัวอยู่บ้าง
「……รู้สึกอะไรบางอย่างงั้นเหรอ？」
ลูทราส่ายหัวอย่างเงียบ ๆ
「ไม่ได้รู้สึกอะไร ฉัน、ได้พบกับคนที่ฉันอยากเจอมากที่สุดแล้ว」
หลังจากพูดอย่างนั้น、ลูทราก็มองย้อนกลับไปที่เส้นทางที่พวกเขาเดินมาจนถึงตอนนี้
ที่ไกลเกินกว่าสายตาคือลานกว้างที่ซึ่งตัวละครในชุดมาสคอตเคยอยู่ก่อนหน้านี้
แต่ปัจจุบันเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวที่มาถ่ายรูปเป็นที่ระลึก
ลูทราขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดขึ้น
「บางที、ถ้าต้องสู้กับเธอ นั่นจะเป็นการต่อสู้ที่เด็ดขาดอย่างแน่นอน」
มาสคอต ดูเหมือนว่าจะหายไปที่ไหนสักแห่งแล้ว
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ไร้สาระ
หาเป๊บซี่บลูไม่ได้ เอาเหล้าบลูเบอรี่ผสมกับเป๊บซี่ก็ได้รสชาติเหมือนๆกันเลยน๊า ชงดื่มยาวๆตั้งบ่ายยังเย็น ฮา
