026：แผนการฝึกนักบุญ③ มาเรียโบยบินบนท้องฟ้า
――เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันคิดว่า มาเรีย เทมเพิล นางเอกของ “ฟ้าคราม”นั้นไม่มีใครเทียบได้ในแง่พรสวรรค์หรือสเตตัส
ดังนั้นแม้ว่าเธอจะได้พบกับบุคคลสำคัญของประเทศที่สถาบันเวทมนตร์ แต่ก็ไม่ถึงว่าไม่มีนัยยะสำคัญและในความเป็นจริงก็สามารถประสบความสำเร็จในการพิชิตดันเจี้ยน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ในคำพูดของท่านพี่ “ฉันเกิดมาพร้อมบทบาทของลูกสาวตระกูลขุนนางบารอน มาเรีย เทมเพิล”
ฉันคิดว่าท่านพี่กำลังสอนฉันหลากหลายอย่างเพื่อเผชิญหน้ากับอนาคต
บางทีอาจจะทำให้พวกเขาทำอะไรบางอย่างนอกเหนือจากนั้น
ส่วนฉันจะทำร้ายท่านพี่ที่รับบทเป็นนางร้ายหรือไม่นั้น มีแม้แต่ความคิดที่ว่าเรื่องเหล่านั้นจะไม่มีทางเกิดขึ้นในหัวของฉัน
ไม่บางทีอาจจะไม่แน่ใจว่าจะต้องเผชิญหน้ากันอย่างไร แต่ก็สามารถบดขยี้ได้อยู่ดี
ใช่แน่นอน ถ้าต้องเผชิญหน้ากับท่านพี่แล้ว ฉันไม่มีโอกาสเอาชนะเธอได้เลย
ทุกคนเห็นได้ชัดว่าลูน่า เบลล์ ดิแซค คนนี้เกินมนุษย์ไปไกลโขแล้ว
「――ยัตต้า ! ลอยตัวได้แล้วค่ะ！！」
สามวันต่อมาฉันบินขึ้นไปบนท้องฟ้าโดยอยู่บนหลังของท่านพี่และผู้คนในหน่วยรบ
ฉันก็ทำได้เหมือนกับพวกเขาแล้วหลังจากผ่านมาสามวัน
「ฉันเป็นอัจฉริยะงั้นเหรอคะ……？！」
เมื่อฉันพูดอะไรแบบนั้นกับตัวเองขณะที่ลอยอยู่บนอากาศประมาณสิบเซนติเมตรจากพื้นโดยเกาหัวอยู่ ท่านพี่ที่อยู่ตรงหน้าเองก็ไขว้แขนพยักหน้า
「ท้ายที่สุดแล้วก็เต็มเปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์สินะน้องสาวของฉัน」
「ท่านพี่คะ！ ฉันน่ะ！ ――อิย๊า！？」
ฉันเผลออารมณ์ดีมากเกินไปหน่อยขณะที่ลอยตัวอยู่และตกลงมาก้นจ้ำเบ้า
ถึงกระนั้น ฉันก็ยังลุกขึ้นมากอดท่านพี่สุดที่รัก แม้ว่าจะมีคราบน้ำตาไหลอยู่ก็ตาม
（ท่านพี่………..อ่ากลิ่นของท่านพี่………หอมจังเลยค่ะ…………ชอบที่สุด♡）
ด้วยเหตุนี้ฉันปล่อยให้เส้นผมของท่านพี่ลูบไล้ไปตามซอกคอของฉัน
ฉันคิดว่าฉันกำลังจะละลาย
ทุกครั้งที่ได้กอดกับท่านพี่ความสุขที่มากล้นจะเข้าจู่โจมฉัน และฉันรักความรู้สึกเหล่านี้มากจนคิดว่าขาดมันไม่ได้อีกแล้ว
กลิ่นที่ลอยออกมาจากซอกคอของท่านพี่ทำให้ฉันออดอ้อนเธอมากเข้าไปอีก และมันทำฉันแทบเป็นบ้า
ฉันแน่ใจว่าฉันจะโดนเกลียดแน่ถ้าฉันเผลอจับกดท่านพี่ลงในตอนนี้
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันจะอดกลั้นเอาไว้ได้
ราวกับจะหลีกหนีความขัดแย้งฉันโดนบีบแขน
「เฮ้อ เธอเนี่ยนะ ! อย่ามาพลอดรักในช่วงกลางวันแสกๆสิ！！」
เสียงดังมาจากทางด้านหลัง และฉันก็รีบปล่อยมือทันที
เมื่อฉันมองไปทางนั้นก็เห็นท่านอลิซ่ามองมาทางนี้ด้วยความโกรธ
「เธอน่ะตัวดีเลย หัดละอายซะบ้างแม้ว่าจะรักพี่สาวมากแค่ไหนก็ต้องหักห้ามใจตัวเองเอาไว้ เธอเป็นลูกสาวของขุนนาง ดังนั้นปฏิบัติตัวให้มันสง่างามหน่อยสิคะ แล้วก็อย่าเนียนหอมแก้มพี่สาวด้วย！」
「ค่าาา……」
เอ๋ นี่ฉันโดนจับได้งั้นเหรอ ฉันว่าฉันเนียนแล้วนะ?
ฉันก้มศีรษะขณะคิด
「เอ๋ งั้นเหรอ อลิซ่าน่ะเหมาะกับบุคลิกขี้อ้อนมากกว่ามาเรียอีกนะ ใบหน้าน่ารักน่าชังนั่นฉันเห็นยังอิจฉาเลยค่ะ…」
「พี่สาวล่ะก็…..ปากหวานกับผู้หญิงทุกคนเลยนะคะ……♡」
ท่านพี่เป็นคนเข้ามาขัดจังหวะ
ฉันรู้สึกว่าตอนนี้ใบหน้าของฉันกำลังเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาและอลิซ่าที่โดนชมก็หน้าแดง
สิ่งที่ฉันเห็นคือร่างของท่านพี่ที่เข้าไปกอดอลิซ่า
「โยชิ โยชิ อย่ามองโลกในแง่ลบมากนักสิ！」
จากนั้นเธอก็ปรบมือ
「ตอนนี้ก็เป็นช่วงเวลาที่ดีพวกเราไปเที่ยวในเมืองกันดีไหม」
「「เอ๊ะ？」」
เสียงของฉันและอลิซ่าซ้อนทับกันด้วยความตกใจ
「พวกเราไปลงทะเบียนกิลด์นักผจญภัยและรับคำของ่ายๆทำกันดีไหม？」
ท่านพี่พูดด้วยท่าทีตื่นเต้น
พวกเราทำได้แค่จ้องมองท่านพี่ด้วยความตกตะลึง
「ไปสิคะ！」
ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเป็นไปได้ด้วยดีและท่านพี่ก็ติดต่อกับโอไกอย่างรวดเร็ว
โอไกทำสีหน้าเคร่งขรึมขณะสวมชุดสีดำและเข็มขัดสีแดง วิ่งเข้ามาทางนี้
「มีอะไรงั้นเหรอครับ？」
「พวกเราจะไปที่เมือง ไปเดินเล่นสักหน่อย และก็ลงทะเบียนนักผจญภัย รับคำของ่ายๆมาทำ ดังนั้นช่วยมาเป็นคนคุ้มกันให้หน่อยได้ม้าา？」
「แน่นอนครับ」
เขาพยักหน้าให้กับท่านพี่ด้วยความยินดี
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ฉันอดไม่ได้ที่เห็นเขายิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน
「ที่เหลือฝึกกันเองตามสบายนะ」
เมื่อเธอพูดเช่นนั้นพวกเราก็เข้าไปในคฤหาสน์
พวกเราตัดสินใจปลอมตัวเพื่อเข้าเมือง
ดังนั้นพวกเราเลยหาชุดที่เคลื่อนไหวได้ง่ายๆแทนที่จะเป็นชุดที่เต็มยศ
พวกเรานั้นแต่งชุดแตกต่างกันโดยมีลักษณะต่างกันดังนี้
ท่านพี่สวมกระโปรงพลีทสีน้ำตาลอ่อนและเสื้อแขนสั้นสีขาว เนคไทสีน้ำเงิน เธอสวมเสื้อคลุมสีเทาทับ และเสื้อคลุมสั้นที่เข้ากับสีของกระโปรงของเธอเพื่อแสดงด้านน่ารัก
เธอมัดผมยาวด้วยริบบิ้นตรงกลางให้ความเงางามสีเงิน แต่เธอน่ารักมากเกินไปจนคิดว่าอาจจะถูกผู้ชายข้างถนนจู่โจมได้
หวาาาาาาาาา……….ท่านพี่ของฉันน่ารักเกินไปแล้วค่ะ
ท่านอลิซ่าสวมชุดสีแดงและชุดของเธอค่อนข้างคล้ายกี่เพ้าที่มีชั้นในแปลกตาและแผ่นรองไหล่ที่เกราะอก นอกจากนี้เธอแต่งตัวคล้ายกับท่านพี่ แต่เธอก็สวมเกราะมือที่ทาด้วยสีแดงเข้มซึ่งเป็นสีประจำตัวของเธอ
ผมสีแดงของเธอมัดเป็นหางม้า และเมื่อรวมเข้ากับใบหน้าที่ร่าเริงของเธอแล้ว
นอกจากนี้เธอยังมีลูกตะกั่วใส่ไว้ในกระเป๋าหนังเล็กๆของเข็มขัดพันรอบเอว แต่ฉันก็งงว่าเธอจะเอาไปใช้ทำอะไร
เพราะงั้นฉันเองก็แต่งตัวในธีมสีน้ำเงินซึ่งตรงกันข้ามกับท่านอลิซ่า
กระโปรงยาวเป็นจีบ และเสื้อยืดแขนสั้นสีขาวสวมด้านในขณะที่มีแจ็กเก็ตสีน้ำเงินทับอยู่ด้านนอก
ไม่ว่าจะคิดยังไงเสื้อผ้าของพวกเราก็ไม่เหมือนธีมผู้คนในยุคกลางเลยสักนิดและผมสีน้ำเงินของฉันถูกมัดด้วยริบบิ้นที่เข้ากับท่านพี่และทอดยาวมาถึงอก
สำหรับริบบิ้น อลิซ่าเองก็ใช้อันเดียวกันทำให้ทั้งสามขำกันอยู่พักหนึ่ง
นอกจากนี้ คุณโอไก ยังมีเสื้อสีดำพร้อมเข็ดขัดสีแดงและเกราะมือเขาก็ย้อมไปด้วยสีดำซี่งดูดุดัน
ไม่สิ เครื่องแต่งกายในคฤหาสน์มันค่อนข้างน้อยไปหน่อย แต่ว่า จะดีเหรอที่ฉันจะปฏิบัติตัวกับพวกเขาอย่างเท่าเทียมกันแบบนี้
ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนรับใช้ที่จงรักภักดีกับเธอเหรอ
ราวกับรู้ว่าฉันจะประท้วง เธอยกมือขึ้นและบอกว่า「อย่าคิดมาก」
ตอนนี้พวกเรามากันสี่คน
ซึ่งถือว่าครบองค์ประชุมในแง่ปาร์ตี้
หลังจากเตรียมการเสร็จแล้ว เราก็ออกจากคฤหาสน์ และแม้ว่าจะใช้เวลาในการเดินมากกว่าหนึ่งชั่วโมงแต่ก็มาถึงภายในสิบนาทีด้วยการบิน
ฉันยังคงวุ่นกับการฝึกบิน ดังนั้นเลยขอให้ท่านพี่ช่วยแบกฉันไปด้วย และพวกเราก็มาถึงเมืองลาทอสในขณะที่ท่านอลิซ่าบ่นฉันไม่หยุด
「เชิญเข้าไปในเมืองได้เลยครับ」
「ขอบคุณมากนะ」
「「เอะเหะ――♡」」
ยามคนหนึ่งที่ยืนอยู่หน้าประตูเมืองมองมาทางท่านพี่และยิ้มให้
ท่านพี่ที่มีเสน่ห์นั้นเดินนำเข้าไปในเมือง
ฉันรู้สึกว่าพวกเราโดนจ้องมองแบบแปลกๆ
มันเหมือนกับว่าฉันอยากจะอวดท่านพี่สุดน่ารักคนนี้ให้ทั้งโลกได้เห็น
――เราเดินไปตามถนนสายหลัก
ท่านพี่เดินนำหน้าฉันอยู่ และท่านอลิซ่าที่เดินกอดแขนเธอ
ทันใดนั้นฉันก็นึกถึงเรื่องนี้ขณะที่อยู่บนท้องถนน
ฉันคิดว่าโลกนี้นั้นคล้ายกับโลกเกมจีบสาว “ฟ้าคราม”
แต่ว่า นอกเหนือจากนั้นมันยังมีรูปแบบการผจญภัยเข้ามาร่วมด้วยอีกนั่นทำให้ฉันนึกถึงว่ามันมีซีรีย์แยกที่เป็นภาค RPG และ SLG อีกด้วย
และแม้กระทั่งระบบพื้นฐานต่างๆนาๆทั้งหลายแหล่ก็เหมือนกันแต่ประเภทเกมแค่ต่างกันเฉยๆ
บางทีโลกนี้อาจเป็นไปตามระบบเกม RPG……。
ฉันเผลอพึมพำออกมาโดยไม่ตั้งใจ
「สเตตัส」
จากนั้นหน้าต่างสถานะก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของฉันและมีค่าตัวเลขและตัวอักษรแสดงอยู่ด้วยความโปร่งใส
＊＊＊＊＊
มาเรีย เทมเพิล （12）
Lv：3
ความแข็งแกร่งทางกายภาพ(HP)：10／10
พลังงาน(STA)：20／40
พลังเวทย์(MP)：50／50
ผู้นำ(LEA)：5
กำลังรบ(WIL)：15
ความฉลาด(INT)：40
การเมือง(LOG)：10
เสน่ห์(CHA)：55
สกิล：
นักบุญ（ยังไม่ถูกใช้งาน）
วิชาสำนักมังกรซากุระ 1
ฉายา：
ลูกสาวของบารอน
ลูกศิษย์สำนักมังกรซากุระ
＊＊＊＊
เห็นได้ชัดว่าฉันเลเวล 3
หวาาาา ขยะซะไม่มี สเตตัสต่ำเตี้ยเรี่ยดินโครตๆ โดนวางยาพิษตายยังไม่แปลกใจเลย
เพียงแต่ว่าค่าเสน่ห์ฉันนี่สูงจังเลยนะ……。
ไม่ ไม่ ไม่ ต้องก่อนหน้านั้นสิ
มันไม่ใช่เกม RPG แต่มันเป็นเกมจำลอง SLG ต่างหากล่ะ
จงจำเอาไว้ตัวฉัน……。
ระหว่างทางไปยังกิลด์นักผจญภัยฉันยักไหล่
ป.ล.เผลอหยุดไปอีกสองวันแล้ว ฮะ ฮะ ช่วงนี้ติด HBR จัดเลย แล้วก็ช่วงนี้ก็ช็อตมากด้วย 555
