021：การรบครั้งแรก⑦ เหตุการณ์หลังจากกลับบ้าน
ก่อนพลบค่ำเมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์ของมาร์ควิส ซึ่งเป็นที่ตั้งของหน่วยรบทางอากาศของลูน่า
ซาราเอล่า ท่านแม่ของเธอซึ่งยังไม่มีข้อมูลการรบใดๆรายงานเข้า เพิ่งออกจากเมืองลาทอสพร้อมกับทหารในชุดเกราะสีเงิน เธอเองก็เห็นลูน่าบินอยู่ไกลๆ
「ท่านแม่！！」
「ลูน่า ! กลับมาได้อย่างปลอดภัยเลยสินะ！！」
โดยไม่สนใจเหล่าทหารที่กำลังหวาดกลัวเพราะหน่วยรบทางอากาศบินมา ลูน่าพุ่งเข้ากอดแม่ของเธอ
「แล้ว เกิดอะไรขึ้นเหรอจ้ะ？！」
ซาราเอล่าที่ตอนนี้เหมือนสาววัยยี่สิบกว่าขอคำรายงานจากลูกสาวของเธอ
จากนั้นเธอก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
「แสงสว่างนั่นเป็นลูกเองสินะ……ไว้เดี๋ยวแม่ขอฟังรายละเอียดเพิ่มเติมหลังจากกลับคฤหาสน์ แต่ก่อนอื่นไปอาบน้ำเพื่อเฉลิมฉลองที่ลูกกลับมาอย่างปลอดภัยดีกว่า」
「……เห๊ะ？」
「แม่ไม่ได้อาบน้ำมาสองสามวันแล้ว แม้ตามปกติแม่กับลูกไม่จำเป็นต้องอาบด้วยกัน แต่ว่าแม่น่ะต้องเติมของจากลูน่าหน่อย！」
「……งั้นเหรอคะ？」
แม่ของฉันพูดบ้าอะไรอยู่เนี่ย
เธอพยายามจะขอความช่วยเหลือจากลูกน้อง แต่เธอโดนกอดรัดซะแน่นเลย
「นี่ ท่านแม่？！」
「อ่าาาาาา ถ้าไม่ได้เสพกลิ่นของลูกแม่คงมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว……♡」
อิหยังวะ?
แม่ที่รักลูกสาวมากเกินไปกอดลูน่าด้วยพลังที่มากเกินกว่าจินตนาการได้
「เอ่อ มีคนกำลังมองดูอยู่นะ……」
「อืม อืม อื้ม แม่รู้อยู่แล้ว ก็แม่อยากแสดงให้พวกเขาเห็นนี่」
แม่รับฟังแต่ไม่ยอมปล่อยมือ
ท้ายที่สุดแล้วเธอก็เปลี่ยนไปอย่างมากหลังจากคืนชีพขึ้นมา
บางทีน็อตสองสามตัวบนหัวคงหลุดละมั้ง
แม้ว่าจะกังวลเกี่ยวกับท่านแม่ แต่ก็ถูกท่านแม่กอดไว้ตลอดทาง
ทหารห้าร้อยนายที่ท่านแม่ซาราเอล่ารวบรวมมาแยกกันไปเมื่อถึงหน้าประตูเมือง
ทหารแต่ละคนที่ถูกระดมมาต่างทำสีหน้าอย่างบอกไม่ถูก แม้ว่าจะได้รับค่าจ้างล่วงหน้ามาแล้ว แต่ดูเหมือนจะไม่ต้องคืน เรียกได้ว่างานที่แค่เดินเฉยๆก็ได้เงิน เลยไม่มีใครปริปากบ่นอะไร
แต่ว่าท่านแม่ก็ตอบกลับไปว่า「ไม่ต้องห่วงนั่นถือเป็นค่าจ้างล่วงหน้า โอกาสหน้าถ้าเรียกตัวพวกเขาจะต้องมา」
มีเพียงลูน่าและคนบางส่วนที่เข้าใจสิ่งนี้
ในทางกลับกันเหล่าทหารหน่วยรบทางอากาศก็อยู่ที่สนามฝึกแล้วบ่นว่า「นายท่านมาถึงแล้ว」
「――เอาล่ะทุกคน ในวันนี้ฉันใช้พลังปราณเยอะมากทั้งใช้สังหารศัตรูและรักษาเหล่าทหารที่โดนลูกหลง ระลึกไว้เสมอว่าสิ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยในสนามรบ พวกเรายังต้องเตรียมตัวรับภัยพิบัติ
ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะเข้าหาผู้คนมาเพิ่มให้กับกองกำลังของเรา
อาจจะประมาณสิ้นปีนี้หรือไม่ก็ปีหน้า แต่ก่อนอื่นฉันอยากจะบอกว่าอาจจะมีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้นที่ดินแดนของพวกเราอีก」
เหล่าสมาชิกต่างรับทราบ
ลูน่าหยุดและหายใจเข้าลึกๆขณะเฝ้ามองดวงอาทิตย์ที่จะลาลับ
「อย่างต่ำคือห้าหมื่นตัวหรือมากกว่านั้นก็คือ หนึ่งแสนตัว จะมุ่งหน้ามาที่ลาทอส
ฉันกำลังพิจารณาถึงการฆ่าล้างบางพวกมันเมื่อเผชิญหน้ากับหายนะเช่นนี้ เพราะถ้าไม่คิดพวกเราตายกันหมดแน่
และแม้ว่าจะเผาศัตรูด้วยเวทมนตร์ของพวกนาย ก็อาจจะมีพวกมันหลงเหลือกว่าหมื่นตัวบุกเข้าเมือง
ในกรณีนั้นการช่วยเหลือผู้คนต้องมาก่อน ถ้าถึงเวลาจริงๆอาจจะต้องยืมพลังเทพธิดา
นั่นแหละคือแผนการทั้งหมดที่จะจัดการสถานการณ์ในอนาคต」
ลูน่าหยุดอีกครั้งและหายใจเข้าลึกๆราวกับรอให้คำพูดซึมเข้าไปในสมองพวกเขา
ดูเหมือนว่าทุกคนกำลังคาดหวัง
หลังจากเหลือบมองใบหน้าของเหล่าลูกน้องเธอก็พูดออกมา
「บางทีมันอาจจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ได้ แต่ว่าทางราชวงศ์อาจจะสงสัยว่าพวกเรารวบรวมกองกำลังไปทำไม
แต่ถึงอย่างนั้น พวกนายทุกคนก็เป็นสมาชิกกองกำลังพิทักษ์นางฟ้า ให้ระลึกไว้เสมอว่าอาจจะมีพวกสแตมปีดของเหล่าปีศาจเกิดขึ้น
ไม่อนุญาตให้คัดค้านหรือปฏิเสธ หากคิดหนีจะมีการทำโทษทางวินัยขั้นสูงสุด
งานของพวกนายคือคุ้มกันฉันเหนือน่านฟ้าของพวกศัตรู เพราะในช่วงนั้นฉันจะไม่สามารถทำอะไรได้เลยประมาณสองสามนาทีจนกว่าระเบิดทำลายล้างจะทำงาน จากนั้นพวกเราจะบินหนีออกจากที่นั่นด้วยความเร็วสูงสุดโดยมีเวลาเพียงแค่สิบวินาทีก่อนสกิลของฉันจะเปิดใช้งาน นั่นคือการรับมือในอนาค
ความล้มเหลวหมายถึงการล่มสลายของลาทอสและดินแดนของพวกเราจะถูกกำจัดจนหมดสิ้น
――มีใครมีคำถามใดๆไหม？」
ทหารต่างมองไปรอบๆ
แต่ไม่มีใครเอ่ยปาก
พวกเขาทำเพียงแค่จ้องมองลูน่าเพื่อให้เธอเล่าต่อไป
เธอพยักหน้ารับ
「ถ้าเป็นเช่นนั้นการฝึกในอนาคตจะต้องบรรลุเป้าหมายที่วางไว้ แม้ว่าจะมีกองกำลังภาคพื้นดินเพิ่มขึ้น แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องอยู่กับที่
――ฉันมั่นใจ ว่าพวกเราทุกคนจะสามารถดำเนินแผนการที่ยากลำบากให้สำเร็จ
เหล่าสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีของหน่วยรบทางอากาศกองกำลังพิทักษ์นางฟ้า ถึงเวลาแล้วที่พวกนายจะต้องพิสูจน์ความสามารถว่า ฉันเพียงคนเดียวเทียบเท่าทหารม้านับพันและกองกำลังของเราจะปกป้องผู้คนนับแสน
พวกเราจะบินไปด้วยกัน ขอให้พวกนายจงตามเรามา
พิสูจน์มันด้วยมือของพวกเรา
ฉันคาดหวังที่จะฝากแผ่นหลังคู่นี้ไว้กับพวกนาย！」
ลูน่ายิ้มภายใต้ความมืด
รอยยิ้มของนางฟ้าได้ปรากฏขึ้น
เหล่าทหารต่างตัวสั่นราวกับกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านทั่วร่าง
「「「ท่านลูน่าที่รัก !! เทพธิดาผู้มากไปด้วยเมตตา! จักรพรรดินีแห่งท้องนภา แม้ต้องตายก็จะปกป้องให้ได้ !！！」」」
เสียงแห่งความกระตือรือร้นดังไปรอบๆ
แม้ว่าความจริงที่ว่าเธอจะปลุกระดมเพียงเล็กน้อย แต่ขวัญกำลังใจของพวกเขาก็เพิ่มขึ้นมากเพราะได้เห็น “คืนชีพเหนือพิภพ”
ก็ไม่รู้หรอกว่าจะเกิดอะไรขึ้น
「เอาล่ะ ถึงเวลาแยกย้ายและจดจ่อกับการตั้งจิตให้มั่นซะ」
ลูน่าหันหลังราวกับจะต้องการหนีจากความบ้าคลั่งนี้
ยังคงมีเสียงตะโกนภายในสนามฝึก แต่เธอไม่อยากจะได้ยินอีกแล้ว
◆ ◆ ◆
「――ลูน่าแม่จะช่วงชำระล้างลูกทุกตารางนิ้วเลยนะจ้ะ♡」
และเมื่อกลับไปที่คฤหาสน์ก็โดนท่านแม่จู่โจม
เธอถูกพาไปที่โรงอาบน้ำและกำลังเปลือยกายในขณะที่ท่านแม่เองก็เปลือยกายเช่นกัน
「อ่าาา รู้สีกดีจังเลย」
「อ่าาาาา ผิวของสาวน้อยช่างดงาม แค่สัมผัสก็รู้สึกฟินแล้ว♡」
「อร๊างงง？！」
ลูกสาวที่อ่อนไหวตามสัมผัสที่ลูบไล้ไปทั่วร่างกายเผลอครางออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
「ท่านแม่ ได้โปรดปล่อยหนูไปเถอะ……」
「ม่ายยย~ด้ายยยย♡ แล้วก็ลูกต้องเรียกแม่ว่าม่าม้าเข้าใจไหมจ้ะ？」
「ท่านแม่(โอก้าซามะ)」
「ม่าม้าจ้ะ」
「……ม่าม้า」
「เยี่ยมมากจ้ะ♡」
เหล่าเมดที่อยู่ภายในห้องเองก็ไม่คิดจะช่วยเธอด้วยซ้ำ
ในขณะที่คิดว่าพวกเธอนั้นซื่อสัตย์มากขนาดไหน เธอทำได้เพียงแต่ต้องยอมรับการลูบไล้ของท่านแม่
มีไอน้ำในห้องน้ำและผนังลายหินอ่อนที่สร้างบรรยากาศได้ดี
「อืมมมมมมม♡ ทำไมลูกสาวของแม่ถึงได้น่ารักขนาดนี้กันน้าาา♡」
「หวาาาาาาาาาาาาาาาาา？！」
เสียงของลูน่าเปล่งออกมาหลังจากถูกลูบไล้ที่ด้านในขาอ่อน
โดยขณะที่ฉันไม่สามารถคิดหาทางตอบโต้ได้ ก็ได้แต่ปล่อยให้เธอเพลิดเพลินไปกับร่างกายของฉัน
「ม่าม้า♡ ยกโทษให้หนูด้วยค่าาาาาา~♡」
「ม่ายยยยด้ายยยยยยยยย♡」
ลูน่าที่ตกอยู่ในสถานการณ์แสนสิ้นหวัง หลังจากถูกท่านแม่ลูบไล้ไปทุกส่วนของร่างกาย หลังจากล้างตัวให้สะอาดและใช้ผ้าเช็ดตัวแล้ว ฉันก็รู้สึกว่าฉันกำลังโดนคุกคามทางเพศมากขึ้นเรื่อยๆ
