014：ความรักของผู้เป็นแม่
ลูน่าคาดหวังว่าท่านแม่อาจจะมีเทคนิคลับเหมือนกับที่ฉันมี
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเธอถึงลงมือสังหารแม่ของตัวเองเมื่อได้เห็นวิชาดาบของท่านแม่
เธอเองก็คงคิดว่าลูน่าจะใช้วิชาแบบไหนเช่นกัน
ดังนั้นเมื่อมองแวบแรกแม่และลูกสาวนั้นจะฆ่ากันอย่างจริงจัง แต่ในความเป็นจริงมันไม่มีอะไรมากไปกว่าการสกินชิปของแม่ลูกคู่นี้
อย่างไรก็ตาม ลูน่าที่ใช้ไพ่ตาย เท็นเก็น เป็นวิชาที่จะลบล้างพลังศักดิ์สิทธิ์ออกจากร่างของอีกฝ่าย ดังนั้นคาดหวังว่าท่านแม่ของเธอจะไม่สามารถใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ได้อีกแล้ว
แต่ว่าแม้จะตัดพลังศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นสิ่งหล่อเลี้ยงพลังของเทพธิดาแต่มันไม่ได้หายไปจากตัวท่านแม่
นี่เป็นแค่การคาเดา ลูน่าและซาราเอล่า นั้นมีสายเลือดเดียวกัน เรียกว่าเป็นเผ่าๆหนึ่งมากกว่าครอบครัวจะดีกว่า พูดได้ว่าเกิดมาจากการรับสืบทอดพลังของเทพธิดาอลิสเทีย ดังนั้นแม้ว่าพลังศักดิ์สิทธิ์จะถูกทำลายไปแต่ร่างกายของพวกเธอก็ยังสามารถรับพลังได้เหมือนเดิม
「เฮ้อ……」
ลูน่าทำสีหน้าหนักใจ
บาดแผลจากการต่อสู้นั้นฟื้นฟูในทันทีหลังจากลูน่าได้แปลงร่างเป็นเทพธิดา ดังนั้นทั้งแม่และลูกก็ไม่ได้มีบาดแผลหลงเหลือ ท่านแม่ที่กังวลเรื่องความปลอดภัยของฉันมากเกินไปจนพวกเราต้องสู้กัน
แม้กระทั่งตอนนี้ท่านแม่ก็กำลังนอนอยู่กับฉันซึ่งฉันเองก็อายุสิบสองปีแล้ว แต่ก็เกือบจะตายคาอกแม่เพราะหน้าอกที่ใหญ่เกินไป
ท่านแม่ที่รักลูกสาวเป็นเรื่องที่ดี แต่อย่างน้อยกลับไปที่ห้องหน่อยเถอะยามเข้านอน
ซึ่งเธอได้กล่าววลีนี้มาแล้วสามครั้ง
หลังจากท่านแม่คืนชีพเธอดูอ่อนวัยลงสิบปี
ส่งผลให้ตอนนี้พวกเราเหมือนพี่น้องกันมากกว่าจะเป็นแม่และลูกสาว
ไม่เป็นไร ดูเหมือนว่าโอไกคุงเองก็มีรูปลักษณ์เยาว์วัยลงนับตั้งแต่โดนฉันคืนชีพ
ปัญหาคือหลังจากที่แม่ได้สติมาเธอก็คลั่งรักฉันมากเกินไปน่ะสิ
ด้วยเหตุนี้ท่านแม่เริ่มจะรบกวนกิจวัตรประจำวันของฉันอย่างบุกเข้ามาตอนอาบน้ำหรือแอบเข้ามานอนเตียงเดียวกันกับฉันอย่างตอนนี้
ซึ่งฉันเองก็คิดว่า คืนชีพเหนือพิภพ เนี่ยนอกจากจะทำให้ร่างกายเยาว์วัยลง แต่ยังเปลี่ยนโครงสร้างจิตใจด้วยเหรอ
「อรุณสวัสดิ์จ้ะลูน่าลูกรัก」
「……อรุณสวัสดิ์ค่ะท่านแม่」
ซาราเอล่าลืมตาขึ้นพร้อมกับกระซิบที่ข้างหูของฉัน
แม้จะมีชิโระที่อยู่บนเตียงเดียวกัน ท่านแม่เองก็ไม่ได้ตกใจกับตัวตนของชิโระเลยแม้แต่น้อย และชิโระก็ไม่ได้แกล้งทำเป็นร่างสุนัขต่อหน้าท่านแม่ด้วย เห้ย อย่างน้อยก็ปกปิดตัวตนหน่อยสิ
ลูน่ารู้สึกอึดอัดใจและพยายามตอบกลับท่านแม่ด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ความสัมพันธ์ของสองเราคือแม่ลูก ไม่ได้เป็นคนรักกันซะหน่อยนะ
一ลูน่าพยายามลุกขึ้นจากเตียงและหนีจากอ้อมกอดของท่านแม่ แต่ท่านแม่ที่ดูวัยรุ่นคว้าแขนฉันและลากฉันไป
หลังจากนั้นฉันก็โดนกอดจูบลูบคลำ แม้กระทั่งกลิ่นกายฉันเธอยังดม
แม้ว่าจะเรียกว่าการแสดงความรักของท่านแม่ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่านี่มันอาชญากรรมลวนลามเด็กชัดๆ
「เอ่อ ท่านแม่หนูอายนะคะ ปล่อยหนูได้แล้วนะคะ……」
「พวกเราเป็นแม่ลูกกัน ลูกกังวลอะไรเหรอจ้ะ?………อ่าทำไมลูน่าลูกรักของแม่ถึงน่ารักน่าชังขนาดนี้นะ」
「ท่านแม่！？」
จากนั้นฉันก็โดนเธอจูบ
แม้ว่าผิวของเธอจะดูบอบบาง แต่น้ำเสียงที่ดูลามกนั่นออกมาจากริมฝีปากของลูน่า
「ขอร้องล่ะคะ…………..หยุด…………..เถอะ………….น้าาาาาาาาาา……..ค้าาาาาา！」
ลูน่าขอร้องขณะน้ำตาคลอเบ้า แต่ท่านแม่ก็ยิ่งรุกหนักมากยิ่งขึ้น
ในที่สุดร่างกายของฉันเกร็งอยู่สักพัก ก็ถูกปลดปล่อย
ไม่ว่าจะมองยังไงนี่มันก็ลวนลามทางเพศชัดๆ
「หนูบอกให้หยุดยังไงล่ะคะท่านแม่！！」
จากนั้นเองฉันก็รีบฟื้นตัวจากสภาพอิดโรยและเอาฝ่ามือกระแทกคางท่านแม่จนล้มลงไปที่เตียง และฉันก็รีบออกจากห้องด้วยความเร็วในขณะที่สมองของฉันเริ่มไม่ไหวแล้ว
「อาาาาาาา……..ลูน่าลูกรัก……………..ลูกเกลียดม่าม๊างั้นเหรอ」
เมื่อลูกสาวหนีออกจากอ้อมแขน ซาราเอล่าก็ทำสีหน้าราวกับจะร้องไห้ออกมาราวกับว่าโลกของเธอจบสิ้นแล้ว
ช่างเป็นแม่เจ้าปัญหาจริงๆ ลูน่าคิดแบบนั้น
เอ่อฉันหมายถึงเธอไม่เคยเรียกตัวเองว่า「ม่าม๊า」ตั้งแต่ฉันเกิดมาเลยนะ？
สงสัยฉันจะต้องขอให้พ่อรีบกลับบ้านและมาใช้ค่ำคืนสุดเร่าร้อนกับท่านแม่บ้างซะแล้วสิ ถ้าฉันโดนแบบนี้ทุกวันฉันได้สติแตกตายแน่นอน
มากกว่านั้นจากเหตุการณ์ในสนามฝึกทำให้ท่านแม่ดูเยาว์วัยลง ท่านพ่อต้องกระปรี้กระเปล่าแน่นอนเลย
――เป็นเวลากว่าหนึ่งสัปดาห์แล้วที่ฉันทะเลาะกับท่านแม่
อลิซ่าและคุณมิน่าขอตัวกลับบ้านสักพักเพราะต้องไปดูแลดินแดน โดยเฉพาะอย่างยิ่งอลิซ่าที่มาที่นี่ทุกๆสองวัน
จากระยะทางจริง มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมาถึงที่นี่ในวันเดียวแม้ว่าจะขี่ม้ามาก็ตาม แต่อลิซ่าก็เป็นหัวหน้าหน่วยที่สอง ซึ่งก็คือเธอเอาวิชาที่ฝึกจากฉันบินไปมาระหว่างบ้านแม่เธอกับบ้านฉัน ซึ่งถ้าทำแบบนั้นมันใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงนึงด้วยซ้ำ ถือว่าเป็นการฝึกที่ดีไปในตัวแต่เธอเล่นบินมาด้วยความเร็วสูงสุดเลยน่ะสิ
「อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่สาว！！」
「จ้า อรุณสวัสดิ์อลิซ่า」
หลังจากล้างหน้าและรับประทานอาหารเช้า ลูน่าก็เดินไปที่สนามฝึกพร้อมกับชุดฝึกของเธอตามปกติ และก็มีเสียงทักทายดังขึ้นราวกับว่ารอเธออยู่
บางทีเพราะอาจจะเห็นผมสีเงินแวววาวของฉันคนอื่นๆก็หยุดฝึกและรีบมารวมตัวกันทันที
ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่ลูน่า ราวกับเป็นตัวเอกของเรื่องราว
「วันนี้พวกเราจะฝึกบินกัน แต่ว่าไม่ใช่ฝึกบินธรรมดาพวกเราจะฝึกบินด้วยความเร็วคงที่ให้เป็นเวลานานที่สุดเท่าที่จะทำได้ ดังนั้นใส่ใจความเร็วระหว่างบินและบินให้พร้อมๆกันเข้าใจไหม？」
「「「ครับ/ค่ะ！！！」」」
「ทุกคนเตรียมตัวพร้อมแล้วนะ！！」
「「「โอ้ววววววววว！！！」」」
เมื่อโอไกออกคำสั่ง สมาชิกก็ตอบรับด้วยน้ำเสียงแข็งขัน
ท้ายที่สุด ลูน่าดีใจที่คิดถูกที่ให้ทุกคนได้เห็นการต่อสู้ของเธอกับท่านแม่
ดูเหมือนว่าการแสดงให้เห็นถึงจุดสูงสุดจะทำให้พวกเขามีความมุ่งมั่นที่ไม่ย่อท้อ
「เตรียมตัวพร้อมบิน！」
ในที่สุดเขาก็กลับมาและมายืนต่อหน้าลูน่าและลูน่าก็พยักหน้าและลอยตัวขึ้น
「อีกไม่นานแล้วที่พวกนายจะได้เป็นทหารผ่านศึก ถ้างั้นจงตามเรามา！！」
「「「ท่านลูน่าที่รัก จักรพรรดินีแห่งท้องนภา ได้โปรดชี้แนะพวกเราด้วย！！」」」
ทุกคนต่างตอบสนองต่อเสียงของลูน่า
……เฮ้อ ไอ้บ้าคนไหนที่มันคิดบทพูดแบบนี้ขึ้นมากันเนี่ย
ท่านแม่ภัยสังคม
