011：แผนการของลูน่า
หลังจากไปฝึกยิงปืน(ด้วยมือเปล่า)อย่างจริงจังที่ป่าทางตะวันออกของลาทอสซึ่งประสบความสำเร็จอย่างมาก
เรียกได้ว่าเป็นไปตามแผน
เหนือสิ่งอื่นใด เธอช่วยนักผจญภัยสองคนได้ระหว่างทาง
「ลัลล้าาาาา♪」
หลังจากกลับมาที่คฤหาสน์ดิแซค เธอก็สลายกองกำลังให้ไปพักผ่อนและบอกว่าให้พวกเขาฝึกบินได้ตามใจชอบ แต่อย่าฝืนจนตกจากที่สูงตาย
จากนั้นก็กลับไปที่ห้องของตัวเองถอดชุดฝึกและอาบน้ำ ซึ่งตามปกติจะต้องมาช่วยขัดผิวฉัน แต่วันนี้เธอกลับแสดงสีหน้าเฉยเมยตอนอาหารเย็น เพราะเธอเห็นปรากฏการณ์เมื่อตอนบ่าย
เอ่อลูน่าบอกว่าตัวเองไม่ได้ทำการกุศลไปฟื้นคืนชีพใครมั่วซั่ว
มีเหตุผลที่ว่าทำไมเธอถึงฟื้นคืนชีพพวกเขาโดยไม่ลังเล
ก่อนอื่นต้องแน่ใจว่าสมาชิกในทีมของฉันทุกคนจะต้องรู้จักตัวฉันในร่างนางฟ้า
เหตุผลก็คือเมื่อพูดถึงเหตุการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคตส่งผลให้พวกเขาเสียชีวิตได้
หากพวกเขาไม่แน่ใจและลังเลที่จะปกป้องลูน่าในอนาคต และกลัวตายมันก็จะทำให้แผนการของลูน่าไม่สำเร็จนั่นเอง
ซึ่งเหตุการณ์เหล่านั้นเธอจินตนาการเอาไว้ล่วงหน้าว่าจะเป็นภัยต่อชีวิตฉัน ก็เลยต้องทำให้พวกเขาแน่ใจว่าฉันสามารถฟื้นคืนชีพพวกเขาได้ ตอนแรกก็ว่าจะให้อีกฝ่ายฝึกตายกันไปข้างแต่ทุกคนก็ฝึกกันได้เป็นอย่างดี เป็นคนเก่ง ไม่มีใครตายก็เลยไม่ได้สาธิตให้ดูสักครั้ง
เพราะแบบนั้นซึ่งมันช่างโชคดีที่มีนักผจญภัยตรงนั้นบาดเจ็บและตายหนึ่ง
ก็เลยเป็นเหตุผลที่ว่าฉันได้สาธิตให้กองทัพของฉันได้ดูเสียทีว่าฉันสามารถฟื้นคืนชีพพวกเขาได้ จะได้ไม่ต้องกังวลตอนที่พวกเราต้องรับมือกับภัยพิบัติในวันข้างหน้า
และเหตุผลที่สอง
นั่นคืออีกฝ่ายเป็น「นักผจญภัย」
เนื่องจากเป็นนักผจญภัย องค์กรที่สังกัดก็เป็น “กิลด์นักผจญภัย”
ไม่ได้ทำเพราะความชอบแต่อยากให้เป็นที่บอกกันแบบปากต่อปาก
แค่การประกาศอย่างเป็นทางการมันไม่เพียงพอ แต่การเป็นข่าวลือแบบปากต่อปากนั่นค่อนข้างส่งผลดีกว่าในหมู่นักผจญภัย
ยังไงน่ะเหรอ
เพราะต่อมาจะเกิดเหตุการณ์ปีศาจหลายหมื่นบุกเมือง
ลูน่าที่เป็นผู้นำกองกำลังพิทักษ์นางฟ้าซึ่งเป็นหน่วยรบทางอากาศ และในฐานะปฏิบัติการทางทหาร พวกเราจะเป็นหน่วยบุกทะลวงทำลายศัตรูจากศูนย์กลาง แต่ตราบใดที่จะใช้วิชานั้น
ซึ่งพวกเราต้องการหน่วยสอดแนมให้เป็นหูเป็นตาให้กับพวกเรา พวกเราจะได้สู้ให้ไกลกับตัวเมืองมากที่สุดจะได้ส่งผลกระทบน้อยที่สุด
แต่ยังไงก็หนีไม่พ้นว่าจะมีผู้บาดเจ็บล้มตาย
และในการต่อสู้ครั้งนี้ แม้จะมีทหารรักษาการณ์และกองกำลังป้องกันเมืองก็ยังไม่พอหรอก
ดินแดนของดิแซคมีกองกำลังที่น้อยมากเนื่องจากที่ตั้ง แต่คราวนี้มันจะต่างกันออกไป
กองทัพของทางราชวงศ์จะมาไม่ทันอย่างแน่นอน ต้องใช้เวลาในการรวมกำลังรบและเป็นที่น่าสงสัยว่าพวกนั้นจะส่งกำลังเสริมมารึเปล่า
ในความคิดของฉัน ถ้าฉันเป็นราชาฉันคงไม่บ้าจี้ส่งมาหรอกเพราะมันไม่คุ้ม แต่ว่าฉันอาจจะมองแง่ลบเกินไปก็ได้
จากนั้นพอคิดถึงว่ามีอะไรพอจะพึ่งพาได้นั่นคือนักผจญภัยจากกิลด์นักผจญภัยนั่นเอง แต่คำถามก็เกิดขึ้นว่า พวกชนชั้นล่างอย่างนักผจญภัยจะยอมร่วมมือกับพวกเราในการป้องกันเมืองรึเปล่า
เพราะแบบนั้นเองเราจึงต้องการให้มีข่าวลือเกิดขึ้น
เทพธิดาได้ลงมาที่ดินแดนแห่งนี้และฟื้นคืนชีพเหล่านักผจญภัยที่ตายไปแล้ว
แม้ว่าเธอไม่อยากจะให้เรียกตัวเองว่าเทพธิดา แต่ว่าก็ต้องทนๆไปให้ได้รับการยอมรับว่าเป็นเทพธิดา แต่พวกเขาคงไม่ทราบว่าตัวตนของเธอเป็นใคร
หากรู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของตระกูลขุนนาง อาจจะเกิดฟันเฟืองแห่งความโกรธขึ้น แต่หากปิดบังตัวตน ก็จะไม่เกิดการก่อกบฏหรอก
สิ่งสำคัญคือทำให้พวกเขากลัวแม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หากพยายามทำการกบฏก็จะโดนเทพธิดาลงทัณฑ์
ทั้งหมดนี่ก็เพื่อส่งให้พวกเขามันเป็นกำลังรบ
นี่คือจุดประสงค์ที่แท้จริงของการช่วยนักผจญภัย
และคิดว่าจำเป็นต้องเห็นด้วยตาตัวเองว่าแผนนี้ประสบความสำเร็จมากแค่ไหน
ดังนั้นลูน่าจะไปที่กิลด์นักผจญภัยหลังจากได้พัก
เมื่อตอนอายุ 7 ขวบ เธอไม่สามารถลงทะเบียนในฐานะนักผจญภัยได้ เพราะอายุ แต่ตอนนี้ฉันอายุถึงเกณฑ์พื้นฐานแล้ว
ฉันอดไม่ได้ที่จะแสดงความยินดีกับแผนการอันแยบยลของตนเอง
「ละละละลัลตัตต้า♪」
ลูน่าขึ้นไปบนเตียงและเริ่มพยายามใช้พลังปราณ แสงระยิบระยับยังคงไม่จางหายไปจากตัวของเธอ
ฉันไม่แม้แต่จะสังเกตเห็นตัวตนของสาวน้อยผมสีขาวอายุห้าขวบที่นอนขดตัวอยู่บนที่นอน
◆ ◆ ◆
เช้าวั่นรุ่งขึ้นลูน่าตื่นขึ้นมาพร้อมกับรีบแต่งตัว และมุ่งหน้าไปที่ห้องอาหารเพื่อหาท่านแม่ของเธอ อลิซ่า และคุณมิน่า ซึ่งนั่งรออยู่บนโต๊ะทานอาหารแล้ว
「อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่สาว♡」
「เอ่อ อรุณสวัสดิ์ค่ะ อลิซ่าและก็คุณมิน่าด้วยนะคะ」
「อืม อรุณสวัสดิ์ลูน่า」
「「「……」」」
ทั้งสามคนต่างตกใจเล็กน้อย
สิ่งที่เสิร์ฟเป็นอาหารเช้าค่อนข้างมีคุณค่าทางโภชนาการ และแม้ว่าลูน่าจะพยายามกินไปโดยที่น้ำตาไหล แต่ก็ต้องหยุดเมื่อมันใกล้เข้าปาก
เอ่อ ฉันหมายถึงใครเขากินสเต็กเนื้อชิ้นหนาๆเป็นมื้อเช้ากัน
แต่ว่าฉันก็พยายามจะกินมันจนหมดและเช็ดปากด้วยผ้าเช็ดปาก
การทิ้งอาหารที่เสิร์ฟมาแล้วไม่ใช่เรื่องแปลกในหมู่ขุนนางชั้นสูง
นี่เป็นเพราะอาหารถูกเสิร์ฟเอาไว้ในสมมติฐานว่าจะเป็นของเหลืออยู่แล้ว
ครอบครัวของฉันมีเงินพอที่จะเสิร์ฟอาหารหรูๆ และกล่าวแบบสั้นๆ คือกินทิ้งกินขว้างได้นั่นแหละ
แต่ว่าฉันก็แอบคิดว่า ถ้าเราเสิร์ฟอาหารแบบที่พวกทหารทานในบ้านของขุนนางก็เป็นการดีเหมือนกันช่วยประหยัดค่าใช้จ่าย แต่หากเป็นลูกสาวของมาร์ควิสแล้วมันก็ต้องมีเรื่องศักดิ์ศรีค้ำคออยู่
เมื่อคนอื่นๆกินเสร็จท่านแม่ซาราเอล่าก็พูดขึ้น
「ลูน่ายังไงก็ตาม นี่เป็นกองทัพที่ลูกสร้างขึ้นมา แต่ว่าเป็นหน่วยรบทางอากาศงั้นเหรอ? แม่ได้ยินมาว่าเป็นหน่วยรบอากาศชุดแรกของโลกและจะทำการบินเหนือน่านฟ้าและโจมตีจากทางอากาศใช่ไหมจ้ะ」
「ค่า ก็ท่านแม่ไม่ได้กำหนดว่ากองทัพของหนูจะต้องเป็นอัศวินผู้ทรงเกียรติทำการรบแบบตรงไปตรงมานี่คะ หนูเลยเน้นที่ประสิทธิภาพทางกำลังรบมากกว่าค่ะ？」
ครอบครัวของท่านแม่นั้นเป็นตระกูลนักรบที่อยู่ติดชายแดน
หากเป็นกรณีนั้นพวกเราจะเน้นประสิทธิภาพด้านกำลังรบมากกว่ากังวลเรื่องเกียรติและศักดิ์ศรี
ลูน่าเชื่อแบบสนิทใจ ดังนั้นเธอเลยสับสนเล็กน้อยที่ท่านแม่ถามเธอ
「แน่นอนกำลังรบเหล่านี้มีไว้เพื่อต่อต้านการรุกรานของเหล่าปีศาจที่ไม่เข้าใจทางด้านตรรกะของมนุษย์ นอกจากนี้มันยังเป็นกำลังรบที่วางแผนมาอย่างดีเพื่อใช้ปฏิบัติงานจริงๆนะคะ」
แม่ของฉันนั้นชอบเรื่องที่มีเหตุผลรองรับ
เพราะงั้นเธอคงไม่คิดจะขัดขวางกองกำลังรบของฉันหรอกใช่ไหม
「ลูน่า สิ่งที่แม่โกรธคือลูกไม่ได้รายงานต่างหากล่ะว่าลูกจะทำกองกำลังรบแบบไหน สำหรับแม่ที่ต้องจ่ายเงินค่าจ้างให้พวกเขาเหล่านั้นอย่างน้อยแม่ก็ต้องทราบข้อมูลเหล่านั้นไหม และลูกลืมไปแล้วเหรอว่าพวกเราจัดทำกองกำลังนี้เพื่อใครกันน่ะ？」
「เอ่อ……」
นั่นสินะฉันไม่เคยบอกท่านแม่ของฉันเลยนี่
เป็นความจริงที่ว่าลูน่าไม่เคยแจ้งท่านแม่ให้ทราบถึงรายละเอียดของกองทัพเธอ
ฉันก็แค่เล่าว่ากองทัพเป็นไปด้วยดีก็แค่นั้น
ลูน่าเป็นหัวหน้าและจากมุมมองของกำลังรบแล้วลูน่าคือเป้าหมายที่ต้องถูกปกป้อง
แต่ว่าคนที่จ่ายเงินคือท่านแม่ และท่านแม่เองก็จำเป็นจะต้องทราบข้อมูลทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินการพร้อมกับเป็นหน่วยจัดหาอุปกรณ์ให้พวกเขา
ซึ่งฉันลืมไปโดยสิ้นเชิง
「ขอโทษนะคะ ดูเหมือนหนูจะร้อนรนเกินไปหน่อย」
「และนั่นก็ไม่ใช่ทั้งหมดนะลูกรัก แม่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลูกกำลังจะสร้างสัตว์ประหลาดแบบไหนขึ้นมา ลูกคิดจะเปิดเผยตัวตนของลูกงั้นเหรอเลยทำกำลังรบแบบนี้ขึ้นมา ถ้าลูกคิดจะทำแบบนี้ แม่จะเข้ายึดอำนาจและยึดกองกำลังของลูกซะเลย ในเวลานี้ลูกจะทำอะไรได้บ้างล่ะ ลูกจะสามารถสั่งการพวกเขาและวางแผนการรบได้งั้นเหรอ」
「เอ่อนั่นสินะคะ」
แน่นอนว่าที่กล่าวมาถูกต้องฉันเถียงไม่ได้เลย
ซาราเอล่านั้นไม่เพียงแค่เก่งทางด้านการรบแต่ยังรวมถึงความสามารถในการเป็นผู้นำกองทัพด้วย
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เป็นเรื่องง่ายๆที่คิดว่าเธอเชี่ยวชาญด้านการบัญชาการรบมากกว่าฉัน แต่ในความเป็นจริงเธอเป็นคนที่ประยุกต์ใช้กลยุทธ์ได้ทุกแบบเพื่อผลลัพธ์ที่ดีที่สุด
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าต้องเข้าใจว่าภายในกองกำลังรบของเรามีชิ้นส่วนใดๆที่ต้องเอาออก หรือ เพิ่ม เพื่อให้กองทัพนั้นสมบูรณ์แบบ
「นั่นเป็นเหตุผลที่แม่ต้องพูดคุยเรื่องนี้กันอย่างละเอียดยิบ ส่วนเรื่องติวเตอร์ในช่วงนี้แม่จะขอยกเลิกไปก่อน และแม่จะสอนวิชากลยุทธ์ศาสตร์และยุทธวิธีทางการทหารให้ลูกเอง」
「อ่า….ค่า ท่านแม่……」
อย่างที่คาดไว้ฉันไม่สามารถเถียงชนะท่านแม่ได้เลย
แต่ว่า ถ้าแม่คิดถึงขนาดนี้ ก็ตัดสินใจลากแม่มาเป็นส่วนหนึ่งของแผนซะเลย หึหึ
ลูน่ามีความทรงจำชาติที่แล้ว และเธอสามารถใช้เคล็ดวิชาลับได้
การก่อตั้งหน่วยรบทางอากาศที่หวังจะพลิกสงครามจากหน้ามือเป็นหลังมือ
แต่ว่า แม้การต่อสู้จะเอนเอียงมาทางนี้แล้ว แต่หากกองกำลังภาคพื้นดินประสานงานกับกองทัพของเราไม่ได้ เมืองก็จะถูกลบหายไปอยู่ดี
แล้วฉันเองก็ไม่รู้ว่าชิโระจังจะยอมรับเรื่องที่ฉันจะเปลี่ยนโชคชะตาด้วยวิธีนี้รึเปล่า แต่ฉันก็แอบหวังลึกๆว่าให้ชิโระมาช่วยกันบ้างก็ดี ให้ท่านแม่ได้เห็นกันไปเลย
เพราะถ้าเธออนุญาติให้ท่านแม่เล่นเกมจีบสาว มันคือทางที่เร็วที่สุดที่จะอธิบายสถานการณ์นี้
ฉันไม่ได้บอกว่าอนาคตของเหล่าอยู่ในเกมจีบสาวกับพ่อแม่ ก็เลยโกหกว่าเป็นความฝันของฉัน แต่ก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะปักใจเชื่อมากแค่ไหน แต่ว่าต้องหาทางเลี่ยงหายนะ
ความกลัวว่าความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกจะแตกสลายเป็นเรื่องในอดีตไปแล้วและฉันที่ถูกอ้างว่าเป็นบุตรของเทพธิดา
ถ้าเป็นเช่นนั้นฉันก็ยินดีที่จะใช้แม้กระทั่งแม่ตัวเองเป็นเบี้ยในการเดินหมาก
ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะใช้ทุกอย่างเพื่อให้วิถีชีวิตของฉันนั้นดีขึ้น
ซึ่งเธอก็หวังได้แต่ว่าท่านแม่จะเข้าใจ
เพราะถ้าพวกเราไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน ฉันเองก็คงต้องดวลกับท่านแม่ให้รู้ดำรู้แดงและฉันจะขึ้นเป็นผู้บัญชาการกองทัพด้วยตัวเอง
นี่คือข้อสรุปของลูน่า
「ถ้าอย่างนั้น ท่านแม่ เตรียมตัวให้พร้อมนะคะ ถ้าท่านแม่ได้ฟังเรื่องที่หนูจะเล่าต่อไปนี้ แม่จะหันหลังกลับไปไม่ได้อีกแล้วนะคะ」
เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้ประกาศอย่างชัดเจน
ดวงตาของท่านแม่ดูสั่นด้วยความกังวลขณะมองฉัน
――ฉันใช้เวลาสองวันเต็มในการเล่าเรื่องทุกอย่าง
ชิโระอนุญาติให้ท่านแม่ของฉันเล่นเกมจีบสาวอย่างง่ายดาย และในเช้าของวันที่สาม แม่ลูกคู่นี้ก็มีขอบตาดำเหมือนกับหมีแพนด้าออกมาจากห้องนอน
ลูน่าสงสัยเกี่ยวกับคำตอบของชิโระมากกว่าท่านแม่ แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะตอบคำถามอะไร
ไม่ว่ากรณีไหนตอนนี้ฉันก็ได้ปรับความเข้าใจกับท่านแม่สำเร็จลุล่วง
ในอตนแรก อลิซ่า และคุณมิน่าก็อยู่ในการประชุมด้วย แต่ก็รู้สึกเบื่อเพราะพวกเราเริ่มคุยเรื่องกำลังรบ และใช้เวลาไปกับการฝึกซ้อม
ท้ายที่สุดแล้วแม่ลูกคู่นี้ก็คิดว่านี่เป็นปัญหาของครอบครัวเรามากกว่าคนอื่น
