น้ำร้อนที่พ่นออกมาจากปากของรูปปั้นสิงโตทั้งสี่มุมส่งเสียงดัง ซู่~~~~~
นี่มันอะไรกันนะ..?
ไอน้ำสีขาวพวยพุ่งขึ้นมาจากบ่อน้ำ ผมนั่งอยู่บนพื้นยกในอ่างหินอ่อน ตั้งแต่เอวลงไปของผมจมลงไปอยู่ในน้ำ พอก้มมองตัวเอง หรือควรจะพูดว่า ฮิยูกิ ดีกว่า ผิวของเธอขาวราวกับหิมะสมชื่อ แต่ก็ยังคงอมชมพู (ตอนสร้างตัวละครแล้วพยามยามเลือกสีผิวนี้ให้ได้มันยากมากเลยละ)
ผมยังคงถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่าเมื่อไหร่ผมจะตื่นกันนะ
ผมนึกว่าจะตรงไปยังห้องบัลลังค์ซะอีก แต่ดันโดนพามาห้องอาบน้ำซะงั้น
ตอนแรกผมก็จำไม่ได้ ทั้งความกว้างและความยาวของทางเดิน รายละเอียดต่างๆ ความแตกต่างก็คือมันใหญ่ขึ้นมากจากที่ผมเห็นในเกม แม้ว่าการออกแบบจะคุ้นตาก็ตาม แต่ขนาดของปราสาทที่ผมคิดว่า “ก็คงจะขนาดประมาณตึกโรงเรียนแหละ” กลับทั้งใหญ่และหรูจนพระราชวังแวร์ซายกลายเป็นบ้านหมาน้อย แล้วก็ยัดเขตปกครองพิเศษ 23 เขตของโตเกียวเข้าไปได้เลย
เพราะแบบนั้น ผมก็เลยไม่แน่ใจว่าโดนพาไปที่ห้องบัลลังค์หรือห้องน้ำกันแน่ แล้วตอนที่ผมยังคงตะลึงอยู่ มิโคโตะก็ปลดเสื้อผ้าผมจนล่อนจ้อน ไม่เหมือนในเกม ชุดชั้นในของผม ที่เป็นเกราะกำบังชั้นสุดท้าย โดนปลดออกมาในทันที แล้วเธอก็พาผมมาที่ห้องน้ำ
เธอบอกว่า “ท่านหลับมานาน ท่านต้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนคะ” แต่ว่าเธอควรจะบอกฉันก่อนไม่ใช่หรอไง?! ถ้าเจ้าตัวไม่เข้าใจว่าโดนเอาใจใส่ มันก็ไม่ใช่การเอาใจใส่หรอกนะ! ผมอยากจะกรีดร้องออกมา แต่แน่นอนว่าสุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะว่าผมกลัวยังไงละ
“–นั่นสินะ มาอาบให้ชีวิตสดชื่นหลังจากผ่านมาซักพักก็แล้วกัน”
ผมก้าวเข้าไปหาห้องอาบน้ำโดยพยายามซ่อนความกลัวเอาไว้ สถานที่สร้างจากหินอ่อนสีขาวบริสุทธ์จำนวนนับไม่ถ้วนให้ความรู้สึกเหมือน “วิหารเรอะ?” แต่ในจังหวะที่ผมจะทำแบบนั้น ผมก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปจนต้องหมุนตัวหันกลับไปถาม
“..แล้วทำไมนายถึงตามมาละ?!”
คนที่ผมหันไปพูดใส่นั่นก็คือ เทนไก ที่มีท่าทางงุนงงนิดหน่อย และโป้เปลือยทั้งตัว เขาตอบกลับมาโดยไม่มีความสำนึกหรือปกปิดอะไรไว้เลย ราวกับนี่คือเรื่องปกติธรรมดาที่สุดของโลก
“ก็แน่นอนว่าผมจะช่วยองค์หญิงอาบน้ำยังไงละครับ?”
“………”
… ไม่สิ ผมก็พอจะรู้อยู่ เขาไปถอดเสื้อผ้าอยู่ตรงมุมห้องระหว่างที่มิโคโตะเปลื้องผ้าผม แล้วเขาก็มายืนข้างๆมิโคโตะแบบโป้ทั้งตัว แล้วก็เริ่มเดินตามผมมาอีกด้วย
แต่แบบนี้มันปกติตรงไหน?! เข้าใจได้นะถ้าเมดหรือมิโคโตะมาช่วยใครซักคนอาบน้ำ แต่มันไม่ควรเป็นไอ้หนุ่มอายุน้อยกล้ามแน่นมาช่วยสาวน้อยที่หน้าตาอ่อนกว่าอายุจริง (หมายถึงผมเอง หรือจริงๆคือฮยูกิ) อาบน้ำสิ?!
ต่อให้ผมไม่ใช่คุณแองเนสก็เถอะ แต่ผมก็มั่นใจว่าเธอจะต้องพูดว่า “หยุด” แน่ๆ!
“….ไม่ ข้าไม่ต้องการ มันน่าอายนะ”
พอผมตอบไปห้วนๆ เทนไกก็หัวเราะออกมา
“ฮ่าฮ่าฮ่า ท่านพูดอะไรออกมานะครับ ไม่ใช่ว่าอาบน้ำกับองค์หญิงอยู่ทุกครั้งหรอกหรอ?”
นั่นก็เพราะว่านายอยู่ในร่างมังกรไงเล่า! แล้วก็ ถ้าพานายมาแช่น้ำร้อนครบ 1 นาที นายจะได้รับการรักษาเลือดอัตโนมัติ 3% ทุกวินาทีจนครบครึ่งชั่วโมง แถมยังเพิ่มค่าต้านทานทุกธาตุอีก 15 % เลยนะ เพราะงั้นก่อนไปสู้ทุกครั้งก็เลยพาข้ารับใช้มาที่นี่นะสิ!ิ!
ผมอยากโวยวายแล้วกระทืบพื้นชะมัด แต่ว่าพูดอะไรไปก็คงจะไร้ประโยชน์
ก็แบบ ถ้าโมโหใส่ไปแล้วโดนโมโหกลับขึ้นมา ถึงตายเลยนะ
“เอาละครับ ถ้าท่านอยู่ในห้องเปลี่ยนเสื้อนานเกินไป ร่างกายท่านจะเย็นเอาได้นะครับ เพราะงั้นไปห้องน้ำกันเถอะ”
ในขณะที่ผมกำลังคิดว่าจะทำยังไงดี เทนไกก็แตะไหล่ผม -อาาา ผมตัวแข็งไปทั้งร่างจากสัมผัสของคนอื่นที่ไม่ใช่ผมมาโดนตัว … แล้วขาของผมก็ยอมแพ้ ให้เขาพาผมไปยังอ่างน้ำ
“ขออภัยที่เสียมารยาทนะครับ–”
ผมถูกพามานั่งตรงส่วนพื้นยกระดับ และชายโป้ตรงหน้า ที่แค่มาอยู่ตรงนี้ก็เหมือนโดนเย้ยหยันแล้ว คุกเข่าลงหนึ่งข้าง– ผมพยายามจะไม่มองแล้วนะ แต่ขนาดนั่นมันอะไรนะ? ขวดเบียร์เรอะ?
หลังจากเขาราดน้ำร้อนลงบนตัวผม เขาก็เทของเหลวจากขวดอะรไซักอย่างใส่ในสองมือ ถูกันแล้วก็มีฟองขึ้นมา …อ๋อ สบู่นี่เอง
การถูด้วยมือมันดีกว่าผ้าเช็ดตัวกับฟองน้ำ เพราะมันไม่ทำร้ายผิวยังไงละ
ผมพยายามหลบหนีจากความเป็นจริง แต่เมื่อมือของเทนไกมาแตะโดนตัวผม
“อิย๊า….!!”
ผมก็หลุดเสียงกรี๊ดออกมา แต่เทนไกก็เมินผมแล้วถามเรียบๆว่า “คันตรงไหนไหมครับองค์หญิง”
เขานวดและถูทุกตารางนิ้วบนตัวผม จากปลายผมจรดสู่ปลายเท้า แม้กระทั่งสะดือและส่วนนั้นของร่างกายที่ผมยังไม่ทันได้ดูเลยซักนิด หลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่างผมก็รู้สึกราวกับเหยื่อที่โดนกระทำชำเรา สุดท้ายผมก็นั่งน้ำตาร่วงอยู่ในอ่างน้ำ
หลังจากนั้น ผมที่โซเซออกมาจากห้องน้ำก็เจอมิโคโตะที่รอผมอยู่ เธอช่วยผมแต่งตัวที่ดีไซน์คล้ายๆกันกับที่ผมใส่เมื่อกี้นี้ แต่ว่ากระโปรงยาวขึ้นอีกหน่อย และครั้งนี้ ผมก็ได้ไปห้องบัลลังค์เสียที
———
อา เจ้าหญิงของเรา…
เสียซิงตั้งแต่ยังไม่เริ่มเรื่องเลย—- แค่ก
ปล. มิโคโตะ น้องนางฟ้า 6 ปีก น่ารักแท้ๆแต่บทน้อยจัดเลยอ่ะ
