ณ จุดนั้นใบหน้างามของ โคยูกิ แตกสลายเธอก้มหน้าลงถามด้วยน้ำเสียงที่แทบจะหายไป
“นั่น…เพราะนายมีคนที่ชอบอยู่แล้วงั้นหรอ?”
“เปล่าหรอก ฉันไม่เคยมีแฟนเลยสักครั้งและก็ไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษ”
“ถ้างั้น…นายก็แค่ไม่อยากได้คนเอาแต่ใจตัวเองแบบฉัน?”
“ไม่ใช่อย่างนั้น” นาโอยะ ส่ายหน้าช้าๆ
เขาไม่ได้เกลียด โคยูกิ เลยสักนิดตรงกันข้ามเขารู้สึกดีที่ได้มองเธอและมีความรู้สึกดีๆต่อเธออย่างไรก็ตาม นาโอยะ มีบางอย่างที่ทำให้เขาไม่สามารถยอมรับเธอได้
“ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่ดีพอหรอกนะ ชิโรกาเนะซัง ฉันแค่ไม่มีเจตนาที่จะคบกับใคร”
“…หมายความว่าไง?”
“คือ…เธอก็รู้นี่ว่าฉันเป็นยังไงฉันเอาแต่สืบหาความรู้สึกของคนอื่นเพราะงั้นในระยะยาวมันคงทำให้เหนื่อยเปล่า”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ นาโอยะ ยื่นมือเข้าช่วยเหลือหญิงสาวที่กำลังลำบากและได้รับความรู้สึกดีๆตอบแทนแต่ทุกครั้งเขาก็หมดแรงไปเองคนๆนั้นกำลังคิดอะไรอยู่?เธอปรารถนาอะไร? นาโอยะ รู้ทุกอย่างแน่นอนเขามองทะลุคำโกหกได้เช่นกัน
การรับรู้ถึงอารมณ์ที่รุนแรงของคนอื่นตลอดเวลาไม่ว่าจะเป็นความรักหรือความเกลียดชังมันบั่นทอนจิตใจของเขามากจนอาจทำให้หัวใจของเขาแตกสลายได้นั่นเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมตั้งแต่สมัยมัธยมต้นเมื่อมีผู้หญิงที่เขาสนิทสนมด้วยสารภาพรักเขาก็จะปฏิเสธทันทีโดยบอกว่าเขาไม่สามารถคบกับเธอได้
ปฏิกิริยาก็คล้ายๆกันพวกเธอโกรธกรีดร้องใส่เขาเงียบเริ่มร้องไห้และในที่สุดก็ตีตัวออกห่างจากเขา นาโอยะ รู้ว่ามันไม่ถูกต้องแต่…
การหลุดพ้นจากภาพลวงตา ตั้งแต่เนิ่นๆจะทำให้บาดแผลตื้นขึ้น
เขาไม่ได้อยากทำให้ผู้หญิงเหล่านั้นเสียใจแต่เขาคิดว่าการถูกปฏิเสธยอมรับมันและเดินหน้าต่อไปเพื่อตามหาคนที่คู่ควรกว่าเป็นสิ่งที่ดีกว่าด้วยความคิดแบบนี้เขาจึงกลายเป็นแบบที่เป็นอยู่ในทุกวันนี้ นาโอยะ มองกาแฟของตัวเองเห็นเงาสะท้อนของตัวเองพลางแย้มยิ้มขมขื่น
“เพราะงั้น…แม้ว่าเธอจะชอบฉันนะ ชิโรกาเนะซัง ฉันก็ไม่สามารถตอบรับความรู้สึกของเธอได้ฉันอยากให้เธอลืมฉันให้เร็วที่สุดและถ้าเธอไม่ได้ชอบฉันก็จงเป็นแบบนั้นต่อไป”
“……” โคยูกิ ตอบด้วยความเงียบ
หรืออาจจะพูดไม่ออกเพื่อกลบเกลื่อนความเงียบ นาโอยะ จิบกาแฟแต่มันกลับขมกว่าเดิมเขาเอื้อมมือไปหยิบนมกับน้ำตาลทันใดนั้น—
“……อะไรกันล่ะนั่น”
“เอ๊ะ?” นาโอยะ เงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ
เขาเห็น โคยูกิ ทำหน้ามุ่ยมองเขาด้วยสายตาตำหนิทำให้ นาโอยะ กระพริบตาปริบๆด้วยความสับสนมันสมเหตุสมผลที่เธอจะโกรธเขาแต่แววตาที่เธอใช้จ้องมองเขากลับไม่มีความรังเกียจหรือเกลียดชังเลยแม้แต่น้อย
เอ๊ะทำไมล่ะ?ปกติคนเราต้องเกลียดคนที่พูดแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?ทำไมเธอถึงไม่เกลียดฉัน?
โคยูกิ เมินเฉยต่อ นาโอยะ ที่นิ่งแข็งทื่อเธอพูดขึ้นโดยไม่ปิดบังความไม่พอใจ
“หึ้ย…ถึงนายจะพูดแบบนั้นแต่ฉันก็ไม่ได้ชอบนายสักหน่อย? ฉันไม่ได้คิดอะไรกับนายเป็นพิเศษแล้วฉันมีสิทธิ์ที่จะตัดสินใจความรู้สึกของตัวเองด้วย”
“ฉะ-ฉันก็หมายความแบบนั้นแหละแต่…เธอต้องเกลียดผู้ชายอย่างฉันที่ชอบพูดอะไรตรงไปตรงมาแบบนี้สิใช่ไหม?” นาโอยะ พูดพลางคาดหวังคำตอบในเชิงบวก
นั่นเป็นเหตุผลที่เขาพูดต่อ
“เผื่อเธอไม่รู้ฉันเดาส่วนสูงน้ำหนักและขนาดสามรอบของเธอได้แค่มองผ่านๆ”
“จริงเหรอ? แล้วไงล่ะ?ใช้ตาชั่งกับสายวัดก็รู้แล้วนี่นายคิดว่านายเจ๋งกว่าเครื่องมือวัดพวกนั้นเหรอ?”
“เอ่อ…ฉะ-ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นแต่…?” นาโอยะ พูดตะกุกตะกักเมื่อเผชิญหน้ากับการเปลี่ยนแปลงกะทันหัน
โคยูกิ หลงใหลในใบหน้าภายนอกของ นาโอยะ ตอนนี้เธอรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาแล้วเธอน่าจะผิดหวัง—หรือมันควรจะเป็นแบบนั้น
ทำไมความรู้สึกดีๆของเธอที่มีต่อฉันถึงไม่หายไป…?
นี่เป็นครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ นาโอยะ ยิ่งสับสนมากขึ้นเพราะเขารู้จักเธอมากขึ้น
“หึ้ย…นายพยายามบังคับให้ฉันยอมแพ้สินะเข้าใจแล้วถ้านายจะเล่นแบบนั้น…ฉันก็มีแผนของฉันซาซาฮาระคุง”
“พะ-แผนอะไร?”
“ตั้งใจฟังให้ดีล่ะ” โคยูกิ สูดหายใจเข้าลึกๆชี้ไปที่เขา”ฉันจะ…ทำให้นายตกหลุมรักฉันให้ได้!”
“ห๊ะ…?” นาโอยะ กระพริบตาด้วยความสับสน
โคยูกิ เมินเฉยต่อ นาโอยะ ที่นิ่งแข็งทื่อเธอพูดขึ้นโดยไม่ปิดบังความไม่พอใจ
จากนั้น โคยูกิ ก็ยิ้มอย่างสดใส
“ฉันเข้าใจจุดยืนของนายแต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับของแค่นี้หรอก” โคยูกิ ยืนกราน”ฉันไม่กลัวหรอกว่านายจะพยายามอ่านใจฉันแค่ไหน ฉันจะไม่เจ็บปวดแค่เพราะความดื้อรั้นของนายตรงกันข้ามเลยฉันจะเกาะติดนายทำให้นายหลงรักฉันหัวปักหัวปำ!บอกไว้ก่อนนะฉันไม่ได้ชอบนายสักนิดอย่าเข้าใจผิดล่ะ!”
“ไม่มีทาง! ก็เธอชอบฉันมากขนาดนั้นใช่ไหมล่ะ!?” นาโอยะ ไม่จำเป็นต้องอ่านใจก็รู้
ชัดเจนว่าเธอไม่ได้คิดจะยอมแพ้ความมุ่งมั่นของเธอส่งผลให้ นาโอยะ ถึงกับเซ
“อืม…ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอแต่ว่า…ไม่คิดว่าไปหาแฟนที่ดีกว่านี้จะดีหว่างั้นเหรอ?”
“ไม่ดีเลยนะที่จะบอกให้คนที่กำลังพยายามเอาชนะใจนาย ไปหาแฟนคนอื่นแบบนั้น”เธอจ้องมอง นาโอยะ อย่างเอาเรื่องแล้วถอนหายใจ”ยิ่งกว่านั้น…ฉันก็แปลกพอๆกันนั่นแหละ”
“เธอ?ทำไมล่ะ?”
“นายไม่รู้เหรอ?พวกเขาเรียกฉันว่า’สโนไวท์ปากร้าย’…” โคยูกิ ยักไหล่
ดูเหมือนเธอจะรู้เรื่องนี้แล้ว
“นิสัยของฉันนายก็เห็นอยู่แล้วฉันไม่มีเพื่อนไม่มีใครสนใจฉันเป็นคนแปลกๆไม่แพ้นายหรอก”
“ฉันได้ยินข่าวลือมานะ…”
“แน่ล่ะ หนึ่งในสาเหตุอาจเป็นเพราะฉันสวยมากคนชั้นต่ำพวกนั้นก็แค่พวกขี้อิจฉา”
“อืม…”
ประมาณ60%เป็นเรื่องจริงแต่อีก30%คือการแสร้งทำเป็นเข้มแข็ง นาโอยะ รับรู้ได้ถึงความรู้สึกอายของเธอที่มีต่อคำพูดของตัวเองไม่น่าจะต้องพูดแบบนั้นถ้าเธออายจริงๆ นาโอยะ ตัดสินใจเมินเฉยเมื่อ โคยูกิ กระแอม
“เอาล่ะสรุปคืออย่างนั้นแหละ ฉันต้องการคนที่แปลกๆ พอนายอยู่ในขอบเขตที่ยอมรับได้ฉันเลยเลือกนายขอบคุณฉันซะ”เธอหรี่ตาลงเลียริมฝีปาก
ลิ้นของเธอมีสีแดงเรียบทำให้ นาโอยะ นึกถึงแมงมุมพิษที่จ้องจะเล่นงานผู้ชาย
“ฉันจะทำให้นายตกหลุมรักฉันฉันจะทำให้นายคลั่งไคล้ฉันจนต้องเป็นฝ่ายสารภาพรักฟุฟุ…คนอย่างนายก็สมควรคุกเข่าต่อหน้าฉัน”
“เอ่อ…อืม…โอ-โอเค?” นาโอยะ หลบสายตาอย่างเคอะเขิน
ไม่ใช่เพราะหัวใจของ นาโอยะ เต้นเร็วขึ้นหรืออะไรทำนองนั้นแต่เขาเข้าใจความหมายเบื้องหลังคำพูดของ โคยูกิ ซึ่งทำให้เขาสับสน
เธออยากอยู่กับ นาโอยะ เธออยากรู้ว่าเขาชอบและไม่ชอบอะไรเธออยากเดินไปโรงเรียนและกลับบ้านด้วยกันใช้เวลาร่วมกันในวันหยุดไปเดทที่สวนสนุกด้วยกัน…และอื่นๆอีกมากมาย
เมื่อได้พบกับความรู้สึกบริสุทธิ์เหล่านี้ นาโอยะ ก็กลืนน้ำลายดังเอื้อก
เธอมุ่งมั่นมากขนาดนี้…!นี่เธอรักฉันจริงๆงั้นเหรอ!?
ยิ่งไปกว่านั้นความรู้สึกเหล่านี้แข็งแกร่งกว่าที่ นาโอยะ เคยเห็นเขารู้ว่ามันไม่สั่นคลอนหรือแตกสลายง่ายๆเขาทำได้เพียงเงียบเมื่อ โคยูกิ แสดงท่าทีหยิ่งผยองเหมือนมั่นใจในชัยชนะ
“เฮะเฮะ เตรียมตัวให้ดีล่ะตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปฉันจะเล่นกับนายให้หนำใจ”
“เล่นกับฉันงั้นเหรอ…” นาโอยะ ครุ่นคิดถึงคำพูดเหล่านั้นครู่หนึ่ง”ถ้าเธอมุ่งมั่นขนาดนั้น…คงลำบากน่าดู”
“ใช่ไหมล่ะ?ทุกคนคงต้องหวั่นไหวเมื่อถูกสาวน่ารักอย่างฉันตามจีบ—”
“อืม…ฉันอาจจะตกหลุมรักเธอจริงๆก็ได้”
“ฉันก็รู้—เอ๋!?” โคยูกิ ร้องเสียงหลงเมื่อ นาโอยะ สารภาพรักกะทันหัน
ดูเหมือนว่าคนรอบข้างจะชินกับปฏิกิริยาของเธอแล้วพวกเขามองดูเหตุการณ์ด้วยสายตาอบอุ่น โคยูกิ เองก็ไม่ได้สนใจเธอกำลังตัวสั่นจู่ๆเธอก็ชี้นิ้วไปที่ นาโอยะ
“ตะ…ทำไมถึงพูดออกมาแบบนั้นล่ะ!นายเพิ่งจะบอกว่าไม่มีความคิดที่จะคบกับใคร…เลิกพูดเล่นสักที!”
“ขอโทษแต่ฉันพูดจริง” นาโอยะ ยักไหล่
ก่อนหน้านี้ นาโอยะ ไม่เคยคิดที่จะเดทกับผู้หญิงเลยเหตุผลก็เพราะมันทำให้เขาเหนื่อยที่จะต้องคิดถึงอีกฝ่ายและเดาความคิดของพวกเธอตลอดเวลาอย่างไรก็ตาม…
“ด้วยเหตุผลบางอย่าง…ฉันคิดว่าฉันไม่รังเกียจที่จะอ่านใจเธอตลอดเวลาหรอกนะ ชิโรกาเนะซัง …มันน่าสนุกดีหรืออะไรทำนองนั้นน่ะนะ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกแบบนี้เลย…”
ที่ผ่านมาทุกครั้งที่ นาโอยะ ได้รับความรักเขารู้สึกเหมือนอาหารไม่ย่อยแต่กับ โคยูกิ มันไม่ใช่แบบนั้นเขากลับอยากอยู่กับเธอมากขึ้นอยากเห็นสีหน้าท่าทางต่างๆที่ไม่มีใครเคยเห็นมันเหมือนกับว่าโลกของเขาถูกพลิกกลับด้าน
“ยิ่งไปกว่านั้นถึงแม้ฉันจะเป็นคนแปลกๆเธอก็ไม่ได้รังเกียจแถมยังชอบฉันอีก ไม่เพียงเท่านั้นเธอยังน่ารักมากด้วยการได้อยู่กับเธอมันก็สนุกดี แบบนี้มันก็แปลกใช่มั้ยล่ะ?ถ้าฉันจะไม่ตกหลุมรักเธอ”
“กรี๊ด…ท-ทำไมอยู่ๆถึงพูดจาแบบนี้!?”
“ฉันก็พูดในสิ่งที่คิดหนิ?”
“มันต้องมีลิมิตบ้างสิ!” โคยูกิ ตะโกน
แต่ นาโอยะ ไม่ได้สนใจเขาแสดงความรู้สึกที่อยู่ในใจออกมา
“ถ้าเธอจู่โจมฉันมากกว่านี้ฉันอาจจะตกหลุมรักเธอจริงๆก็ได้นะว่าแต่เธอคิดแผนอะไรไว้บ้างล่ะ?”
“เอ๋!?อืม…” โคยูกิ หลบสายตาพึมพำ”เจอหน้ากันตอนเช้า…ไปโรงเรียนด้วยกัน…กลับบ้านด้วยกัน…ดื่มชาด้วยกันแบบนี้…อะไรแบบนี้?”
“โอ้โหแบบนี้ฉันต้องตกหลุมรักเธอแน่ๆ”
“จ-จริงเหรอ!?”
“อืมความรู้สึกของฉันจะพัฒนาไปเท่ากับเธอไม่แน่อาจจะมากกว่าด้วย”
“บ-บอกแล้วไง…ว่าฉันไม่ได้ชอบนาย!อย่าพูดซ้ำๆสิ!”
ครู่หนึ่งใบหน้าของ โคยูกิ ก็สดใสด้วยความสุขแต่แล้วก็เปลี่ยนเป็นบึ้งตึงเธอเบือนหน้าหนี
“หึหึนายจะมาแกล้งฉันแบบนั้นไม่ได้หรอกนะ ฉันไม่ง่ายแบบนั้นถ้ามากไปกว่านี้ฉันโกรธจริงๆด้วย”
“ฉันพูดจริงจังนะ…อ่าเข้าใจแล้ว” นาโอยะ ตบมือ
โคยูกิ ชอบ นาโอยะ ถ้า นาโอยะ เริ่มชอบ โคยูกิ พวกเขาก็จะรักกันแต่ทำไมเธอถึงระวังตัว? นาโอยะ ไม่รู้คำตอบแต่ตอนนี้มันชัดเจนแล้ว
“เธอกังวลเพราะฉันพูดโดยไม่มีหลักฐานใช่มั้ย?กังวลว่าฉันพูดจริงหรือเปล่า”
“อึก…ก็…ก็ไม่เชิงแต่…”
“โอเคแบบนี้ก็ง่ายเลย” นาโอยะ โน้มตัวไปข้างหน้าคว้ามือ โคยูกิ บนโต๊ะ
เธอสะดุ้งหน้าแดงแต่ นาโอยะ ไม่ได้สนใจเขาจับมือเล็กๆของเธอไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง
“ฝากตัวด้วยนะ ชิโรกาเนะซัง ฉันจะทำให้ตัวเองตกหลุมรักเธอให้ได้เลย”
“พูดอีกแล้ว…!” โคยูกิ ตัวสั่นด้วยความโกรธ”ฉันไม่ได้คิดอะไรกับนายสักหน่อยอย่าทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของสิ!”
“เขินจนพูดตะกุกตะกัก น่ารักจัง”
“กรี๊ดด…!” โคยูกิ เริ่มสะอื้นไห้เมื่อถูก นาโอยะ แกล้ง
และนี่คือจุดเริ่มต้นของสงครามความรักของพวกเขา
