นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 95

ตอนที่95 เจ้าแห่งศาสตร์มืดที่ “เสียสละ”

 

ในมุมหนึ่งของห้องต้องประสงค์ อัลเบิร์ตกำลังยืนเงียบอยู่ในความงุนงง คนที่รู้จักเขาดีจะรู้ว่าเขากำลังหลุดเข้าไปในความคิดของตัวเอง

 

ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีใครสามารถเดาได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ อัลเบิร์ตกำลังหมกมุ่นอยู่กับการพิจารณาของเขา

 

หลังจากฟื้นความรู้สึก อัลเบิร์ตก็ละสายตาจากตัวอย่างสัตว์ประหลาดยักษ์ทันที และในที่สุดก็ใช้เวลาในการเข้ามาแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะละทิ้งการสำรวจที่นี่ เขายังตั้งใจที่จะค้นหาสิ่งที่น่าสนใจอื่น ๆ ต่อไปต้องไม่ลืมว่าฉันมาที่นี่เพื่อตามหามงกุฎของเรเวนคลอ

 

อย่างไรก็ตาม ตามความทรงจำที่คลุมเครือในใจ เขาจำได้เพียงเลือนลางว่ามงกุฏสวมไว้บนหัวของรูปปั้นปูนปลาสเตอร์รูปนึง อย่างไรก็ตาม เบาะแสไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ไม่แน่ว่าคุณจะพบมงกุฎของเรเวนคลอหรือไม่ บางครั้งคุณต้องเสี่ยงโชคจริงๆ

 

 

ทันทีที่เขาเดินไปตามทาง อัลเบิร์ตก็ถูกบางสิ่งดึงดูดอีกครั้ง ที่ใดที่หนึ่งตรงหน้าเขาทางด้านขวา มีกระจกบานใหญ่ที่มีกรอบสีทองวางอยู่ และด้านล่างมีวงเล็บสองอัน

 

อัลเบิร์ตเดินไปที่กระจกบานใหญ่อย่างรวดเร็ว ยกไม้กายสิทธิ์ขึ้นและท่องคาถาทำความสะอาดบนพื้นผิวกระจก ขจัดฝุ่นส่วนใหญ่บนพื้นผิวกระจกออกไป

 

“เอริส…กระจกวิเศษ” เขาพึมพำพลางมองดูตัวอักษรบนกรอบ

 

ใช่แล้ว มันควรจะเป็นกระจกวิเศษ กระจกวิเศษที่อ้างว่าสามารถแสดงความปรารถนาที่ลึกล้ำที่สุดของบุคคลที่อยู่หน้ากระจกได้

 

“ฉันอยากได้อะไรมากที่สุด” อัลเบิร์ตมองตัวเองในกระจกด้วยความสงสัย จากนั้นเขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในกระจกที่ถือมงกุฎรูปนกอินทรี

 

นั่นคือ… มงกุฎของเรเวนคลอ

 

“แม้ว่าฉันต้องการค้นหามงกุฎก็จริง แต่นี่ไม่ควรเป็นสิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดสิ?” อัลเบิร์ตระงับความปรารถนาที่จะบ่น เดิมทีเขาคิดว่าเขาจะได้เห็นในกระจกว่ากำลังกอดสาวงามหลาย ๆคนทั้งซ้ายหรือขวา หรือยืนอยู่บนภูเขาสีทองที่มีกองเหรียญทองคำ อย่างน้อยที่สุด เขาก็จะให้รูปโวลเดอมอร์ถือของพี่ ไม้กายสิทธิ์ในมือของเขา

 

กล่าวอีกนัยหนึ่ง การถือมงกุฎเรเวนคลอ มันหมายถึงความปรารถนาในความรู้? ฉันต้องการที่จะเป็นคนฉลาด?

 

“นี่คือสิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดจริงๆ หรือ หรือเป็นสิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดในตอนนี้?”

 

อัลเบิร์ตมองออกไปอย่างผิดหวังและจ้องไปที่กรอบบนกระจกวิเศษซึ่งมีตัวอักษรสลักอยู่ว่า “Erisedstraehruoytubecafruoytonwohsi”

 

ชื่อของกระจกวิเศษมาจากคำแรก Erised (เอริส)

 

ผู้อ่านที่เข้าใจเรื่องราวของนวนิยายแฮร์รี่ พอตเตอร์อย่างถี่ถ้วนจะรู้ว่าตัวอักษรที่สลักบนกรอบด้านบนของกระจกเอริสต้องอ่านกลับหัว

 

อัลเบิร์ตจ้องไปที่จดหมายและอ่านมันออกมาอย่างแผ่วเบา: “ไม่แสดงใบหน้าของคุณแต่หัวใจของคุณ” ความปรารถนา ” นั่นคือ “ฉันไม่ได้แสดงใบหน้าของคุณ แต่แสดงความปรารถนาของคุณ”

 

“ความปรารถนา? ฉันไม่มีความปรารถนาจริงหรอ ไม่ ฉันไม่ใช่นักบุญ ฉันจะไม่มีความปรารถนาได้ไง” อัลเบิร์ตยิ้มออกมาทันที “แน่นอน กระจกวิเศษไม่สามารถสะท้อนค่าประสบการณ์ที่คลุมเครือได้ และคะแนนทักษะด้วย!”

 

 

ใช่ สิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดคือค่าประสบการณ์และคะแนนทักษะ!

 

ไม่ใช่ว่าทั้งหมดสำหรับสิ่งที่คลุมเครือเหล่านี้ได้มาจากการเสี่ยงเพื่อค้นหาฮอร์ครักซ์ของโวลเดอมอร์รึไง

 

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ อัลเบิร์ตก็อยากจะหัวเราะอีกครั้ง “ในระดับหนึ่ง มงกุฎเรเวนคลอที่สะท้อนบนกระจกวิเศษนั้นไม่ผิด”

 

ท้ายที่สุด การค้นหาฮอร์ครักซ์หมายถึงภารกิจ ค่าประสบการณ์ และคะแนนทักษะมากมาย

 

นี่คือสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด!

 

หลังจากเดินไปตามทางทิ้งขยะสักพัก อัลเบิร์ตรู้สึกว่าเขากำลังจะหลงทางอยู่ในภูเขาขยะ หนังสติ๊กที่มีปีกบินอยู่ข้างหน้าเขา และเขากำลังจ้องมองมาที่เขา หลังจากร่ายมนตร์เยือกแข็ง มันก็ตกลงมากลางอากาศ

 

“มันเป็นเรื่องแปลก” อัลเบิร์ตเดินไป ก้มลงหยิบหนังสติ๊กขึ้นมาจากพื้น ดูมัน ดึงมัน และในที่สุดก็เปลี่ยนเศษซากให้เป็นกระสุนปืนด้วยไม้กายสิทธิ์ของเขา และลองยิงหนังสติ๊ก ในไม่ช้า เขาก็ค้นพบพลังของหนังสติ๊ก หนังสติ๊กที่ยิงออกไปดูเหมือนจะถูกปล่อยออกมาด้วยเวทมนตร์ติดตาม ซึ่งสามารถเลี่ยงวัตถุและโจมตีเป้าหมายได้อย่างแม่นยำ

 

“หนังสติ๊กที่ถูกเวทมนตร์ปล่อยออกมาก็น่าสนใจ น่าจะเป็นของเล่นในร้านของซองโก้ มันดูใช้ได้ดีในการแกล้งคน” อัลเบิร์ตบ่นกับตัวเอง และไม่นานก็เริ่มสงสัยว่าเป็นไปได้หรือไม่ ใช้เทคนิคนี้กับคันธนูและลูกศร นักธนูจะกลายเป็นนักแม่นปืนในไม่กี่นาที? ถ้าใช้กับอาวุธปืน เป็นไปได้ไหมที่จะขึ้นไปสู่ระดับบนสุดจากการยิงด้วยความแม่นยำผ่านระยะทางหนึ่งกิโลเมตร?

 

หนังสติ๊กนี้เป็นสิ่งที่ดีและควรค่าแก่การค้นคว้า

 

อัลเบิร์ตใช้คาถาทำความสะอาดเพื่อขจัดฝุ่นบนพื้นผิวของหนังสติ๊ก จากนั้นจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วเช็ดออก ก่อนจะใส่มันลงในกระเป๋าเสื้อคลุมของเขา

 

หลังจากเดินเล่นไปรอบๆ ในกองขยะ อัลเบิร์ตพบกล่องควิดดิชที่ชำรุดทรุดโทรมอยู่ที่มุมหนึ่ง หลังจากเปิดมัน เขาพบว่าอุปกรณ์ประกอบฉากเกมควิดดิชด้านในขาดรุ่งริ่ง รวมทั้งลูกบอลด้วย ส่วนไม้ตีนั้นถูกทิ้งไว้กับถุงมือเน่าๆ และมีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับมัน

 

 

บลัดเจอร์ทั้ง2ลูกก็หักเช่นกัน มีลูกควัฟเฟิลที่ค่อนข้างสมบูรณ์ แต่ก็ดูโทรมไปหน่อย

 

สายตาของอัลเบิร์ตถูกดึงดูดโดยโกลเด้นสนิช เมื่อเขาหยิบลูกสนิชทองคำขึ้นสนิมขึ้นมา เขาพบว่ามันทำปีกข้างหนึ่งหายไป

 

ปีกอีกข้างของโกลเด้นสนิช ยังคงใช้งานได้ แต่หลังจากปีกข้างหนึ่งหายไป มันก็ไม่สามารถบินได้ตามปกติอีกต่อไป

 

ลูกสนิชทองคำที่เสียหายนั้นมีเสน่ห์มากสำหรับอัลเบิร์ต ฝีมือการทำลูกสนิชทองคำนั้นสูงมากจริงๆ ว่ากันว่าเพื่อตัดสินว่าใครจับได้ก่อน เจ้าสิ่งนี้มีความสามารถในการจดจำคนที่จำมันคนแรกได้

 

หากใช้ความสามารถในการจดจำนี้ใน คุณสามารถสร้างบ้านสมบัติลับของคุณเองได้ง่ายๆ หรือไม่?

 

ดัมเบิลดอร์ทำอย่างนั้น

 

กล่าวอีกนัยหนึ่งทำไมคุณต้องถึงรู้สึกขาดทุนที่มาในที่ทิ้งขยะนี้?

 

บอกเลยว่าคิดผิด!

 

อะแฮ่ม ดูเหมือนไม่เหมาะสมที่จะเรียกที่นี่ว่าที่ทิ้งขยะ

 

ไม่ว่าในกรณีใด ฮอร์ครักซ์ของโวลเดอมอร์ก็ถูกซ่อนไว้ที่นี่ เห็นได้ชัดว่าเจ้าแห่งศาสตร์มืดจะไม่ซ่อนฮอร์ครักซ์ของเขาไว้ในถังขยะ

 

แน่นอนว่าที่แห่งนี้ควรจะเรียกว่าห้องสมบัติ ใช่ มันถูกเรียกว่าห้องแห่งขุมทรัพย์! สิ่งของที่ซ่อนอยู่ในฮอกวอตส์มานับพันปีและเขาเป็นนักล่าสมบัติในห้องแห่งขุมทรัพย์

 

ไม่มีใครรู้ว่าเขาสามารถพบอะไรในคลังสมบัติแห่งนี้ อาจเป็นขยะไร้ค่า อาจเป็นของมีค่าอย่างมงกุฏของเรเวนคลอ หรืออาจเป็นฮอร์ครักซ์ที่ฆ่าเขาได้

 

ไม่ว่าเขาจะพบอะไร การสำรวจและการล่าขุมทรัพย์ของอัลเบิร์ตยังคงดำเนินต่อไป เขาเดินเข้าไปในเขาวงกตเบา ๆ เพื่อค้นหารูปปั้นครึ่งตัวที่สวมมงกุฎ

 

บางทีคนที่ชอบมองโลกในแง่ดีอาจจะไม่โชคร้าย บางทีพระเจ้าอาจจะอวยพรแก่เขา หรือบางทีอาจเป็นเพราะว่าชิ้นส่วนวิญญาณของโวลเดอมอร์ไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้

 

อัลเบิร์ตหยุดกะทันหัน กลั้นหายใจ เพ่งสมาธิและฟังอย่างระมัดระวัง และมีเสียงกระซิบที่คลุมเครือมาจากที่ไกลๆ

 

ในขณะนั้น อัลเบิร์ตรู้สึกว่าวิญญาณของเขาดูเหมือนจะสั่น และเสียงกระซิบในหูของเขาก็หายไป แทนที่ด้วยการหายใจอันหนักหน่วงของเขา

 

ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว ฮอร์ครักซ์อยู่ใกล้ๆ มันล่อลวงเขา ใช่แล้ว ฮอร์ครักซ์ของโวลเดอมอร์ตล่อเหยื่อผ่านเสียงกระซิบ

 

 

ในเวลานี้ อัลเบิร์ตก็อยากจะหัวเราะออกมาทันที เขารู้ว่าฮอร์ครักซ์ของโวลเดอมอร์กำลังล่อลวงเขา แต่ทำไมเขาจะไม่ไปหามันล่ะ?

 

ในเมื่อมีตัวช่วยแก้ปัญหาในการค้นหามงกุฏมาเขาก็ต้องรับไว้

 

อย่างไรก็ตาม มันคือฮอร์ครักซ์ของโวลเดอมอร์ อัลเบิร์ตไม่กล้าที่จะไม่ใส่ใจ มีกรณีคนคนที่ทำพลาดให้เห็น เขาต้องระวังตัวมากขึ้น และหยิบไม้กายสิทธิ์ออกจากกระเป๋าเสื้อคลุมของเขา และเริ่มมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง ตรวจสอบสิ่งรอบข้างเพื่อหาที่มาของเสียงกระซิบ

 

อัลเบิร์ตเดินช้าๆ ข้ามพื้นที่อย่างระมัดระวัง แต่เสียงกระซิบในหูของเขาใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ

 

ใช่ ตรงหน้าตู้เก่าที่มีตุ่มพอง ไม่มีรูปปั้นครึ่งตัวของพ่อมดที่ปกคลุมด้วยหลุมเลยหรือ? แต่ไม่นานเขาก็พบ บนหน้าอกมีผ้าคลุมเก่า และ… มงกุฏเก่าที่ซีดจาง

 

นั่นคือมงกุฎของเรเวนคลอ… ฮอร์ครักซ์ของโวลเดอมอร์ยอมเผยตัวให้เขาพบ

 

อัลเบิร์ตไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นบนใบหน้าของเขาได้

 

ในตอนนี้ เขาสามารถแน่ใจได้แล้วว่าเสียงกระซิบที่ข้างหูนั้นมาจากมงกุฎ และมันกำลังล่อลวงให้หยิบมงกุฎขึ้นมาสวมบนศีรษะของเขา

 

ตราบใดที่คุณสวมมงกุฎเรเวนคลอ คุณจะฉลาดขึ้น

 

อัลเบิร์ตเกือบจะเอื้อมมือไปแตะมงกุฎตามสัญชาตญาณ อย่างไรก็ตาม เขาหยุดก้าวไปข้างหน้าและปล่อยแขนที่ยกขึ้น เขาฟังเสียงกระซิบข้างหูอย่างระมัดระวัง และหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง น้ำตาแห่งเสียงหัวเราะเกือบจะหยดลงมา

 

“น่าสนใจ!” อัลเบิร์ตบ่นหลังจากที่เขาหยุดหัวเราะ “ถ้าเป็นนักเรียนธรรมดา ฉันเดาว่าฉันอดไม่ได้ที่จะลองสวมมงกุฏ ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีใครอยากพลาดประสบการณ์สวมมงกุฎของเรเวนคลอ สติปัญญาที่จะได้ก็ดีขึ้นและแม้กระทั่งถือว่ามันเป็นของเขาเอง แต่จะตกอยู่ภายใต้การควบคุมของฮอร์ครักซ์”

 

“เดี๋ยวฉันถ่ายรูปให้แกเอง” อัลเบิร์ตถอยหลังไปสองสามก้าว ยกกล้องขึ้นจากคอของเขา และถ่ายภาพหน้าอกของพ่อมดและมงกุฎเก่าที่ซีดจางบนศีรษะของเขา

 

จากนั้นอัลเบิร์ตก้าวถอยหลังไปหลายสิบก้าว พบพิกัดที่สะดุดตาอยู่รอบๆ และถ่ายภาพสองสามภาพอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งเขาถอยกลับไปที่ทางเข้า เขาจึงไปตรวจสอบภารกิตใหม่ที่ปรากฏบนแผงหน้าปัด:

 

[ความชั่วร้ายกระซิบ]

 

 

คุณได้ยินเสียงกระซิบที่ล่อลวงให้คุณล้มลง และสิ่งที่กระซิบนั้นน่าจะเป็นไอเทมมนต์ดำที่ชั่วร้าย แม้ว่าคุณจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่คุณก็ได้ตระหนักว่ามันสามารถเป็นอันตรายอย่างยิ่งและพร้อมที่จะพยายามค้นหาว่ามันคืออะไร

 

รางวัล: ค่าประสบการณ์ 10,000 อัน สุ่มเข้าถึงเวทมนตร์ที่ไม่เชี่ยวชาญ

 

“ดีมาก” อัลเบิร์ตจ้องไปที่ภารกิจและพูดเบาๆ “นั่นมันคือฮอร์ครักซ์ ฮอร์ครักซ์ของโวลเดอมอร์”

 

เมื่อเขาพูดประโยคนี้เสร็จ ภารกิจก็เสร็จสมบูรณ์โดยอัตโนมัติ

 

อัลเบิร์ตไม่ได้เลือกรับรางวัลให้เสร็จ แต่ยังคงดูภารกิจที่เหลือต่อไป:

 

[คืนมรดก]

 

คุณสะดุดกับมงกุฎเรเวนคลอที่หายไปเมื่อหลายพันปีก่อน ในฐานะนักเรียนฮอกวอตส์ คุณควรคืนมงกุฎเรเวนคลอให้กับโรงเรียน

 

รางวัล: ค่าประสบการณ์ 30,000, 3 แต้มทักษะ, ความชื่นชอบของดัมเบิลดอร์ +10 และความชื่นชอบของมาดามเกรย์ (เฮเลนา เรเวนคลอ) +30

 

[ความลับของเจ้าแห่งศาสตร์มืด]

 

คุณสะดุดกับความลับของความเป็นอมตะของโวลเดอมอร์ คุณสามารถเลือกที่จะเงียบหรือแบ่งปันความลับนี้กับผู้อื่นได้

 

รางวัล: 1,000 คะแนนประสบการณ์ ความชื่นชอบของเป้าหมาย +20 หรือ -20

 

[ความเสียใจของมาดามเกรย์]

 

คุณบังเอิญพบมงกุฎเรเวนคลอที่สูญหายไปเมื่อหลายพันปีก่อน แต่ของที่ระลึกจากบิ๊กโฟร์ถูกปนเปื้อนด้วยมนต์ดำที่ทรงพลัง ทำให้มนต์ดำบนมงกุฎหายไปแล้วทำให้มงกุฏบริสุทธิ์

 

รางวัล: ประสบการณ์ 10,000 และ 2 แต้มทักษะ และความชื่นชอบ ของมาดามเกรย์ (เฮเลน่า เรเวนคลอ) +30

 

“มันจะมีประโยชน์อะไร ฉันจะต้องการความชื่นชอบของผีไปทำไม” อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะบ่น “เป็นไปได้ไหมว่าหลังจากค่าความชื่นชอบเต็มแล้ว มาดามเกรย์จะทำตามความปรารถนาของฉันอย่างหนึ่ง”

 

[ทำลายฮอร์ครักซ์]

 

ทุกคนมีหน้าที่ทำลายเจ้าแห่งศาสตร์มืด เนื่องจากคุณได้ค้นพบจุดอ่อนของโวลเดอมอร์โดยบังเอิญ คุณจึงสามารถอุทิศตนให้กับสาเหตุที่ยิ่งใหญ่ในการเผชิญหน้ากับพ่อมดแห่งศาสตร์มืด ทำลายมัน หรือช่วยเหลือผู้อื่นในการทำลายฮอร์ครักซ์

 

รางวัล: ค่าประสบการณ์ 30000, 3 คะแนนทักษะและความชื่นชอบของเป้าหมาย +10

 

[การทำลายล้างของเจ้าแห่งศาสตร์มืด]

 

คุณค้นพบจุดอ่อนของโวลเดอมอร์โดยบังเอิญ ถ้าอีกฝ่ายรู้เรื่องนี้ เขาจะไม่มีวันปล่อยคุณไป เพราะมันอาจกลายเป็นศัตรูที่ไม่รู้จบ ทำไมไม่ลองทำลายพ่อมดที่ชั่วร้ายที่สุดในศตวรรษนี้เสียก่อนล่ะ

 

คุณสามารถเลือกที่จะทำเองหรือเรียกผู้ช่วยเพิ่มเติมเพื่อช่วยคุณกำจัดเขา

 

ผลงานปัจจุบัน 0%

 

ให้รางวัลค่าประสบการณ์ 1,000,000 – 100,000 แต้มทักษะ 1-10 แต้มทักษะ ชื่อเสียงในโลกแห่งเวทย์มนตร์ +100-10000 รางวัลค่าหัว 100,000 เกลเลียน (คุณต้องฆ่าโวลเดอมอร์ตด้วยตัวเองหากต้องการค่าหัว)

 

“สุดยอดมาก สมกับเป็นบอสตัวสุดท้ายจริงๆ รางวัลมากมายมหาศาลชะมัด” อัลเบิร์ตมองดูข้อมูลภารกิจต่างๆ และอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายของเขา ความพยายามครั้งก่อนของเขาไม่สูญเปล่าจริงๆ

 

สำหรับวิธีการทำภารกิจเหล่านี้ให้สำเร็จ เขายังมีพอตเตอร์ทารกหัวเหล็ก ผู้กอบกู้ไม่ใช่หรือ?

 

แนวรบที่แข็งแกร่ง ที่ชอบดึงดูดพลังการโจมตี และเผชิญหน้ากับโวลเดอมอร์

 

แฮร์รี่ในนิยายทำผลงานได้ยอดเยี่ยมมาโดยตลอด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือภารกิจนี้ไม่ได้บอกว่าอัลเบิร์ตต้องทำด้วยตัวเอง มันไม่เลวเลยที่จะนอนรอเพื่อรับรางวัล

 

เอื้อมมือออกไปและตบแก้มของเขา และหลังจากเคลียร์สีหน้าของเขาแล้ว อัลเบิร์ตก็เปิดประตูและเดินออกจากห้องต้องประสงค์ หลังจากมองไปรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใคร เขาเดินอย่างมีความสุขในปราสาท และยิ้มและกล่าวสวัสดีกับพีฟส์ระหว่างทาง  พีฟส์ดูอธิบายไม่ถูกเมื่อเจอแบบนี้

 

หลังจากถ่ายรูปในปราสาทอีกสองสามภาพ อัลเบิร์ตก็กลับไปที่ห้องนั่งเล่นอย่างมีความสุข ขณะที่เฟร็ด จอร์จ และลี จอร์แดนยังคงทำการบ้านอยู่

 

“อัลเบิร์ตดูเหมือนจะอารมณ์ดี” จอร์จมองไปที่หลังของอัลเบิร์ตที่หายตัวไปอยู่ที่ทางเข้าหอพัก และทันใดนั้นก็พูดกับคนสองคนที่อยู่รอบตัวเขา

 

“บางทีอาจมีเรื่องดีๆเกิดขึ้น!” เฟร็ดพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง

 

“บอกตามตรง นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาเป็นแบบนี้” จอร์จไม่สามารถยับยั้งความอยากรู้ของเขาได้ ลุกขึ้นและจัดของ และไล่ตามอัลเบิร์ต

 

“นายไม่ไปดูหรอ อาจจะมีอะไรดีๆ เกิดขึ้นก็ได้” ลี จอร์แดนก็เก็บของและตามจอร์จกลับไปที่หอพักเช่นกัน

 

เฟร็ดเงยหน้าขึ้นและพบว่าเพื่อนร่วมห้องสองคนของเขาหนีไปแล้ว เขาเก็บการบ้านไว้บนโต๊ะทันทีและเดินตามทั้งสองคนไปอย่างรวดเร็ว

 

ไม่นานทั้งสามก็รู้ว่าอัลเบิร์ตพบกับบางสิ่งที่ดี แต่อัลเบิร์ตไม่ได้บอกพวกเขา