นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 79

ตอนที่79 ฟิลช์

ทั้งสองกลับไปที่ปราสาทด้วยวิธีเดิม ทันทีที่พวกเขากลับมาที่ชั้นสาม จอร์จและเฟร็ดก็เตรียมจะไปทางลับและกลับไปที่ห้องนั่งเล่นส่วนกลางของกริฟฟินดอร์

ก่อนที่พวกเขาจะออกจากทางลับ ทั้งสองได้กำหนดเส้นทางต่อไปแล้ว และยืนยันซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า “ศัตรู” หมายเลขหนึ่งของการเดินทางตอนกลางคืนยังคงพักอยู่ในห้องของเขา

“อ๊ะ อ๊ะ…”

เมื่อเห็นว่าจอร์จกำลังจะจาม เฟร็ดก็เอื้อมมือออกไปปิดปากจอร์จอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ส่งเสียงดังมากเกินไป

“ไม่เป็นไร แต่คันจมูกนิดหน่อย” จอร์จยื่นมือออกมาลูบจมูก แล้วหาวปิดจมูกของเขา เขาเริ่มคิดถึงเตียงนุ่ม ๆ ของเขา

“อาจจะเป็นหวัดก็ได้!” เฟร็ดมองดูน้องชายฝาแฝดของเขาอย่างเห็นอกเห็นใจ “กลับกันเถอะ!”

ทั้งสองขึ้นบันไดไปที่ชั้นห้า เตรียมที่จะตรงไปยังชั้นแปดจากทางลับที่นี่

“เหมียว.”

เสียงแปลกๆดังขึ้น

การเคลื่อนไหวของเฟร็ดหยุดนิ่ง ยกไม้กายสิทธิ์ขึ้นและมองไปข้างหน้า ร่างที่ดำมืดกำลังเดินออกมาจากมุมห้อง ทั้งสองคนมองอย่างตั้งอกตั้งใจ และนั่นคือคุณนายนอร์ริส แมวของฟิลช์

แมวตัวนั้นหันหลังและวิ่งจากไปหลังจากเห็นทั้งสองคน

หลังจากที่เฟร็ดและจอร์จมองหน้ากัน พวกเขาก็หัวเราะอย่างมีความสุข พวกเขาทั้งหมดรู้ว่าแมวกำลังทำอะไรอยู่ และในไม่ช้าฟิลช์ก็จะออกมาเดินไปทั่วปราสาทเพื่อค้นหาที่อยู่ของพวกเขา

แต่เฟร็ดกับจอร์จไม่สนใจ เพราะพวกเขากำลังจะกลับไปที่ห้องนั่งเล่นแล้ว

เฟร็ดและจอร์จมีความสุขอย่างมากเมื่อนึกถึงฟิลช์ที่อาจจะป่วยและเป็นหวัด เพราะตื่นขึ้นมาตอนกลางดึก

“ไปกันเถอะ ฉันอยากกลับไปนอนแล้ว” จอร์จหาวบ่อยๆ

ทั้งสองไปถึงชั้นแปดผ่านทางเดินลับบนชั้นห้า ผ่านทางเดินของกริฟฟินดอร์ที่มืดมิดและเงียบสงัด และมาถึงรูปของสุภาพสตรีอ้วน

อย่างไรก็ตาม ภาพวาดตรงหน้าทั้งสองว่างเปล่า ทำให้พวกเขาเหมือนตกลงไปในธารน้ำแข็งที่หนาวเหน็บ

สุภาพสตรีอ้วนออกไปข้างนอกตอนดึก…

ในเวลานี้ เฟร็ดและจอร์จต่างก็รู้แล้วว่าพวกเขาถูกขังอยู่นอกห้องนั่งเล่นของกริฟฟินดอร์

“ฉันควรทำอย่างไรดี?” เฟร็ดทำสีหน้าไม่ดี พวกเขาไม่รู้ว่าสุภาพสตรีอ้วนจะกลับมาเมื่อไร ยิ่งกว่านั้น ฟิลช์ก็ลุกขึ้นมาแล้ว และเขากับแมวกำลังเดินไปที่ชั้นห้า

ชายคนนั้นตัดผ่านทางลับสั้นๆ และมาเร็วกว่าที่ทั้งสองคนคาดไว้

“อัลเบิร์ตปากเสียจริงๆ” จอร์จพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “ฉันไม่อยากค้างคืนที่นี่เลย เราต้องเป็นหวัดแน่ๆ ไม่อย่างนั้นหาที่ซ่อนก่อน”

มองหาที่ซ่อน?

สงสัยจะเหมาะสมกว่าที่จะไปเที่ยวกลางคืนต่อ การหาที่ซ่อน และรอสุภาพสตรีอ้วนกลับมามากกว่าเสี่ยงที่จะไปเจอกับฟิลช์

แต่ที่ไหนเหมาะที่ซ่อน?

คำตอบคือทางลับ

มีทางลับอยู่หลายทางบนชั้นแปด แต่เฟร็ดไม่ค่อยแน่ใจว่าฟิลช์รู้ว่าอันไหนบ้าง ผ่านแผนที่แสดงสด ทั้งคู่เห็นว่าฟิลช์ไปถึงชั้นห้าผ่านทางเดินลับและเริ่มค้นหานักเรียนที่แอบออกมาแล้ว

“ฟิลช์กำลังหาเรา!” จอร์จขดริมฝีปากของเขา

“ระวังอย่าให้เขาเจอเรา” เฟร็ดเตือน

เขาไม่ต้องการที่จะถูกจับโดยฟิลช์ เมื่อจับได้เขาจะไม่มีวันจบลงด้วยดี

ไม่เพียงแค่ต้องเผชิญกับใบหน้าที่น่ารังเกียจของฟิลช์เท่านั้น แต่ยังต้องพบกับศาสตราจารย์มักกอนนากัลและเพอร์ซีด้วย หลังจากหักคะแนนจำนวนมาก นักเรียนกริฟฟินดอร์คงจะไม่ได้ชื่นชมพวกเขาแน่ๆ

ตอนนี้ ฉันทำได้แค่คาดหวังให้ฟิลช์เลิกค้นหาเร็ว ๆ นี้ และขอให้สุภาพสตรีอ้วนจะกลับมาเร็วกว่านี้

บนชั้นห้า ในทางเดิน ฟิลช์กำลังลาดตระเวนด้วยตะเกียงน้ำมัน ตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดี วันนี้เขาเป็นหวัดโดยไม่ได้ตั้งใจ และหัวของเขายังคงเวียนหัวอยู่เล็กน้อย และเขาไม่สามารถพักผ่อนได้ตลอดทั้งคืน

ไม่ ไม่ ยังไม่เจอ

ฟิลช์กวาดตะเกียงน้ำมันไปทั่วห้องเรียนที่ว่างเปล่า และเขายังเพ่งหูเพื่อแยกแยะเสียงรอบข้างอย่างระมัดระวัง คุณนายนอร์ริส สัตว์เลี้ยงของเขากำลังช่วยหาเป้าหมาย แต่ยังจับนักเรียนเร่ร่อนในตอนกลางคืนไม่ได้ หรือแม้แต่ได้ยินการเคลื่อนไหวอื่นๆ ก็ไม่ได้?

“หนีไปได้?” ฟิลช์พึมพำ “ไม่ มันเป็นไปไม่ได้!”

คุณนายนอร์ริสใช้เวลาไม่กี่นาทีในการมาเตือนเขา ผีตัวน้อยที่น่ารำคาญเหล่านั้นไม่สามารถวิ่งเร็วได้แบบนี้

“พวกมันไปได้ไม่ไกล ฉันจะจับพวกมันแน่ๆ!” ฟิลช์กล้าพูดว่าไม่มีใครรู้ทางลับทั้งหมดของปราสาทฮอกวอตส์ดีไปกว่าเขา และไม่มีใครสามารถหนีจากมือของเขาได้

อย่างไรก็ตาม ฟิลช์ไม่รู้ว่าการกระทำของเขาตกอยู่ในสายตาของฝาแฝดโดยสิ้นเชิง พวกเขาจ้องไปที่จุดหมึกซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของฟิลช์บนแผนที่ตัวกวน และดูมันเคลื่อนผ่านทางลับในทุกชั้นของปราสาท ดูแมวของเขา แยกจากฟิลช์และค้นหาที่อยู่ของพวกเขาต่างหาก

“ฟิลช์คุ้นเคยกับทางลับของปราสาทดีมาก และเป็นเรื่องยากมากสำหรับนักเรียนธรรมดาที่เดินทางตอนกลางคืนโดยที่ไม่ถูกจับโดยเขา” จอร์จพูดขึ้น

“ไม่ใช่เวลามารู้สึกทึ่งนะ เราอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้ว ฟิลช์อาจรู้เส้นทางลับนี้ เราต้องหาสถานที่ที่ฟิลช์ไม่รู้จัก” เฟร็ดตระหนักได้ทันที สถานการณ์ไม่ดี

“ทำไมเราไม่ไปดูว่าสุภาพสตรีอ้วนกลับมารึยัง” จอร์จแนะนำว่าถ้าเราสามารถเข้าไปในห้องนั่งเล่นได้ เราก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับฟิลช์

“ไปดูกันเถอะ” เฟร็ดตกลง

พวกเขาออกจากถนนสายลับอีกครั้งและมาที่ภาพเหมือนของ สุภาพสตรีอ้วนที่ส่วนท้ายของทางเดิน แต่ผลลัพธ์ยังคงน่าผิดหวัง เธอยังไม่กลับมา

“เราต้องไปแล้ว ถ้าฟิลช์ค้นหาชั้นแปด เราคงซ่อนตัวไม่ได้ ไปที่ทางเดินของเกราะอัศวินที่ชั้นเจ็ด ฉันคิดว่าฟิลช์คงไม่รู้ว่ามีทางเดินนั้น ตราบใดที่เราซ่อนตัวอยู่ที่นั่น ฟิลช์ก็ไม่สามารถหาเราเจอได้อย่างแน่นอน”

อย่างไรก็ตาม มีคุณนายนอร์ริสลาดตระเวนอยู่ที่ชั้นเจ็ด ถ้าไม่ระวังอาจโดนจับได้

ทั้งสองวางแผนที่จะไปยังชั้นอื่น ๆ ผ่านทางลับที่มีหัวสิงโตและนกอินทรีที่แกะสลักไว้บนชั้นแปด แต่พวกเขาพบว่าจริง ๆ แล้วฟิลช์กำลังเดินมาตามทางลับนี้เพื่อมายังชั้นแปด

“วิ่ง!” เฟร็ดตะโกนด้วยเสียงต่ำ รีบเร่งและวิ่งไป เมื่อทั้งสองลงบันไดไปที่ชั้นเจ็ด ฟิลช์ก็เดินออกจากรูปปั้นสิงโตและหัวนกอินทรีแล้ว และได้ยินเสียงวิ่งทันที มีเสียงเคลื่อนไหว.

“ฉันเจอแกแล้ว อย่าคิดว่าจะหนีไปไหนได้!” ฟิลช์พึมพำ เขาถือตะเกียงน้ำมันและก้าวขึ้นไปที่ชั้นเจ็ดเพื่อไล่ตาม คุณนายนอร์ริสรีบวิ่งไปพบและนำหน้าเขาทันที พาเขาไปหาคนที่อยู่ในปราสาท

“ไม่ ฟิลช์กำลังมาที่นี่!” เฟร็ดไม่ได้พยายามเปิดรูปปั้นเกราะอัศวิน เพราะฟิลช์เคลื่อนที่เร็วมาก

หากทางลับปิดไม่ทัน ฟิลช์อาจพบพวกเขาก่อน

นี่ไม่ใช่ฉากที่ฝาแฝดอยากเห็นอย่างแน่นอน แต่พวกเขามีแผนที่ตัวกวนอยู่ในมือ ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถเล่นไล่จับกับฟิลช์ในปราสาทได้

จับ?

ถ้าสามารถเห็นการเคลื่อนไหวของฝ่ายตรงข้ามได้ชัดเจนผ่านแผนที่ แล้วพวกเขายังจะถูกจับได้หรอ?

ไม่มีทาง

ในเวลานี้ จอร์จดันจามออกมาทันที และเสียงของเขาดังขึ้นที่ทางเดิน ซึ่งดึงดูดความสนใจของฟิลช์ในทันที

“ไปกันเถอะ ฟิลช์กำลังมาที่นี่” เฟร็ดมองจอร์จอย่างไม่พูดอะไร และเร่งเร้าอย่างรวดเร็ว

“ตอนนี้ฉันควรทำอะไรดี?” จอร์จตามไปอย่างรวดเร็ว

“ฉันจะทำอะไรได้อีก” เฟร็ดยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “เขาไล่ตาม เราหนี”

เกมแมวไล่จับหนูได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว