นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 215

ตอนที่ 215 1 สัญญาณเตือนที่ผิดพลาด

ชั้นเรียนปรุงยาในตอนบ่ายเป็นการทรมานนักเรียน แน่นอนว่าใครก็ตามที่ต้องเผชิญหน้าที่มืดมนของสเนปจะต้องสั่นสะท้านอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และนักเรียนบางคนถึงกับมีอาการทางประสาทเสียด้วยซ้ํา

นักเรียนหลายคนกลัวสเนป กลัวตกเป็นเป้าขณะปรุงยา และกลัวที่จะถูกเรียกให้ตอบคําถามระหว่างเรียน

ในโลกเวทย์มนตร์ทั้งโลก จริงๆ แล้วมีพ่อมดเพียงไม่กี่คนที่ปรุงยาได้เก่งมาก และยังมีผู้เชี่ยวชาญด้านการปรุงยาอย่างสเนปน้อยลงไปอีกด้วย ดังนั้นจึงไม่สมจริงเลยที่จะคาดหวังให้ทุกคนกลายเป็นปรมาจารย์ด้านการปรุงยาอย่างเขา

ทั้งสองชั้นเรียนในตอนบ่ายเป็นไปด้วยดี และสเนปสอนทุกคนถึงวิธีปรุงยาปลูกผม ในมุมมองของอัลเบิร์ตยานี้เป็นเพียงประโยชน์สําหรับผู้ชายหัวล้านวัยกลางคน หากยานี้ได้รับการปรับปรุงและขายให้กับโลกมักเกิ้ลยานี้น่าจะถูกซื้อไปแน่

“แอนเดอร์สัน อยู่ต่อหลังเลิกเรียน” สเนปยืนอยู่ข้างหลังอัลเบิร์ตเฝ้าดูเขาปรุงยา และทันใดนั้นก็กระซิบหลังจากผ่านไปนาน

“ครับ!” อัลเบิร์ตตอบอย่างไม่ใส่ใจ และมองดูผู้คนที่อยู่ใกล้ตัวเขาอย่างเฟร็ดเพื่อบอกว่าไม่มีปัญหาแม้ว่าอัลเบิร์ตจะรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อเผชิญหน้ากับสเนป แต่เขามั่นใจว่าสเนปจะไม่สามารถมองผ่านความคิดของเขาได้

ท้ายที่สุดแล้ว เขามีทักษะสกัดใจอยู่ระดับ 3 แล้ว แม้ว่าสเนปจะดึงไม้กายสิทธิ์ออกมาและใช้การพินิจใจกับเขาสเนปก็อาจจะไม่สามารถขุดความทรงจําที่เขาต้องการจากอัลเบิร์ตได้

ระฆังออกจากชั้นเรียนดังขึ้น และนักเรียนในห้องเรียนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกอย่างช่วยไม่ได้ หลังจา กรีบส่งตัวอย่างยา พวกเขาก็หนีออกจากห้องเรียนปรุงยา

“เธอใส่รากลงในยาปลูกผมมากเกินไปหรือเปล่า” สเนปถามพลางมองดูตัวอย่างยาของอัลเบิร์ต

“เพิ่ม2เท่าครับใส่ไป5ชิ้น” อัลเบิร์ตขดริมฝีปากของเขาและพูดว่า “ผลของยาปลูกผมนั้นดีกว่าอย่างเห็นได้ชัด”

สเนปจ้องไปที่อัลเบิร์ตเป็นเวลานาน ดวงตาของเขาดูวาววับด้วยแสงประหลาด จากนั้นเขาก็หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าของเขาแล้วยื่นให้อัลเบิร์ต และพูดด้วยน้ําเสียงแปลกๆว่า “ดูเหมือนว่าตอนนี้เธ อมีชื่อเสียงมากแล้ว?”

อัลเบิร์ตรู้สึกสับสนเล็กน้อยในทันที แต่เขาเอื้อมมือไปหยิบกระดาษที่สเนปส่งให้เขา แต่เขาได้ยินอีกคนพูดว่า: “เธอรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้”

“คุณหมายถึงนักเรียนสลิธีรินที่ถูกจับได้ระหว่างเที่ยวกลางคืน?” อัลเบิร์ตละสายตาจากกระดาษและยกมุมปากขึ้นอย่างมีความสุขแล้วพูดว่า “นั่นเป็นสิ่งที่น่าเสียใจจริงๆ”

“เอาหัวสมองอันฉลาดของนายไปให้พ้นได้แล้ว” สเนปส่งสัญญาณว่าอัลเบิร์ตสามารถออกไปได้แล้ว

อัลเบิร์ตยักไหล่ ยัดกระดาษไว้ในกระเป๋าของเขา หันหลังและออกจากห้องเรียนปรุงยาที่มืดมนรีบเร่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และไม่นานก็ตามทันสามคนที่รอเขาอยู่

“ค้างคาวเฒ่าไม่ได้ทําอะไรนายใช่ไหม” เฟร็ดถามอย่างกังวลใจ โดยนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นไม่นานมานี้

“เขาจะทําอะไรได้?” อัลเบิร์ตพูดด้วยรอยยิ้ม

“สเนปกําลังมองหาอะไร” จอร์จถามด้วยความสงสัย

“เขาให้จดหมายแนะนํากับฉัน!” อัลเบิร์ตหยิบกระดาษ ออกมาแล้วอธิบายว่า: “นักปรุงยาชื่อดังสนใจฉันอาจเป็นเพราะต้องการเป็นเพื่อนทางจดหมายกัน”

“นายมีเพื่อนทางจดหมายมากมาย” เฟร็ดถามพลางกวาดตาไปที่กระดาษ “พวกเขาต้องการให้นายเขียนต้นฉบับสําหรับ “ปรมาจารย์ผู้ปรุงยา” หรือไม่?

“น่าจะเป็นเพราะความสัมพันธ์ระหว่าง เฮกเตอร์ แด็กเวิร์ธ!” อัลเบิร์ตเดาว่าถ้าแด็กเวิร์ธพดถึงตัวเองกับคนอื่นๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ หัวหน้าบรรณาธิการของ “ปรมาจารย์ผู้ปรุงยา”ก็ใช้สเนปจัดการเรื่องนี้ความจริงของเรื่องก็ไม่น่าแปลกใจ

อย่างที่เราทราบกันดีว่าสิ่งพิมพ์ทางวิชาการจํานวนมากเกี่ยวข้องกับอาจารย์ที่ฮอกวอตส์

“อนาคตของนายช่างสดใส” เฟร็ดอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “คําถามเดียวคือเมื่อไหร่จะได้นายจะได้เป็นรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์”

“รัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์เป็นหลุมกับดัก” อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะกลอกตามองทั้งสามคน และพูดด้วยความรังเกียจ”ใครอยากจะกระโดดก็ไปกระโดดเอง”

พวกเขาอดหัวเราะไม่ได้

“ยาปลูกผมของวันนี้ก็ไม่เลว อีกอย่าง ดูเหมือนนายจะใส่รากนั้นมากเกินไป” ทั้งสี่คนเดินและพูดคุยกันมุ่งหน้าไปยังห้องสมุดบนชั้นห้า

นอันไม่พึงประสงค์นั้นได้ ฉันคิดว่ายาปลูกผมจะได้รับความนิยมอย่าง

ทนายสามารถกําจัดกลิ มากในโลกของมักเกิ้ล”

“โลกมักเกิ้ล?” ลี จอร์แดนมองอัลเบิร์ตด้วยความประหลาดใจ เขารู้ว่ารูมเมทของเขามีความคิดที่จะขายยาให้พวกมักเกิ้ล แต่ความคิดนี้แปลกเกินไป!

“การรักษาอาการหัวล้านในโลกของมักเกิ้ลไม่ดีมากนัก” อัลเบิร์ตอธิบายด้วยรอยยิ้มว่า “คนรวยกลุ่มหนึ่งจะเบียดเสียดเพื่อซื้อพวกมัน ยังไงพวกเขาก็ไม่ขาดเงิน”

เมองหน้ากันไม่แสดงความคิดเห็นในความคิดของอัลเบิร์ต

พ่อมดส่วนใหญ่ไม่ค่อยใช้เงินของมักเกิ้ล แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าสามารถใช้เงินมักเกิ้ลเพื่อแลกกับเกลเลียนจากกริงกอตส์ได้ แต่… อันที่จริง พ่อมดเลือดบริสุทธิ์ส่วนใหญ่แม้แต่เหรียญมักเกิ้ลก็ไม่รู้จักด้วยซ้ําอย่าว่าแต่คิด เกี่ยวกับการทําเงินด้วยวิธีนี้

“พวกนายควรเริ่มต้นด้วยการค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับมูลคางคกกระโดดจาก “สารนุกรมเห็ดพิษ” อัลเบิร์ตพูดกับเฟร็ดว่า”ฉันต้องการเขียนจดหมายถึง เฮกเตอร์ แด็กเวิร์ธ”

อัลเบิร์ตจะปรึกษากับปรจารย์ปร

เขาสามารถปรับปรุงหรือเจือจางยาปลูกผมต่อไปได้หรือไม่ เพื่อให้แน่ใจว่าจะมีผลอย่างช้าๆกับมักเกิ้ลโดยไม่ถูกสงสัย

แน่นอน อัลเบิร์ตต้องการซื้อรากแมนเดรกแห้งผ่านช่องทางของแด็กเวิร์ธด้วย เนื่องจากรู้ว่ารากแมนเดรกสามารถนํามาใช้ทําเครื่องรางอันทรงพลังได้ เขาจึงอดไม่ได้ที่จะลองทําดู

“เจอแล้ว!”

ไม่นานหลังจากนั้น จอร์จก็ขัดจังหวะการคิดของอัลเบิร์ตดังๆ และวางหน้าข้อมูลเกี่ยวกับมูลคางคกกระโดดต่อหน้าทุกคน

“ให้ฉันดู.” เฟร็ดอ่านสิบบรรทัดและพึมพําขณะดู: “เวลาหยิบต้องระวังอย่าสูดดมสปอร์ของมูลคางคกกระโดดมากเกินไป มิฉะนั้นคุณจะสับสน….ทางที่ดีควรสวมถุงมือหนังมังกรเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกผิวหนังและเชื้อราในเห็ดมีพิษทําให้ผิวหนังแดงและบวม…ต้องเอารากออกมิฉะนั้นมูลคางคกกระโดดจะเที่ยวและเน่าได้ง่าย…”

ในฐานะที่เป็นเห็ดพิษ มีข้อควรระวังในการเก็บมูลคางคกกระโดดเป็นอย่างมาก ถ้าคุณไม่ระวังคุณอาจจะโชคร้ายจริงๆ เพราะสิ่งนี้

สําหรับมูลคางคกกระโดดที่ปลูกในเรือนกระจกของโรงเรียนนั้นปลอดภัยกว่าโดยธรรมชาติ

วิธีที่ดีที่สุดในการเก็บมูลคางคกกระโดดในป่าคือล่อเหยื่อด้วยอาหาร

“ดูเหมือนว่าความยากจะสูงกว่าที่คาดไว้!” อัลเบิร์ตเก็บจดหมายที่เขียนไว้ครึ่งหนึ่งแล้วเดินไปอ่านข้อมูลที่เขาพบด้วยกัน เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า: “วิธีเหยื่ออาหารค่อนข้างยากสําหรับเราตอนนี้ฉันทําได้แค่ลองเสี่ยงโชคในป่าในช่วงฤดูฝนเท่านั้น”

หากหาไม่พบเขาสามารถซื้อได้จากร้านขายยาเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น ตราบใดที่สิ่งที่เกี่ยวข้องกับมังกรไม่ควรถูก ผงเล็บมังกรก็ไม่มีข้อยกเว้น

หากเพิ่มค่าใช้จ่ายในการซื้อรากแมนเดรกแห้ง ถุงเงินของเขาคาดว่าจะหดตัวลงอย่างมากอัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจทันใดนั้นเขาก็พบว่าเกลเลียนของเขาไม่เพียงพอ

ดูเหมือนว่าฉันต้องหาวิธีที่จะได้รับเกลเลียนให้มากขึ้น