นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 213

ตอนที่ 213 ตกตะลึง

ในขณะนี้ ฟิลช์กําลังถือตะเกียงน้ํามันและเดินไปตามทางเดินที่นําไปสู่ปราสาทใต้ดิน ไม่นานมานี้ เสียงร้องแปลก ๆ มาจากด้านล่างปราสาท เขาไม่รู้ว่าเสียงร้องนั้นคืออะไร แต่สัญชาตญาณของการเป็นภารโรงมาหลายปี บอกกับฟิลช์ว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น

“ใครอยู่ที่นั่น หยุด ฉันเห็นแกแล้ว” จู่ๆฟิลช์ก็ตะโกนเร่งและวิ่งไปข้างหน้า

หลังจากการไล่ล่า ฟิลชก็ปิดกั้นนักเรียนที่อยู่ตรงมุมห้องในที่สุด เขาหอบและยกตะเกียงขึ้น ดวงตาของเขาจ้องไปที่ใบหน้าที่ไม่สบายใจของนักเรียนคนหนึ่ง และรอยยิ้มที่มุ่งร้ายก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา นักเรียนสลิธีริน

ตามคํากล่าวที่ว่า ความอยากรู้อยากเห็นจะฆ่าแมวนั้นไม่ผิด

นักเรียนสลิธีรินคนนี้ก็โชคร้ายเช่นกัน เขาได้ยินเสียงร้องของแมนเดรก และย่องออกจากห้องนั่งเล่น พยายามหาที่มาของเสียง แต่เขาเพิ่งเดินออกจากที่ของสลิธีริน ฟิลช์ก็จับเขาได้นอกห้องนั่งเล่น

“พูดสิ เมื่อกี้นายร้องเสียงแปลกๆ หรือเปล่า” ฟิลชอารมณ์ขึ้นทันที และเขาถามอย่างเคร่งขรึม

“ไม่ ฉันเพิ่งได้ยินเสียงนั้น..” นักเรียนอธิบายด้วยใบหน้าที่ร้องไห้

“ไม่อย่าหนี มากับฉัน” ฟิลช์พานักเรียนไปเคาะห้องทํางานของสเนป แต่ตอนนี้สเนปโดนอัลเบิร์ตทําให้ตกใจกับแมนเดรก เป็นไปไม่ได้โดยธรรมชาติที่จะลุกขึ้นและเปิดประตู

หลังจากเคาะประตแล้วไม่เป็นผล ฟิลชทําได้เพียงพานักเรียนไปหารองอาจารย์ใหญ่มักกอนนากัล

ศาสตราจารย์มักกอนนากัลในชุดเสื้อคลุมเปิดประตูเพื่อดูฟิลช์ จากนั้นจึงหันไปมองนักเรียนสลิธีรินที่กระสับกระส่ายและถามว่า “อาร์กัส เกิดอะไรขึ้น”

“ฉันสงสัยว่าเขาเป็นคนที่ส่งเสียงดังในตอนนี้” ฟิลช์กระซิบว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อกี้

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับผม” นักเรียนสลิธีรินพูดอย่างเร่งรีบ

“เกิดอะไรขึ้น?” ศาสตราจารย์มักกอนนากัลขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาของเธอค่อยๆรุนแรงขึ้น

นักเรียนสลิธีรินกลืนน้ําลายและเริ่มเล่าสิ่งที่เขารู้

เสียงร้องของแมนเดรก ไม่ได้แผ่ไปไกลนัก มีนักเรียนสลิธีรินเพียงไม่กี่คนและฟิลช์ที่ยังไม่ได้ผล็อยหลับไปที่ได้ยิน และผู้ที่ถูกฟิลช์จับได้ก็ออกมาเพื่อหาที่มาของเสียงร้อง

จากนั้นเขาก็โชคร้าย

ขณะที่ศาสตราจารย์มักกอนนากัลตัดคะแนนบ้านสลิธีริน อัลเบิร์ตก็บอกเพื่อนร่วมห้องว่าเกิดอะไรขึ้นในห้อง ของสเนป

“นายจริงๆ…” เมื่อทั้งสามได้ยินว่าอัลเบิร์ตใช้แมนเดรกเพื่อทําให้สเนปสลบ พวกเขาทั้งหมดมองไปที่เพื่อนร่วมห้องที่เพิ่งเลิกใช้เวทมนตร์ล่องหน

จากนั้นเขาก็บ่นด้วยความขุ่นเคือง: “ช่างเถอะ สิ่งนี้น่าสนใจจริงๆ แต่นายไม่ได้พาพวกเราไปด้วย”

“อยู่เฉยๆไม่ดีกว่าเหรอ?” อัลเบิร์ตอ้าปากหาวแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันได้ไข่นั่นมาแล้ว ส่วนผงเล็บมังกร พรุ่งนี้ฉันจะเขียนไปที่ร้านขายยาในตรอกไดแอกอนเพื่อซื้อมัน แน่นอนว่าสเนปจะไม่สามารถเดาได้ว่าเรากําลังจะทําเพื่อปรุงน้ํายาสมองควาย”

“อย่างไรก็ตาม น่าเสียดาย!” เฟร็ดพูดด้วยสีหน้าเศร้าใจ และในขณะเดียวกันก็ชื่นชมความกล้าหาญของอัลเบิร์ต และจริงๆ เขากล้าที่จะทําให้สเนปเป็นลม

“นายบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับสเนป เมื่อเขาตื่นขึ้นมาในวันพรุ่งนี้” จอร์จถามด้วยน้ําเสียงแปลก ๆ เอนหลังอยู่บนเตียง

“แน่นอน เขาจะคิดว่าเขาฝันร้าย” อัลเบิร์ตพูดอย่างไม่ลังเลว่า “เอาล่ะ พักผ่อน 

อย่าไปสาย”

แม้ว่าพวกเขาจะพูดอย่างนั้น เฟร็ดและคนอื่นๆ ก็ตื่นเต้นและนอนไม่หลับ ไม่มีทางที่ใครก็ตามที่ได้ยินข่าว ดังกล่าวจะไม่รู้สึกง่วงนอน

อัลเบิร์ตไม่สนใจว่าเฟร็ดจะหลับอยู่หรือไม่ เขาหลับตาและเริ่มรับรางวัลสําหรับการได้รับแมนเดรกมา

ความรู้พื้นฐานของแมนเดรกนั้นเหมือนกับการคาดเดาของอัลเบิร์ตจริงๆ เป็นความรู้เกี่ยวกับแมนเดรก แต่ขอบเขตของความรู้นี้กว้างมาก ถ้าเขาต้องการเขียนมันลงกระดาษ เขาอาจเขียนเป็นหนังสือเล่มหนาเท่าอิฐได้

อัลเบิร์ตค่อย ๆ ดูสิ่งที่เขาได้รับ และตกตะลึงจริงๆ

แมนเดรกเป็นหนึ่งในวัตถุดิบของน้ําอมฤต

รากแมนเดรกสามารถชงเป็นไวน์ได้ด้วยวิธีพิเศษ ซึ่งดีต่อภาวะเจริญพันธุ์และมีฤทธิ์เป็นยากระตุ้นทางเพศ

อันที่จริงรากแมนเดรกก็เป็นหนึ่งในวัตถุดิบของยาเสน่ห์

สิ่งที่น่าตกใจที่สุดคืออัลเบิร์ตพบสูตรของมันในความทรงจําของเขา ไม่ว่าจะเป็นน้ําอมฤตหรือไวน์รากแมนเดรก

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่น่าตกใจที่สุดคือมากกว่านั้น รากแมนเดรกยังสามารถเปลี่ยนเป็นยาต่อต้านริ้วรอยได้ด้วยเทคนิคที่ซับซ้อน

ถ้ารากแมนเดรกที่โตเต็มที่ถูกทําให้แห้งและแกะสลัก สามารถทําเป็นเครื่องรางอันล้ําค่าได้หลากหลาย มันสามารถต้านทานโรค สามารถป้องกันมนต์ดํา สามารถรับประกันความคิดของผู้หญิง เพื่อให้พวกเขาสามารถให้กําเนิดได้อย่างราบรื่น

ถ้าคุณแกะสลักรากแมนเดลาแห้งให้เป็นรูปคน ก็สามารถใช้สําหรับการทํานายได้เช่นกัน

และวิธีการที่รากแมนเดรกยังเป็นวัตถุดิบสําหรับครีมบิน

ความรู้พื้นฐานของแมนเดรกทําให้อัลเบิร์ตตกตะลึง ความรู้ส่วนนี้เพียงวิเคราะห์การใช้ประโยชน์ต่างๆของแมนเดรกในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นหญ้าหรือรากก็ตาม ใช้ประโยชน์ได้ไม่เกินร้อยเป็นวัตถุดิบในการเล่นแร่แปรธาตุและยารักษาโรคต่างๆ

แน่นอนว่ายังสามารถทําเป็นไอเทมมนต์ดําได้อีกด้วย

หากปลูกหญ้าแมนเดลาในเกลือเป็นเวลาสามเดือน มันจะกลายเป็นวัตถุมนต์ดําที่อันตราย

อืม ตามความเข้าใจของอัลเบิร์ต แมนเดรกต้องแค้นมาก หลังจากดองเกลือเป็นเวลาสามเดือน ความเกลียดชังจะยังคงอยู่บนแมนเดรก เมื่อเอาออกจากเกลือและดึงมันออกมาจะกลายเป็นอันตรายถึงชีวิต และเสียงร้องของมันจะทําให้สิ่งมีชีวิตรอบๆ ตัวถูกสาปให้เป็นลม หรือแม้แต่ตาย และเกลือที่ฝังแมนเดรกไว้จะดีที่สุดในการทําสิ่งของต้องสาป

“นี่…สุดยอดไปเลย!” อัลเบิร์ตพึมพําอย่างตื่นเต้น เขาตระหนักว่าเขาอาจไม่สามารถคืนแมนเดรกได้ และเขาจะปลูกแมนเดรกจํานวนมากในอนาคต แน่นอน อัลเบิร์ตไม่ได้กังวลเกี่ยวกับวิธีการปลูก เพราะความรู้พื้นฐานของแมนเดรกรวมอยู่ด้วย วิธีการปลูกที่ดีที่สุดดีกว่าวิธีการปลูกของศาสตราจารย์สเปราส์เสียอีก

“อะไรที่สุดยอด?” จู่ๆก็มีเสียงถามขึ้นข้างๆเขา

“น้ํายานําโชค” อัลเบิร์ตพูดอย่างมีความสุข: “ผลของยานั้นยอดเยี่ยมมาก ฉันต้องสามารถเรียนรู้วิธีเตรียมมันให้ได้”

“เป็นไปได้ไหมที่นายตั้งใจจะดื่มมันทุกวัน”

“หากทุกอย่างผิดพลาด แค่ดื่มมันเข้าไป” อัลเบิร์ตพูดด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าการดื่มมากเกินไปจะทําให้คนเย่อหยิ่ง แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตราบเท่าที่ปริมาณเล็กน้อยทุกอย่างจะสมบูรณ์แบบ