นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 212

ตอนที่ 212 ประสบความสําเร็จ

โกดังส่วนตัวของสเนปอยู่ในสํานักงาน และถ้าอัลเบิร์ตบุกเข้าไปในสํานักงานโดยตรง สเนปจะต้องตื่นแน่นอน 80% ภายใต้สถานการณ์ปกติ ห้องนอนของศาสตราจารย์ฮอกวอตส์จะอยู่ในห้องเล็กข้างห้องทํางาน แม้ว่าสเนปจะหลับไปในตอนนี้ แต่ก็ยังไม่ฉลาดที่จะบุกเข้าไปโดยตรง

แผนเดิมของอัลเบิร์ตคือการย้ายเสือออกจากถ้ํา ให้พี่น้องวีสลีย์เคลื่อนไหว นําสเนปออกไป จากนั้นเขาจะบุกเข้าไปในห้องทํางานของสเนปเพื่อขโมยยา อย่างไรก็ตาม หลังจากรับประทานน้ํายานําโชคแล้ว ความคิดแรกของอัลเบิร์ตคือการขโมยแมนเดรกในเรือนกระจกหมายเลข 3

ทําไมต้องไปที่เรือนกระจกหมายเลข 3 เพื่อขโมยแมนเดรก?

อัลเบิร์ตไม่ทราบจริง ๆ แต่สัญชาตญาณของตัวแทนแห่งโชคลาภบอกเขาอย่างนั้น ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจไปที่เรือนกระจกก่อน

ในตอนกลางคืน ประตูปราสาทฮอกวอตส์ปิดแล้ว แต่ไม่สามารถหยุดอัลเบิร์ตได้ เขาออกจากปราสาทผ่านทางเดินลับบนชั้นสาม

ฝนตกหนักด้านนอกหยุดแล้ว อากาศก็ชื้นและเย็น

อัลเบิร์ตรัดเสื้อคลุมให้แน่น และก่อนจะก้าวเท้าออกจากเส้นทางลับ เขาใช้เทคนิคการแปลงร่างเพื่อสร้าง องเท้าบู๊ตของเขา สวมรองเท้าเพื่อป้องกันรองเท้าไม่ให้เหยียบบนพื้นโคลนและทิ้งหลักฐานไว้

ท่าเรืออยู่ห่างจากเรือนกระจกพอสมควร เขาเร่งความเร็วและเดินไปที่เรือนกระจก ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เขามาถึงทางเข้าเรือนกระจกและใช้ลวดเพื่อเปิดประตูเรือนหมายเลข 3 ที่ป้องกันด้วยคาถาต่อต้านการปลดล็อกอย่างง่ายดาย ก่อนเข้าไปในเรือนเพาะชํา อัลเบิร์ตโบกไม้กายสิทธิ์ของเขาให้กลายเป็นลูกบอลแห่งแสงปัดเป่า ความมืดมิดในเรือนกระจก

พืชที่ปลูกในเรือนกระจกหมายเลข 3 เป็นอันตรายและอัลเบิร์ตไม่กล้าดูแคลน เขาหลีกเลี่ยงพืชอันตรายในเรือนกระจกหมายเลข 3 อย่างระมัดระวังและเดินไปที่ชั้นวางกระถางดอกไม้ที่มุมห้อง

อัลเบิร์ตคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้มาก ไม่มีทาง ใครบอกให้เขาพึ่งเปลี่ยนกระถางแมนเดรกในตอนเช้า? เขาโบกไม้กายสิทธิ์อีกครั้งแล้วร่ายคาถาบนกระถาง ทําให้มันลอยและบินตามหลังเขา

ก่อนจากไป อัลเบิร์ตหยิบที่ปิดหูสีน้ําตาลที่วางอยู่ในกล่องข้างๆ ตัวเขาออกมา

ทําไมถึงต้องการที่ปิดหู?

อัลเบิร์ตคิดว่าสิ่งนั้นอาจมีประโยชน์

หลังจากกลับมาที่ถนนสายเดิม อัลเบิร์ตถอดฝาครอบรองเท้าบู๊ตออกจากรองเท้าบู๊ตและใช้คาถาอันตธาน เพื่อทําลายหลักฐานให้สิ้นซาก

ก่อนออกจากทางลับแคบๆ อัลเบิร์ตเหลือบมองดูเวลาบนนาฬิกาพกของเขา ยังมีเวลาก่อนถึงกําหนดเวลาของทั้งสองฝ่าย

“สิ่งนี้จะถูกวางไว้ในห้องต้องประสงค์ในขณะนี้ หลังจากภารกิจเสร็จสิ้น ฉันจะส่งคืนภายในสองวัน” เมื่ออัลเบิร์ตคิดอย่างนั้น จู่ๆ ความคิดบ้าๆ ก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา

ใช่มันบ้า

อัลเบิร์ตยังรู้สึกอย่างชัดเจนว่าเขาควรฟังแรงกระตุ้นนี้

อย่างไรก็ตาม เขาตัดสินใจที่จะนําความคิดบ้าๆ นี้ไปสู่การปฏิบัติจริง

ดังนั้นอัลเบิร์ตจึงขยับเท้าไปทางห้องทํางานของสเนป และหญ้าแมนเดลาก็ลอยอยู่ข้างหลังเขา

สํานักงานของสเนปอยู่ใต้ดิน และอัลเบิร์ตไม่เคยไปที่นั่น แต่การหาที่ตั้งสํานักงานของสเนปนั้นไม่ใช่เรื่องยาก ตราบใดที่เขาตรวจสอบแผนที่ตัวกวน

ไม่กี่นาทีต่อมา อัลเบิร์ตยืนอยู่หน้าห้องทํางานของสเนป

แน่นอนว่าทางเข้าป้องกันไว้ แต่ก็ยังไม่สามารถหยุดลวดหนามของอัลเบิร์ตได้ อาจเป็นเพราะน้ํายานําโชค ใช้เวลาไม่กี่วินาทีในการใช้ลวดเปิดล็อค

ประตูลั่นดังเอี้ยดและอัลเบิร์ตผลักมันออก เขาเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง ดวงตาของเขาตกไปที่ประตูโกดังส่วนตัว อัลเบิร์ตไม่รีบไปหาวัตถุดิบยาที่เขาต้องการ แต่ค่อยๆ เปิดประตู เอาที่ปิดหูออกจากกระเป๋าเสื้อคลุมแล้วสวมไว้บนตัวเขา หลังจากทําสิ่งเหล่านี้เสร็จแล้ว เขาก็แตะห้องนอนของสเนปอย่างระมัดระวัง

จากนั้น… อัลเบิร์ตเคลื่อนไหวได้อย่างน่าทึ่ง เขาดึงแมนเดรกออกจากกระถางจริงๆ วินาทีถัดมา เสียงร้องอันน่าสยดสยองก็เต็มห้อง

สเนปที่กําลังหลับอยู่ จู่ๆ ก็ถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงร้องของแมนเดลา กราส แล้วก็หมดสติไปเพราะเสียงร้อง

เมื่ออัลเบิร์ตกําลังใส่หญ้าแมนเดลาลงในกระถาง เขามองไปที่สเนปที่สลบไปหมดแล้ว และพึมพํา “มันน่า ตื่นเต้นจริงๆ เมื่อสเนปตื่นขึ้นในวันพรุ่งนี้ เขาคงคิดว่าเขาฝันร้าย”

เขาหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมาโบกมือเบาๆ และดินที่ตกลงบนพื้นก็บินกลับปกคลุมแมนเดรกอีกครั้ง

ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้อง อัลเบิร์ตเดินไปที่เตียงของสเนป และเขาก็รัดผ้าปูที่นอนให้แน่นอีกครั้ง จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องมาที่โกดังส่วนตัวโดยใช้ลวดเพื่อปลดล็อคประตู

แน่นอนว่าสัญญาณเตือนก็ไม่ดัง

สเนปใช้เวทมนตร์ป้องกันในโกดังส่วนตัวของเขา เมื่อมีคนบุกเข้ามาโดยใช้เวทย์มนตร์ จะมีสัญญาณเตือน และสเนปจะรู้ทันที

น่าเสียดายที่มันไม่มีประโยชน์ เพราะสเนปหมดสติไปแล้ว และบางทีเขาอาจจะต้องรอถึงพรุ่งนี้เช้าจึงจะตื่น เป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

อัลเบิร์ตใช้คาถาเรียกของได้เพื่อค้นหาที่เก็บไข่

สนอลลีแกสเตอร์ของสเนป เศษหนังงูในต้นแอฟริกัน และเขาสองเขาของสเนป สําหรับผงเล็บมังกร อัลเบิร์ตไม่เอามันหาซื้อได้ตามร้านขายยา แต่ราคาแพงมาก แต่ไม่เป็นไร เขามีเงิน

อีกไม่นานสเนปจะพบว่ามีคนขโมยยาไป ดังนั้นอัลเบิร์ตยังคงหลอกสเนปและทําให้เขาคิดว่าเขาจะทํายาผสม

ก่อนจากไป อัลเบิร์ตเหลือบดูแผนที่ เสียงร้องของแมนเดรกทําให้เกิดการจลาจล แต่เขายังมีเวลาอีกมาก เพราะตั้งแต่สเนปเป็นลมไปจนถึงเปิดโกดังส่วนตัว ใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งนาทีในการหาวัตถุดิบยาทั้งสามชนิด และไม่มีใครมีเวลาตอบสนอง .

เมื่อวางวัสดุลงในกล่องที่ดัดแปลงแล้ว อัลเบิร์ตก็ออกจากสํานักงานของสเนป ก่อนจากไป ประตูโกดังส่วนตัวและสํานักงานก็ล็อคอีกครั้ง

ในประโยคนั้น: ฉันกําลังจากไปอย่างเงียบ ๆ เช่นเดียวกับที่ฉันมาอย่างเงียบ ๆ ฉันโบกแขนเสื้อ และเอาไข่สนอลลีแกสเตอร์ เศษหนังของงูต้นไม้แอฟริกาและเขาคู่ออกไป

เป็นน้ํายานําโชคโดยแท้ ผลของน้ํายานําโชคคู่ควรกับชื่อของมัน

อัลเบิร์ตกําลังเดินอยู่ในทางเดินใต้ดิน และเหลือบมองดูแผนที่ตัวกวนเป็นครั้งคราว ฟิลช์ตื่นแล้วและกําลังจะมองหาที่มาของเสียง

ดูเหมือนว่าประตูทั้งสองบานจะยังกันเสียงอยู่บ้าง

ทั้งสองฝ่ายเกือบจะสวนกันแล้ว และฟิลช์ก็ไม่พบอัลเบิร์ตภายใต้คาถาล่องหน

ก่อนที่คนอื่นๆ จะโต้ตอบ อัลเบิร์ตก็มาถึงชั้นแปดแล้ว วางยารักษาโรคและกระถางแมนเดรกไว้ในห้องต้องประสงค์ จากนั้นกลับไปที่ห้องนั่งเล่นส่วนกลางของกริฟฟินดอร์

สุภาพสตรีอ้วนไม่อยู่ที่นั่น แต่นี่เป็นข่าวดีสําหรับอัลเบิร์ต

ไม่นานหลังจากนั้น ก็ถึงเวลาที่ตกลงกันไว้ และเฟร็ดก็เปิดประตูห้องส่วนกลางตรงเวลาและปล่อยให้อัลเบิร์ตเข้ามา

สําหรับปราสาทที่ตกอยู่ภายใต้ความโกลาหลอย่างสิ้นเชิง มันไม่เกี่ยวอะไรกับอัลเบิร์ต