นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 210

ตอนที่ 210 วันฮัลโลวีนอีฟ

ในตอนเช้า อัลเบิร์ตลืมตาที่ง่วงนอน เอียงศีรษะและมองไปที่หน้าต่าง ข้างนอกปราสาทฝนตกฝนตกกระทบกระจกหน้าต่าง ทําให้เกิดเสียง

“ฝนตกอีกแล้ว ” เขาบ่น พลิกกลับอย่างเกียจคร้าน ดึงผ้าปูที่นอนขึ้นคลุมศีรษะอีกครั้ง พร้อมที่จะนอนพักสักครู่แล้วลุกขึ้นอีกครั้งในภายหลัง

ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนก่อนที่อัลเบิร์ตจะลืมตาขึ้นอีกครั้ง ลุกขึ้นจากเตียง ยืดเอวใส่เสื้อผ้าและปลกทุกคนให้ตื่นขึ้นเพื่อไปรับประทานอาหารเช้าด้วยกัน

ทุกปีในวันฮัลโลวีน จะมีการเปลี่ยนแปลงใหม่ๆ อยู่เสมอในหอประชุมฮอกวอตส์ แน่นอนว่ากลุ่มค้างคาวและโคมฟักทองเป็นของตกแต่งที่ขาดไม่ได้เสมอ

หลังจากทักทายคนรู้จักของเขาที่โต๊ะ อัลเบิร์ตพบที่นั่งว่างและนั่งลงขณะจิบชานมขณะพลิกดูDaily Prophet ของวันนี้เขาหยิบพายฟักทองชิ้นหนึ่งจากจานแล้วกินตัวเองเป็นบางครั้งคุยกับแองเจลิน่าข้างๆเขา

หัวข้อนี้เกี่ยวข้องกับไม้กวาดบินได้ The Daily Prophet มีโฆษณาสําหรับ นิมบัตส์คอมพานีบริษัทนั้นจะเปิดตัวไม้กวาดใหม่ในปีหน้า:นิมบัส 2000 ไม้กวาดไม้กวาดตัวแรกของพอตเตอร์

“ว่ากันว่าผลิตภัณฑ์ของบริษัทนี้ยอดเยี่ยมมาก” อัลเบิร์ตถามด้วยรอยยิ้มว่า”เธอเสียใจไหมที่ซื้อมันเร็วไป”

“ไม่เชิง.” แองเจลิน่าส่ายหัว เธอรู้ว่ามันเป็นเรื่องตลก

เสียงหัวเราะดังขัดจังหวะการสื่อสารสั้นๆระหว่างทั้งสองอัลเบิร์ตเงยหน้าขึ้นและมองไปในทิศทางของเสียงและเห็นค้างคาวเวทมนตร์กลุ่มใหญ่บินวนอยู่เหนือศีรษะของลี จอร์แดน และลี จอร์แดนก็ซ่อนตัวจากทาง

ซ้ายและขวา และยกมือขึ้นเพื่อขับออกไปแต่เขาไม่สามารถขับไล่ฝูงค้างคาวออกไปได้ เขาโกรธมากจนปาขนมปังบนมือไปทางกลุ่มค้างคาว

“โอเค ไม่ต้องยุ่ง ปล่อยไว้ก็พอแล้ว” อัลเบิร์ตพูดอย่างไม่ใส่ใจจับหาวและทําให้ลี จอร์แดนกลอกตา

ลี จอร์แดน นั่งกินไม่นานค้างคาวก็บินหนีไปแบบนี้

บทเรียนแรกในตอนเช้าคือวิชาสมุนไพร ไม่มีใครชอบเรียนวิชาสมุนไพรในฤดูฝนโดยเฉพาะเมื่อเรียนอยู่ในทุ่งนอกเรือนเพาะชําเวลาฝนตกคนที่ไปจะเต็มไปด้วยโคลน

โชคดีที่เช้านี้เป็นการเปลี่ยนกระถางแมนเดรก

แมนเดรกเป็นพืชวิเศษชนิดหนึ่งที่มีคุณสมบัติเป็นยาที่ทรงพลังเช่นเดียวกับไปเซียนของปีที่แล้วพืชมหัศจรรย์นี้จะถูกนํามาใช้ในหลาย ๆ ด้านโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเติบโตเต็มที่จะถูกทําให้เป็นยารักษาที่มีประสิทธิภาพ

คุณรู้ไหมว่าคาถามากมายที่ไม่สามารถลบออกได้ด้วยคาถาจําเป็นต้องใช้ยารักษาอันทรงพลังที่ทําจากแมน เดรกเพื่อกลับสู่ปกติ

เนื่องจากไม่ใช่ครั้งแรกที่จะเปลี่ยนกระถางแมนเดรกทุกคนมีประสบการณ์และทํางานเสร็จก่อนออกจากชั้น เรียน

เมื่อวางหญ้าแมนเดลาสุดท้ายกลับลงไปในกระถางอัลเบิร์ตตรวจสอบแผงภารกิจ และภารกิจก็ยังไม่เสร็จแม้ว่าจะเป็นไปตามที่คาด แต่เขาก็ยังรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เพราะมันหมายความว่าถ้าต้องการทําภารกิจให้สําเร็จเขาต้องมีแมนเดรกของตัวเอง

ก่อนออกจากชั้นเรียนจะสิ้นสุดลง พวกเขาได้รับแจ้งว่าชั้นเรียนถัดไปเกี่ยวกับอะไร: การดูแลต้นมะเดือน

นอกจากนี้ยังเป็นพืชวิเศษชนิดหนึ่งที่มีคุณสมบัติเป็นยาที่ทรงพลังซึ่งเป็นอันตราย

“ไปกันเถอะ ไปเรียนแปลงร่างกันเถอะ” เฟร็ดสะบัดสิ่งสกปรกออกจากชุดทํางานอย่างแรงทําความสะอาดด้วยคาถา จากนั้นจึงสวมเสื้อคลุมอีกครั้ง พร้อมที่จะไปที่หลักสูตรของศาสตราจารย์มักกอนนากัล

“ช้าๆหน่อย” อัลเบิร์ตบ่น หลังจากขจัดความหงุดหงิดภายในใจแล้ว เขาก็ไปเรียนแปลงร่างกับคนอื่นๆ ซึ่งเป็นหนึ่งในวิชาที่ดีที่สุดของเขา

บางทีอาจเป็นเพราะวันฮาโลวีน ศาสตราจารย์มักกอนนากัลรู้ว่าทุกคนไม่อยากไปเรียน ดังนั้นเธอจึงเรียนวิชานี้เป็นวิชาทบทวน ในชั้นเรียน

“ฉันได้ช่วยทุกคนทบทวนการแปลงร่างที่เรียนมาก่อนหน้านี้ และยังได้พูดคุยเกี่ยวกับกรณีโศกนาฏกรรมสองสามกรณีที่เกิดจากการแปลงร่าง ฉันต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อเตือนทุกคนว่าคุณควรระวังเมื่อใช้คาถาแปลงร่าง”

หลังจากฟังเรื่องราวแล้ว ทุกคนก็ขนลุก เรื่องที่ศาสตราจารย์มักกอนนากัลเล่านั้นน่ากลัวจริงๆโดยเฉพาะโศกนาฏกรรมของสัตว์ประหลาดห้าขา

(ควินทาเพด)*

ตํานานของสัตว์ประหลาดห้าขาที่มีต้นกําเนิดมาจากเกาะเดรียร์ตอนนี้เกาะนี้เป็นปริศนาว่ากันว่าสัตว์ประหลาดห้าขาเคยเป็นพ่อมด คิดถึงคนที่กลายเป็นสัตว์ประหลาด แม้กระทั่งจิตใจก็บิดเบี้ยวไปหมดแล้วและเปลี่ยนกลับไม่ได้นี่เป็นสิ่งที่น่ากลัวอย่างแท้จริง

แม้ว่าอัลเบิร์ตจะไม่สามารถระบุความถูกต้องของเรื่องราวสัตว์ประหลาดห้าขาได้ แต่เขาเชื่อว่าเรื่องนี้มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นจริง เพราะในโลกนี้ เรื่องราวโบราณมากมายเป็นความจริงและมีมันจริงๆ

“ศาสตราจารย์มักกอนนากัล กระทรวงเวทย์มนตร์ไม่เคยพยายามเอาสัตว์ประหลาดพวกนั้นกลับคืนมาเหรอ?” แคทรีน่ากล่าวว่าความสับสนของเธอ พวกเขาทั้งหมดรู้ดีว่าไม่ว่าคาถาการแปลงร่างจะมีพลังขนาดไหนก็ยังเป็นไปได้ที่จะฟื้นฟูสภาพเดิมด้วยยา เช่นแมนเดรกการฟื้นฟูอันทรงพลังที่ทําโดยมีผลเช่นนั้น

“พวกเขาปฏิเสธ” ศาสตราจารย์มักกอนนากัลส่ายหัวและพูดว่า: “มีข่าวลือว่าผู้คนจากแผนกการจัดการและควบคุมสัตว์มหัศจรรย์พยายามที่จะฟื้นฟูพวกเขาให้อยู่ในรูปแบบเดิม แต่สัตว์ประหลาดห้าขาก็ขัดขึ้นอย่างเด็ดเดี่ยวที่จะคืนสภาพเดิม

“ศาสตราจารย์ สิ่งมีชีวิตที่บิดเบี้ยวจะกลับคืนสู่สภาพเดิมหลังจากที่มันตายไปแล้วหรือไม่”อัลเบิร์ตถามขึ้นมาทันใดอันที่จริงมีคําตอบที่คลุมเครืออยู่ในใจของอัลเบิร์ต

เขาเคยได้เห็นโครงกระดูกของสัตว์ประหลาดห้าขา

“ไม่มีทาง “ศาสตราจารย์มักกอนนากัลกล่าว

บทเรียนการแปลงร่างในที่สุดก็จบลงในเรื่อง

หลังเลิกเรียน อัลเบิร์ตเรียกหาแคทรีน่าและพูดคุยเกี่ยวกับการเดิมพันครั้งสุดท้ายซึ่งล่าช้ไปนานจนเกือบลืมไปแล้ว

“เกมควิดดิชเกมแรกจะเริ่มในกลางเดือนพฤศจิกายน การเดิมพันของเราคือวันนั้น” อัลเบิร์ตและแคทรีน่าเดินเคียงข้างกันในทางเดิน

คนหลังมองอัลเบิร์ตด้วยสายตาแปลก ๆ และพูดด้วยน้ําเสียงแปลก ๆ “ฉันคิดว่านายลืมเรื่องนี้ไปแล้วซะอีก?”

“ได้ยังไง” อัลเบิร์ตพูดอย่างดุดัน “เวลากําลังจะหมดลงแล้ว นายพร้อมหรือยัง”

“เวลากําลังจะหมดลง” แคทรีนาเหลือบมองอัลเบิร์ตและพูดเบา ๆ “การชนะหรือแพ้ไม่สําคัญสําหรับฉันอีกต่อไปแล้ว”

“เอ่อ ดูเหมือนว่าครั้งนี้ฉันจะประหยัดได้สิบเกลเลียน” อัลเบิร์ตกล่าวว่า

“ประหยัดสิบเกลเลียน…” น้ําเสียงของแคทรีน่ายิ่งแปลกเข้าไปอีก “ฉันคิดว่านายไม่ควรขาดเงินฉันได้ยินมาว่าอิซาเบลสอนนาย และนายให้สิบเกลเลียนอย่างไม่เห็นแก่ตัวมิฉะนั้นนายแค่ยอมรับความพ่ายแพ้กับฉันสิบเกลเลียนเลยดีไหม”

ใบหน้าของอัลเบิร์ตมืดลง และเขาถามว่า “อิซาเบลบอกเธอหรือ”

“งั้นสิบเกลเลียนเรื่องจริงเหรอ?” น้ําเสียงของแคทรีนาซับซ้อนเล็กน้อย “ไม่น่าแปลกใจที่เธอใช้เงินเพื่อซื้อของขวัญวันเกิดราคาแพงให้ฉันเมื่อไม่นานนี้”

ใบหน้าของอัลเบิร์ตเข้มขึ้นเมื่อได้ยินคําพูดนั้น เขาไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะพูดถึงคนอื่น เนื่องจากเขาเดินเยอะในตอนกลางคืนคุณเคยเจอผีไหม?

“เธอสอนอะไรนายบ้าง” แคทรีน่าถามด้วยความสงสัย

“ไปถามเธอเอง” อัลเบิร์ตพูดอย่างเคร่งขรึม

“เธอไม่พูดอะไรเลยและให้ฉันมาถามนาย”

อัลเบิร์ตถูกกลืนกิน และเขาก็ไม่สนใจที่จะตอบอีกฝ่าย เพราะแคทรีนากําลังเล่นกับเขาอยู่

**ควินทาเพด (Quintaped) เป็นสัตว์กินเนื้อที่อันตรายมาก ชื่นชอบเนื้อมนุษย์เป็นพิเศษร่างกายที่เตี้ยม่อต้อและขาทั้งห้ามีขนสีน้ําตาลแดงขึ้นอยู่ดกหนา ขาแต่ละข้างมีตีนบิดผิดรูปควินทาเพดพบได้เฉพาะที่เกาะเดรี ยร์นอกแหลมตอนเหนือสุดของสกอตแลนด์ด้วยเหตุนี้เกาะเดรียร์จึงถูกทําให้ไม่ปรากฏในแผนที่