นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 196

ตอนที่196 คำทำนายที่คล้ายกัน

อัลเบิร์ตสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในสีหน้าของอิซาเบลและจู่ๆ ก็รู้สึกอยากจะหัวเราะเล็กน้อย

ท้ายที่สุด เขารู้บางอย่างเกี่ยวกับศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์ ผู้ทำนายการตายของนักเรียนทุกปี

การทำนายว่าคนจะโชคร้ายจริง ๆ ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่มันคืองาน

การทำนายดวงโดยศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์ซึ่งไม่ได้เข้าสู่สภาวะพิเศษแห่งการทำนายดวงชะตาเพียงฟังเพื่อความบันเทิง ไม่จำเป็นต้องเอาจริงเอาจัง

ในขณะนี้ ศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์กลับมาที่ที่นั่งของเธอแล้ว และไม่รู้ว่าเธอหาหนังสือมาจากไหน และเริ่มอธิบายให้ทั้งสามคนฟังถึงการใช้อักรูนโบราณในการทำนายดวงชะตาและวิธีวิเคราะห์ผลการทำนาย บางครั้งศาสตราจารย์แบ็บบลิงตั้งคำถามและบางครั้งก็ทำการเสริมบางอย่าง

ตรงกันข้ามกับอิซาเบล อัลเบิร์ตกำลังฟังอย่างเอร็ดอร่อย เขากำลังพิจารณาวิธีหาทักษะการทำนายด้วยหินรูนให้ตัวเอง

การทำนายดวงชะตาของศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์อาจไม่น่าเชื่อถือ แต่ทักษะของเขานั้นน่าเชื่อถือมาก

ความสามารถในการทำนายของจริงเป็นทักษะที่อัลเบิร์ตต้องการ แต่สิ่งที่เขาต้องการเรียนรู้การทำนายดวงด้วยลูกบอลคริสตัล สำหรับคำทำนายของหินปูนที่เขาสัมผัสได้ในตอนนี้ มันเป็นเรื่องบังเอิญล้วนๆ ถ้าเขาเรียนรู้ได้ มันก็ดีโดยธรรมชาติ

ท้ายที่สุดไม่มีใครไม่ชอบทักษะของเขาเอง

มีอักษรรูนหลายประเภทสำหรับการทำนาย หนึ่ง สาม ห้า หก และเจ็ด ศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์สนใจที่จะอธิบายวิธีการตีความอักษรรูนทั้งหมด

เห็นได้ชัดว่าอิโซเบลไม่ค่อยอดทนที่จะได้ยิน แต่เธอยังคงฟังทรีลอว์นีย์อย่างอดทน ขณะที่อัลเบิร์ตเดินไปรอบๆ เพื่อตรวจดูว่ามีอักษรรูนโบราณสำหรับดูดวงในแผงทักษะหรือไม่

ระหว่างช่วงเวลานั้น ศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์ได้ทำนายดวงชะตาให้กับพวกเขาอีกสองครั้ง ดูเหมือนจะพิสูจน์ตัวตนของเธอในฐานะหมอดู

อย่างไรก็ตาม คำทำนายของอัลเบิร์ตล้วนเกี่ยวกับดวงชะตาในอนาคต อย่างไรก็ตามปรากฎว่าโชคลาภในอนาคตของเขาจะดีมาก

ครั้งหนึ่งอาจเป็นเรื่องบังเอิญ สองครั้งอาจก็อาจบังเอิญ แต่ถ้าสามครั้ง ความน่าจะเป็นที่จะเกิดน่าจะน้อยกว่ามาก?

เป็นไปได้ไหมว่าศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์เป็นผู้เชี่ยวชาญที่ซ่อนอยู่จริงๆ

ตรงกันข้ามกับอัลเบิร์ต อิซาเบลเป็นเพียงตัวอย่างเชิงลบ การคาดการณ์ทั้งหมดเตือนว่าในอนาคตอันใกล้จะมีอันตรายและต้องเลือก

ในการทำนายครั้งสุดท้าย วอร์ด (ป้ายว่าง) ปรากฏขึ้น

“เธอจะพบกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่มนุษย์ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ มันอาจเกิดขึ้นอย่างกะทันหันและเธอไม่มีทางที่จะควบคุมมันได้” ศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์กระโดดครั้งใหญ่ด้วยตัวเธอเอง และเธอก็รู้ระดับการทำนายของเธอดี ใช่ เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะได้พบกับคนสองคนที่มีการทำนายที่คล้ายกันสามครั้งติดต่อกัน

แม้ว่าศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์จะประหลาดใจ แต่เธอก็แสร้งทำเป็นแสดงท่าทางเช่นนั้น ทำให้ตัวเองดูคาดเดาไม่ได้

“ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอจะมีปัญหา” ทรีลอว์นีย์สรุป: ” และอาจเป็นทางเลือกของเธอเอง ฉันเสียใจที่เธอไม่ได้เลือกวิชาพยากรณ์ของฉัน เธอมีพรสวรรค์มากในเรื่องนี้”

อัลเบิร์ตอยากจะหัวเราะหลังจากได้ยินเรื่องนี้ อิซาเบลจะพูดว่าไงเนี่ย?

“ฉันไม่มีความสามารถด้านนี้”

เห็นได้ชัดว่าอิซาเบลสังเกตเห็นสีหน้าของอัลเบิร์ต หันศีรษะออกและเพิกเฉยต่อเขา

“ถ้าเธอสามารถเลือกคลาสของฉันได้ ฉันจะมีความสุขมาก” ทรีลอว์นีย์และศาสตราจารย์แบ็บบลิงคุยกันอีกสองสามเรื่อง แล้วพวกเขาก็กำลังจะจากไป ”นี่คือของขวัญจากการชุมนุมของฉันสำหรับเธอ”

ด้วยเหตุนี้ ศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์จึงมอบถุงอักษรรูน และหนังสือ “รูนเพื่อการทำนาย” แก่อัลเบิร์ต และเธอก็กระซิบว่า ”โชคดี โอ้ โชคของเธอดีพอแล้วใช่ไหม”

อัลเบิร์ตรู้สึกสับสนเล็กน้อยในทันที และไม่เคยคิดว่าศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์จะมอบสิ่งเหล่านี้ให้ตัวเอง นี่คืออะไร? คิดว่าเขามีพรสวรรค์ในการทำนายจริงๆหรือ?

อย่างไรก็ตาม อัลเบิร์ตสแกนทักษะบนระบบอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่พบทักษะการทำนายดวงชะตาจากหินปูน

“ยินดีด้วย แอนเดอร์สัน” อิซาเบลล้อหลังจากศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์จากไป

“ขอบคุณ ถ้าฉันมีพรสวรรค์ในการพยากรณ์จริงๆ ฉันจะตั้งร้านให้คนมาดูดวง” อัลเบิร์ตพูดติดตลกด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง ”แต่ปัญหาของเธอ ไม่เป็นไรนะ”

สามครั้งติดต่อกันอาจไม่จริง แต่มันน่าอึดอัดจริงๆ

อัลเบิร์ตเปิดหนังสือคำทำนายของหินปูน ใบหน้าของเขากระตุกเล็กน้อยแล้วยื่นให้อิซาเบล “การทำนายยังคงขึ้นอยู่กับพรสวรรค์”

สิ่งที่ทรีลอว์นีย์พูดนั้นถูกต้อง

อัลเบิร์ตไม่แปลกใจเลยที่แสดงออกเช่นนั้น

“คำทำนายนี้น่าสนใจทีเดียว” อัลเบิร์ตหยิบหินปูนออกมาจากกระเป๋าอย่างเงียบ ๆ และเงียบ

“EIHWAZ (ย้อนกลับ)” Albert เหลือบมองหินปูนในมือ เขาต้องการทดสอบอะไรน่ะหรอ?

“เทอมนี้จะมีอันตรายอะไรไหม?”

“นี่เป็นคำเตือนที่ชัดเจนเพื่อเตือนเธอให้ระวัง… นี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดี” เขานึกถึงคำพูดของศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์

เป็นอันตรายหรือไม่?

หรืออักษรรูนไม่ผสมกัน?

“มีอะไรหรอ?” อิซาเบลถาม

“ไม่มีอะไร.” อัลเบิร์ตถอนหายใจ “ฉันแค่ทำนายเอง ได้ว่าเทอมนี้จะตกอยู่ในอันตราย”

“ทำไมนายถึงคิดว่าจะตกอยู่ในอันตราย” อิซาเบลถามกลับ

“ท้ายที่สุด มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในช่วงซัมเมอร์ที่แล้ว” อัลเบิร์ตกล่าวว่า

พวกเขาทั้งสามคุยกันครู่หนึ่งและแต่ละคนก็พูดคุยเกี่ยวกับมุมมองของพวกเขาเกี่ยวกับการทำนายรูน น้อยคนนักที่จะทำนายอนาคตได้

ส่วนอย่างหลัง ทุกคนไม่ได้พูดอะไร แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเข้าใจความหมายของอีกฝ่าย

“เอาล่ะสำหรับวันนี้พอแค่นี้แหละ” ศาสตราจารย์แบ็บบลิงกล่าวกับทั้งสองคน

ทั้งสองลุกขึ้นทีละคนเตรียมจะจากไป ทันใดนั้น ศาสตราจารย์แบ็บบลิงก็หยุดอัลเบิร์ต

“คุณแอนเดอร์สัน ฉันมีเรื่องจะถามเธอ”

อิซาเบลมองที่อัลเบิร์ตอย่างสงสัย เธอลุกขึ้นและจากไป

“ศาสตราจารย์ อะไรหรอครับ?” อัลเบิร์ตถาม

“ฉันกำลังเตรียมจัดพิมพ์หนังสือ ซึ่งเป็นหนังสือเกี่ยวกับอักษรรูนโบราณ ฉันคิดชื่อไว้แล้วและ มีชื่อว่า “การแปลอักษรรูนขั้นสูง” ศาสตราจารย์กล่าวทันที

อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง และเขาเข้าใจว่าศาสตราจารย์แบ็บบลิงหมายถึงอะไร

อีกฝ่ายต้องการให้ช่วยเธอทำหนังสือเล่มนี้ให้เสร็จด้วยกันหรอ?

“อยากให้ผมช่วยทำเล่มนี้ให้เสร็จหรอครับ?” อัลเบิร์ตถามอย่างไม่แน่ใจ

“ใช่.” ศาสตราจารย์แบ็บบลิงกล่าวว่า “ฉันหวังว่าเธอจะสามารถเข้าร่วมในการรวบรวมและแก้ไขหนังสือเล่มนี้ได้”

อัลเบิร์ตเปิดปากไม่พูด และฟังศาสตราจารย์แบ็บบลิงอย่างเงียบๆ จนจบ

“ฉันหวังว่ามันจะกลายเป็นหนังสืออ้างอิงที่สำคัญสำหรับการศึกษาอักษรรูนโบราณ” ศาสตราจารย์แบ็บบลิงดูทำอะไรไม่ถูก ” ก่อนหน้านี้ ฉันกำลังวางแผนที่จะใช้ “อักษรรูนขั้นพื้นฐานฉบับสมบูรณ์” ของคุณแม็กโดกัลเป็นข้อมูลอ้างอิง แต่ฉันพบว่าหนังสือเล่มนั้นยังยากเกินไปสาหรับทุกคน ดังนั้นฉันหวังว่า…”

อันที่จริง อัลเบิร์ตรู้ด้วยว่าการศึกษาอักษรรูนโบราณไม่ใช่เวทมนตร์ แต่เป็นวรรณกรรม ในชั้นเรียนอักษรรูนโบราณของฮอกวอตส์ สอนเกี่ยวกับการทำความเข้าใจและการแปลอักษรรูนโบราณ

หลังจากเรียนจบ คงจะต้องทำงานในบริเวณซากปรักหักพังที่มีมนต์ขลังโบราณ เหมือนนักโบราณคดีมักเกิ้ล

หากคุณต้องการเรียนเวทมนตร์ จุดเริ่มต้นสูงเกินไป ซึ่งเป็นระดับส.พ.บ.ส.หรือสูงกว่า

“อักษรรูนขั้นพื้นฐานฉบับสมบูรณ์” ของคุณแม็กโดกัลแม้แต่พ่อมดด้านอักษรรูนโบราณที่พวกเขาเชี่ยวชาญก็ยากที่จะเข้าใจอย่างสมบูรณ์”

“ผมจะพยายามให้ดีที่สุด ผมเก่งเรื่องการแปลอักษรรูน” อัลเบิร์ตเห็นด้วย แม้ว่าศาสตราจารย์ จะให้ชื่อว่าเป็นระดับสูงก็ตาม แต่ใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบแหลมจะทราบเนื้อหาหลังจากอ่านแล้ว

“นั่นเยี่ยมมาก” ศาสตราจารย์แบ็บบลิง มีความสุขมาก เธอขอความช่วยเหลือจากอัลเบิร์ตแน่นอน เธอรู้ด้วยว่าอัลเบิร์ตแปลอักษรรูนเก่งแค่ไหน

เมื่อพูดจบ เธอโบกไม้กายสิทธิ์ ร่ายมนตร์ถุงกระดาษจากอากาศบางๆ แล้วยื่นให้อัลเบิร์ต

“ฉันกำลังคิดจะทำหนังสือเล่มนี้เมื่อ “การวิจัยอักษรรูรขั้นสูง” ของคุณแม็กโดกัล ได้รับการตีพิมพ์” ศาสตราจารย์แบ็บบลิงกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ต่อมา ฉันแก้ไขได้ส่วนหนึ่ง”

“นั่น…” อัลเบิร์ตครุ่นคิดคำพูดของเขา “จริงๆ แล้ว ผมคิดว่าก็ดี”

“ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอช่วยเปล่า ๆ ฉันจะแบ่งเงินครึ่งหนึ่งจากหนังสือเล่มนี้ให้และเขียนชื่อของเธอลงไป” ศาสตราจารย์แบ็บบลิงกล่าว

“ไม่จำเป็นต้องมีชื่อหรืออะไรทั้งนั้น สำหรับเงิน(เกลเลียน)” อัลเบิร์ตค่อนข้างสงสัยเล็กน้อยว่าสิ่งนี้จะขายได้แค่สองสามเล่ม แต่เขาไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านี้

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง อัลเบิร์ตพูดอีกครั้ง “ผมหวังว่าผมจะสามารถยืมหนังสือเกี่ยวกับอักษรรูนโบราณจากพื้นที่ต้องห้ามของห้องสมุดได้”

“ไม่มีปัญหา” ศาสตราจารย์ พยักหน้าและเริ่มมองหากระดาษและปากกาขนนก

เมื่อออกจากห้องเรียนอีกษรรูนโบราณ อัลเบิร์ตถือแฟ้มที่ดูซับซ้อน ในกระเป๋าของเขา เขามีลายเซ็นของศาสตราจารย์แบ็บบลิงที่อนุญาตเรื่องการเข้าไปส่วนหนังสือต้องห้าม ซึ่งเป็นเรื่องที่น่ายินดีจริงๆ

“ด้วยวิธีนี้ มันจะกลายเป็นเล่มที่สอง” เขาพึมพำ

“เล่มที่สองอะไร?” จู่ๆก็มีเสียงแว่วเข้ามาในหูฉัน

อัลเบิร์ตมองหาเสียงและพบว่าอิซาเบลยืนจ้องเขาอยู่ไม่ไกล

“ยังไม่ออกไปอีกเหรอ?” อัลเบิร์ตมองหน้ากันอย่างแปลกใจ

“ฉันมีเรื่องจะถามนาย” อิซาเบลกล่าว

” ดูดวง?”

“ไม่ มันเป็นเดิมพันของนายกับแคทรีน่า” อิซาเบลกล่าว

“เธอต้องการให้ฉันยอมรับความพ่ายแพ้?”

“ฉันไม่รู้ว่านายต้องการทำอะไร หรือทำไมนายถึงอยากทำ แต่ฉันหวังว่านายจะทำการเดิมพันนี้อย่างลับๆ และอย่าให้คนรู้มากเกินไป” อิซาเบลกล่าวว่า “แค่เริ่มเดิมพันตอนการแข่งควิดดิชแรกของปีนี้ เมื่อการแข่งเริ่ม ฉันจะเป็นพยานให้กับนายเอง”

“ได้สิ ฉันไม่มีความเห็น