นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 170

ตอนที่170 แปลก

หลังจากขึ้นรถไฟ อัลเบิร์ตเดินไปตามทางเดินเพื่อมองหาตู้โดยสารที่ว่างเปล่า ระหว่างทางเขาไม่ได้เจอรูมเมทของเขาที่ฮอกวอตส์เลย

“คงจะยังไม่ใช่ที่นี่” อัลเบิร์ตคิดขณะเตรียมหาตู้โดยสารที่ว่างเปล่า

ทันทีที่เขาเปิดประตูและกําลังจะเข้าไปในห้อง เขาก็ได้ยินคนเรียกชื่อเขาที่ประตูถัดไปอัลเบิร์ตเงยหน้าขึ้นและเห็นลี จอร์แดนโบกมือให้เขา

“อัลเบิร์ต ทางนี้” ลี จอร์แดนเดินไปทางด้านนี้และทักทายอัลเบิร์ตด้วยรอยยิ้มว่า “วันหยุดฤดูร้อนเป็นไงบ้าง”

“ดีมาก ฉันและครอบครัวไปเที่ยวพักผ่อนที่ชายหาดในฝรั่งเศส” อัลเบิร์ตปิดประตูอีกครั้ง และไปที่ตู้โดยสารของเขากับลี จอร์แดนพร้อมสัมภาระ

“คนที่คุยกับนายเมื่อกี้เป็นใคร” ลี จอร์แดนถามด้วยความสงสัยเมื่อเขาเปิดประตูรถ เห็นได้ชัดว่าเขาเห็นการเผชิญหน้าระหว่างอัลเบิร์ต และ เฮกเตอร์ ผ่านหน้าต่าง

“คนนั้นดูเหมือนจะเป็นเฮกเตอร์ แด็กเวิร์ธ” อัลเบิร์ตพูดสั้น ๆ เกี่ยวกับประสบการณ์ของเขาในฝรั่งเศสและจดหมายเตือนที่ออกโดยกระทรวงเวทมนตร์หลังจากที่เขาเดินทางกลับประเทศของเขา

“กระทรวงเวทมนตร์ทําผิดพลาดอีกแล้วเหรอ?”

ลี จอร์แดนแสดงความเห็นใจต่อประสบการณ์ของอัลเบิร์ต และแสดงความกังวลและรําคาญต่อการตรวจสอบของกระทรวงเวทมนตร์ที่ไม่น่าเชื่อถือ

อัลเบิร์ตกล่าวว่า “ฉันเป็นพ่อมดที่มีพลังมาก ฉันได้ติดต่อกับโรเวนเนอร์ตลอดฤดูร้อน ถ้าเป็นไปได้ ฉันก็จะขอถือโอกาสเรียนรู้อะไรบางอย่างจากเขา”

ชาลีเงียบไปนาน เขารู้ดีถึงข้อแก้ตัวที่อัลเบิร์ตพยายามบอกเขา แต่เขาก็ยังพูดว่า “ถ้าทีมหาผู้เล่นที่ถูกใจไม่ได้ ฉันหวังว่านายจะเข้าร่วมได้”

“โอเค ฉันจะพยายามให้ดีที่สุด” อัลเบิร์ตลังเลแต่ก็พยักหน้าเห็นด้วย

“แต่ปัญหาเรื่องไม้กวาดของนาย?” ชาร์ลีขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ไม่ต้องห่วง ฉันมีเกลเลี่ยน ถ้าฉันต้องการจริงๆ ฉันจะใช้เงินเพื่อสั่งไม้กวาดบินจากร้านควิดดิช” อัลเบิร์ตพูดให้สบายใจขึ้น

แต่ทําไมประโยคนี้ฟังดูเหมือนเผด็จการท้องถิ่น(คนรวย)ที่แข็งแกร่ง?

“อืม ก็ดี” ชาร์ลีถอนหายใจและแนะนํา: “นายสามารถพิจารณาซีรีส์ 7ดาวได้ มันราคาไม่แพงมาก ตอนนี้กระแสหลักของซีรีส์นี้คือ No. 6 ซึ่งเร็วกว่า No. 5 ซึ่งเหมาะสําหรับซีกเกอร์

ชาร์ลีจากไปหลังจากพูด เขาดูหดหู่เล็กน้อย

จอร์จบอกเขาแล้วว่าอัลเบิร์ตจะพูดอะไร

อีกฝ่ายยอมแพ้โดยอัตโนมัติ เขาแค่ไม่อยากกดดันอัลเบิร์ตมากเกินไป

เป็นคนดีอะไรอย่างนี้!

“ชาร์ลีมีความทะเยอทะยานสูง เขาหวังที่จะคว้าถ้วยควิดดิชได้” จอร์จมองไปที่ประตูที่ปิดอยู่ และพูดกับอัลเบิร์ต “ตราบใดที่เขาสามารถชนะ ไม่มีใครกล้าพูดอะไร”

“คราวนี้มีผู้เล่นใหม่เพิ่มเข้ามาในทีมอีกหลายคน และความน่าจะเป็นที่จะชนะ” ก่อนที่อัลเบิร์ตจะพูดจบ เฟร็ดก็รีบปิดปากของเขาไว้

“หุบปาก นายควรบอกว่าเราจะชนะอย่างแน่นอน” จอร์จพูดเสียงแข็ง กลัวอัลเบิร์ตจะพูดอะไรแย่ๆนิดหน่อย

เพื่อป้องกันไม่ให้อัลเบิร์ตพูดอะไรไม่ดี เฟร็ดเปลี่ยนเรื่อง “อ้อ แล้วเป็ดยางที่นายส่งมาในฤดูร้อนคืออะไร”

“โอ้ อ่า ของเล่นชิ้นเล็กสําหรับเล่นในอ่างอาบน้ํา” อัลเบิร์ตอธิบายด้วยรอยยิ้มว่า “มักเกิ้ลมักจะใส่มันลงในอ่างน้ํา”

เฟร็ดและจอร์จอดไม่ได้ที่จะจ้องมองกัน และพวกเขาตัดสินใจไม่บอกเรื่องนี้กับพ่อของตน

“อะไรเป็ดยาง?” ลีจอร์แดนถามด้วยความสงสัย

“อัลเบิร์ตให้ของขวัญเรา โดยบอกว่ามันเป็นของเล่นที่ซื้อในต่างประเทศ” เฟร็ดอธิบาย

” อะแฮ่ม” จอร์จไออย่างหนักและเปลี่ยนเรื่องอย่างแข็งที่อ “ยังไงก็เถอะ เรื่องของนายได้รับการแก้ไขแล้วหรือยัง

“ไม่ สํานักห้ามการใช้เวทมนตร์ของกระทรวงเวทมนตร์ไม่ตอบฉัน” อัลเบิร์ตเปลี่ยนเรื่องอย่างร่วมมือกัน “ฉันเดาว่าพวกเขาโยนมันลงถังขยะโดยตรงหลังจากได้รับจดหมายแล้ว”

“อาจจะไม่?” เฟร็ดและจอร์จพูดพร้อมกัน

“ทําไมนายณถึงคิดว่าพวกเขาทิ้งจดหมายของนายลงถังขยะ” ลีจอร์แดนรู้สึกว่าอัลเบิร์ตจะไม่พูดอย่างไร้จุดหมาย ต้องมีเหตุผลหรือหลักฐานบางอย่างที่จะพูดเช่นนั้น

อัลเบิร์ตพูดถึงความจริงที่ว่า เฮกเตอร์วางแผนที่จะมอบ 20 เกลเลียนให้กับตัวเองเพื่อเป็นการขอบคุณ

“นายไม่ได้บอกฉันเรื่องนี้” อดไม่ได้ที่จะบ่น

“ยังไงฉันก็ต้องพูดอีกครั้งแน่ถ้าบอกนายก่อน”

“นายปฏิเสธจริงเหรอ” เฟร็ดและจอร์จอิจฉาโชคของอัลเบิร์ตเพียงเล็กน้อย “นั่นมัน20เกลเลียน!”

“ทําไมพวกนายต้องการมัน?” อัลเบิร์ตมองดูเฟร็ดและจอร์จที่ยังคงกังวลใจอยู่ 20 เกลเลียน ด้วยท่าทางเงียบ ๆ และอดไม่ได้ที่จะเตือนว่า “ทําไมเขาถึงยอมจ่าย 20 เกลเลียน แต่ไม่ต้องการไปกระทรวงเวทมนตร์เพื่อ ช่วยฉันแก้ไขสิ่งนี้แทน”

“ฉันคิดว่าอัลเบิร์ตพูดถูก เรื่องนี้จริง ๆ แล้วไม่ต้องใช้ความพยายามมาก และอีกฝ่ายก็เต็มใจที่จะจ่าย 20 เกลเลียนเพื่อจบเรื่องนี้ มันดูแปลกไปหน่อย” ลี จอร์แดน คิดถึงคําพูดของอัลเบิร์ตมันให้ความรู้สึกสมเหตุสมผลมาก “20เกลเลียนจะบอกว่ามากก็ไม่ แต่ก็ไม่น้อย!”