นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 159.1

ตอนที่159 ฮีโร่สลิธีริน(1)

ว่ากันว่าหลังเทศกาลอีสเตอร์ การสอบปลายภาคจะมาถึงในไม่ช้า ไม่มีอะไรผิดปกติกับสิ่งนี้จริงๆ

ฮอกวอตส์จะสอบช่วงกลางเดือนมิถุนายน และเวลาสอบแต่ละชั้นเกือบจะเท่ากัน แน่นอนการสอบข้อเขียนล้วนถูกทําให้ต่างกัน และอาจารย์ก็จะแยกจากกันเป็นชุดๆ

อากาศในเดือนมิถุนายนอากาศร้อนอบอ้าวมาก ทุกคนต่างแออัดอยู่ในห้องเรียนเพื่อทําข้อสอบ

เริ่มสอบข้อเขียนเวลา 09.30 น. การทดสอบครั้งแรกคือวิชาคาถา นักเรียนจะต้องนั่งอยู่กับที่อย่างไรก็ตาม ผู้คุมสอบคือศาสตราจารย์มักกอนนากัล

ทุกคนดูประหม่า แต่อัลเบิร์ตไม่ได้ใส่ใจมากนัก เขารู้สึกแปลกใหม่มาก การสอบฮอกวอตส์ทําให้เขานึกถึงการสอบวิทยาลัยในชีวิตก่อนหน้านี้

บนโต๊ะมีปากกาขนนก ขวดหมึก และกระดาษ ใหม่ที่ฮอกวอตส์มอบให้ทุกคนในการสอบ ว่ากันว่าคาถาต่อต้านการโกงจะเสกไว้บนปากกา หมึก และกระดาษ คาถาต่อต้านการโกงที่เรียกว่าต่อต้านอัลเบิร์ตก็ได้

ในฐานะที่เป็นผู้โกงที่สุดในบรรดาผู้สอบในปีนี้ สิ่งเหล่านี้ทําอะไรเขาไม่ได้แน่นอน(*มันมีระบบ)

หลังจากที่ทุกคนนั่งลงและสงบสติอารมณ์ลง ศาสตราจารย์มักกอนนากัลประกาศเริ่มการสอบ จากนั้นเธอก็พลิกนาฬิกาทรายขนาดใหญ่บนโต๊ะกลับด้านแล้ววางลง

ทันทีที่อัลเบิร์ตเปิดกระดาษข้อสอบ เขาก็พบภารกิจใหม่บนระบบของเขา

[ในนามของอัจฉริยะ]

คุณเป็นอัจฉริยะที่ได้รับการยอมรับในหมู่นักเรียนใหม่ของปีนี้ เนื่องจากคุณเป็นอัจฉริยะ คุณควรพิสูจน์ความสามารถของคุณด้วยการแสดงผลลัพธ์ที่ตรงกับอัจฉริยะ คุณได้รับผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยมในการสอบทั้งหมด บอกข้อเท็จจริงกับทุกคน ที่เรียกว่า การสอบ มันก็ได้แค่นี้แหละ

รางวัล: 1400 ค่าประสบการณ์

อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะขดริมฝีปาก สายตาจับจ้องไปที่แคทรีน่า ที่นั่งที่สี่ในแถวที่สามทางด้านขวา หลังจากอ่านคําถามแล้ว ชายหนุ่มก็เริ่มเขียนคําตอบ

เขามองลงไปที่คําถามแรกของกระดาษทดสอบ:

ก) เขียนคาถาที่ทําให้วัตถุบินได้

1. b) เอธิจาตกาลูกถะผําลอศกาถโจกไม้กาตสิผธิ์

“อืม ง่ายกว่าที่คาดไว้”

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง อัลเบิร์ตเขียนคําตอบทั้งหมดไว้บนกระดาษ แล้วใช้เวลาอีกห้านาทีเพื่อตรวจสอบอีกครั้ง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีข้อผิดพลาด เขาก็เริ่มนอนบนโต๊ะ

ไม่มีทาง ใครจะทําข้อสอบสองชั่วโมง?

อย่างไรก็ตาม นักเรียนสลิธีรินที่อยู่ด้านหลังอัลเบิร์ตรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อพบว่าชายที่อยู่ข้างหน้าเขาเริ่มหลับ

สําหรับอัลเบิร์ต แอนเดอร์สัน แม้แต่นักเรียนของสลิธีรินก็รู้อะไรบางอย่าง ว่ากันว่าเขาเป็นอัจฉริยะ เขาเรียนเก่งมาก และเขาก็เก่งเรื่องควิดดิชด้วย เขาจับลูกสลิธีรินทองคําในเกมกับสลิธีรินและสร้างปัญหาให้กับสลิธีรินนับไม่ถ้วน นักเรียนสลิธีรินกัดฟัน ว่ากันว่าหลายคนต้องการสร้างปัญหาให้กับแอนเดอร์สัน แต่พวกเขาก็หมดหนทาง ซึ่งคนที่พยายามสร้างปัญหาก็กลายเป็นข่าวใหญ่หลายคน

ถ้าจะพูดว่าเขาทําข้อสอบไม่ได้ แน่นอนว่าคงไม่มีใครเชื่อ คําอธิบายเดียวคือผู้ชายคนนั้นทําข้อสอบเสร็จแล้ว

นายสอบเสร็จแล้ว?

ข้อสอบนี่มันง่ายหรอ?

นักเรียนสลิธีรินดูกระดาษข้อสอบของเขา แล้วมองขึ้นไปที่ผู้ชายที่นอนอยู่ข้างหน้าเขาและเริ่มสงสัยว่ากระดาษข้อสอบของทั้งสองฝ่ายแตกต่างกันหรือไม่?

บางทีเขาอาจรู้สึกว่ามีคนเดินมาข้างๆเขา อัลเบิร์ตเงยหน้าขึ้น และเห็นศาสตราจารย์มักกอนนากัลมีสีหน้าที่ดูไม่ดี

อัลเบิร์ตหยิบกระดาษขึ้นมา ยกมือขึ้นแล้วชี้ไปที่มัน แสดงว่าเขาทําข้อสอบเสร็จแล้ว

ศาสตราจารย์มักกอนนากัลหยิบกระดาษทดสอบขึ้นมาและเหลือบมอง แล้ววางกลับลงบนโต๊ะเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร และปล่อยให้อัลเบิร์ตนอนคว่ำต่อไป

สําหรับการส่งข้อสอบล่วงหน้า?

ที่จะส่งผลต่อการสอบของคนอื่น เว้นแต่จะมีเหตุผลพิเศษ มิฉะนั้น จะเป็นไปไม่ได้ที่ส่งก่อน

“นายหลับไปชั่วโมงกว่าจริงๆเหรอ เราทําข้อสอบคนละอันกันหรือเปล่า” หลังการสอบ เฟร็ดและจอร์จโอบรอบคอของอัลเบิร์ตและอดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา

“นี่ กระดาษข้อสอบ” อัลเบิร์ตส่งกระดาษทดสอบที่เขานําออกมาให้จอร์จ “ฉันรู้สึกว่ามันง่ายมาก”

“ง่ายมาก?” ลี จอร์แดนกล่าวอย่างอ่อนแรง

“ตราบใดที่นายตั้งใจฟังในชั้นเรียน จดบันทึกในชั้นเรียน และอ่านสองสามรอบหลังเลิกเรียน นายจะสามารถเข้าใจมันได้อย่างง่ายดายอย่างแน่นอน” อัลเบิร์ตแสดงออกว่าต้องเป็นเพราะพวกนายนั้นแหละที่ไม่ได้ทบทวนอย่างรอบคอบ

“หุบปาก อย่าพูดถึงมันอีก” ทั้งสามคนเอื้อมมือไปปิดปากของอัลเบิร์ต

ในตอนบ่ายมีการสอบภาคปฏิบัติเกี่ยวกับการร่ายคาถา ศาสตราจารย์ฟลิตวิคเรียกพวกเขาเข้าไปในห้องเรียนทีละคนตามลําดับตัวอักษร ดังนั้นอัลเบิร์ตจึงเป็นคนแรกอีกครั้ง เนื้อหาของการทดสอบคือการร่ายมนตร์ใส่สับปะรดแล้วให้มันเต้นแท็ปบนโต๊ะ

อันที่จริงมันคือการทดสอบคาถาเต้นรําและการควบคุมคาถา แน่นอนว่าสิ่งนี้ไม่สามารถสร้างปัญหาให้กับอัลเบิร์ตได้ เขาทํามันได้อย่างง่ายดาย

วันรุ่งขึ้นมีการสอบวิชาแปลงร่าง และการสอบข้อเขียนก็ไม่ยาก หลังจากที่ศาสตราจารย์มักกอนนากัลเห็นอัลเบิร์ตเปลี่ยนหนูให้เป็นกล่องยานัตถุสีเงินอันวิจิตรอย่างง่ายดายที่มีตราสัญลักษณ์ฮอกวอตส์ เธอก็ไม่ได้ยุ่งกับเขาเรื่องที่เขานอนอีกต่อไป

ยิ่งกล่องสวยงามมากเท่าไหร่ คะแนนก็จะยิ่งสูงเท่านั้น งานศิลปะของอัลเบิร์ตได้รับคะแนนเต็มโดยตรง แน่นอนว่าสิ่งที่เรียกว่าคะแนนเต็มหมายถึงยอดเยี่ยม

หากหนวดของหนูยังอยู่บนกล่อง จะโดนหักคะแนน เฟรดยังบ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ มีเคราจาง ๆ บนที่กล่องของเขา ดังนั้นคะแนนเขาจึงถูกหักคะแนน

สิ่งที่อัลเบิร์ตพบว่าน่าสนใจกว่านั้นคือการตรวจสอบว่ายาใช้ได้จริงไหม

เนื้อหาการประเมินคือการปรุงยาลืมภายในสองชั่วโมง

นี่ไม่ใช่งานที่ยากจริงๆ ท้ายที่สุด มีเพียงไม่กี่โพชั่นที่คิดค้นขึ้นตลอดทั้งปีการศึกษา แต่… มันไม่ง่ายเลยที่จะสร้างมันขึ้นมาในขณะที่สเนปยืนอยู่ข้างหลังและเฝ้าดูอย่างใกล้ชิด

เมื่อไหร่ก็ตามที่สเนปปรากฏตัวข้างหลังนักเรียนคนหนึ่งโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า เขาจะใส่บัฟเชิงลบให้กับนักเรียนอีกคน ทําให้การเต้นของหัวใจของนักเรียนคนนั้นเพิ่มขึ้น มือและเท้าของพวกเขาจะสั่น และมันก็ทําให้พวกเขาพลาด

การสอบครั้งสุดท้ายคือประวัติศาสตร์เวทมนตร์ เป็นข้อสอบที่ค่อนข้างน่าเบื่อ อัลเบิร์ตจงใจอ่านประเด็นสําคัญทั้งหมดก่อนสอบ ไม่มีอะไรยากในการตอบคําถาม และเขาก็สอบผ่านอย่างต่อเนื่อง

เมื่อศาสตราจารย์บินส์ขอให้พวกเขาวางปากกาขนนกและม้วนกระดาษเพื่อส่งคําตอบเสียงเชียร์ก็ดังขึ้นในห้องเรียน

ในตอนท้ายของการสอบ พวกเขาเป็นอิสระและสามารถเล่นได้ตลอดทั้งสัปดาห์จนกว่าจะประกาศผลสอบ

“ไปเถอะ ฉันจะพาพวกนายไปฉลองด้วยบัตเตอร์เบียร์” อัลเบิร์ตทักทายเพื่อนร่วมห้องให้ออกไปก่อนที่แคทรีน่าจะมา

“ไปฮอกมี้ดไหม” ลี จอร์แดนถามเสียงต่ำ

“ไม่ ฉันสั่งนกฮูกทางไปรษณีย์แล้ว”

“นกฮูก นายหมายถึงนั่นหรอ” เฟร็ดชี้ไปที่นกฮูกที่บินมาทางนี้ และโยนหีบห่อไว้ข้างหน้าอัลเบิร์ต

“นี่อะไร?” เฟร็ดหยิบมันขึ้นมาอย่างสงสัย เขาหยิบการ์ดออกมาแล้วยื่นให้อัลเบิร์ต

“มันคงเป็นหนังสือ” จอร์จพูดอย่างมั่นใจ

“ทําไมล่ะ?”

“ก็รูปร่างแบบนี้มักจะมีหนังสืออยู่”