นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 125

ตอนที่125 นายอยู่ในนิตยสาร

วิธีทำให้คาถาเกราะป้องกันบนสร้อยข้อมือป้องกันมีอายุการใช้งานยาวนานขึ้นได้กลายเป็นหนึ่งในหัวข้อการวิจัยล่าสุดของอัลเบิร์ต

เมื่อเร็วๆ นี้ อัลเบิร์ตอ่านหนังสือมามากแล้ว และบางวิธีก็สามารถทำให้มนต์สะกดยาวนานขึ้นได้

วิธีที่ง่ายที่สุดคือการมีสมาธิในการร่ายคาถา ซึ่งจริงๆ แล้วคือการรักษามันไว้ด้วยพลังเวทย์ที่แข็งแกร่ง การคัดลอกคาถาเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด รายการที่คัดลอกบางรายการสามารถคงอยู่ตลอดไป ในขณะที่รายการอื่นๆ จะหายไปหลังจากช่วงเวลาหนึ่ง สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับผู้ที่ใช้คาถา

เท่าที่อัลเบิร์ตรู้ มีคาถาอีกประเภทหนึ่งที่เรียกว่าคาถาถาวร ซึ่งเป็นคาถาที่ไม่สามารถย้อนกลับได้

คาถาโบราณเพื่อรักษาปราสาทฮอกวอตส์นั้นทรงพลังมากและบิ๊กโฟร์(ผู้ก่อตั้งทั้ง4)ก็เป็นมนุษย์เช่นกัน เนื่องจากพวกเขาสามารถทำเช่นนี้ อัลเบิร์ตเชื่อว่าเขาทำได้เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ความคิดของเขาอาจจะคดโกง หรือความเชี่ยวชาญด้านความรู้และเวทมนตร์ของเขานั้นด้อยกว่าพวกเขามาก

อัลเบิร์ตกำลังพิจารณาว่าเขาต้องถามศาสตราจารย์ฟลิตวิคเกี่ยวกับคำถามนี้หรือไม่

คนข้างหลังอัลเบิร์ตตบไหล่ซ้ายอย่างซุกซนให้เขา

เมื่ออัลเบิร์ตหันศีรษะ เขาก็ไม่เห็นบุคคลนั้น

“อะไรหรอ?” อัลเบิร์ตรู้ว่าอีกคนอยู่ทางขวาและถาม

“นายนี่น่าเบื่อจริงๆ” ฟิลด์นั่งบนที่นั่งว่างข้างอัลเบิร์ตด้วยรอยยิ้ม “นายอ่านนิตยสาร [การแปลงร่างวันนี้]ฉบับนี้รึยัง?”

“ฉันยังไม่ได้อ่านเลย” อัลเบิร์ตพูดอย่างตรงไปตรงมา

“อ้าว ยังไม่ได้อ่านเหรอ” ฟิลด์มองอัลเบิร์ตอย่างไม่เชื่อสายตา ราวกับกำลังมองดูสัตว์ประหลาด

เกิดอะไรขึ้นกับ [การแปลงร่างวันนี้]ฉบับนี้? อัลเบิร์ตได้ยินบางอย่างที่พิเศษจากคำพูดของอีกฝ่าย

เมื่อเร็ว ๆ นี้เขายุ่งอยู่กับทำสร้อยข้อมือและพบว่ารูนด้านบนไม่มีผลตามที่คาดไว้ซึ่งทำให้เขารู้สึกหดหู่ใจเป็นเวลานาน หลังจากได้ [การแปลงร่างวันนี้] ก็ไม่มีเวลาอ่านเลย

“บทความที่นายเขียนครั้งล่าสุดได้รับการตีพิมพ์ในหัวข้อ [การแปลงร่างวันนี้]ฉบับนี้” ฟิลด์จ้องไปที่ดวงตาของอัลเบิร์ตอย่างระมัดระวัง ราวกับว่าจะดูให้แน่ใจว่าผู้ชายคนนี้ไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ หรือแสร้งทำเป็นไม่รู้

“โอ้?” อัลเบิร์ตชะงักครู่หนึ่งแล้วพูดซ้ำ: “เธอพูดว่าอะไร”

“บทความที่นายเขียนครั้งล่าสุดถูกตีพิมพ์ใน [การแปลงร่างวันนี้] ฉบับนี้” ฟิลด์ พูดด้วยการแสดงออกที่ว่าฉันแพ้ให้กับคุณจริงๆ เธอเอา “[การแปลงร่างวันนี้]ใส่ไว้ในมือของอัลเบิร์ต และชี้ไปที่บทความแล้วพูดต่อ “ศาสตราจารย์มักกอนนากัลกล่าวว่า กิจกรรมสโมสรของเราในครั้งนี้คือการศึกษาหัวข้อนี้”

นักเรียนที่อยู่รอบๆ ที่ได้ยินการสนทนาระหว่างทั้งสองต่างโน้มตัวเข้ามา ต้องการอ่านบทความที่เขียนโดยอัลเบิร์ต

“ศาสตราจารย์มักกอนนากัลลบอะไรไปเยอะเลย?” อัลเบิร์ตมองใกล้ขึ้นและพูดกับฟิลด์ “มันมีเนื้อหาเพียงครึ่งเดียว”

“ฉันรู้ ฉันอ่านต้นฉบับของนายแล้ว” ฟิลด์พยักหน้า

อัลเบิร์ตมองฟิลด์ด้วยความประหลาดใจ “เธออ่านเมื่อไหร่ ทำไมฉันจำไม่ได้”

“หลังจากอ่านบทความนี้แล้ว ฉันขอให้ศาสตราจารย์มักกอนนากัลคัดลอกต้นฉบับของคุณนายให้” ฟิลด์อธิบายว่า: “นายกล้าเขียนสิ่งเหล่านั้นจริงๆ”

การแปลงร่างเป็นคาถาที่ซับซ้อนและอันตรายที่สุด

ฟิลด์จำได้ว่านี่คือสิ่งที่ศาสตราจารย์มักกอนนากัลพูดในชั้นปีที่หนึ่ง

อย่างไรก็ตาม ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอต้องการใช้มันเพื่อจัดการกับศัตรูจริงๆ เหรอ?

“หัวนายไปชนอะไรมาหรือเปล่า” ฟิลด์ถามอย่างฉุนเฉียว

“มีอะไรผิดปกติหรอ?”

“แน่นอน นายรู้จักคำสาปแสนทรมานจากการแปลงร่างไหม” ฟิลด์ถามอีกครั้งในทันใด

“ก็รู้จักบ้าง เช่นใช้การแปลงร่าง…” ก่อนที่อัลเบิร์ตจะพูดจบ ฟิลด์ก็ขัดจังหวะเขาอีกครั้ง

“นายรู้รึเปล่า?” ฟิลด์เตือนว่า “กระทรวงเวทมนตร์มุ่งมั่นที่จะรักษาความสงบสุขในโลกเวทมนตร์มาโดยตลอด”

“พวกเขาไม่ต้องการ…”

“ใช่ ท้ายที่สุด [การแปลงร่างวันนี้]เป็นวารสารวิชาการ!” ฟิลด์ถอนหายใจ “เอกสารของนายบางอันมันใช้จริงไม่ได้”

อันที่จริง ฟีลด์ก็ต้องยอมรับว่าความอัศจรรย์ของอัลเบิร์ตน่าชื่นชม

การใช้คาถานั้นหลากหลาย และในเวลาที่เหมาะสม การใช้อย่างถูกต้องมักจะทำให้เกิดพลังทำลายล้างที่คาดไม่ถึง

อย่างไรก็ตาม บางครั้งมันก็ใช้งานไม่ได้!

“เข้าใจแล้ว” อัลเบิร์ตพยักหน้าเพื่อแสดงความเข้าใจ “ท้ายที่สุด ไม่มีใครอยากให้สภาพแวดล้อมการอยู่อาศัยของพวกเขายุ่งเหยิง และนี่จะจัดการได้ง่าย แต่…”

“แต่อะไร?” ฟิลด์จดจ่ออยู่กับการเยาะเย้ยที่ฉายผ่านใบหน้าของอัลเบิร์ต

“ไม่มีอะไร.” อัลเบิร์ตยิ้มโดยไม่พูดอะไร

วิธีนี้เป็นหนึ่งในกิจวัตรยอดนิยมของผู้บริหารระดับสูง

ท้ายที่สุดเลี้ยงฝูงแกะก็การจัดการได้ง่ายกว่าการเลี้ยงหมาป่า

อย่างไรก็ตาม เมื่อสูญเสียบางสิ่งไป เราก็มักจะอ่อนแอเมื่อเผชิญกับความท้าทาย

เมื่อโวลเดอมอร์กลับมา มันเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด ศักดิ์ศรีที่สะสมโดยกระทรวงเวทมนตร์ทั้งหมดถูกเหยียบย่ำและบิดเบี้ยว

อัลเบิร์ตไม่สนใจสิ่งเหล่านี้มากนัก

อันที่จริง เขาไม่แยแสกับสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับเขามาโดยตลอด

“ฉันไม่คิดว่าสิ่งนี้จะเป็นประโยชน์” หลังจากอ่านบทความนี้อย่างถี่ถ้วนแล้ว เฟร็ดก็พูดขึ้นทันทีว่า “สิ่งนี้ต้องใช้ทักษะการแปลงร่างที่ยอดเยี่ยม ที่จริงแล้ว พ่อมดส่วนใหญ่มีทักษะการแปลงร่างแย่มาก”

“การแปลงร่างของนายแย่มาก อย่าเหมารวมคนอื่นกับนายสิ” แชนน่าจ้องไปที่เฟร็ดอย่างหงุดหงิด

ไม่มีใครยอมรับว่าตัวเองแย่ในทางใดทางหนึ่ง แม้ว่าจะเป็นความจริงก็ตาม

“เงียบไปเลยเฟร็ด” จอร์จเอื้อมมือไปปิดปากพี่ชายไม่ยอมให้เขาพูดอีก

ในขณะนั้น เบเกอร์เข้ามาและตบไหล่อัลเบิร์ต “น่าอิจฉาจริงๆ นายตีพิมพ์บทความแรกของคุณใน [การแปลงร่างวันนี้] เมื่อนายอยู่ในชั้นปี1  สิ่งนี้ได้ทำลายสถิติในประวัติศาสตร์ของฮอกวอตส์อย่างสมบูรณ์ ฉันจำได้ว่าแม็กโดกัลเพิ่งทำลายสถิติไปเมื่อไม่นานมานี้ ฉันไม่คิดว่าจะมีคนมาทำลายมันเร็วขนาดนี้”

“แม็กโดกัล?” แชนน่า เลิกคิ้วขึ้น และอีกคนที่พูดถึงชื่อนี้ทำให้เธอนึกถึงใครบางคนในเรเวนคลอ

“ใครเรียกฉัน”แคทรีน่า แม็กโดกัล ถามเมื่อมีคนเรียกตัวเอง

บรรยากาศในที่เกิดเหตุดูอึดอัด

“เกิดอะไรขึ้น?” แคทรีน่าขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจเมื่อรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศ

“ไม่มีอะไร?” อัลเบิร์ตไอเบาๆ “เราไม่ได้พูดถึงเธอ “

“บังเอิญจัง อิซาเบลมีน้องสาวด้วยเหรอ?” เบเกอร์มองแคทรีน่า ด้วยความประหลาดใจ “ฉันไม่เคยได้ยินที่เธอพูดถึงเลย”

“นาจะพูดถึงมันทำไม” ฟิลด์ถามพลางมองเบเกอร์

“แค่สงสัย.”

“ฉันกับแคทรีน่าอยู่ปีเดียวกัน” อัลเบิร์ตบอกว่าเขารู้

แคทรีน่าเดาได้แล้วว่าคนพวกนี้พูดถึงใคร อิซาเบลพี่สาวของเธอ เธอเป็นอัจฉริยะจริงๆ ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหนก็ตาม

อย่างไรก็ตาม ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าเธอดูเหมือนจะมีความสามารถมากกว่าพี่สาวของเธอ เธอเพิ่งอ่านบทความของอัลเบิร์ตเมื่อไม่นานมานี้ และเธอก็ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับเขาเลย