นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 115

ตอนที่115 คาถาสกัด

ปัจจุบัน มาดามพินส์ไม่ได้สังเกตเห็นว่าหนังสือในพื้นที่ต้องห้ามลดลง เพราะมีผู้ “ยืม” หนังสือสามเล่มอย่างเงียบๆไป

อัลเบิร์ตใส่ใจเรื่องนี้มากขึ้น ทุกครั้งที่เขาไปทำการบ้านที่ห้องสมุด เขาจะให้ความสนใจเป็นพิเศษว่ามีรายงานหนังสือหายในห้องสมุดหรือไม่

อันที่จริง อัลเบิร์ตกังวลเกินไป หนังสือในพื้นที่หนังสือต้องห้ามถูกล่ามโซ่กับชั้นวาง และบรรณารักษ์จะวุ่นเช็คทั้งวันเพื่อตรวจสอบว่ามีหนังสือไม่กี่เล่มในพื้นที่หนังสือต้องห้ามหายไปหรือไม่

ท้ายที่สุด โซ่ที่ใช้ในโซนหนังสือต้องห้ามล้วนได้รับเวทมนตร์ป้องกัน ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่นักเรียนธรรมดาสามารถเปิดหรือทำลายได้ อาจจะมีคนวิ่งเข้าไปในโซนหนังสือต้องห้ามเพื่ออ่านหนังสือตอนกลางดึก แต่การขโมยหนังสือจากโซนหนังสือต้องห้ามนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

เมื่อเทียบกับเรื่องนี้ที่อัลเบิร์ตสนใจ เรื่องราวที่น่าสนใจอีกเรื่องได้แพร่กระจายที่ฮอกวอตส์

ว่ากันว่าเมื่อนักเรียนคนหนึ่งตื่นขึ้นมากลางดึกเพื่อไปเที่ยวกลางคืน เขาเล่นรอบๆฟิลช์ที่ ลาดตระเวนในตอนกลางคืน

ฟิลช์มีใบหน้ามืดมนในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา

แต่ส่วนใหญ่แล้วฟิลช์จะมีหน้าตาแบบนี้อยู่แล้ว

สาเหตุของข่าวลือคือนักเรียนคนหนึ่งบังเอิญเดินผ่านฟิลช์และได้ยินเขากระซิบ:

ฉันจะจับแก ฉันจะจับแกให้ได้และ…

สุดท้าย ทุกคนสรุปอย่างรวดเร็วว่าฟิลช์ล้มเหลวในการจับนักเรียนที่ออกไปทัวร์กลางคืน

สำหรับนักเรียนฮอกวอตส์ที่ต้องการค้นหาหัวข้อที่น่าสนใจอย่างยิ่งในการคุย นี่คือสิ่งที่น่าสนใจอย่างไม่ต้องสงสัย

นักเรียนบางคนตัดสินใจอย่างรวดเร็ว และทำให้ทั้งฮอกวอตส์ตระหนักถึงเรื่องนี้

อย่างไรก็ตาม ข่าวลือที่พวกเขาสานต่อนั้นมีความสอดคล้องกับสถานการณ์จริงมาก

หลังจากถูกซุบซิบด้วยการนินทา ทุกครั้งที่ฟิลช์ยืนอยู่บนทางเดิน เขาจะจ้องเขม็งไปที่นักเรียนทุกคนที่ผ่านไปมา พยายามหาผู้ชายที่ปั่นหัวเขา

ฟิลช์มีรูปลักษณ์ที่น่าสยดสยองหลังล้มเหลวในการจับผู้กระทำความผิด แต่ทำให้นักเรียนชั้นปีที่ต่ำกว่าตกใจ

ฟิลช์ไม่รู้ว่าผู้กระทำความผิดที่ก่อเรื่องทั้งหมดนี้กำลังมีการต่อสู้กันด้วยบอลหิมะนอกปราสาท

จอร์จมองดูบอลหิมะที่นิ่งอยู่ในอากาศ และพูดด้วยความประหลาดใจ: “นายฝึกคาถาสกัดสำเร็จแล้วหรอ”

“อืม ฉันเพิ่งรู้เมื่อไม่นานนี้เอง” อัลเบิร์ตบอก “เวทมนตร์นี้จริงๆแล้วไม่ยากเกินไป”

เฟร็ดเยาะเย้ยสิ่งนี้ หนึ่งในคำโกหกของอัลเบิร์ต: เวทมนตร์นี้ไม่ยากเกินไป

“มันไม่ง่ายเลยที่จะใช้เวทย์มนตร์เพื่อโจมตีวัตถุที่กำลังเคลื่อนที่อย่างแม่นยำ” ลีจอร์แดนเอื้อมมือไปจิ้มก้อนหิมะที่ลอยอยู่ในอากาศ หันไปมองที่อัลเบิร์ต และถามด้วยความสงสัย: “นายพูดสิ นายฝึกฝนมันได้ไง”

“ระวังตัวด้วย” อัลเบิร์ตเตือน

“ระวังอะไร”

ทันทีที่เขาพูดจบ ก่อนที่ลี จอร์แดนจะตอบสนอง เขาก็รู้สึกสับสนกับบอลหิมะพุ่งเข้าใส่เขา

“ฉันเตือนนายแล้ว” อัลเบิร์ตกางมือของเขาและอธิบายอย่างไร้เดียงสา “แม้ว่าคาถาสกัดสามารถหยุดเป้าหมายที่โดนคาถาได้ แต่เอฟเฟกต์จะไม่นานเกินไป”

แน่นอนว่าถ้าพ่อมดที่ใช้มันเป็นอันตราย ก็อาจมีผลทำให้ศัตรูกระเด็นกลับ ซึ่งเกี่ยวข้องกับพลังเวทย์มนตร์ของพ่อมดเอง

ฮ่าๆๆๆ!

เมื่อเห็นฉากนี้ ทั้งสามคนก็อดหัวเราะไม่ได้

วินาทีถัดมา ในขณะที่ยังคงหัวเราะอยู่ จอร์จถูกบอลหิมะกระแทกที่ใบหน้า และหิมะบางส่วนก็ตกลงไปในปากของเขา

จอร์จเช็ดหิมะออกจากใบหน้าและโยนบอลหิมะใส่ลี จอร์แดนด้วยมือเปล่า

“ฉันกล้าพูดว่ามีนักเรียนใหม่ไม่กี่คนที่ใช้คาถาสกัดได้” เฟร็ดยังขว้างบอลหิมะในมือใส่อัลเบิร์ตเมื่อลี จอร์แดนขว้างบอลหิมะใส่จอร์จ

การลอบจู่โจมของเฟร็ดไม่สำเร็จ และลูกบอลหิมะก็ถูกจุดประกายสีเขียวแกมน้ำเงินไว้กลางอากาศ ฉากนี้เหมือนมีคนกดปุ่มหยุดชั่วคราว

“ผลก็ไม่เลว” อัลเบิร์ตเอื้อมมือออกไปและผลักก้อนหิมะไปข้างหนึ่ง วินาทีถัดมา ก้อนหิมะก็กระทบกับหิมะที่อยู่ใกล้เคียง

“นี่มันการต่อสู้ของบอลหิมะนะ ห้ามใช้เวทมนตร์” เฟร็ดอดไม่ได้ที่จะท้วงเสียงดัง “นายมันไร้ยางอาย ดูนายยังเล่นได้อย่างมีความสุขสิ”

เฟร็ดชื่นชมความเร็วในการเรียนรู้เวทมนตร์ของอัลเบิร์ต พวกเขาต่างก็เรียนรู้คาถาสกัด อย่างไรก็ตาม น่าเสียดายที่ทุกคนยกเว้นอัลเบิร์ตยังไม่ประสบความสำเร็จในการควบคุมมันจนถึงตอนนี้

มีหลายสิ่งที่คุณมักจะต้องเรียนรู้ หากคุณต้องการเชี่ยวชาญเวทมนตร์ คุณต้องใช้เวลามากในการฝึกฝน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชั้นปีที่ 1 พลังเวทย์มนตร์ของทุกคนยังคงอยู่ในช่วงเวลาของการเติบโตอย่างต่อเนื่อง และใครบางคนเช่นอัลเบิร์ตที่เชี่ยวชาญเวทย์มนตร์อย่างรวดเร็วจนดูเหมือนว่าจะโกง

“ก็ได้ ฉันจะไม่ใช้เวทมนตร์” อัลเบิร์ตวางไม้กายสิทธิ์ไว้ในกระเป๋าเสื้อของเขา ก้มลงแล้วบีบบอลหิมะออกจากกองหิมะหนา ๆ บนพื้น แล้วโยนมนัใส่ตรงใบหน้าของเฟร็ดที่กำลังพูดอยู่

“ให้ฉันพูดเสร็จก่อน!” เฟร็ดอดไม่ได้ที่จะท้วง จากนั้นในขณะที่พูด เขาถูกบอลหิมะกระแทกอีกครั้ง คราวนี้โดยลี จอร์แดน

“นายต้องการที่จะฝึกคาถาสกัดด้วยบอลหิมะหรือไม่” อัลเบิร์ตเลิกคิ้วและกล่าวก่อน “นี่เป็นความคิดที่ดี”

“ฉัน……”

คราวนี้ ก่อนที่เฟร็ดจะพูด เขาถูกจอร์จอัดหน้าเขาด้วยบอลหิมะ

“ไอ้สารเลว3ตัวนี่!” เฟร็ดอุทานอย่างโกรธจัด

“พวกนายคนไหนจะมาก่อน” อัลเบิร์ตเพิกเฉยต่อการประท้วงของเฟร็ดโดยตรงและถาม

“เขาก่อน” จอร์จ และ ลีจอร์แดน ยกมือชี้ไปที่เฟร็ดก่อน

“เฟร็ด เตรียมตัว” อัลเบิร์ตก้มลงมาบีบบอลหิมะและตะโกนใส่เฟร็ด “ฉันจะโยนทันแล้ว”

“หะ!” เฟร็ดยังคงสะดุ้งเล็กน้อย และโดนบอลหิมะอัดที่หน้าอีกครั้ง

“แน่นอน มันคือการฝึกคาถาสกัด!” อัลเบิร์ตกะพริบตา “นี่เป็นโอกาสที่หายาก”

“ใช่ นี่เป็นโอกาสที่หายากและดี” ลีจอร์แดนและจอร์จพยักหน้าเห็นด้วย “เรายังให้โอกาสที่ดีที่สุดแก่นายด้วย”

“บัดซบ ฉันไม่ต้องการโอกาสแบบนี้ พวกนายคนไหนที่จะออกไปโดนโจมตีก่อน” เฟร็ดจ้องมองทั้งสามคนด้วยความโกรธ

“เขา” ทั้งสองชี้ไปที่อัลเบิร์ต

“ไม่ใช่ นายนั่นแหละ จอร์จ” เฟร็ดไม่พอใจอย่างมากที่เห็นได้ชัดว่าน้องชายของเขาควรอยู่ข้างเขาแต่เขาดันทรยศกันซะได้

“ฉันก็ฉัน” จอร์จยอมรับความจริงอย่างตรงไปตรงมา แต่เขาพูดอีกครั้งว่า “แต่เรามาคุยกันก่อน ทุกคนพยายามคนละสิบครั้ง ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ซ่อน สามารถใช้คาถาสกัดเพื่อสกัดกั้นบอลหิมะเท่านั้น ”

“ฉันไม่มีปัญหา.” อัลเบิร์ตพูดเรียบๆ

“แน่นอนว่านายไม่มีปัญหา..”

เป็นผลให้เห็นว่าไม่มีใครในสามคนนี้สามารถใช้คาถาสกัดเพื่อปิดกั้นบอลหิมะที่กำลังจะมาถึงและถูกบอลหิมะอัดได้ พวกเขาเหล่านี้ยังชอบที่จะโยนเข้าที่หน้าเป็นพิเศษ

ลีจอร์แดนเอาหิมะออกจากใบหน้าของเขา ชี้ไปที่อัลเบิร์ตและบ่นว่า “เราสามคนรุมเขาเลย!“

“ใครห้ามนายใช้คาถาสกัดกันเล่า” อัลเบิร์ตโบกไม้กายสิทธิ์และหยุดลูกบอลหิมะที่ลอยอยู่สามก้อนอย่างง่ายดาย ขยับไปข้างหนึ่ง และปล่อยให้ก้อนหิมะทั้งสามพลาดไป

“พวกนายทำอะไรเนี่ย” แชนน่าที่ผ่านไปมาถูกลูกบอลหิมะสามลูกอัดเข้า

“มันเป็นความผิดของอัลเบิร์ต เขาทำให้มันเบี่ยงเบนไป” ลี จอร์แดน เป็นผู้นำในการวางหม้อบนหัว(โยนความผิด)ของอัลเบิร์ต

“ใช่ ๆ.” เฟร็ดเห็นด้วยกับจอร์จ

“ทุบพวกนั้นด้วยบอลหิมะซะ เดี๋ยวฉันจะช่วยเธอเอง” อัลเบิร์ตเสนอความช่วยเหลืออย่างกระตือรือร้น

“อะแฮ่ม แชนน่า เธออยากเข้าร่วมการต่อสู้แห่งบอลหิมะไหม?” ในที่สุดเฟร็ดก็เอาบอลหิมะใส่หน้าอัลเบิร์ตโดยไม่สนใจ

“อัลเบิร์ตฉลาดมากจนเขาใช้บอลหิมะวิเศษในการต่อสู้” จอร์จพูดเรื่องไร้สาระอย่างจริงจัง

อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะกลอกตาไปที่ฝาแฝด และพึมพำ “ที่จริง เรากำลังฝึกเวทมนตร์อยู่”

“เวทมนตร์อะไร?” แชนน่าถามด้วยความสงสัย

“คาถาสกัด” อัลเบิร์ตพูดโดยไม่ลังเล “ไอ้สารเลว พวกนายอยากโจมตีฉันจริงๆใช่ไหม”

“ฉันไม่ให้โอกาสนายได้ใช้คาถาสกัดหรอก” จอร์จพูดขึ้น

“มาฝึกด้วยกันไหม” เฟร็ดเชิญด้วยรอยยิ้ม “คาถานี้น่าสนใจทีเดียว”

“ไม่ ฉันจะไปเล่นสเก็ตน้ำแข็งที่ริมทะเลสาบ” แชนน่า ชี้ไปที่รองเท้าสเก็ตในมือของเธอ “ฉันเอามันมาจากบ้านตอนที่ฉันกลับบ้านในวันหยุดคริสต์มาสปีที่แล้ว”

“รองเท้าสเก็ต?” อัลเบิร์ตยกไม้กายสิทธิ์ขึ้น หยุดจอร์จไม่ให้พยายามแอบโยนบอลหิมะใส่เขา และพูดกับแชนน่าว่า “เธออยู่คนเดียวเหรอ”

“แองเจลิน่าเล่นสิ่งนี้ไม่เป็น นายรู้ไหม ควิดดิชเป็นกีฬาประเภทเดียวที่พ่อมดหลายคนชอบ” แชนน่าพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “ยังไงก็เถอะ นายเล่นสเก็ตได้ไหม”

“ได้สิ อย่างไรก็ตาม ระดับของฉันอยู่ในระดับปานกลางมาก” อัลเบิร์ตพูดอย่างสบายๆ “แต่ฉันคิดว่าเธอไม่ชอบเล่นกีฬาซะอีก”

“พูดแบบนี้มันหยาบคายเกินไป” แชนน่า เลิกคิ้วและพูดว่า: “ฉันเล่นมันมาตลอดช่วงวันหยุดคริสต์มาส พวกนายอยากไปด้วยกันไหม”

“มันน่าสนใจมั้ย?” เฟร็ดถามด้วยความสงสัย

“โดยส่วนตัวแล้วฉันคิดว่ามันค่อนข้างน่าสนใจ มีคนมากมายเล่นสเก็ตบนทะเลสาบสีดำ” แชนน่า พยักหน้าไปทางทะเลสาบสีดำและพูดต่อ

“เราไปดูกันดีกว่า” จอร์จสนใจสเก็ตนิดหน่อย

“นายไม่มีรองเท้าสเก็ตนะ” อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะกลอกตามองทั้งสามคน

การเล่นสเก็ตไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเรียนรู้ หากคุณต้องการเรียนรู้ด้วยตัวเอง ผู้เริ่มต้นธรรมดาจะต้องทำให้บั้นท้ายของพวกเขาเจ็บ นอกจากนี้สเก็ตน้ำแข็งยังค่อนข้างอันตรายและไม่เป็นมิตรกับผู้เริ่มต้น

“ยังไม่มาอีก?” ลี จอร์แดนยื่นมือออกและยื่นมือให้อัลเบิร์ต “เมื่อถึงเวลา นายต้องใช้คาแปลงร่างทำรองเท้าสเก็ตให้เรา ฉันเชื่อว่านายทำได้”

“การแปลงร่างทำรองเท้าแบบนั้นยากไปนะ” จอร์จปฏิเสธวิธีการของลี จอร์แดน “นายควรหาคนยืมรองเท้าสเก็ต แล้วใช้คาถาคัดลอกช่วยเราให้ได้รองเท้าดีกว่า”

อัลเบิร์ตตะลึงเมื่อได้ยินคำพูด คนรอบตัวเขาล้วนมีพรสวรรค์จริงๆ!