นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 104

ตอนที่104 หน้าบวมจริงๆ

“มีคนกำลังสู้กัน!”

ที่ขอบห้องโถงไม่รู้ว่าใครตะโกน นักเรียนที่กำลังทานอาหารเย็นรีบไปที่ห้องโถงด้วยความสงสัย เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

“เกิดอะไรขึ้น?” อัลเบิร์ตหยิบแซนด์วิชทำเองและเดินตามฝาแฝดวีสลีย์ ตามฝูงชนไปที่ทางเข้าห้องโถง

“บนสนามหญ้าใกล้แบล็คเลค นักเรียนฮัฟเฟิลพัฟและเรเวนคลอกำลังต่อสู้กัน”

ทันใดนั้น อัลเบิร์ตก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น การดวลระหว่าง ทรูแมนและ พรีเฟ็คของเรเวนคลอกำลังเกิดขึ้น

เมื่อทุกคนวิ่งไปที่สนามหญ้า การดวลกันของทั้งสองฝ่ายก็จบลง

นอร์ช พรีเฟ็คของเรเวนคลอถูกกระแทกลงกับพื้น และมีร่องรอยของการถูกทุบตีบนใบหน้าของเขา ทรูแมน ผู้ชนะ ยืนอยู่หน้านอช พูดอะไรบางอย่าง

เมื่ออัลเบิร์ตและคนอื่นๆ รีบไป ฉากสุดท้ายที่พวกเขาเห็นคือทรูแมนนั่งยองๆ ยัดกบช็อกโกแลตใส่ริมฝีปากของนอร์ช แล้วถูกล้อมรอบด้วยนักเรียนฮัฟเฟิลพัฟสองสามคน แล้วเขาก็จากไปด้วยท่าทางของผู้ชนะ

“เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้น” เฟร็ดถามข่าวจากคนอื่นๆ รอบตัว และรู้ได้อย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้น

ในการดวล ทรูแมนโจมตีพรีเฟ็คของเรเวนคลอด้วยคาถาที่ทำให้ขยับไม่ได้ตั้งแต่นับ1 หลังจากที่เขาทำสำเร็จ เขาเอาไม้กายสิทธิ์ออก ยกกำปั้นขึ้น และตีนอร์ชอย่างรุนแรง ทำให้ใบหน้าของคู่ต่อสู้บวมขึ้น

ก่อนออกไป ทรูแมนได้ถือภาพกบช็อคโกแลตและอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับบริดเจ็ท วินล็อค และบอกว่าหมอดูเลขคณิตที่มีชื่อเสียงในศตวรรษที่ 13 มาจากฮัฟเฟิลพัฟ

ทุกคนรีบหาเหตุผลของการต่อสู้กันตัวต่อตัว ทั้งสองฝ่ายต่างโต้เถียงกันว่าบริดเจ็ท วินล็อคจบการศึกษาจากฮัฟเฟิลพัฟหรือเรเวนคลอหรือไม่ และในที่สุดก็กลายเป็นการต่อสู้กันตัวต่อตัวเพื่อแก้ปัญหา

“โล่งใจจริงๆ ที่ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงทุกคนจะมาจากเรเวนคลอ!” ผู้หญิงจากฮัฟเฟิลพัฟคนนึงโบกมืออย่างดื้อรั้นเพื่อแสดงความคิดของเธอ “นอร์ชต้องรู้ว่าบริดเจ็ท วินล็อคมาจากฮัฟเฟิลพัฟ รวมทั้งรู้ว่าเขาคิดผิดแต่ยังคงไม่ยอมแพ้ เขาสมควรที่จะถูกทุบตีและหน้าบวมจริงๆ”

แน่นอนว่าบางคนยังพูดถึงการลอบโจมตีของทรูแมนด้วย

“นอร์ช พรีเฟ็ค ควรรู้สึกอายที่สู้กับนักเรียนชั้นปีที่ 3มากกว่า” หลายคนไม่สนใจมากนักเกี่ยวกับการโจมตีของทรูแมน

ท้ายที่สุดการต่อสู้ครั้งนี้ไม่เท่าเทียม ถ้าไม่หาทางสู้กลับและจะยืนเฉยๆรอถูกทุบตีงั้นหรอ?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากทราบสาเหตุของเรื่องนี้แล้ว ผู้คนจำนวนมากขึ้นต่างตื่นเต้นกับใบหน้าที่บวมของนอร์ช

“ไอ้เวรนั่น ไอ้คนน่ารังเกียจ!” หลังจากถูกช่วย นอร์ชก็ลุกขึ้นจากพื้นอย่างอัลอาย พรีเฟ็คของเรเวนคลอตัวสั่นด้วยความโกรธและเอากบช็อกโกแลตออกจากปากแล้วฉีกเป็นชิ้น ๆ ในคราวเดียว

ใช่ ไม่ยากเลยที่จะเห็นว่านอร์ชไม่สนใจว่าบริดเจ็ท วินล็อคจะจบการศึกษาจากฮัฟเฟิลพัฟหรือไม่ การดวลของเขากับทรูแมนเป็นเพียงเพราะความถูกต้องของผู้อื่นและการยั่วยุซ้ำๆ ของอีกฝ่าย

อย่างไรก็ตาม เขาถูกฝ่ายตรงข้ามลอบโจมตีและถูกฝ่ายตรงข้ามทุบตี แก้มของเขาบวมและเจ็บปวด

ผู้ชมที่เป็นนักเรียนรู้ดีว่าเหตุใดชายคนนี้จึงถูกทุบตี และท่าทางที่ล้อเลียนและเย้ยหยันของพวกเขาก็ทำให้นอร์ชโกรธมากขึ้น

ถ้าคุณผิด คุณยังไม่ยอมรับ และต้องการรังแกคนอื่นด้วยอายุของคุณ การถูกทุบตีก็สมควรแล้ว อย่างน้อยหลายคนก็คิดอย่างนั้น

ก่อนที่นอร์ชจะระบายความโกรธออกมา เขาถูกศาสตราจารย์ฟลิตวิกจับก่อนจะมีโอกาสหนีไป

“มันเจ๋งมาก เรื่องนี้สามารถเอามาคุยได้อีกหลายปี” เฟร็ดดูตื่นเต้นมาก และท่าทางดูเหมือนจะบอกว่าทำไมไม่ใช่ฉันที่ไปดวลกัน!

“อย่างไรก็ตาม ฉันยิ่งสงสัยขึ้นไปอีก ทำไมการต่อสู้ของพวกเขาถึงเร็วขนาดนี้ล่ะ” อัลเบิร์ตกินแซนด์วิชในมือแล้วพูดกับตัวเองว่า: “ทรูแมนบอกฉันว่าการดวลของเขากับพรีเฟ็คเรเวนคลอเป็นสุดสัปดาห์”

“นายรู้ได้อย่างไร?” พวกเขาทั้งสามมองอัลเบิร์ตพร้อมกัน น้ำเสียงของพวกเขาดูประหลาดใจเล็กน้อย

“ครั้งสุดท้ายที่ฉันพบเขาในห้องสมุด ทรูแมนบอกฉันและเชิญฉันให้มาชมการดวล” อัลเบิร์ตอธิบาย

“ทำไมนายไม่บอกเรา” จอร์จบ่นอย่างไม่พอใจ

“ก็แค่อีกไม่กี่วันก็รู้แล้ว!” เมื่ออัลเบิร์ตกลับมาที่โต๊ะอาหาร ทุกคนต่างก็พูดถึงเรื่องนี้ โดยเฉพาะพฤติกรรมสุดท้ายของทรูแมน

ส่วนเรื่องที่พวกเขาจะถูกลงโทษอย่างรุนแรงผ่านการดวลในที่ส่วนตัวเพื่อแก้ปัญหานั้นไม่มีใครสนใจเรื่องนี้

อย่างไรก็ตาม ตราบใดที่ผู้ถูกลงโทษไม่ใช่พวกเขา

ในคืนวันศุกร์ อัลเบิร์ตพบทรูแมนในห้องสมุด บางทีผู้ชายคนนี้อาจรอเขาอยู่ที่นี่เป็นพิเศษ

“นอร์ชถูกศาสตราจารย์ฟลิตวิคกักบริเวณไว้เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์” ทรูแมนประกาศข่าวดีกับอัลเบิร์ตอย่างมีความสุข “ฉันเองก็น่าจะถูกกักบริเวณไว้หนึ่งสัปดาห์ อย่างไรก็ตาม ศาสตราจารย์สเปราต์เตือนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แถมเธอยังเอาขนมให้ฉันอีกด้วย”

เมื่อพูดอย่างนั้น ทรูแมนก็หยิบซอร์เบต์มะพร้าวที่บรรจุหีบห่อสองชิ้นออกจากกระเป๋าเสื้อคลุมของเขาแล้ววางไว้ข้างหน้าอัลเบิร์ต เห็นได้ชัดว่าตั้งใจจะแบ่งปันขนมที่ได้จากศาสตราจารย์สเปราต์กับอัลเบิร์ต

ทรูแมนดูตื่นเต้นมากเมื่อเขาพูดถึงเรื่องนี้ ดังนั้น… ในที่สุดเขาก็ถูกมาดามพินซ์ขับไล่ออกจากห้องสมุดด้วยไม้ปัดฝุ่น

เมื่อเห็นทรูแมนวิ่งหนี อัลเบิร์ตก็อยากจะหัวเราะ

ภายใต้สายตาของมาดามพินส์ เขาได้ยัดซอร์เบต์มะพร้าวสองอันใส่กระเป๋าทันที โดยแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และวางแผนที่จะทำการบ้านต่อไป

อย่างไรก็ตาม มาดามพินซ์ไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยให้อัลเบิร์ตwx

ในท้ายที่สุด ภายใต้การดูแลของบรรณารักษ์ อัลเบิร์ตไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเก็บข้าวของและออกจากห้องสมุด อย่างน้อย เขาก็ไม่ได้ถูกไล่ด้วยไม้ปัดฝุ่น

“จริงๆเลย-.-” อัลเบิร์ตยืนอยู่ตรงทางเดินนอกห้องสมุด หยิบเชอร์เบทมะพร้าวออกจากกระเป๋า แกะกระดาษออก กัดน้ำแข็งมาก มีรสมะพร้าวเข้มข้น ให้ความรู้สึกเหมือนหนูน้ำแข็งที่ขายโดยฮันนี่ดุ๊ก แต่ไม่เย็นจัด และ… รสชาติกำลังดี

“นายให้ความคิดอะไรกับเขา” ทันใดนั้นก็มีเสียงมาจากด้านข้าง อัลเบิร์ตหันศีรษะไปเห็นเด็กสาวผมแดงยืนอยู่ข้างเขา

“อรุณสวัสดิ์ อิซาเบล” อัลเบิร์ตทักทายสาวผมแดง เพราะพวกเขารู้จักกันในสโมสรเดียวกัน

“กาเบรียล ทรูแมนอ้างว่าเขาแค่มองหาทฤษฎีมาเพื่อจัดการนอร์ช” อิซาเบลเลิกคิ้ว “อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่านายจะให้ความคิดเขา”

“โอ้ เจ้านี่รสชาติดีนะ”

“นายคิดจะซื้อฉันด้วยขนมนี่เหรอ” อิซาเบลมองไปที่เชอร์เบทมะพร้าวที่ยื่นมาที่ตรงหน้าเธอ ใบหน้าของเธอดูแปลกไป

“ก็ถ้าเธอต้องการมันนะ” อัลเบิร์ตไม่ต้องการพูดถึงเรื่องนี้ แต่พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันเพิ่งบอกทรูแมนว่า อย่าพยายามปลุกคนที่แกล้งหลับ เว้นแต่เขาจะใช้หมัด”

หลังจากพูดเสร็จ อัลเบิร์ตก็หันหลังเดินจากไป

“เว้นแต่ว่าจะใช้หมัด?” อิซาเบลจ้องไปที่เชอร์เบทมะพร้าวตรงหน้าเธอ ค่อยๆ แกะห่อ นำซอร์เบต์มะพร้าวเข้าปาก และหลังจากกินขนมแล้ว เธอก็ยกเท้าขึ้นและเดินไปที่ห้องสมุด