บรรยากาศระหว่างคนทั้งสองเริ่มมีความตึงเครียด อีกทั้งยังแอบประชันกันอย่างลับ ๆ อีกด้วย และหลังจากนั้นก็กล่าวว่า “หากเจ้าทำเรื่องที่สองสำเร็จ การขยายกิจการหอหมอปีศาจของเจ้าทั้งราชวงศ์ตงหวงหรือแม้กระทั่งทั่วทั้งแดนซวนเทียน สมาคมการค้าเฉินซีของข้าจะให้การช่วยเหลือเอง”
“เช่นนั้นก็บอกมาว่าจะให้ข้าทำอะไร!” มุมปากของมู่เฉียนซียกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
“อีกไม่นานการแข่งขันของหอโอสถว่านฉงก็จะเริ่มขึ้นแล้ว ซึ่งสมาคมการค้าเฉินซีของข้าก็มีสิทธิ์ในการเข้าร่วมอยู่หลายตำแหน่ง ฉะนั้นเจ้าจะต้องเข้าร่วม และคว้าที่หนึ่งมาให้ได้”
หอโอสถว่านฉงอย่างนั้นหรือ?
ไม่ใช่ทุกกองกำลังในราชวงศ์ตงหวงที่จะสามารถเข้าร่วมงานของหอโอสถว่านฉงได้ เพราะมีเพียงกองกำลังที่มีระดับสี่ดาวครึ่งเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์ในการเข้าร่วมการแข่งขันนี้
“แน่นอนว่าต้องได้ที่หนึ่งอยู่แล้ว! มิเช่นนั้นคิดว่านอกจากข้าแล้ว ยังมีใครที่จะสามารถได้ที่หนึ่งอีกหรือ?”
มู่เฉียนซีมีความมั่นใจในตนเองเป็นอย่างยิ่ง แต่ทว่าว่านซือเยี่ยนกลับรู้สึกว่าความมั่นใจของนางดูจะบ้าคลั่งจนไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเกินไปหน่อย
“นี่คือการพิสูจน์ความสามารถของเจ้า หากเจ้ามีความสามารถและพรสวรรค์ เช่นนั้นมันก็คุ้มค่าที่สมาคมการค้าเฉินซีของข้าจะร่วมลงทุนด้วย แต่หากเจ้าทำไม่ได้แล้วละก็ การร่วมมือกันของเราก็จะหยุดอยู่แค่ดินแดนทางทิศเหนือเท่านั้น! ส่วนสถานที่อื่น เจ้าต้องไปจัดการเอาเอง” ว่านซือเยี่ยนกล่าว
“ความจริงตอนนี้เจ้าก็สามารถพิจารณาเรื่องการร่วมมืออย่างทั่วทุกด้านได้แล้ว เพื่อที่ถึงเวลานั้นเจ้าจะได้ไม่ยุ่งมากเกินไปนัก!” มู่เฉียนซีกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“นักปรุงยาของราชวงศ์ตงหวง ไม่ได้ง่ายดายอย่างที่เจ้าคิดหรอกนะ อย่างไรเสียเจ้าก็แค่เปิดหอยาเพื่อหาเงินเท่านั้นแหละ เจ้ายังไม่ได้สัมผัสโลกของนักปรุงยาแห่งราชวงศ์ตงหวงอย่างแท้จริงเลยด้วยซ้ำ! และถึงแม้ว่าเจ้าจะมีความสามารถนั้น แต่อาจจะเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้นก็เป็นได้ ฉะนั้นตอนนี้เจ้าอย่าได้ดีใจเร็วเกินไปนักเลย”
“มันต้องมีเรื่องที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นแน่นอน แต่ด้วยความสามารถที่แท้จริงของข้า ทำให้ข้าไม่กลัวเรื่องที่ไม่คาดฝันเล็กน้อยนั่นหรอก! น่าเสียดายที่นี่เป็นเพียงการแข่งขันในโลกของนักปรุงยาแห่งราชวงศ์ตงหวงเท่านั้น และเป่ยกงจั๋วก็น่าจะไม่ได้มาเข้าร่วมด้วย”
เป่ยกงจั๋วถือได้ว่าเป็นนักปรุงยาที่มีพรสวรรค์มากที่สุดในรอบหมื่นปีของแดนซวนเทียน ด้วยพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งมากกว่าปกติของเขา ทำให้เขาอยู่เหนือเหล่าผู้อาวุโสนักปรุงยาส่วนใหญ่ และเป็นอัจฉริยะที่ไม่มีผู้ใดเทียบได้คนหนึ่ง
“เจ้าคิดว่าหากเป่ยกงจั๋วมา เจ้าจะสามารถเอาที่หนึ่งมาได้อย่างนั้นหรือ? หากเขามาเข้าร่วม แค่เจ้าสามารถเอาที่สองมาได้ข้าก็เต็มใจที่จะทำตามข้อตกลงของเจ้าแล้ว ”
มู่เฉียนซีเงยหน้าไปมองว่านซือเยี่ยนพลางกล่าวว่า “เจ้านี่ดูถูกข้าเกินไปแล้วจริง ๆ คิดว่าข้าจะสู้เจ้าเด็กน้อยเป่ยกงจั๋วนั่นไม่ได้อย่างนั้นหรือ?”
เรื่องนี้เป็นอันสรุปแล้ว และมู่เฉียนซีก็มุ่งมั่นที่จะคว้าอันดับหนึ่งของหอโอสถว่านฉงมาให้จงได้
“เจ้าเตรียมตัวให้พร้อมเถอะ! ข้าไปล่ะ”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เดี๋ยวก่อน อย่างไรเสียข้าก็ทำตามข้อเรียกร้องเรื่องแรกสำเร็จแล้ว เช่นนั้นเจ้าจะบอกข้าได้หรือยังว่าเจ้ามีชื่อว่าอะไร?”
“ว่านซือเยี่ยนไง?”
“เจ้าก็รู้ว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าจะถาม”
ว่านซือเยี่ยนผงะไปเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้มองออกมานานแล้ว ฉะนั้นเขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องปิดบังอีกต่อไป
เขาพูดออกมาสองประโยคอย่างเรียบเฉย “ซวนอู่!”
“เช่นนั้น ข้าจะต้องทำอย่างไรถึงจะสามารถทำให้เจ้ายอมรับ และเชื่อใจได้ ข้ายังขาดรายชื่ออยู่อีกสองคนน่ะ! เจ้าชิงหลงนั่นจิตใจคับแคบ อีกทั้งยังตั้งป้อมกันข้าอย่างหนัก เขามักจะทำให้ข้าดูกลายเป็นคนที่ชั่วร้ายอยู่เสมอ มันน่าปวดหัวมากจริง ๆ!” มู่เฉียนซีกล่าวอย่างจนปัญญา
“หากคิดที่จะให้ข้าเชื่อใจ และให้ข้ายอมรับเจ้า มันง่ายดายมาก นั่นก็คือรอให้หอหมอปีศาจของเจ้าให้เงินปันผลข้ามากกว่าที่ข้าหาเงินได้จากสมาคมการค้าเฉินซีก่อนค่อยมาว่ากัน”
“มันจะง่ายอะไรขนาดนี้!” มู่เฉียนซีคิดว่า คนที่รักในเงินทองอย่างเจ้าหมอนี่ หากหอหมอปีศาจของนางสามารถให้เงินเขาได้มากกว่าสมาคมการค้าเฉินซีได้ นางจะสามารถล่อลวงเขามาได้หรือไม่นะ
ว่านซือเยี่ยนกัดฟันกล่าวว่า “ง่ายหรือ! เจ้าก็แค่ไม่รู้ว่าที่จริงแล้วสมาคมการค้าเฉินซีทำเงินให้ข้ามากมายแค่ไหนเท่านั้น และแน่นอนว่า ข้าไม่มีทางบอกเจ้าหรอก”
“เจ้าไม่บอกข้า เช่นนั้นทุกเดือนข้าจะเอาผลกำไรของหอหมอปีศาจมาบอกเจ้าก็พอแล้ว หากว่ามันเกินแล้ว เจ้าก็แค่บอกข้ามาเท่านั้นเอง”
“นั่นไม่มีทางเป็นไปได้หรอก เจ้าเลิกฝันไปได้เลย!” พูดจบ ว่านซือเยี่ยนก็รีบออกไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่รับหน้าที่เรื่องหอหมอปีศาจนี้มา เขาก็มีเรื่องที่จะต้องทำมากมาย และทำให้พลาดธุรกิจที่ผลกำไรสูงไปหลายอย่าง ซึ่งทั้งหมดล้วนก็เป็นเพราะมู่เฉินซีทั้งนั้น
ฉะนั้นหอหมอปีศาจของนาง ก็อย่าทำให้เขาผิดหวังก็แล้วกัน!
ประโยชน์ในการร่วมมือกับผู้มีพรสวรรค์ทางการค้าอย่างว่านซือเยี่ยนผู้นี้ ทำให้เห็นผลได้ทันทีทันใด แม้ว่าพวกของจูเชว่จะช่วยเหลือได้เป็นอย่างมาก แต่อย่างไรเสียมันก็ไม่ใช่แขนงที่พวกเขามีความชี่ยวชาญนัก ฉะนั้นจึงมีเรื่องอีกมากมายที่พวกเขาไม่สามารถช่วยได้อย่างเลี่ยงไม่ได้
เวลานี้มู่เฉียนซีกำลังเพลิดเพลินอยู่กับผลประโยชน์ที่ได้จากการคุ้มครองของสมาคมการค้าเฉินซี ซึ่งหอหมอปีศาจของดินแดนทางทิศเหนือในตอนนี้ผุดขึ้นมาราวกับใช้สูตรโกงก็มิปาน อีกทั้งสถานที่ที่มู่เฉียนซีเลือกเอาไว้ทั้งหมดก็ได้ถูกจัดการโดยสมาคมการค้าเฉินซีอย่างรวดเร็วฉับไวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เซี่ยซวีรับหน้าที่ในการหานักปรุงยา แม้ว่านางจะกลับชาติมาเกิดใหม่ และสามารถผลิตยาลูกกลอนออกมาได้อย่างเพียงพอ แต่ก็จำเป็นที่จะต้องมีนักปรุงยาเพื่อหลีกเลี่ยนความสงสัยของผู้คนอยู่ดี
นอกจากนั้นนักปรุงยาเหล่านี้ก็ไม่ได้มีบทบาทเพียงแค่กลั่นยาลูกกลอนเท่านั้น แต่ยังสามารถสร้างอำนาจได้อีกด้วย เพราะนักปรุงยาทุกคนไม่ว่าจะมีความสามารถสูงหรือต่ำ ต่างก็สามารถทำความรู้จักกับผู้อื่นได้ และอาจจะทำให้คนเหล่านั้นติดหนี้บุญคุณได้อีกด้วย ซึ่งนี่ก็ถือว่าเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่เช่นกัน และไม่เพียงแต่จะสามารถทำให้หอหมอปีศาจมีเสถียรภาพแล้ว ยังทำให้พวกขโมยทั้งหลายไม่กล้ามาก่อความวุ่นวายให้กับหอหมอปีศาจอีกด้วย
ถึงตอนนี้เซี่ยซวีจะรับหน้าที่ในการสรรหาบุคลากร แต่หลังจากนี้มู่เฉียนซีก็คิดที่จะให้เขาทำความคุ้นเคยกับกิจการต่าง ๆ ของหอหมอปีศาจด้วย
เนื่องจากดินแดนทางทิศใต้มีโม่ซวน ดินแดนทางทิศตะวันออกมีเสี่ยวเหลิ่ง ส่วนดินแดนทางทิศเหนือก็จำเป็นที่จะต้องมีคนคอยจัดการสถานการณ์โดยรวมเช่นกัน เป็นแบบนี้นางถึงจะสามารถทำตัวเป็นเจ้าของที่ทิ้งงานไปฝึกฝนอย่างวางใจได้
เซี่ยซวีนั้นสมกับที่เป็นถึงหัวหน้าเผ่า เนื่องจากเขามีพลังในการจัดการและความสามารถอย่างเกินบรรยาย อีกทั้งยังเก่งขึ้นอย่างรวดเร็วอีกด้วย
เมื่ออยู่ภายใต้การคุ้มครองของสมาคมการค้าเฉินซี ก็ทำให้ไม่มีปัญหาเลยแม้แต่น้อย และในตอนที่หอหมอปีศาจกำลังเจริญรุ่งเรืองขึ้นเรื่อย ๆ มู่เฉียนซีก็กลับไปเก็บตัวเพื่อฝึกฝนอีกครั้ง
และมู่เฉียนซีก็ต้องออกมาจากการเก็บตัว เนื่องจากต้องเข้าร่วมการแข่งขันพิชิตหอคอยของหอโอสถว่านฉง ซึ่งตอนนี้นางเกือบที่จะเป็นผู้บำเพ็ญภูตพลังขั้นมหาจักรพรรดิแห่งภูตระดับเก้าขั้นสูงสุดแล้ว
ว่านซือเยี่ยนในตอนนี้เป็นคนที่งานยุ่งมาก หรือความหมายของเขาก็คือ ทุกนาทีของเขานั้นสามารถสร้างมูลค่าได้อย่างเหนือชั้นนั่นเอง ฉะนั้นเขาจึงไม่สามารถที่จะสิ้นเปลืองเวลาได้ และเขาไม่มีทางพามู่เฉียนซีไปเข้าร่วมการแข่งขันด้วยตนเองแน่นอน แต่เขาก็ได้ส่งคนอื่นมาแทนแล้วเช่นกัน
“แม่นางมู่ พวกเราคือคนที่นายน้อยส่งมาขอรับ! หลังจากที่กลับไปถึงเมืองหุยชุนแล้ว ค่อยไปรวมตัวกับนักปรุงยาคนอื่น ๆ จากสมาคมการค้าของพวกเราขอรับ”
“เนื่องจากว่านายน้อยของพวกเรานั้นยุ่งมากจึงไม่ได้มารับแม่นางมู่ด้วยตนเอง แม่นางมู่โปรดอภัยด้วยขอรับ”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ไปกันเถอะ!”
นางเองก็ไม่ได้อยากจะเจอกับเจ้าหมอนั่นเช่นกัน เพราะไม่แน่ว่าหากเจ้าหมอนั่นมา อาจคิดที่จะเก็บค่าไปรับไปส่งกับนางอย่างมหาศาลเลยก็เป็นได้!
เซี่ยซวีกล่าวว่า “เจ้านายโปรดวางใจ หอหมอปีศาจของที่นี่ยังมีข้าอยู่ เจ้านายจะต้องกลายเป็นนักปรุงยาอัจฉริยะที่ถูกจับตามองจากคนทั่วราชวงศ์ตงหวงอย่างแน่นอน”
“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว!”
สัตวศักดิ์สิทธิ์ท่องนภาแล่นผ่านไปในอากาศ และจุดหมายปลายทางก็คือเมืองหุยชุนที่เป็นที่ตั้งของหอโอสถว่านฉงนั่นเอง
ในตอนที่เข้าไปใกล้เมืองหุยชุน มู่เฉียนซีก็ค้นพบว่ามีสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ท่องนภาจำนวนไม่น้อยเลย หลังจากนั้นนางจึงถามว่า “คิดไม่ถึงเลยว่าจะคึกคักถึงเพียงนี้”
“ใช่ขอรับ เพราะนอกจากนักปรุงยาที่เข้าร่วมการแข่งขันแล้ว ก็ยังมีคนที่ต้องการยาลูกกลอนมาร่วมสนุกด้วยเช่นกัน! เพราะหลังจากการพิชิตหอคอยของหอโอสถว่านฉงสิ้นสุดลงแล้ว ก็จะมีการประมูลยาลูกกลอนกันด้วย อย่างไรเสียก็มักจะมีนักปรุงยาไม่น้อยที่กลั่นยาคุณภาพสูงในหอโอสถว่านฉง และนอกจากนี้ยังมีรางวัลเป็นยาลูกกลอนของหอโอสถว่านฉงอีกด้วย ซึ่งมันก็มีมูลค่ามากทีเดียว”
“อ๋อ!”
พวกเขาเข้าไปในเมืองอย่างรวดเร็ว ซึ่งภายในเมืองนั้นก็คึกคักมากเป็นพิเศษเช่นกัน
“แม่นางมู่ พอดีว่าห้องพักของสมาคมการค้าของพวกเราเต็มหมดแล้ว จึงทำให้พวกเราต้องไปอยู่ในสถานที่ที่ไม่สะดวกเท่าไรนัก แต่ด้วยสถานะอันสูงส่งของแม่นานมู่ จึงไม่สามารถให้มาอยู่ในสถานที่ที่เหมือนกับพวกเราได้ขอรับ”
“เพียงแต่นายน้อยได้คาดการณ์ถึงสถานการณ์เช่นวันนี้เอาไว้แล้ว ฉะนั้นจึงได้เตรียมบ้านขนาดใหญ่ไว้ให้แม่นางมู่เป็นพิเศษ เดี๋ยวข้าน้อยจะไปส่งแม่นางมู่เองขอรับ”
เมื่อมู่เฉียนซีได้ยินสิ่งนี้ ก็ทำหน้าราวกับไม่อยากเชื่อ เจ้าคนขี้เหนียวนั่นตั้งใจเตรียมบ้านขนาดใหญ่ไว้ให้นางอยู่อย่างนั้นหรือ?
นี่พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกแล้วหรือเปล่า? หรือยังคิดที่จะหลอกอะไรนางอีก?
.
