ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 67

เขาดื่มชาด้วยความรู้สึกขมขื่น แต่ในเวลาต่อมามชายชราในชุดคลุมสีดำก็ผงะ

เขารู้สึกว่าน้ำละลายในปากทันทีที่เข้าไปราวกับว่าเขาเพิ่งดื่มอากาศ

หากไม่ใช่เพราะความขมของชาที่ค้างอยู่ในปากเขาเองก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาเพิ่งดื่มชาไป

“ ชา นี่… ”

เขาพิจารณาชาที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้งและทันใดนั้นก็พบบางอย่าง

ใบชาที่มีขนาดใหญ่ในน้ำและดูเหมือนว่ามันจะค่อยๆละลายไป!

มันไม่ได้ละลายเป็นน้ำ แต่เปลี่ยนเป็นสิ่งพิเศษดูเหมือนจะเป็น … วิถีเต๋า?

ใช่แล้วมันคือวิถีเต๋าจริงๆ!

ชานี้มอบความรู้แจ้งแห่งเต๋า!

ฟ่อ–

ชายชราในชุดดำเบิกตากว้างร่างกายของเขาสั่นสพท้านไปทั้งตัวและหนังศีรษะของเขาก็เริ่มชา

ฮึบ!

ในขณะนี้เขารู้สึกว่าสมองของเขาราวกับว่ามีกระดิ่งดังอยู่ในหูของเขา!

เสียงบางอย่างดังขึ้นราวกับเสียงระฆังยามเช้า!

จิตใจของเขาว่างเปล่าในทันทีและความรู้แจ้งของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว!

ระดับมรสุม!

อะไรกัน!

!

คอขวดแต่เดิมที่ราวกับเพชรที่ไม่มีวันแตกสลายในตอนแรกเป็นเหมือนชั้นกระดาษและถูกเจาะทะลวงได้อย่างง่ายๆ

ชายชราในชุดดำสามารถรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของตัวเองได้อย่างชัดเจนราวกับว่าเขาได้รับยากระตุ้นพลังของเขายังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เขารเมกลัว

เมื่อไหร่ที่ความเข้าใจของข้าสูงมาก? เป็นไปได้ไหมที่ข้า … ถูกปลุกขึ้นมาเพื่อต่อต้านสวรรค์?

ด้านนอกศาลาอมตะหลิงหยุนทุกคนกำลังรออย่างใจจดใจจ่อกับสถานการณ์ของเจ้าศาลา?

หลิงชิงหยุนกัดริมฝีปากของนางเดินออกไปข้างนอกอย่างไม่สบายใจและรู้สึกสูญเสีย

นางเองก็ไม่เข้าใจว่าตอนนี้นางคิดอะไรอยู่และรู้สึกว่าสมองของนางกำลังยุ่งเหยิง

เสียใจ?

ไม่ควร!

นางเชื่อว่า หลี่กงซีเป็นผู้เชี่ยวชาญอย่างแน่นอนและทางเลือกของนางก็ถูกต้อง

นางรู้สึกละอายใจต่อพ่อของนางและ … คาดหวังกับชาที่หลี่กงซีให้มา

สิ่งที่ หลี่กงซีมอบให้นั้นไม่ธรรมดาแน่นอน

นางอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ผู้อาวุโสทั้งสามของศาลาอมตะหลิงหยุนและถามด้วยความประหม่า “ผู้อาวุโสทั้งสามพ่ อของข้าจะประสบความสำเร็จในฝ่าด่านได้หรือไม่”

ผู้อาวุโสทั้งสามมองหน้ากันและทุกคนก็เห็นรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวของกัน

ผู้อาวุโสถอนหายใจเล็กน้อยส่ายหัวและกล่าวว่า “ถ้าไม่มียาวิเศษช่วย ข้าเกรงว่าความหวังจะไม่มี!”

เขาไม่กล้าที่จะพูดตำหนิ แต่คำบ่นนั้นมีนัยยะอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เฮ้ลูกสาวของเจ้าศาลา นางทำผิดพลาดครั้งใหญ่ได้อย่างไร

เส้นทางของการฝึกตนความเป็นอมตะคือการต่อสู้กับสวรรค์ หากการพัฒนาครั้งนี้ล้มเหลวข้ากลัวว่าเขาจะติดอยู่ระดับนี้ไปชั่วชีวิต!

ใบหน้าของ หลิงชิงหยุนเปลี่ยนเป็นสีขาวและนางกำใบชาในมือแน่นราวกับว่ากำลังจับฟางเส้นสุดท้ายและพึมพำ“ บางทีชานี้มีประโยชน์?”

ผู้อาวุโสทั้งสามอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวและถอนหายใจ มันเป็นเรื่องน่าขันเมื่อใดกันที่นักบุญมีความคิดไร้สาระงเช่นนี้

ในขณะนั้นเอง ออร่าในห้องโถงก็เพิ่มขึ้นขึ้นทันทีอย่างมหาศาลและเหมือนกับการระเบิดของภูเขาไฟมันพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็วแม้กระทั่งสูงกว่าก่อนหน้านี้

ชายชราในชุดดำปรากฏตัวขึ้นและรีบพูดว่า: “ชงหยุน รีบชงชาให้ข้า!”

หัวใจของ หลิงชิงหยุนเต้นแรงขึ้นใบหน้าของนางแดงก่ำทันทีโดยคิดถึงความเป็นไปได้นางรีบพูดอย่างตื่นเต้น: “ข้าจะรีบทำ ท่านพ่อ!”

ไม่นานชาถ้วยที่สองก็ถูกส่งเข้ามา

คนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึงและพวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสองคนนี้

การกระทำนี้คืออะไร? ดื่มชา?

อย่างไรก็ตามคำถามของพวกเขาใช้เวลาไม่นานในการได้รับคำตอบ เพียงครึ่งก้านธูป(15นาที) ปราณในห้องโถงก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วทันที

ในเวลาไม่นานพลังวิญญาณทั้งหมดที่อยู่รอบ ๆ ก็หมดไปทำให้สถานที่แห่งนี้กลายเป็นพื้นที่ไร้ปราณชั่วคราว!

ต่อจากนั้น

เมื่อเห็นชายชราในชุดคลุมสีดำบินออกจากห้องโถงพร้อมกับรอยยิ้มที่ลึกซึ้งบนใบหน้าของเขา เมื่อเขาหายใจหมอกฟุ้งก็ลอยออกมา
”เจ้าศาลาฝ่าด่านแลว!” ผู้อาวุโสทั้งสามเรียกสติและพูดอย่างตื่นเต้น: “ขอแสดงความยินดีเจ้าศาลา!”

สาวกหลายคนยังพูดอย่างตื่นเต้น: “ขอแสดงความยินดีกับเจ้าศาลา!”

ชายชราในชุดดำเพียงแค่โบกมือให้พวกเขาอย่างลวกๆ จากนั้นก็เดินมาหาหลินชิงหยุนด้วยท่าทางสั่นเทาและถามด้วยน้ำเสียงสั่นสะท้าน: “ชิงหยุน เจ้ายังมีชาอยู่หรือไม่แสดงให้ข้าดู!”

หลินชิงหยุนหยิบกระเป๋าในมือออกมาแล้วกระซิบว่า “ท่านพ่อ ข้ามีเหลืออยู่เท่านี้”

”ไม่น้อยเลย ไม่น้อยเลย!” ชายชราชุดดำจ้องไปที่ถุงชาอย่างแน่วแน่ราวกับกำลังมองเห็นสมบัติหายาก “สมบัติเช่นนี้แม้จะเป็นเพียงเล็กน้อย แต่ก็เป็นสมบัติล้ำค่า . เจ้ามีมากเช่นนี้ มันจะทำให้ศาลาอมตะหลิงหยุนทั้งหมดของข้าไม่พ่ายแพ้เป็นหมื่นปี! “

ผู้อาวุโสทั้งสามตัวสั่นและเครื่องหมายคำถามบนใบหน้าของพวกเขาตกใจกับคำพูดที่น่าตกใจของหัวหน้าศาลา

ความหมายของประโยคนี้มัน่าเหลือเชื่อจริงๆ!

ไม่พ่ายแพ้หมื่นปีคืออะไร?

แม้ว่าเจ้าศาลาจะเข้าสู่ขั้นมรสุม แต่ก็จะมีช่วงชีวิตเพียงสามพันปีเท่านั้นหมื่นปีไม่ได้หมายความว่า … ชานี้เทียบได้กับผู้ฝึกตนระดับมรสุมสามคน?

นี่มันน่ากลัวจริงๆ

ผู้อาวุโสใหญ่มองไปที่ถุงชาเป็นเวลานานและถามว่า: “ชเจ้าสาลา ชานี้คืออะไร … “

ชายชราชุดดำหายใจเข้าลึก ๆ กลั้นหายใจและพูดว่า: “ชานี้ … มีเต๋า! การดื่มชาคือการรู้แจ้ง!”

”ฟ่อ–“

ผู้อาวุโสทั้งสามสูดหายใจในเวลาเดียวกันและหันหลังกลับดวงตาของพวกเขาก็ร้อนผ่าวเมื่อมองไปที่ถุงใบชา

วิถีเต๋า หมายถึงความเข้าใจโดยธรรมชาติของผู้ฝึกฝนและมันแสดงถึงความสามารถของแต่ละคน!

“ เจ้าศาลานี่ … เป็นเรื่องจริงหรือ?” เสียงของผู้อาวุโสคนที่สองสั่นสะท้าน

แต่ทันทีที่เขาถามคำถามนี้เสร็จเขาก็แทบรอไม่ไหวที่จะดึงใบหูของตัวเองออก

เรื่องนี้ไม่ต้องถามม เจ้าศาลาเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดไม่ใช่หรือ

การหายใจของผู้อาวุโสใหญ่เริ่มหนักหน่วง เขากล่าวด้วยเสียงแหบว่า “สมบัติที่ไม่มีใครเทียบได้!”

“ ข้ากำลังฝันอยู่เหรอ ยังมีของแบบนี้ในโลกได้อย่างกัน” ผู้อาวุโสคนที่สาม แทบไม่อยากจะเชื่อ เขารู้สึกเหมือนมันเป็นความฝัน

ชายชราในชุดดำมองไปที่หลินชิงหยุนอย่างประหม่าและพูดด้วยความสั่นเทา: “ลูกสาวเจ้าบอกว่าเจ้าได้ชาจากผู้เชี่ยวชาญหรือไม่?”

”ใช่.” หลิงชิงหยุนพยักหน้า

”มันน่าทึ่งมาก!

ชายชราในชุดดำรู้สึกว่าเลือดที่ไหลเวียนไปทั่วร่างกายด้วยความเร็วที่มากขึ้น

”ผู้ยิ่งใหญ่ที่ไร้เทียมทาน!” ใบหน้าของชายชราชุดดำเคร่งขรึม “ลูกสาว เจ้าทำให้เขาโกรธเคืองหรือไม่?”

หลิงชิงหยุนอดไม่ได้ที่จะกลอกตาของนาง“ ท่านพ่อ ท่านคิดว่าข้ากล้าทำให้ผู้เชี่ยวชาญแบบนี้ขุ่นเคืองหรือไม่?”

”ใช่ถ้าเจ้าทำให้ผู้เชี่ยวชาญขุ่นเคือง มีโอกาส 8 ส่วนที่ศาลาอมตะหลิงหยุนทั้งหมดจะหายไปแล้ว” ชายชราในชุดคลุมสีดำถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วพูดว่า: “โอกาสนี้เป็นโอกาสที่ดี! ตามที่คาดไว้ของข้า ลูกสาวของข้าทำได้ดีจริงๆเข้ามาคุยในห้องโถงกับข้า”

ขณะที่หลินชิงหยุนกำลังจะพูดชายชราในชุดคลุมสีดำก็รีบยกมือขึ้นเพื่อขัดจังหวะ

เขามองไปที่ผู้อาวุโสทั้งสามและกล่าวว่า “ความลับนี้สำคัญเกินไปยิ่งมีคนรู้น้อยเท่าไหร่ยิ่งดี หลินมู่เฟิงขอกล้าทำให้ผู้อาวุโสขุ่นเคือง !”

ผู้อาวุโสทั้งสามเตรียมหูของพวกเขาและเตรียมที่จะฟังอย่างระมัดระวัง แต่พวกเขาทั้งหมดหัวเราะด้วยความลำบากใจ

พวกเขาทราบถึงความรุนแรงและไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ

”ใช่ข้ากำลังจะจากไปจริงๆ”

”ใช่เราจะเป็นคนดักฟังไร้ยางอายได้อย่างไร”

”ข้ากำลังออกไปข้างนอก”

…