ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 60

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ

ท้องฟ้าค่อยๆสว่างขึ้น

ใบหน้าของ จักรพรรดิปัศาจจันทร์สีเงินดูน่าเกลียดมากขึ้นเรื่อย ๆ ระดับขอบเขตของมันเทียบเท่ากับ เหยาเมิ่งจี้แต่ เหยาเมิ่งจี้มี พิณสวรรค์รดับเทพ(เทียม)อยู่ในมือของเขามันทำให้พลังต่างกันมากขึ้นและเขาแทบสู้ไม่ไหว

มันมองไปที่ เหยาเมิ่งจี้และถามอย่างไม่เต็มใจ: “เหยาเมิ่งจี้ ข้าทำให้ผู้ย่งใหญ่คนไหนไม่พอใจ?”

เหยาเมิ่งจี้ยิ้มอย่างเย็นชา“ ฮ่าฮ่า เจ้าไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะรู้ชื่อผู้เชี่ยวชาญ!”

”เจ้า……”

ใบหน้าของจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินมืดลงเหมือนน้ำหมึกและรู้สึกรากับปอดของเขากำลังจะระเบิด

แต่มันไม่กล้าโจมตีต่อจึงทำได้เพียงแค่สูดลมหายใจเข้า: “เหยาเมิ่งจี้ตราบใดที่เจ้าปล่อยข้าไปข้าจะบอกโอกาสดีๆให้กับเจ้า!”

”โอ้?” เหยาเมิ่งจิมองไปที่เขา

จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินกล่าวว่า“ ข้ารู้ว่าเจ้าเอาจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางไป แต่เจ้ารู้ไหมว่าจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางตัวนี้เป็นเพียงจิ้งจอกสวรรค์หกหางเมื่อสามี เพียงสามปีที่มันพัฒนาจากหกเป็นเก้าหางและข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ได้สำเร็จ มันต้องมีสมัติที่ทรงพลังอยู่กัยตัว ! “

ใบหน้าของ เหยาเมิ่งจี้และ ฉินม่านหยุนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

พวกเขามองหน้ากันและทั้งคู่เห็นความตกใจในดวงตาของกันและกัน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าโอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินกล่าวคือหลี่กงซี

เดิมทีพวกเขาคิดเพียงว่าหลี่กงซีได้ช่วยจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางจากทัณฑ์สวรรค์ แต่พวกเขาไม่คิดว่าจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางตัวนี้ถูกชุบเลี้ยงขึ้นโดยกงซีหลี่!

วิธีนี้การเช่นนี้สมควรเป็นการกระทำของผู้ยิ่งใหญ่!

”แค่นั้น?”

ดวงตาของ เหยาเมิ่งจี้เต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจเมื่อเขามองไปที่จักรพรรดิปีศาจ จันทร์สีเงิน จนถึงตอนนี้เขาไม่รู้ว่าสาเหตุที่เขาทำให้ผู้เชี่ยวชาญขุ่นเคืองเป็นเพราะจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางและโอกาสเช่นนี้ถูกสร้างโดยผู้เชี่ยวชาญ.

ข้ากลัวว่านี่คือความเสียใจของการเป็นมด

หัวใจของจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินมืดลง“ โอกาสเช่นนี้เกี่ยวข้องกับการเป็นอมตะอย่างแน่นอนนี่ยังไม่เพียงพออีกหรือ?”

”อย่าดิ้นรนเลย ชีวิตของเจ้าต้องจบลง ถ้าข้าบอกบางอย่างแกเจ้าข้าคิดว่าจ้าจะตายก่อนข้าลงมือแน่ๆ”

จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินเต็มไปด้วยความอับอายและคำราม: “เหยาเมิ่งจี้เจ้าและข้าไม่มีความอาฆาตต่อกัน ทำไมเจ้าต้องมาฆ่าข้า!”

ข้าอยู่มา4พันกว่าปี ข้ายังกลัวอีกหรือ?

หัวใจของจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินจมลงสู่ก้นบึ้งชายชราคนนี้เป็นบ้า ไปแล้ว มันจะไม่หยุดจนกว่าเขาจะตาย

อะไรคือข้ออ้างที่เขาสร้างขึ้นมาเพื่อผู้เชี่ยวชาญเช่นนี้จะมีอยู่ในโลกนี้ได้อย่างไร?

ทันทีที่เขาขบฟันเลือดก็พุ่งออกมาจากปากของเขา

ทันใดนั้นพลังปีศาจก็พุ่งสูงขึ้นเขากลืนลูกแก้วแก่นปีศาจกลับเข้าไปในช่องท้องด้วยการกัดครั้งเดียวและเมื่อเขากางปีกอออกมาอีกครั้งตัวเขาก็กลายเป็นแสงและพุ่งออกไป

”เจ้าจะไปไหน!”

เหยาเมิ่งจี้รีบเก็บพิณและรีบเร่งไล่ตามแสง

อย่างไรก็ตามจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินนั้นมีความเร็วมากอยู่แล้วและเหยาเมิ่งจี้ก็เกิดปัญหาในการไล่ตาม

ในเวลาเดียวกัน.

หลี่เหนียนฟานพาต้าจีอกจากบ้านก่อนเวลาและเดินเล่นในป่า

“ ในที่สุดกลุ่มผู้ฝึกตนะก็จากไปแล้ว การบินไปมาไปมาที่นี่ทั้งวันมันน่ารำคาญเกินไปมั นทำให้ข้าเบื่อที่อยู่บ้านทั้งวันและอึดอัด” หลี่เหนียนฟานถอนหายใจและรู้สึกสดชื่นขึ้น

เขาตั้งใจตรวจสอบเป็นเวลาสามวันและพบว่ากลุ่มผู้ฝึกตนได้จากไปแล้วและเขาก็กล้าที่จะออกมา

เขาถือคันธนูเขาที่เพิ่งสร้างขึ้นบนไหล่ของเขาและมีลูกศรอยู่ที่หลังของเขา

อย่างไรก็ตามในไม่ช้าเขาก็ค้นพบปัญหา

เนื่องจากการจู่โจมของผู้ฝึกตนอมตะสัตว์ในป่าแห่งนี้ลดลงอย่างเห็นได้ชัดหลังจากเดินมาเป็นเวลานานข้าไม่เห็นกระต่ายแม้แต่น้อย

“ ผู้ฝึกตนะที่น่ารังเกียจ!” หลี่เหนียนฟานไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปที่ภูเขาที่อยู่ไกลออกไปต้าจีก็ไปกับเขาและต้าเฮยรับผิดชอบในการเคลียร์ทางตรงหน้า

การแสดงของ ต้าจี ทำให้ดวงตาของ หลี่เหนียนฟ่านเปล่งประกาย

ไม่เพียงแต่นางไม่ใช่ผู้หญิงทอ่อนแอ แต่นางยังมีความใจเย็นและนางก็ไม่ได้บอบบางและเหนื่อยล้าเหมือนผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ธรรมดา ๆ

ใช่ ข้าพบนางที่ภูเขาและมีโอกาส8ส่วนที่นางจะอาศัยอยู่บนภูเขามาตั้งแต่เด็ก

นางไม่เพียง แต่สวยเท่านั้น แต่นางยังเป็นสาวที่ขยันมากอีกด้วย

”คันธนู!”

ในขณะนี้ ต้าเฮยที่เดินอยู่ข้างหน้ามันก็หันกลับมาตะโกนใส่ หลี่เหนียนฟ่านสองสามครั้งจากนั้นก็วิ่งไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว

ดวงตาของหลี่เหนียนฟานสว่างขึ้นและเขาก็อดไม่ได้ที่จะรีบตามไป“ มีเหยื่ออยู่ข้างหน้า! ต้าเฮยช้าลงอย่าทำให้มันตกใจ!”

อย่างไรก็ตาม ต้าเฮยวิ่งเร็วขึ้นและเร็วขึ้นอีก

“ เจ้าหมาโง่นี่!”

…

จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินกำลังหลบหนีอย่างสิ้นหวังสายตาของมันมองไปข้างหน้า แต่ทันใดนั้นมันก็ชะงัก

?

บนหน้าผาตรงหน้ามีจุดสีดำอยู่และเมื่อมองเห็นมันอีกครั้งมันก็กลายเป็นสุนัขสีดำธรรมดาตัวหนึ่งที่กำลังมองมาที่ตัวมันเอ

”เจ้าหมาโง่ที่ไหนกล้ายืนขวางจักรพรรดิปีศาจผู้นี้” จักรพรรรดิปีศาจจันทร์สีเงินขมวดคิ้วและเยาะเย้ย: “ไปให้พ้นทางข้า เจ้าหมา!”

ต้าเฮยนิ่งไม่ไหวติงขนของสุนัขสีดำปลิวไสวไปตามสายลมและปากของมันก็เปิดออกช้าๆ “เจ้าควรจะเลิกใช้แก่นปีศาจอย่าบังคับให้ข้าต้องลงมือ”

จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินยิ้มด้วยความโกรธและเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงร่องรอยแห่งความโศกเศร้าในใจของเขา“ข้าจักรพรรดิผู้นี้ตกต่ำขนาดถูกสุนัขรังแกข้านึกไม่ถึงว่าจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินที่อยู่ในโลกปีศาจมานานกว่าสี่พันปี ตอนนี้ข้าจะถูกเหยียดหยามจากหมาตัวหนึ่ง”

ถ้าในเวลาปกติมันจะฆ่าสัตว์อสูรหมาตัวให้ตาย แต่ตอนนี้มันต้องหลบหนีก่อน มันจึงไม่มีเวลาที่จะจัดการเจ้าหมาตัวนี้

เมื่อข้ารอดพ้นจากภัยพิบัตินี้ข้าจะจัดการมันไม่ให้เหลือ!

ทันทีที่เขากางปีกออกและกำลังจะบิน

สุนัขสีดำค่อยๆยกอุ้งเท้าขึ้น

ตูม!

เหนือเมฆมีอุ้งเท้าสุนัขที่บดบังท้องฟ้าและดวงอาทิตย์รวมตัวอยู่ในความว่างเปล่ากดทับจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินอย่างหนักหน่วง

”อั้ก?”

จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินตื่นตระหนกและร้องออกมา ขนที่ทั่วร่างกายลุกชั้นคล้ายเม่นมันมองไปที่อุ้งเท้าสุนัขด้วยความหวาดกลัวดวงตาของมันต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

เขาขยับตัวไม่ได้เลยทำได้แค่ตัวสั่นและพูดว่า “ผู้อาวุโสสุนัข ยกโทษให้ข้าด้วย!”

ตูม!

อุ้งเท้าของสุนัขตบมันอย่างไร้ความปราณีแทนที่จะตบมันให้ตายทันที แต่มันปล่อยให้ปากของอินทรีเปิดออกและแก่นปีศาจสีทองก็หลุดออกมา

ปากของ ต้าเฮยดูดเล็กน้อยและลูกแก้วปีศาจก็ถูกดูดเข้าไปในปากของเขา เขาเคี้ยวมันเหมือนเยลลี่

เหยาเมิ่งจี้และ ฉินม่านหยุนที่อยู่ไม่ไกลดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างพร้อมกันและปากของพวกเขาก็เปิดเป็นรูปตัว “O”

เมื่อได้เห็นทั้งหมดนี้ด้วยตาของตัวเอง พวกเขากลัวมากจนสมองว่างเปล่า

พวกเขาอยากจะหันหน้าและวิ่งหนี แต่พวกเขารู้สึกราวกับถูกแช่แข็งและไม่สามารถขยับไปไหนได้เพราะความกลัว

ในขั้นต้นพวกเขายังคงกัดจักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินม่ปล่อยและไล่ตามมันอย่างรวดเร็ว แต่พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะฝันว่าปีศาจสุนัขจะพุ่งออกมาและฆ่ามันก่อน

จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินเป็นเพียงเด็กน้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าสุนัขตัวนี้

มันแย่มาก

ปีศาจสุนัขตัวนี้น่ากลัวมากมันอาจจะเป็นเทพสุนัข?

ในขณะนี้สุนัขสีดำหันศีรษะมาและจ้องมองทั้งคู่อย่างสงบ .