ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 42

ในเว็บจะลงวันอาทิตย์
—————————————
ฉินม่านหยุนมองไปลั่วฮวง และพูดว่า “ลั่วฮวง นี่คืออาณาเขตของเจ้า ข้ามาที่นี่ตามคำสั่งของประมุขและข้าต้องการให้เจ้าช่วยเราตามหาจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง วังเต๋าหลินเซียนจะขอบใจเจ้ามาก

ลั่วฮวง ตกใจ

ขอบคุณมากรึ!

เจ้าและข้าไม่มีข้อข้องใจทำไมเจ้าต้องผลักข้าลงไปในหลุมไฟนี้ด้วย?

เขาคิดไม่ออกด้วยซ้ำว่าจะถามใครนอกจากผู้เชี่ยวชาญ

”ท่านบอกข้าได้ไหมว่าทำไม ท่านถึงมองหาจิ้งจอกฟ้าเก้าหาง?” ลั่วฮวง อดไม่ได้ที่จะถาม

ฉินม่านหยุนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า: ” ลั่วฮวง เจ้าสามารถมั่นใจได้ เราจะไม่ทำอันตรายใด ๆกับเจ้า นับประสาอะไรกับนาง แต่เดิมมันเป็นสายพันธุ์โบราณ แต่ตอนนี้มันได้กลายร่างเป็นมนุษย์แล้ว จากสายเลือดของนาง นางมีความสามารถพิเศษในการฝึกตนและมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นอมตะมากที่สุดเราขอเพียงให้นางเข้าร่วมวังเต๋าหลินเซียนและเราเต็มใจที่จะใช้ทรัพยากรของ เราเพื่อฝึกฝนให้นางเป็นเทพ! “

”ฮือออ–“

จักรพรรดิลั่วถอนหายใจยาวอย่างโล่งอกหาก ถ้าฉินม่านหยุนมาด้วยเจตนาร้ายเขาอาจจะขับไล่เขาออกไปทันทีแม้ว่าเขาจะทำให้ วังเต๋าหลินเซียน ขุ่นเคืองก็ตาม!

ตอนนี้ ต้าจี เป็นคนของ หลี่กงซีแม้ประมุขของวังเต๋าจะอยู่ที่นี่ตราบใดที่เขามุ่งร้ายต่อนาง เขาก็จะเป็นศัตรูของราชวงศ์เฉียนหลง

ลั่วฮวง แค่อยากเป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์

เมื่อเห็น ลั่วฮวง ไม่ได้พูดอะไร ฉินม่านหยุนกล่าวต่อ: “ลั่วฮวง เส้นทางสู่ความเป็นอมตะนั้นยากมากและตอนนี้เส้นทางนสู่ความเป็นอมตะถูกตัดขาดจากโลกแห่งการฝึกตนทั้งหมดของเราไม่มีใครสามารถเป็นผู้อมตะได้อีก ตอนนี้จิ้งจอกสวรรค์คือโอกาสเดียวของเรา! “

นางมีน้ำเสียงที่จริงใจและกระตือรือร้นเล็กน้อย

”ท่านฉินไม่ต้องกังวลข้าจะทำให้ดีที่สุด” ลั่วฮวง พยักหน้าและเห็นด้วย

เส้นทางสู่ผู้อมตะพัง? ไม่มีทางข้ามีเจ้านายที่ยิ่งใหญ่อยู่ในราชวงศ์มังกรอมตะมันดีกว่าผู้อมตะมหาศาล

จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางอยู่เคียงข้างเขา ข้าอยากบอกเจ้ากล้าขอไหม?

ลั่วฮวง ได้ แต่บ่นในใจ

ฉินม่านหยุนขมวดคิ้วเล็กน้อยรู้สึกเสมอว่า ลั่วฮวง ไม่พอใจกับเรื่องนี้

เป็นไปได้อย่างไร?

นี่คือจิ้งจอกสวรรค์เก้าหาง ลั่วฮวง ไม่สนใจเหรอ?

เขาไม่ฟัง วงเต๋าหลินเซียนของเราหรือ?

นางยังคงเกลี้ยกล่อมต่อไป:“ ลั่วฮวง จักรพรรดิปีศาจจันทร์สีเงินก็กำลังมองหาจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางเช่นกันถ้าพวกเขาพบก่อนข้ากลัวว่าพวกเขาจะกลืนกินแก่นปีศาจจิ้งจอกเก้าหางลงไป มันจะทำให้เราไม่มีจิ้งจอกเก้าหางเหลืออยู่อีกต่อไป พวกเราต้องรีบแล้ว! “

“ ท่านฉินไม่ต้องกังวลข้าจะรับประกันความปลอดภัยของจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางด้วยตัวเอง” ลั่วหวางกล่าวอย่างเคร่งขรึม

เขาเย้ยหยันภายในจักรพรรดิปีศาจจัทนทร์สีเงินงั้นรึ เพียงแค่การผายลมของหลี่กงซีก็สามารถส่งเจ้าลงยมโลกได้แล้ว

ตอนนี้จงซิ่วอยู่ลึกเข้าไปในคลังสมบัติของราชวงศ์เฉียนหลงเซียน

นางมองไปที่คลังสมบัติที่ว่างเปล่าและขมวดคิ้วเล็กน้อย

ที่นี่เป็นสถานที่ที่ราชวงศ์เฉียนหลงเซียนเก็บสวุนไพรไว้เ

แม้ว่านางจะรู้ว่ามีการสมุนไพรที่ดีที่สุดทั้งหมดให้กับ ชปรมาจารย์ หลี่ แต่นางก็ยังรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเมื่อเห็นคลังสมบัติว่างเปล่า

”ข้าหวังว่าหลี่กงซีจะสามารถให้ความช่วยเหลือเล็กน้อยเพื่อให้ความเจริญรุ่งเรืองแก่ราชวงศ์เฉียนหลงเซี่ยน” จงซิ่วแอบพูดในใจ

สำหรับผู้ยิ่งใหญ่อย่างหลี่กงซีแม้ว่าผลประโยชน์เพียงเล็กน้อยที่กระจัดกระจายอยู่ระหว่างนิ้วของเขา แต่ก็เป็นโอกาสที่ดีสำหรับผู้ฝึกฝน

จงซิ่วถอนหายใจสักพักก่อนจะเริ่มค้นหาชา

วังเต๋าหลินเซียนเป็นขุมกำลังชั้นยอดและมีความสัมพันธ์ที่ดีกับราชวงศ์เฉียนหลงเซียนดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะใช้วิธีการต้อนรับสูงสุด

โดยปกติแล้วใบชาล้ำค่าจะถูกเก็บไว้ที่นี่โดยจักรพรรดิลั่ว

นางเหลือบมองเล็กน้อยและไม่คาดคิดว่าจะเห็นกระเป๋าในมุมที่ซ่อนอยู่

”หือทำไมเจ้าไม่เคยเห็นชานี้มาก่อน มันเป็นสมุนไพรใหม่หรือไม่” จงซิ่วผงะไปชั่วขณะหนึ่งหยิบถุงชาขึ้นมาและมองมัน

ถุงไม่ใหญ่และดูธรรมดามากวิธีการบรรจุนั้นแตกต่างจากชาก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิงซึ่งมันดูแปลกใหม่มาก

“ ชาที่จักรพรรดิลั่วสามารถซ่อนอยู่ที่นี่นั้นไม่ธรรมดาอย่างแน่นอนทำไมไม่ใช้ชงชาล่ะ”

…

ในห้องโถงจักรพรรดิลั่วยังคงพูดคุยกับฉินหม่านหยุน

ลั่วซือหยูกำลังสนทนากับ ฉินม่านหยุน
อย่างไรก็ตาม ฉินม่านหยุนเห็นได้ชัดว่าไม่มีความคิด

“ ดาด้าดา”

ในขณะนี้เสียงฝีเท้าดังขึ้น

จงซิ่วถือถาดและเดินไปดื่มชา

ลั่วฮวง ยิ้มและกล่าวว่า: ท่านฉินการมองหาจิ้งจอกสวรรค์เก้าหางไม่ใช่สิ่งทำได้เพียงแค่คืนเดียว ถ้าท่านไม่รีบร้อนควรดื่มชาก่อนดีกว่า”

ฉินม่านหยุนส่ายหัว “ไม่ ข้าต้องการไปยังสถานที่ที่จิ้งจอกสวรรค์เก้าหางข้ามผ่านทัณฑ์จากสวรรค์”

นางสามารถเห็นได้ว่า ราชวงศ์เฉียนหลงไม่ได้รีบร้อนและชานี้อาจเป็นสมบัติของ ราชวงศ์เฉียนหลงดังนั้นนางจึงไม่ได้ดึงดูดใจมากนัก

“ท่านพี่หยุน ท่านควรดื่มก่อนออกไปนะ” ลั่วซือหยูชักชวน

ลั่วฮวง ยังกล่าวอีกว่า: ใช่ ท่านฉิน แม้ว่าราชวงศ์ ราชวงศ์เฉียนหลง ของเราจะเทียบไม่ได้กับ วังเต๋าหลินเซียนแต่ชานี้ไม่ธรรมดาและมันหายากกว่าโอสถทั่วไป “

ฉินม่านหยุนไม่สามารถปฏิเสธได้ดังนั้นนางจึงมองไปที่น้ำชา

ฮะ?

ดวงตาของนางหรี่ลงเล็กน้อย

ชานี้แตกต่างจากชาที่นางเคยเห็นใบชาจมลงไปในน้ำ น้ำชาไม่มีสิ่งเจือปน

สีของชาเป็นสีน้ำตาลอ่อนใสและสงบและดูเหมือนอำพันชั้นดีจากระยะไกล

“ ชานี้ … ไม่ธรรมดา!”

นางมีความรู้และเชี่ยวชาญเรื่องชามากขึ้น แต่เป็นเพราะนางได้ชิมชาที่ดีทุกประเภทและเมื่อนางเห็นถ้วยชานี้นางก็อดไม่ได้ที่จะติดใจ

ในที่สุดใบหน้าของ ลั่วฮวง ก็แสดงรอยยิ้มภูมิใจมาก

ชาในคอลเลกชันของเขานั้นไม่ธรรมดาจริงๆแม้แต่ท่านฉินก็ตกใจ

เขาถือถ้วยชาขึ้นมาด้วยและมองไปที่มัน

เมื่อมองดูมัน เขาได้แต่ตกตะลึง

อะไรกัน?

ชาอะไรที่ข้าใช้รับแขกผู้มีเกียรติดูเหมือนจะไม่ใช่แบบที่ข้าคิดไว้ใช่มั้ย?

จงซิ่วหามันจากไหน?

ในเวลานี้ ฉินม่านหยุนได้วางชาไว้ตรงหน้าเขา

กลิ่นชาที่สดชื่นและสง่างามทำให้จิตวิญญาณของนางสดชื่นชาชั้นดี!

จิบ.

น้ำชาที่ฝาดเข้าปากของนางพันรอบปลายลิ้นของนางทำให้จมูกของนางส่งเสียงฮัมเพลงอย่างเพลิดเพลินและนางก็หลับตาลงอย่างสบาย ๆ

นางไม่ได้กลืนชา แต่ลิ้มรสมันอย่างระมัดระวัง

รสชาติของชาเริ่มขมมากขึ้น แต่จิตใจของนางก็ชัดเจนมากขึ้นเรื่อย ๆ

ความทรงจำในอดีตเกิดขึ้นทีละอย่างและปริศนามากมายในใจของข้าก็คลี่คลายได้อย่างง่ายดายและปัญหาที่ข้าคิดไม่ออกก็คลี่คลาย

ชาไหลลงคอทีละนิดมันผ่านไปเหมือนควัน

อย่างไม่สามารถควบคุมได้มีน้ำตาที่มุมตาของนาง

นางไม่สนใจและจิบครั้งที่สองต่อไป

ฮึบ!

ในขณะนี้เสียงของเส้นทางแห่งวิถีเต๋าดังขึ้นในหูของนางจิตใจของนางว่างเปล่าและร่างกายของนางก็ผ่อนคลาย

นอกจากนางแล้ว ลั่วฮวง และ ลั่วซือหยูยังได้เริ่มชิมชาและจากนั้นพวกเขาก็เข้าสู่สภาวะะนี้เช่นกัน

แค่ชาหนึ่งถ้วยก็ทำให้พวกเขาเข้าสู่สภาวะศักดิ์สิทธิ์ได้ในเวลาเดียวกัน!

ใช้เวลาหนึ่งในสี่ของชั่วโมงก่อนที่ ฉินม่านหยุนจะลืมตาขึ้นพร้อมกับความเข้าใจและอารมณ์ในดวงตาของเขา

เมื่อข้ามองไปที่ถ้วยในมือของข้ามันก็ว่างเปล่าแล้ว

ชาชนิดนี้คืออะไร?

แม้แต่ชาที่ดีที่สุดในวังเต๋าหลินเซียน ก็ไร้ค่าเมื่อเทียบกับมัน!

มันไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันเลย!

ชาถ้วยนี้มีโอกาสสำหรับการรูแจ้ง แม้ว่านางจะอยู่ในหยวนหยิงแต่นางก็รู้สึกว่านางได้รับประโยชน์มากมาย