ที่จริงแล้ว ข้าคือเซียนผู้ยิ่งใหญ่ - ตอนที่ 29

หลังจากฝนตกหนักน้ำในทะเลสาบก็ไหลเร็วขึ้นมาก

หลี่เหนียนฟ่านไม่กล้าเข้าใกล้ทะเลสาบมากเกินไปปล่อยให้ต้าเฮยเดินนำทาง

”ห้องๆ!”

ต้าเฮยหยุดกะทันหันหันหน้าไปทางหลี่เหนียนฟานและเห่าเสียงดัง

คิ้วของหลี่เหนียนฟานย่นเล็กน้อยและเขาอดไม่ได้ที่จะเร่งความเร็วขึ้น“ ต้าเฮยเจ้าพบอะไร?”

เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปในระยะไกลพร้อมกับความประหลาดใจในดวงตาของเขา

ห่างออกไปเพียงร้อยเมตรดูเหมือนว่ามีร่างๆหนึ่งนอนอยู่

เขาไม่กล้าที่ล้าช้าและวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ร่างนี่นอนอยู่เป็นผู้หญิงที่ไม่ใส่อะไรเลย

ผิวหิมะสีขาวเนียนผุดผ่องเผยให้เห็นสีชมพูจาง ๆ ผมยาวสีดำและเงางามห้อยลงมาบนพื้นดวงตาใต้คิ้วเรียวโค้งปิดแน่นและขนตายาวสั่นเล็กน้อย , ริมฝีปากบางบอบบางราวกับกลีบกุหลาบ

เทพธิดา คำๆนี่อาจเทียบเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ

เมื่อหลี่เหนียนฟานเห็นผู้หญิงคนนนี้ คำๆปรากฏขึ้นในใจของเขาโดยไม่ตั้งใจ

หายนะของประเทศและประชาชน!

โคตรสวย!

ความงามของนางเหนือกว่า หลิน ชิงหยุนและ ลั่ว ซือหยู

ดวงตาของหญิงสาวเปิดขึ้นเล็กน้อยมองดูหลี่เหนียนฟานจากระยะไกลทีละน้อยร่างที่เลือนลางซ้อนทับกับความทรงจำเมื่อสามปีก่อน

สามปีก่อน

นางยังคงเป็นเพียงสุนัขจิ้งจอกและเมื่อนางกำลังจะตาย ร่างของเขาก็เดินออกจากป่าเพื่อช่วยให้นางให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง

คราวนี้มันเกือบจะเป็นฉากเดียวกันกับที่เคยเกิดขึ้น

มุมปากของหญิงสาวเอียงขึ้นเล็กน้อยและมีน้ำตาไหลในดวงตาของนาง

หลี่เหนียนฟานเหลือบมองอย่างรวดเร็วจากนั้นก็หันไปจ้องหน้าหญิงสาว เมื่อเห็นนางน้ำตาไหล เขาก็รีบพูดชึเนด้วยความตกใจว่า: “ไม่ต้องกังวลข้าไม่ใช่คนเลวร้าย ว่างใจได้”

ในขณะเดียวกันเขาก็ถอดเสื้อคลุมเพื่อปกปิดร่างกายของหญิงสาวนางนี้

”ใช่” หญิงสาวพูดเบา ๆ ดวงตาที่สวยงามของนางจับจ้องไปที่ หลี่เหนียนฟ่าน

ไม่ไกลจากที่นี่สุนัขจิ้งจอกหกหางสีขาวราวกับหิมะได้แอบเอาหัวของมันออกมาจากต้นไม้

น้ำตาเม็ดโตไม่สามารถหยุดไหลลงมาได้

”ท่านพี่……”

ในขณะที่ร้องไห้มันยิ้มอยู่ที่ด้านหลังของ หลี่เหนียนฟ่าน

ถ้าไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนี้พี่สาวจะไม่เลือกแปลงร่างและจะไม่ตาย

นางเกลียดผู้ชายคนนี้!

ถ้าไม่ใช่เพราะพี่สาวเพิ่งขอร้องข้า นางอยากจะฝังผู้ชานคนนี้ซะ

ผู้หญิงคนนี้คือสุนัขจิ้งจอกเก้าหางที่เพิ่งแปลงร่างมา แม้ว่านางจะรอดชีวิตจากหายนะได้สำเร็จ แต่เส้นปราณชีวิตของนางก็แตกสลายภายใต้หายนะและนางไม่สามารถมีชีวิตรอดได้แม้เพียงเดือนเดียว

จิ้งจอกหกหางเช็ดน้ำตาของตัวเองแม้ว่ามันจะสัญญาว่าจะปล่อย หลี่เหนียนฟ่าน ไป แต่มันก็ยังคงมีความคิดที่รอบคอบ

มันเป็นไปตามความปรารถนาของพี่สาวของนางและส่งนางไปให้หลี่เหนียนฟ่าน แต่จงใจที่จะไม่แต่งกายให้พี่สาวของนางเพื่อทดสอบพฤติกรรมของ หลี่เหนียนฟ่าน หาก หลี่เหนียนฟ่าน มีความต้องการทางเพศมันก็จะฆ่า หลี่เหนียนฟ่านทันที!

น่าเสียดายที่เมื่อนางเห็นหลี่เหนียนฟานใส่เสื้อคลุมให้พี่สาวของนาง นางทำได้เพียงกัดฟันอย่างขมขื่นและรู้สึกเศร้ามากขึ้น

หลี่ เหนียนฟ่าน มองไปที่ผู้หญิงคนนั้นและถามว่า “เจ้ามาที่นี่ทำไม?”

”ข้า … “เมื่อ ผู้หญิงคนนี้พูดออกมาก็มีเลือดไหลออกมจากมุมปากและใบหน้าของนางก็ซีดเลงหมือนกระดาษ

”ไม่จำเป็นต้องพูดแล้ว”

หลี่ เหนียนฟ่าน ช่วยผู้หญิงคนนั้นเช็ดเลือดจากมุมปากของนางและพูดว่า: “ข้าเดาว่าเจ้าได้รับผลกระทบจากสายฟ้าในตอนที่มีผู้ฝึตนต่อสู้กัน ตอนนี้เจ้าเป็นเพียงผู้หญิงที่อ่อนแอควรอยู่ห่าง ๆ มันอันตรายเกินไป”

หญิงสาวมองไปที่ หลี่เหนียนฟ่าน และพยักหน้าเบา ๆ

”ไปเถอะไปที่บ้านของข้า ข้าจะช่วยรักษา” หลี่เหนียนฟานกล่าวออกมาด้วยความสงสาร

หญิงสาวพยักหน้าอีกครั้ง

หลี่เหนียนฟ่าน ถูมือของเขา
: “นั่น … มันน่ารังเกียจ”

หลังจากพูดจบเขาก็อุ้มผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาและสะพายไว้ด้านหลัง

ระหว่างทาง หลี่เหนียนฟ่าน ไม่รู้สึกหนักเลยและมีความนุ่มนวลเบื้องหลังเขา มันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้น

ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นมนุษย์ธรรมดาเหมือนข้าและนางก็เข้ากันได้ดีกับข้ามาก

พาภรรยากลับบ้าน?

โลกแห่งการฝึกตนนั้นอันตรายเกินไปนางเป็นมนุษย์หญิงธรรมดาที่สวยมากและนางจะพบกับอันตรายได้ทุกเมื่อ ขเพียงอยู่กับข้านางจะปลอดภัยที่สุด

หลี่เหนียนฟ่าน กำลังคิดถึงความเป็นไปได้ที่จะให้หญิงสาวอญู่ข้างๆเขา

และผู้หญิงคนนั้นก็พิงหลังของ หลี่เหนียนฟ่าน อย่างเงียบ ๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่ปากของนาง ดวงตาของนางนุ่มนวลและนางพอใจที่จะอยู่ร่วมกับเขาในฐานะมนุษย์แม้ว่านางจะมีเวลาเพียงหนึ่งเดือนก็ตาม

จิ้งจอกหกหางตามมาข้างหลังและจ้องมองพี่สาวขอนางที่ถูกมนุษย์จับตัวไป

ในเวลานี้ภายในรัศมีหลายพันไมล์ทั้งผู้ฝึกตนและปีศาจตักำลังถูกสร้างความปั่นป่วน

มวลแสงในท้องฟ้าพุ่งมาจากทุกทิศทุกทาง ณ ที่ที่หญิงสาวเพิ่งข้ามพ้นหายนะด้วยความเร็วมหาศาล

ราชวงศ์เฉียนหลงเซี่ยน

ลั่ว ซือหยู มองไปที่ทิศทางของสายฟ้าด้วยความประหลาดใจบนใบหน้าของเขาและพูดด้วยเสียงต่ำ: “ไม่คาดคิดว่าจะมีปีศาจที่เลือกที่จะแปลงร่างข้าไม่ได้เห็นมาเป็นร้อยปีแล้ว”

”มันหายากจริงๆสำหรับสัตว์อสูรที่จะยอมให้การฝึกตนนับพันปีสูญสลายและต่อต้านภัยครั้งใหญ่เพียงเพื่อจะกลายเป็นมนุษย์ ” จงซิ่วพยักหน้า

ต้องใช้ความกล้าขนาดไหนกัน

”แม่ดูทิศทางสิ ดูเหมือนจะไม่ไกลจากที่อยู่อาศัยของปรมาจารย์มากนัก” ลั่ว ซือหยู ขมวดคิ้วเล็กน้อยมองไปบนท้องฟ้า

จงซิ่วพยักหน้า“ มันใกล้มากแล้วข้าไม่รู้ว่ามันจะรบกวนท่านปรมาจารย์หรือเปล่า”

”แม่สิ่งที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้จะดึงดูดผู้คนจำนวนมากได้แน่นอนข้าต้องไปห้าม บางคนที่ไม่ลืมหูลืมตาอาจจะทำให้ผู้เชี่ยวชาญขุ่นเคือง” ลั่ว ซือหยู กล่าวอย่างเคร่งขรึม

ในขณะที่พูดคุยจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ก็รีบวิ่งจากข้างนอก

”ซือหยูข้าจะไปกับเจ้า! สถานที่ของปรมาจารย์ต้องไม่ยอมให้ใครมารบกวนเด!” ขกรพรรดิศักดิ์สิทธิ์พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “นี่เป็นความประสงค์ของราชวงศ์เฉียนหลงเซี่ยนทั้งหมด!”

ลั่ว ซือหยู และ จงซิ่ว ต่างก็ตะลึง

”ท่านพ่อ ท่านไม่ไปที่ที่สัตว์อสูรต่อต้านทัณฑ์จากสวรรค์เหรอ?” ลั่ว ซือหยู ถาม

ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่อ่อนแอที่สุดสำหรับสัตว์อสูรที่เพี่งแปลงร่างอย่างไม่ต้องสงสัย เมื่อพบมันได้มันกลายเป็นความมั่งคั่งมหาศาลอย่างหาที่เปรียบมิได้

จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ส่ายหัว“ แม้ว่าการเแปลงร่างของสัตว์อสูรจะหายาก แต่เมื่อเทียบกับปรมาจารย์ มันคืออะไรกัน ปรมาจารย์ต้องการอยู่อย่างสันโดษในราชวงศ์มังกรของข้านี่เป็นเกียรติของราชวงศ์ของเราหากท่านถูกรบกวน มันอาจจะเป็นการสูญเสียจะยิ่งใหญ่กว่ามาก! “

ลั่ว ซือหยู และ จงซิ่ว พยักหน้าเห็นด้วย

หากผู้เชี่ยวชาญทิ้งเฉียนหลงเซียนไปด้วยความโกรธและไปที่อื่นเพื่ออยู่อย่างสันโดษนั่นคือการสูญเสียของทั้งอาณาจักร!

”ไปด้วยกันเถอะ!” จงซิ่วยังกล่าวอย่างเร่งรีบ

พวกเขาไม่กล้าชักช้ากว่านี้

ทันใดนั้นสามผู้สูงศักดิ์ที่สุดของราชวงศ์เฉียนหลงเซียนไม่ได้ปลุกใครและออกเดินทางไปด้วยกันอย่างเงียบ ๆ เพื่อไปยังบ้านของหลี่เหนียนฟาน