ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย [ 农女致富记 ] - บทที่ 1561 เรื่องน่ายินดี

บทที่ 1561 เรื่องน่ายินดี

…………….

บทที่ 1561 เรื่องน่ายินดี

ผู้หญิงบางคนจะรู้สึกว่าตัวเองดูดีก็ต่อเมื่อมีรูปร่างเพรียวบาง แต่ผู้หญิงบางคนก็มีเสน่ห์เพราะความมีน้ำมีนวล

กู้เสี่ยวหวานมองไปที่ฟางเพ่ยหยาอย่างเห็นด้วย ในช่วงเวลานี้ดูเหมือนว่าฟางเพ่ยหยาจะอดทนต่อความยากลำบากมาไม่น้อย ไม่เช่นนั้นจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเกิดเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในช่วงเวลาสั้น ๆ

“ท่านพี่ แม้แต่ท่านยายของข้ายังบอกว่าข้าได้เกิดใหม่เป็นเหมือนคนละคนเลย” ฟางเพ่ยหยาพาทั้งสองเข้าไปข้างในและพูดอย่างตื่นเต้น

กู้เสี่ยวหวานพยักหน้า “นั่นเป็นเพราะเจ้ามีความเพียร เส้นทางการลดน้ำหนักนั้นยากมาก บางคนทนทุกข์ทรมานเป็นเวลาสองวัน และหลังจากนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถยืนหยัดต่อไปได้ แต่เจ้ามีความอดทนมาก”

“ข้ายังต้องพยายามต่อไป ข้าว่าข้ายังต้องลดน้ำหนักอีกเล็กน้อย” ฟางเพ่ยหยาพูดอย่างหนักแน่น “ข้าไม่อยากกลายเป็นคนร่างบางที่แทบจะปลิวเมื่อถูกลมพัด แต่ข้าอยากให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ท่านพี่พูดถูก ถ้าข้าควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ก็น่าสงสารจริง ๆ ข้าไม่กล้ากินของอร่อย ๆ เพราะกลัวอ้วน ข้าไม่กล้าใส่เสื้อผ้าสวย ๆ เพราะข้ารู้ว่าเสื้อผ้าที่สวยงามเช่นนั้นจะไม่มีขนาดของข้า แม้ว่ามันจะเป็นเสื้อผ้าสั่งตัด แต่รูปร่างของข้าเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าเสื้อผ้าจะสวยงามเพียงใด มันก็เหมือนกับก้อนไขมันชิ้นหนึ่งที่มีผ้าแขวนอยู่บนนั้น ถึงเวลาแล้วที่ข้ามีโอกาสที่จะลดน้ำหนัก และข้าต้องพยายามต่อไป”

“ข้าเชื่อมั่นในตัวเจ้า” กู้เสี่ยวหวานมองไปที่ฟางเพ่ยหยาอย่างจริงจังและให้กำลังใจนาง

“เพ่ยหยา ข้าก็เชื่อมั่นในตัวเจ้าเหมือนกัน เจ้าจะทำได้อย่างแน่นอน” ถานอวี้ซูเองก็ให้กำลังใจนางเช่นกัน

ทั้งสามคนพูดคุยและหัวเราะกัน ในไม่ช้าก็เดินมาถึงลานที่ฮูหยินฟางกำลังพักฟื้น

ด้านหน้ามีคนรับใช้หลายคนยืนเฝ้าประตูลานด้วยสีหน้าจริงจัง ในมือของพวกเขาถืออาวุธครบครัน ท่าทางของพวกเขาไม่เหมือนกับคนใช้ทั่วไป

ทันทีที่มาถึงที่นี่ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของฟางเพ่ยหยาก็แสดงความเศร้าเล็กน้อยทันที ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกเป็นทุกข์

“ฮูหยินฟางเป็นอย่างไรบ้าง” เมื่อกู้เสี่ยวหวานเดินผ่านประตูเข้ามาก็เอ่ยถามขึ้นทันใด ฟางเพ่ยหยาเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นท่าทางจริงจังของกู้เสี่ยวหวานก็เข้าใจทันที จากนั้นความเศร้าในใจของนางก็ถูกระบายออกมา “ร่างกายของท่านแม่ ฮือฮือฮือ”

เมื่อกู้เสี่ยวหวานเห็นเช่นนั้น นางก็เหลือบมองคนรับใช้และสาวใช้ข้าง ๆ นางโดยไม่ได้ตั้งใจ

สาวใช้ทั้งหมดอยู่ข้างนอกและไม่มีใครเข้ามา พวกนางกลัวว่าของสกปรกจากภายนอกจะถูกนำเข้ามาและส่งผลกระทบต่ออาการของฮูหยินฟาง

เมื่อเดินเข้าไปในลานบ้าน กลิ่นฉุนของยาก็ลอยโชยมากเตะจมูก ซึ่งเป็นกลิ่นที่จะเกิดขึ้นหลังจากดื่มยาเป็นเวลานานเท่านั้น

“ท่านแม่ของข้าสุขภาพดีขึ้นมาก และตอนนี้นางสามารถลุกขึ้นและเดินได้แล้ว แต่นอกจากข้า ท่านแม่ ท่านยาย และท่านป้าสะใภ้ทั้งสองคนของข้าแล้ว ก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้อีกนอกจากสาวใช้ที่อยู่ในลานของท่านแม่” เมื่อเข้าไปในลาน ฟางเพ่ยหยาก็พูดอย่างระมัดระวังแล้วพากู้เสี่ยวหวานและคนอื่น ๆ ตรงไปยังสถานที่ที่ฮูหยินฟางพักฟื้น

ฟางเพ่ยหยาพาคนทั้งสองเข้าไปข้างใน และเห็นฮูหยินฟางกำลังเดินไปรอบ ๆ ห้องอย่างระมัดระวังโดยมีพี่เลี้ยงกุ้ยคอยประคองไว้ แม้ว่าใบหน้าของนางจะยังซีดเซียวอยู่เล็กน้อย แต่ก็ถือว่าดีกว่าเมื่อก่อนมาก

“ท่านแม่ดูสิว่าใครมาหาท่าน” ฟางเพ่ยหยาเปิดม่านและเดินเข้าไป ฮูหยินฟางมองย้อนกลับไปและเห็นลูกสาวที่น่ารักของนางกำลังพาท่านฮู้กั๋วจวิ้นจู่และเสี้ยนจู่อันผิงเข้ามา

ฮูหยินฟางเป็นเกาหมิ่งฟูเหรินระดับหนึ่ง ดังนั้นนางจึงไม่จำเป็นต้องแสดงความเคารพต่อทั้งสองคน แต่ฮูหยินฟางรู้สึกขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือจากทั้งสองคน จึงเตรียมคุกเข่าลงแสดงความเคารพต่อทั้งสองคนภายใต้การประคองของพี่เลี้ยง “ขอบคุณฮู้กั๋วจวิ้นจู่และเสี้ยนจู่อันผิงสำหรับความเมตตา ข้าจะไม่มีวันลืม”

กู้เสี่ยวหวานและถานอวี้ซูวิ่งไปหาฮูหยินฟาง พยายามที่จะห้ามนางไว้ แต่ดูเหมือนว่าความพยายามของพวกนางจะไม่เป็นผล ฮูหยินฟางมีความตั้งใจแน่วแน่ เมื่อทั้งสองคนห้ามไม่ได้ ดังนั้นพวกนางจึงต้องทำแบบเดียวกัน

หลังจากทักทายกันแล้ว ทั้งสี่ก็นั่งลงรอบโต๊ะ เมื่อครู่ฮูหยินฟางเดินออกกำลังกายไปมาทำให้แก้มขึ้นสีแดงเล็กน้อย

“ท่านป้า ช่วงนี้สุขภาพของท่านเป็นอย่างไรบ้าง” ถานอวี้ซูถามด้วยความเป็นห่วง

ในอดีต ถานอวี้ซูมักจะมาที่บ้านตระกูลฟางเพื่อเล่นกับเพ่ยหยาในยามที่ไม่มีอะไรทำ เนื่องจากสถานะอันสูงส่งของถานอวี้ซูและรูปร่างที่อ้วนท้วนของฟางเพ่ยหยา พวกนางจึงไม่มีเพื่อนคนอื่น ดังนั้นฮูหยินฟางจึงเห็นความสัมพันธ์ระหว่างถานอวี้ซูกับฟางเพ่ยหยามาเนิ่นนาน และเห็นใจเด็กคนนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ ที่สูญเสียท่านพ่อท่านแม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก นางจึงปฏิบัติต่อถานอวี้ซูเหมือนลูกของตนเอง และทำให้ถานอวี้ซูรู้สึกรักนางเหมือนแม่ของตัวเอง โดยปกติแล้วถานอวี้ซูยังเรียกฮูหยินฟางว่าท่านป้าฟาง นั่นจึงทำให้พวกนางสนิทกันมากขึ้น

ฮูหยินฟางพยักหน้า แม้ว่านางจะรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย แต่นางก็มีความสุขมาก “ดีขึ้นมาก ดีขึ้นมาก เมื่อเห็นว่าร่างกายของข้าดีขึ้น และรูปร่างของเพ่ยหยาก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ในใจของข้าจึงมีความสุขอย่างยิ่ง ยิ่งกินยาและไม่มีเรื่องใดมากวนใจ โรคจึงหายเร็ว”

ฮูหยินฟางล้มป่วยมาเป็นเวลานาน และเนื่องจากพิษที่ผสมกับอีหลานเซียงถูกวางไว้เป็นเวลานาน พิษจึงเข้าสู่อวัยวะภายในของนาง และไม่สามารถกำจัดให้หมดได้ในวันเดียว ดังนั้นฮูหยินฟางจึงต้องพักฟื้นเป็นระยะเวลาหนึ่ง และร่างกายของนางก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่กว่าที่สารพิษในอวัยวะภายในจะถูกกำจัดอย่างสมบูรณ์ก็ต้องใช้เวลาอีกนาน

“ท่านป้า ดูแลสุขภาพด้วย ช่วงนี้เพ่ยหยากำลังค่อย ๆ ลดน้ำหนัก ถ้าสุขภาพของท่านดีขึ้น เพ่ยหยาก็งดงามกว่าเดิมยิ่งขึ้น ถึงเวลานั้นท่านจะได้หาผู้ชายที่ดูแลเพ่ยหยาเป็นอย่างดีได้” ถานอวี้ซูพูดติดตลก

พ่อแม่ทุกคนหวังจะได้ยินว่าลูกสาวของพวกเขาสามารถแต่งงานกับผู้ชายที่ดีในอนาคต ฟางเพ่ยหยาเคยอ้วน และคนอื่น ๆ บอกว่านางไม่สามารถแต่งงานกับผู้ชายที่ดีได้เพราะมีรูปร่างเช่นนี้ แต่ฮูหยินฟางยังคงหวังว่าลูกสาวจะสามารถแต่งงานกับผู้ชายที่ดีได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้เพ่ยหยาค่อย ๆ ลดน้ำหนัก และหลังจากที่นางลดน้ำหนักแล้ว นางก็ดูดีกว่าเดิมมาก

…………….