เซียวยวี่ไม่ได้ยิ้ม ก้มหน้ากล่าวด้วยท่าทางจริงจังและขึงขังเป็นอย่างมาก “ผูกปมผมเป็นสามีภรรยา รักใคร่ไร้ข้อกังขา”
เซี่ยยวี่หลัวที่กำลังแก้ปมเส้นผม มือพลันหยุดชะงัก
จู่ๆ นางก็รู้สึกเสียดายไม่อยากแก้เส้นผมของนางและเซียวยวี่ที่ผูกรวมกันไว้ออก
ผูกปมผมเป็นสามีภรรยา รักใคร่ไร้ข้อกังขา
นางและเซียวยวี่ถูกกำหนดไว้แล้วว่าชีวิตนี้ต้องเป็นสามีภรรยากัน
“พี่สะใภ้ใหญ่…” เซียวจื่อเมิ่งขยี้ตา พร้อมตะโกนเรียกอีกทีหนึ่ง
เซี่ยยวี่หลัวเพิ่งตอบสนอง ได้แต่แก้ปมผมของนางและเซียวยวี่ออกอย่างจนใจ
เซียวยวี่เห็นเส้นผมแยกออกจากกัน สีหน้าดูหดหู่เล็กน้อย
เซี่ยยวี่หลัวหันไปโบกมือให้เซียวจื่อเมิ่ง “จื่อเมิ่ง เจ้ากลับห้องไปก่อน ประเดี๋ยวพี่สะใภ้ใหญ่จะตามไป”
เซียวจื่อเมิ่งฟังวาจาของเซี่ยยวี่หลัวด้วยความรู้สึกเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ทั้งยังไม่ลืมที่จะกล่าว “พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านเร็วหน่อยนะเจ้าคะ”
เซียวยวี่ “…” เฮ้อ น้องสาวแท้ๆ ของตัวเอง จะจับโยนออกไปก็ไม่ได้ มิเช่นนั้น ขอเพียงเป็นคนที่แย่งภรรยากับเขา ไม่ว่าจะเป็นบุรุษ สตรี คนชรา หรือแม้กระทั่งเด็ก เขาจะไม่ใจอ่อนเป็นอันขาด
เซียวจื่อเมิ่งไปแล้ว จู่ๆ เซี่ยยวี่หลัวก็กอดเซียวยวี่ไว้
เซียวยวี่ก้มหน้า เซี่ยยวี่หลัวเขย่งปลายเท้าขึ้นจุมพิตเขา
“อาหลัว…” เซียวยวี่รู้สึกจิตใจสั่นไหว
“ผูกปมผมเป็นสามีภรรยา รักใคร่ไร้ข้อกังขา เซียวยวี่ เส้นผมของพวกเราผูกเป็นปมแล้ว ชั่วชีวิตนี้เจ้าต้องมีข้าเป็นภรรยาเพียงผู้เดียว! ”
“เด็กโง่” เซียวยวี่ก้มหน้าจุมพิตนาง ก่อนกอดเซี่ยยวี่หลัวไว้แน่น
ไม่อาจตัดใจได้จริงๆ นางจะกลับไปนอนในห้องของนางแล้ว
ไม่รู้ว่าเมื่อใด สตรีตัวเล็กผู้นี้ถึงจะนอนอยู่ข้างเขาไปตลอดได้?
ยามหลับตา มีแต่ภาพนาง ยามลืมตา คนแรกที่ได้เห็นก็เป็นนาง วันคืนเช่นนั้น ทำให้เขารู้สึกตั้งตารอคอยอย่างไร้ขีดจำกัด!
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เซี่ยยวี่หลัวก็จะไปแล้ว
เพราะเซียวยวี่ต้องไปสอนหนังสือ จึงได้แต่ส่งเซี่ยยวี่หลัวถึงปากทางเข้าหมู่บ้านเพียงเท่านั้น
ทั้งสองคนอยู่ตรงปากทางเข้าหมู่บ้าน แยกจากกันอย่างยากลำบาก
เซียวยวี่ไม่อาจตัดใจปล่อยให้เซี่ยยวี่หลัวไป กำชับย้ำเตือนให้นางดูแลตัวเองให้ดีระหว่างอยู่ข้างนอก
เซี่ยยวี่หลัวพยักหน้า ถึงแม้เมื่อวานจะบอกกล่าวไว้หมดแล้ว แต่ก็ยังต้องกล่าวย้ำอีก “เจ้าดูแลเด็กสองคนให้ดี เย็นพรุ่งนี้ข้าจะกลับมา จำไว้ อย่าให้เด็กสองคนลงน้ำ เข้าใจหรือไม่? ”
ตอนนี้อากาศร้อน เด็กๆ ชอบเล่นน้ำ แต่แม่น้ำเป็นสถานที่ที่อันตรายยิ่งนัก ดังนั้นเซี่ยยวี่หลัวจึงไม่กล้าให้เด็กสองคนลงเล่น ต่อให้เป็นตอนไปซักเสื้อผ้าหรือหาบน้ำ ก็จะกำชับย้ำเตือน ว่าต้องระวังความปลอดภัย ห้ามเล่นน้ำเป็นอันขาด
เซียวยวี่พยักหน้า “ข้าเข้าใจ เจ้าวางใจได้ ข้าจะดูแลอาเซวียนอาเมิ่งให้ดี กลับเป็นเจ้า อยู่ข้างนอกเพียงลำพัง ต้องดูแลตัวเองให้ดี! ”
เซี่ยยวี่หลัวตอบรับคำ “วางใจเถิด ข้าโตขนาดนี้แล้ว”
เซียวยวี่แย้มรอยยิ้ม ไม่ได้กล่าวออกมาว่าในใจข้า เจ้ายังเป็นเด็กอยู่
เขาสอดส่ายสายตามองดูรอบข้าง เห็นว่าไม่มีผู้คน จึงโอบกอดเซี่ยยวี่หลัวไว้
“ตอนนี้อยู่ข้างนอกนะ! ” เซี่ยยวี่หลัวพูดโพล่งออกมาตามสัญชาตญาณ ถึงแม้จะเป็นสามีภรรยา แต่อย่างไรเสียก็อยู่ข้างนอก ถูกคนเห็นเข้าจะไม่ดี
เซียวยวี่ไม่สนใจอะไรมากถึงเพียงนั้น ในภายหลังเซี่ยยวี่หลัวกลับไปนอนในห้องของตัวเอง จวบจนถึงตอนนี้ทั้งคู่จึงได้พบกัน เขาจะทนไหวได้อย่างไร
ก้มหน้าลงจุมพิตปากที่ส่งเสียงพูด แต่เพียงไม่นาน เขาก็ปล่อยเซี่ยยวี่หลัวออก
“เจ้าดูแลตัวเองให้ดี ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเรา ระหว่างทางระวังความปลอดภัยด้วย! ”
ทั้งคู่แยกจากกันตรงหน้าปากทางเข้าหมู่บ้าน จวบจนเซียวยวี่ไม่เห็นเงาร่างของเซี่ยยวี่หลัวแล้ว จึงหันขวับเดินกลับไป
วันนี้สถานศึกษาเปิดเรียนเป็นวันแรก จะไปช้าไม่ได้ ทว่า คาบเรียนนี้เรียนถึงแค่ช่วงบ่าย ยังมีเวลาว่างเหลืออีกมาก
เซี่ยยวี่หลัวมุ่งตรงไปยังตัวเมืองโดยไม่หยุดพัก ไปยังโรงแกะสลักก่อน บอกกล่าวเรื่องแบบลายที่ตัวเองจะใช้กับอาจารย์แกะสลัก จากนั้นจึงกลับไปยังโรงผลิต ฟู่ซื่อและเลี่ยวซื่อรอนางอยู่ก่อนแล้ว
ทั้งภายในและภายนอกลานบ้านถูกเก็บกวาดจนสะอาดสะอ้าน ห้องของนางก็จัดเตรียมไว้แล้ว ภายในห้องมีเตียง โต๊ะ และตู้ที่ซื้อมาใหม่ เครื่องนอนเองก็ถูกจัดเก็บเอาไว้เรียบร้อย เป็นระเบียบและสะอาดมาก
สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องรอง แต่สิ่งสำคัญคือการทำสบู่
ยังดีที่ทั้งสองคนเป็นคนงานเก่า เซี่ยยวี่หลัวเพียงบอกสิ่งที่ตัวเองต้องการ ทั้งคู่ก็เข้าใจแล้ว
เมื่อเห็นทั้งสองคนคล่องแคล่วว่องไว เซี่ยยวี่หลัวก็หวนนึกถึงน้ำยาอาบน้ำ น้ำยาสระผม และน้ำหอมที่นางอยากทำ
น้ำดอกไม้นับร้อยถังนี้เป็นของดีเสียจริง น้ำดอกไม้ในนั้นล้วนถูกสกัดออกมาจากกลีบดอกไม้ พอเปิดถังไม้ออก กลิ่นหอมก็ลอยฟุ้งกระจายไปทั่ว บริสุทธิ์เสียยิ่งกว่าอะไร
ภพก่อนนางเคยทำน้ำยาอาบน้ำและน้ำยาสระผม รวมถึงน้ำหอมทำมือจำนวนหนึ่ง เซี่ยยวี่หลัวจึงเก็บตัวอยู่ในห้องค่อยๆ คลำหาลู่ทางทีละเล็กทีละน้อย
สบู่ถือเป็นสิ่งของที่พบได้ทั่วไปที่นี่ เซี่ยยวี่หลัวจึงวางใจให้พวกนางทำสิ่งเหล่านี้ แต่น้ำยาสระผม น้ำยาอาบน้ำ และน้ำหอม เป็นสิ่งของที่ไม่เคยมีมาก่อน
ขั้นตอนการผลิตเป็นเช่นไร ย่อมต้องมีเซี่ยยวี่หลัวรู้เพียงคนเดียว
งานยุ่งมาทั้งวัน ทั้งสามคนยุ่งจนแทบไม่ได้พัก กินอาหารอย่างเรียบง่าย งานยุ่งจนไม่มีเวลาดื่มน้ำเสียด้วยซ้ำ เซี่ยยวี่หลัวออกไปหนหนึ่ง นำแบบลวดลายที่แกะสลักเสร็จกลับมา
หญิงชาวบ้านทั้งสองไม่เคยพบเห็นลวดลายตัวอักษรที่เขียนได้งดงามประหนึ่งดอกไม้เช่นนี้มาก่อน พวกนางต่างก็รู้สึกทึ่งยิ่งนัก
เมื่อพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดได้อีก พวกนางจึงหยุดมือ
หญิงชาวบ้านสองคนทำแม่พิมพ์สบู่ได้สิบอันแล้ว
แม่พิมพ์หนึ่งอันทำได้สิบสองก้อน สิบอันเป็นหนึ่งร้อยยี่สิบก้อน ตากลมให้แห้งในสถานที่ที่ร่มเย็นและอากาศถ่ายเทสักสองคืน สบู่ก็เสร็จแล้ว
ในโรงผลิตเหลือเซี่ยยวี่หลัวเพียงคนเดียว นางมองดูแม่พิมพ์ที่จัดวางไว้เต็มห้องที่เก็บกวาดเสร็จ ตัวอักษรซูยวี่ที่เป็นตัวหนังสือรูปแบบบุปผา พิมพ์ออกมาได้อย่างชัดเจนและดูดี ผิวสบู่เรียบลื่น มีกลิ่นหอมดอกไม้เข้มข้น เซี่ยยวี่หลัวรู้สึกพึงพอใจเสียยิ่งกว่าอะไร
กลับไปที่ห้อง เซี่ยยวี่หลัวตระเตรียมสิ่งอื่นๆ ที่นางอยากทำต่อ
เมื่อเซียวยวี่มาถึงตัวเมือง ท้องฟ้าก็มืดแล้ว บนท้องถนนมีผู้คนเดินไปมาประปราย ทั้งยังมีแผงขายอาหารเย็นที่ยังไม่ได้เก็บแผงเหลืออยู่
ได้กลิ่นหอมของบะหมี่จากแผงขายอาหาร เซียวยวี่คิดครู่หนึ่ง ก่อนซื้อมาหนึ่งชาม เพิ่มเนื้อหมู
เขาไม่ได้กินที่แผง บอกไว้แล้วว่าพรุ่งนี้จะนำชามกลับมาคืน ก่อนนำทั้งชามและตะเกียบไป
เซี่ยยวี่หลัวเหยียดกายบิดขี้เกียจ เมื่อเห็นน้ำยาอาบน้ำที่ตัวเองทำออกมา ขอเพียงแตะน้ำก็สามารถถูจนเกิดฟองได้ นอกจากนั้น ความสะอาดก็ไม่เลว เซี่ยยวี่หลัวรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง
น้ำยาอาบน้ำนั้นต่างจากสบู่ สบู่ขายได้ก้อนละยี่สิบอีแปะ น้ำยาอาบน้ำต้องขายกว่าร้อยอีแปะ
สินค้าราคาแพงเพราะหายาก น้ำดอกไม้ที่ใส่ในน้ำยาอาบน้ำ ใช้มากกว่าตอนทำสบู่มากนัก
ดูท่าต้องไปหาซื้อขวดที่ดูดีมาบรรจุด้วย หากหาซื้อไม่ได้ก็ต้องสั่งทำ ของที่ดีควรเข้าคู่กับบรรจุภัณฑ์ที่ดี ถึงจะขายได้ราคาดี!
