ตอนที่ 305 ไม่ใช่สเปคของเซี่ยไห่
ตอนที่ 305 ไม่ใช่สเปคของเซี่ยไห่
หลังจากที่หญิงชราจ้องมอง เซี่ยไห่ก็มองไปที่หลินจินซานราวกับจะเอ่ยคำเตือน
หลินจินซานตอบสนองต่อสายตาเหี้ยมเกรียมด้วยการกระแอมสองครั้งอย่างรวดเร็ว พยายามแก้ไขคำพูด “คุณย่าเซี่ย อย่าเร่งรีบไปเลยครับ เถ้าแก่เซี่ยมีผู้หญิงอีกเยอะที่ชอบเขา เหตุผลหลักเป็นเพราะเขามีวิสัยทัศน์กว้างไกล ไม่ควรค่าแก่การดูถูก”
เหมือนจะดีแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไร ๆ ดีขึ้น
“มีผู้หญิงมาชอบเขาด้วยเหรอ?” ดวงตาของคุณแม่เซี่ยเป็นประกายอีกครั้ง ราวกับมองเห็นความหวัง
แถมยังเป็นประกายเจิดจ้า
เพื่อพิสูจน์ว่าเซี่ยไห่ยังคงมีเสน่ห์ในหมู่เพศตรงข้าม หลินจินซานกล่าวอย่างกระตือรือร้นว่า “ใช่ครับ เจ้าของร้านเสริมสวยฝั่งตรงข้ามก็ชอบเขาเหมือนกัน หล่อนมักเป็นฝ่ายริเริ่มมาที่ห้องเต้นรำของเราพูดคุยกับเถ้าแก่เซี่ย ล่าสุดเมื่อคืนนี้ พวกเขายังดื่มด้วยกันอยู่เลย”
เมื่อหลินเซี่ยได้ยินว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาเซี่ยไห่ดื่มกับถังหลิง สายตาของเธอก็จับจ้องไปที่เขา
เซี่ยไห่ตาบอดจริงหรือเขาแกล้งทำเป็นตาบอดกันแน่?
เซี่ยไห่กระแอมไออย่างรู้สึกผิด และอธิบายว่า “หล่อนมาที่ห้องเต้นรำเพื่อตามหาถังจวิ้นเฟิง และยืนกรานว่าจะนั่งดื่มด้วยกัน”
หลินจินซานที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ยังคงพล่ามต่อไป “หลังจากที่เจ้าหน้าที่ถังจากไป เถ้าแก่เนี้ยถังก็ยังนั่งอยู่ที่นั่น หล่อนอยู่จนกระทั่งห้องเต้นรำปิดทำการ แถมยังเมาอ้อแอ้มาก เถ้าแก่เซี่ยก็เลยไปส่งหล่อนกลับด้วยตัวเอง”
ส่งกลับด้วยตัวเองด้วยเหรอ?
นี่เขาจงใจส่งเนื้อเข้าปากเสือหรือยังไงกัน?
หลินเซี่ยรู้สึกอยากต่อยใครสักคนหลังจากได้ยินแบบนั้น
เซี่ยไห่จะพลาดท่าเสียทีใช่ไหม?
เฉินเจียซิ่งมาถามข้อมูลเกี่ยวกับสามีเก่าของถังหลิงจากเธอไปสักพักหนึ่งแล้ว แต่จนป่านนี้ทำไมยังไม่มีข่าวใด ๆ กลับมาเลย?
ถ้าเขาไม่ดำเนินการใด ๆ เธอคงต้องไปตามหาสามีเก่าของหล่อนด้วยตัวเอง
ไม่อย่างนั้น เซี่ยไห่จะตกอยู่ในอันตราย!
เธอบอกเซี่ยไห่อย่างชัดเจนเกี่ยวกับภูมิหลังอันโสโครกของถังหลิง แต่เขาก็ยังไม่เลิกติดต่อกับผู้หญิงคนนั้น สักวันความใจกว้างของเขาจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวเขาเอง
เมื่อสังเกตเห็นการแสดงออกของหลินเซี่ย เซี่ยไห่ก็รู้ว่าเธอกำลังเข้าใจเขาผิด เขามองไปที่หลินจินซานซึ่งจงใจพูดให้สถานการณ์มันคลุมเครือเข้าไปใหญ่ ก่อนจะคำรามลอดไรฟัน “หัวหน้าหลิน!”
จู่ ๆ เซี่ยไห่ก็เรียกเขาด้วยตำแหน่ง หลินจินซานตกใจมากจนตัวสั่น วิ่งหนีไปจากวงสนทนาทันทีโดยอ้างว่าปวดปัสสาวะ
“เจ้าของร้านเสริมสวยคนนี้อายุเท่าไหร่?” แม่เซี่ยถามอย่างเร่งรีบ
“ประมาณยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดนี่แหละมั้ง”
หญิงชรานับนิ้ว พบว่าอายุพวกเขาห่างกันถึงสิบปี แต่ก็ไม่ใช่ช่องว่างที่ใหญ่เกินไป
ดวงตาของนางเป็นประกาย ถามเซี่ยไห่ว่า “เสี่ยวไห่ ทำไมไม่ลองเปิดใจดูล่ะ?”
ตอนนี้เซี่ยไห่นึกอยากเตะหลินจินซานให้ลงไปกองกับพื้นมากที่สุด
แต่ตอนนี้เขาอยู่ในบ้านของคนอื่น จึงทำได้เพียงอดทนไว้เท่านั้น
เขาเหลือบมองหลินเซี่ยแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แม่ ผมไม่เอาด้วยหรอก”
“ทำไมถึงไม่เปิดโอกาสให้หล่อนหน่อยล่ะ? ผู้หญิงคนนั้นเป็นฝ่ายเข้าหาลูกด้วยซ้ำไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้ต่อต้านหล่อน?”
“แม่ ถามเซี่ยเซี่ยดูก็ได้ ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่สเปคของผมจริง ๆ”
หลานสาวของเขาบอกว่าผู้หญิงคนนั้นเคยผ่านการแต่งงานมาแล้ว แถมยังมีลูกแล้วด้วย ต่อมาหล่อนก็ทิ้งสามีและลูกชาย แล้วหอบเงินมาชุบตัวใหม่เป็นสาวโสดผู้เข้มแข็ง
นอกจากนี้ อุปนิสัยรุกหนักแบบหล่อนก็ไม่ใช่สเปคของเขาจริง ๆ
หลินเซี่ยพูดเพื่อช่วยเขา “คุณย่า หล่อนคนนั้นไม่ใช่สเปคของเหล่าเซี่ยจริง ๆ ค่ะ อย่าคิดเรื่องนี้อีกเลย”
หลินเซี่ยปฏิเสธ ดังนั้นหญิงชราจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้
หลังมื้ออาหาร หญิงชราบอกว่านางต้องการไปร้านตัดผมของหลินเซี่ย
เนื่องจากร้านของเธออยู่ติดกับห้องเต้นรำของเซี่ยไห่ นางจะได้ไปเที่ยวชมในคราวเดียว
หลินจินซานอาสาเป็นผู้ติดตามส่วนตัวของหญิงชรา ช่วยพยุงนางลุกขึ้น “คุณย่า ช้า ๆ นะครับ”
“ได้ จินซานนี่เป็นเด็กดีจริง ๆ”
หลิวกุ้ยอิงส่งพวกเขาถึงหน้าปากซอย หลินเซี่ยขอให้หล่อนไปด้วย แต่หล่อนบอกว่ายังต้องกลับไปทำความสะอาดห้องครัว
เซี่ยอวี่สวมแว่นกันแดดอันใหญ่ ทันทีที่ทุกคนมาถึงถนน ก็เห็นคนงานกำลังทำงานอยู่หน้าร้านเสริมความงามของถังหลิง และกำลังเปลี่ยนป้าย
ป้ายนี้ดูเหมือนจะมีอักษรสองตัวว่า ‘รับทำผม’ อยู่บนนั้น
ถังหลิงยืนอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับสั่งคนงานไปด้วย
หลิวลี่ลี่ดึงหล่อนพลางพยักเพยิด ถังหลิงถึงได้หันกลับมาและเห็นเซี่ยไห่ หลินเซี่ย และคนอื่น ๆ กำลังเดินตรงมาทางนี้ หล่อนพลันสบตากับใบหน้าของเซี่ยอวี่และหญิงชรา ทันใดนั้นดวงตาของหล่อนก็สดใสขึ้น รีบลากรองเท้าส้นสูงไปหาพวกเขา
เมื่อวานหล่อนได้ยินจากเฉียนต้าเฉิงว่าแม่และพี่สาวของเถ้าแก่เซี่ยมาที่ไห่เฉิงแล้ว
แถมพี่สาวของเขายังเป็นดาราดังอีกด้วย
ถังหลิงผ่านโลกมามาก แม้ว่าเซี่ยอวี่จะสวมแว่นกันแดดเพื่อพรางใบหน้า แต่หล่อนก็ยังจำอีกฝ่ายได้ในทันที
หล่อนจะจำดาราที่มักปรากฏบนหน้าปฏิทินติดต่อกันมาหลายปีไม่ได้ได้อย่างไร?
“เถ้าแก่เซี่ย มาแล้วเหรอคะ?”
“นี่คงเป็นแม่ของคุณใช่ไหมคะ?” ถังหลิงมองดูหญิงชราแนะนำตัวเองอย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะคุณป้า ฉันชื่อถังหลิง เป็นเจ้าของร้านเสริมความงามฝั่งตรงข้าม และยังเป็นเพื่อนของเถ้าแก่เซี่ยด้วยค่ะ”
สุดท้ายหล่อนก็เอ่ยคำว่า ‘เพื่อน’ ด้วยความหมายที่สามารถจินตนาการไปได้ร้อยแปด
เซี่ยไห่รีบอธิบาย “แม่ พวกเราเป็นแค่เพื่อนบ้านกันน่ะ”
“สวัสดีจ้ะ”
แม่เซี่ยเป็นคนใจดี เมื่อมีคนเป็นฝ่ายเข้ามาทักทายก่อน แน่นอนว่านางมักจะตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
อีกส่วนหนึ่งเป็นเพราะเมื่อครู่ได้ยินหลินจินซานพูดถึงผู้หญิงคนนี้ที่บ้านของหลิวกุ้ยอิงด้วย
อย่างไรก็ตาม สายตาของหลานสาวนางกลับแสดงความไม่เป็นมิตรอย่างชัดเจน
แม่เซี่ยจึงอดไม่ได้ที่จะมองไปทางถังหลิงอย่างพินิจ
อยากจะรู้ว่าหล่อนคนนี้หวังจ้องจะจับลูกชายตนหรือเปล่า?
หลินเซี่ยมองเห็นความคิดของหญิงชราได้อย่างรวดเร็ว
เธอพูดว่า “คุณย่า ค่อย ๆ ดูช้า ๆ นะคะ ฉันขอเข้าไปในร้านก่อน”
หลังจากนั้นเธอก็หันหลังกลับและเข้าไปที่ร้านตัดผม
เซี่ยอวี่พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดกับหญิงชราว่า “แม่ หลานสาวแสนรักของแม่เดินไปโน่นแล้ว ทำไมถึงยังยืนอยู่ตรงนั้นอีก?”
“เถ้าแก่เนี้ยถัง พวกเราขอตัวก่อนนะ” หญิงชราพูดกับถังหลิงด้วยรอยยิ้ม
“คุณป้า ทำไมไม่เข้ามานั่งในร้านของฉันก่อนล่ะคะ?”
เซี่ยอวี่เพิกเฉยต่อถังหลิง จูงมือหญิงชราไปที่ร้านตัดผมของหลินเซี่ยโดยตรง
หล่อนอ่านใจผู้คนมานับไม่ถ้วน โดยเฉพาะคนที่แสดงละครเก่งเหมือนกัน
เมื่อมองดูท่าทางของผู้หญิงชื่อถังหลิงคนนี้ที่มองเซี่ยไห่ หล่อนก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายหวังอะไรกันแน่
ถังหลิงได้แต่มองตามอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเห็นว่าทั้งครอบครัวเดินเข้าไปในร้านตัดผมของหลินเซี่ย จากนั้นก็ตกตะลึงเพราะคำที่เซี่ยอวี่เรียกหลินเซี่ยเมื่อกี้นี้
หลานสาวแสนรัก?
หลินเซี่ยเป็นหลานสาวของแม่เซี่ยไห่งั้นเหรอ?
หรือว่าไม่กี่วันที่ผ่านมาเซี่ยไห่จะยอมรับเธอเป็นลูกบุญธรรมของเขาแล้ว?
เฉินเจียเหอยอมตกลงด้วยเหรอ?
สมองของถังหลิงเต็มไปด้วยคำถาม แต่เนื่องจากทุกคนเดินเข้าไปในร้านตัดผมของหลินเซี่ยแล้ว แถมหลินเซี่ยก็แสดงออกชัดเจนว่าเกลียดชังหล่อน จึงไม่สามารถหาทางเข้าใกล้ได้เลย
ในร้านตัดผม อาจารย์หวังและชุนฟางกำลังทำงานยุ่งอยู่ ในขณะที่หลินเยี่ยนกำลังฝึกฝนทักษะการเขียนคิ้วอยู่ตามลำพังตรงมุมห้อง
มีลูกค้าสองคนอยู่ในร้านรอให้หลินเซี่ยกลับมาทำผมให้พวกเขา
เมื่อเห็นหลินเซี่ยเข้ามา ทุกคนก็ทักทายเธอทันที
“เสี่ยวหลิน เธอกลับมาแล้ว พวกเราทุกคนกำลังรอเธออยู่พอดีเลย”
หลินเซี่ยยิ้มและพูดว่า “ขอโทษด้วยนะคะ เช้านี้ฉันมีงานที่ต้องทำเยอะแยะไปหมด ทำให้ทุกคนต้องรอแล้ว”
จากนั้นเธอก็เรียกหาหลินเยี่ยน และแนะนำตัวตนของแม่เซี่ยและเซี่ยอวี่ให้หล่อนรู้จัก
หลินเยี่ยนได้ยินว่าคนเหล่านี้เป็นคุณย่าและอาของพี่สาวเธอ จึงกล่าวสวัสดีอย่างขี้อาย
“เสี่ยวเยี่ยนนี่เอง พวกเราแวะไปที่บ้านของแม่เธอเมื่อเช้าที่ผ่านมา ได้ยินมาว่าเธออยู่ที่ทำงาน”
แม่เซี่ยมองดูเธอด้วยความเอ็นดูพลางชมเชยว่า “ช่างเป็นเด็กที่หน้าตาสะสวยและเรียบร้อยดีจริง ๆ”
หลินเยี่ยนดูประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าคุณย่าของพี่สาวหล่อนใจดีมาก
ที่แท้ย่าของพี่สาวหล่อนก็เป็นหญิงชราที่ใจดีมากกว่าที่เธอจินตนาการไว้
ที่แท้ในบรรดาผู้สูงวัยด้วยกัน ก็ไม่ได้มีแต่ชายหรือหญิงชราที่ใจร้ายเท่านั้นสินะ
………………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
คุณแม่อย่าค่ะ อย่านึกเอ็นดูนังถังเด็ดขาด แม่สาวคนนี้ร้ายกาจกว่าที่คิดนะคะ
ไหหม่า(海馬)
