ตอนที่ 650 เล่อฉยงเยี่ยนยอมขอโทษ(1)
…………….
ตอนที่ 650 เล่อฉยงเยี่ยนยอมขอโทษ(1)
เมื่อได้ยินกู้วั่งหลานพูดเช่นนั้น ฉินมู่หลานก็ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมอีก เธอพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ค่ะ งั้นพวกเราไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของเล่อฉยงเยี่ยนแล้วนะคะ ฉันจะมอบทุกอย่างให้คุณจัดการ”
กู้วั่งหลานกล่าวด้วยความมุ่งมั่น “วางใจเถอะ ผมจะทำให้ได้”
หลังจากเห็นกู้วั่งหลานพูดเช่นนั้น ฉินมู่หลานจึงรู้ว่าเขาจริงจังกับเรื่องนี้ จึงพูดคุยกับเขาเพิ่มเติมอีกสองสามประโยค จากนั้นก็จากไป
เมื่อฉินมู่หลานจากไป กู้วั่งหลานก็ออกจากร้านซิ่งหลินเช่นกัน แต่เขาไม่ได้กลับไปที่โรงงานยา หากแต่ออกไปที่อื่นเพราะยังมีเรื่องที่เขาควรรีบเร่งตรวจสอบอยู่ และเขาก็คาดหวังให้ทุกอย่างเป็นไปดังที่เขาคิด
หลังจากที่ฉินมู่หลานออกจากร้านซิ่งหลินแล้ว เธอก็ตรงไปหาเหมาชุนเถาทันที
“มู่หลาน วันนี้ว่างมาหาฉันเหรอ?”
เหมาชุนเถามองไปยังฉินมู่หลานและรีบเชิญเธอเข้าไปในบ้านพร้อมกับรอยยิ้ม
“ฉันแวะมาเยี่ยม แล้วก็มีเรื่องมาเล่าให้ฟังด้วย” ระหว่างที่พูด เธอก็เล่าเรื่องการตัดสินใจของกู้วั่งหลานให้ฟัง จากนั้นก็กล่าวว่า “ดูเหมือนผู้จัดการกู้จะคิดว่าเรื่องนี้เป็นความผิดของเขา เขาจึงรับที่จะเป็นคนจัดการเอง”
เหมาชุนเถาฟังแล้วก็นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งจากนั้นจึงถามว่า “ผู้จัดการกู้จะให้ภรรยาเก่าของเขามาขอโทษฉันจริงๆ เหรอ?”
“วางใจเถอะ เมื่อผู้จัดการกู้พูดอย่างนั้น เขาก็จะต้องทำให้สำเร็จแน่นอน”
ถึงจะเป็นอย่างนั้น เหมาชุนเถาก็ยังหันไปขอบคุณฉินมู่หลาน “มู่หลาน ฉันขอบคุณที่พวกเธอคอยช่วยเหลือฉันตลอด”
“ชุนเถา พูดอะไรแบบนี้กัน พรุ่งนี้เราไปกินข้าวเที่ยงกันนะ”
“ได้สิ”
เมื่อถึงวันรุ่งขึ้น หลังจากเหมาชุนเถาไปถึงหอพัก เธอก็ชวนทุกคนไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน
เมื่อเซี่ยปิงหรุ่ยได้ยินดังนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นว่า “ชุนเถา ทำไมเธอเป็นเจ้ามืออีกแล้ว ถ้าเราไปกินข้าวด้วยกัน เราต่างคนต่างจ่ายก็ได้”
เฉินเซี่ยวอวิ๋นและเกาซุนชิวก็มีความคิดเห็นเช่นนั้น
เหมาชุนเถากลับส่ายหน้ากล่าวว่า “คราวนี้พวกเธอช่วยฉันตั้งมากมาย ฉันเลยอยากจะตอบแทน”
เมื่อเห็นเหมาชุนเถากล่าวเช่นนี้ คนอื่นๆก็ไม่พูดอะไรกันอีก เพียงแต่ว่าตอนที่สั่งอาหาร สาวๆพวกนั้นกลับไม่สั่งกันมากนัก ด้วยรู้ดีว่าเหมาชุนเถาเป็นเช่นไร แต่ในทางตรงกันข้าม เหมาชุนเถากลับสั่งอาหารมาหลายอย่าง “ไม่ต้องเกรงใจฉันนะ ฉันเพิ่งได้ค่าต้นฉบับเพิ่มอีกแล้ว เพราะฉะนั้นเที่ยงนี้พวกเราจะกินกันให้เต็มที่เถอะ”
ในขณะที่ฝั่งของกู้วั่งหลานก็ได้มาที่บ้านพักของโรงงานเหล็ก
เมื่อเล่อฉยงเยี่ยนได้เห็นกู้วั่งหลาน หล่อนก็อดไม่ได้ที่จะสำรวจอีกฝ่ายสักรอบ ก่อนหน้านี้ที่เจอกันเกิดความโกลาหลจนมองไม่ถนัด พอมาดูคราวนี้กู้วั่งหลานก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมากเท่าใด ยังคงหล่อเหลาเหมือนเดิม กาลเวลาไม่ทิ้งร่องรอยใดไว้บนใบหน้าของชายคนนี้เลย
เมื่อได้เห็นเช่นนี้ สีหน้าของเล่อฉยงเยี่ยนก็ดูไม่สู้ดีนัก
เดิมทีนึกว่าผู้ชายที่ตนไม่ต้องการจะต้องยากจนตลอดชีวิต ทว่าบัดนี้ไม่เพียงแต่เขากลับมาแล้ว เขาก็ได้ทรัพย์สมบัติเดิมของตระกูลคืนกลับมาอีกด้วย ได้ยินมาว่าเมื่อเร็วๆนี้เขายังได้เป็นรองผู้อำนวยการโรงงานยา นี่ไม่ใช่สิ่งที่หล่อนอยากเห็นสักนิด
“กู้วั่งหลาน วันนี้คุณว่างมาหาฉันเหรอ หรือว่ารู้สึกได้แล้วว่าก่อนหน้านี้ทำอะไรบางอย่างผิดพลาดไป”
เมื่อก่อน กู้วั่งหลานไม่สนใจการคัดค้านของบิดามารดาและยืนกรานจะแต่งงานกับหล่อน ก็เพราะเขารักหล่อนมาก ใครจะอดใจกับความงามของหล่อนได้เล่า แม้ว่าตอนนี้จะอายุมากแล้ว แต่ก็ยังคงเป็นหญิงสาวที่งดงาม ดังนั้นหล่อนจึงรู้สึกว่าเมื่อก่อนกู้วั่งหลานมีท่าทีเช่นนั้น ก็เพราะเหมาชุนเถาอยู่ด้วย บัดนี้เขาจึงรีบร้อนมาหาและขอโทษหล่อน
ทว่ากู้วั่งหลานกลับมองเล่อฉยงเยี่ยนอย่างเย็นชาแล้วกล่าวว่า “ผมจะให้คุณไปขอโทษเหมาชุนเถาด้วยตนเอง”
“อะไรนะ…”
เล่อฉยงเยี่ยนไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง หล่อนนึกว่ากู้วั่งหลานมาเพื่อขอโทษตน แต่กลับกลายเป็นว่าจะให้หล่อนไปขอโทษผู้หญิงบ้านนอกคนนั้น
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เล่อฉยงเยี่ยนก็กัดฟันจนหน้าแดง
“กู้วั่งหลาน คุณจะมาทำให้ฉันเสื่อมเสียแบบนี้ไม่ได้นะ”
ได้ยินเช่นนั้นกู้วั่งหลานถึงกับหัวเราะอย่างขบขัน
“แบบนี้เรียกว่าเสื่อมเสียงั้นเหรอ แล้ววันที่คุณด่าทอเหมาชุนเถาต่อหน้าธารกำนัลล่ะ คุณยังคงเหมือนเดิมเลยนะ เห็นแก่ตัว ไร้ยางอาย น่ารังเกียจจริงๆ”
“คุณ…นี่คุณกล้าว่าฉันน่ารังเกียจเหรอ?”
สีหน้าของเล่อฉยงเยี่ยนเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ ไม่คิดเลยว่ากู้วั่งหลานจะพูดจาเช่นนี้กับตนเอง
อย่างไรก็ตาม กู้วั่งหลานกลับแค่นเสียงเย็นชาว่า “ใช่ คุณมันน่ารังเกียจ เมื่อเห็นท่าทีเห็นแก่ตัวและไร้ยางอายเช่นนี้ ผมรู้สึกเสียใจจริงๆที่เคยแต่งงานกับคุณ”
หญิงตรงหน้าผู้นี้ เมื่อยามที่ตระกูลกู้ประสบเคราะห์กรรม หล่อนม่ลังเลเลยที่จะทำแท้งลูกแล้วจากไปอย่างเด็ดขาด ด้วยเรื่องนี้บิดามารดาของเขาจึงได้รับความกระทบกระเทือนใจอย่างหนัก ร่างกายที่ย่ำแย่อยู่แล้วก็ยิ่งทรุดโทรมลงไปอีก สุดท้ายจึงเสียชีวิตลงที่ไร่
ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องเหล่านี้ กู้วั่งหลานก็โกรธแค้นเล่อฉยงเยี่ยนอย่างที่สุด แต่กระนั้นเขาก็ยังโกรธตนเองมากกว่า
โกรธที่เหตุใดในตอนนั้นถึงได้แต่งงานกับหล่อน ด้วยเหตุนี้เมื่อกลับสู่เมืองหลวง กู้วั่งหลานจึงไม่คิดที่จะตามหาหญิงผู้นี้ ทว่านางกลับเป็นฝ่ายมาหาเรื่องเขาก่อน แถมยังลากเหมาชุนเถามาพัวพันอีก เขาจึงทนไม่ไหวอีกต่อไป
ขณะที่เล่อฉยงเยี่ยนฟังคำพูดของกู้วั่งหลาน หล่อนก็โกรธเคืองราวกับจะระเบิดออกมาและได้ตรงเข้าหาเขาทันที ทว่าก่อนที่หล่อนจะทันได้เคลื่อนไหว กู้วั่งหลานก็เอ่ยขึ้นว่า “ลูกสาวคนนี้ของคุณ คงเป็นลูกบุญธรรมสินะ”
“คุณ…”
เล่อฉยงเยี่ยนที่ตอนแรกโกรธจนตัวสั่น ตอนนี้ราวกับว่าถูกสาดน้ำเย็นราดลงมาทั้งหัว ร่างกายแข็งค้างไปชั่วขณะ กระนั้นหล่อนก็สงบสติอารมณ์ลงได้อย่างรวดเร็ว
“ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไร”
เมื่อเห็นเล่อฉยงเยี่ยนปฏิเสธ กู้วั่งหลานก็หัวเราะในลำคอแล้วกล่าวว่า “คุณคิดหรือว่าการที่คุณปฏิเสธจะทำให้คนอื่นไม่รู้ อย่าลืมว่าหากต้องการให้ผู้อื่นไม่รู้ ก็อย่าได้กระทำ เพราะหากได้กระทำสิ่งใดไว้ ย่อมมีช่องโหว่ให้คนอื่นค้นพบ”
เมื่อเห็นกู้วั่งหลานกล่าวอย่างแน่ใจ เล่อฉยงเยี่ยนก็เริ่มตื่นตระหนก แต่ก็รู้ว่าห้ามยอมรับเป็นอันขาด
“กู้วั่งหลาน คุณแต่งเรื่องโกหกขึ้นมาเพื่อให้ฉันไปขอโทษผู้หญิงบ้านนอกนั่น คุณใช้วิธีการได้ต่ำช้าจริงๆ ฉันขี้เกียจจะพูดอแล้ว” เมื่อกล่าวจบ หล่อนก็เตรียมที่จะจากไป
แต่กู้วั่งหลานจะปล่อยหล่อนไปอีกครั้งได้อย่างไร
“ผมมาหาคุณวันนี้ก็ยังให้โอกาสคุณอยู่ ถ้าคุณไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ก็อย่ามาโทษผมที่ต้องตรงไปหาผู้จัดการอวี๋เพื่อบอกเรื่องนี้แก่เขาโดยตรง”
“กล้าดียังไง”
เล่อฉยงเยี่ยนโกรธจนตาแดง หล่อนกำหมัดแน่นและจ้องมองกู้วั่งหลานอย่างไม่พอใจ
กู้วั่งหลานหัวเราะเสียงเย็นแล้วตอบว่า “ผมจะไม่กล้าได้ยังไง ถ้าไม่เชื่อก็ลองดูสิ”
เมื่อเล่อฉยงเยี่ยนเห็นกู้วั่งหลานเช่นนี้ หล่อนก็รู้ว่าเขาจริงจัง แต่ยังไม่เชื่อว่าเรื่องที่หล่อนทำจะถูกเปิดเผยได้ เพราะรู้ดีว่าการที่จะ ‘ให้กำเนิด’ ลูกสาวคนนี้ หล่อนต้องทุ่มเทความคิดมากแค่ไหน “กู้วั่งหลาน อย่าคิดว่าฉันจะกลัวคุณ ฉันแค่ไม่อยากก่อเรื่องยุ่งยากที่ไม่จำเป็น แล้วอีกอย่างคุณก็อย่ามาหลอกฉัน เสี่ยวเตี๋ยคือลูกแท้ๆ ของฉันกับคุณอวี๋”
“เหอะ…เล่อฉยงเยี่ยน คุณมีหมู่เลือด AB ใช่ไหม คุณรู้หรือเปล่าว่าลูกสาวของคุณหมู่เลือดอะไร?”
………………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
เอาความจริงมาฟาดผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้ให้แบนคาที่ไปเลยค่ะพี่
ไหหม่า(海馬)
