ถ้าผมเกิดใหม่ใน RPG? (So What if it’s an RPG World !?) - ตอนที่ 20
ตอนที่ 20 เทพีปีศาจองค์ที่สี่ ดาร์คโคลด์
พวกเราเข้าประตูได้ไม่นาน ออร์คหน้าเหมือนหมูตัวอ้วนกลมเหมือนลูกบอลแถมยังสวมชุดสูทคับแน่นก็วิ่งออกมาจากด้านใน
แม้วินาทีถัดไปรูปร่างแบบนั้นจะกลายเป็นลูกบอลแล้วกลิ้งไปข้างหน้าผมก็คงไม่รู้สึกแปลกใจ
มาเลียร์ พีค
ซามูไร เลเวล 12
เพศชาย อายุ 45 ปี
เป็นกลาง เจ้าเล่ห์ พ่อค้า นักรบของเผ่ามนุษย์หมู ครึ่งออร์ค นักประเมิน
“ท่าน….ท่านคือหลินฟีลหรือ”
อีกฝ่ายรีบวิ่งมาตรงหน้าผม แล้วจับมือผมพลางถาม
“ครับ ผมเอง”
“ขอบคุณท่านที่มาเยี่ยมชมศูนย์การค้าแห่งที่เก้า “แบล็คไอซ์” ของท่านลูซิเฟอร์นะขอรับ วันนี้ข้ามีอะไรที่สามารถช่วยเหลือท่านได้ไหม”
“เรื่องนั้น…”
ผมหันหน้ามองออร์แลนโดกับมิสสโนว์มันสเตอร์ แล้วพูด
“ผมมาที่นี่ครั้งแรก เลยอยากลองดูก่อนก็พอครับ”
“ไม่มีปัญหา เชิญตามข้ามา”
พูดจบ อีกฝ่ายก็แสดงความเคารพ แล้วส่งสัญญาณมือเชื้อเชิญ
“ให้เพื่อนผมไปด้วยได้ไหมครับ”
“ได้สิขอรับ เชิญมาด้วยกันเถอะ”
อีกฝ่ายรีบพยักหน้า
เพิ่งก้าวเข้าไปในห้อง แสงไฟในห้องก็สว่างขึ้นทันที
สิ่งที่เข้ามาเต็มสองตา ก็คือสองฝังกําแพงที่ฝังคริสตัลเวทมนตร์สีม่วงและชุดเกราะสีดําสนิทสองชุดที่วางอยู่
“เกราะเวทสองชุดนี้ ชุดหนึ่งเป็นชุดเกราะของเทพปีศาจองค์ที่เก้า ส่วนอีกชุดเป็นชุดเกราะเวทที่สองที่ลอกเลียนจากของดั้งเดิม แม้ประสิทธิภาพจะไม่เท่าชุดเกราะเทพปีศาจของจริง แต่เครื่องมือในขุมนรกที่สามารถนั่นชุดเกราะเวทที่สองได้ก็มีอยู่ไม่ถึงสิบชิ้น”
อีกฝ่ายเห็นผมมองชุดเกราะเวทสองชุดนั้นจนเหม่อลอย ก็ตอบกลับทันที
ผมมองไปที่เขา เพิ่งคิดจะพูดบางอย่าง แต่อีกฝ่ายกลับพูดต่อทันที
“ขอโทษที่ขอรับ ข้าลืมได้อย่างไร ในฐานะที่ท่านเป็นเทวดาศักดิ์สิทธิ์แห่งความตายจะไม่ทราบได้อย่างไร แต่มันเป็นความเคยชินของข้า ข้าไม่ได้หมายความอย่างอื่นแน่นอน…”
“ผม…”
ผมยังไม่ได้พูดอะไร ออร์แลนโดที่อยู่ข้างๆ ก็เดินเข้ามาพูดทันที
“ฟิลเขาไม่ได้อยู่ในขุมนรกมานาน จึงมีเรื่องมากมายที่ไม่เคยรู้มาก่อน ดังนั้นเจ้าก็พูดต่อไปเถอะ”
“เรื่องนั้น”
อีกฝ่ายมองผมด้วยความแปลกใจ
ผมรีบพยักหน้าแสดงความเห็นด้วย
มาเลียร์ชะงักเล็กน้อย แล้วเผยสีหน้าผ่อนคลายออกมา
“ที่แท้ก็เป็นบุคคลที่ “ทํางานนอกสถานที่” ข้าเข้าใจแล้ว ทํางานลําบากแล้วนะขอรับ การได้เป็นคนนําทางให้ท่านช่างเป็นเกียรติของข้า เชิญเถอะขอรับ”
พูดจบ อีกฝ่ายก็ส่งสัญญาณมือเชื้อเชิญอีกครั้ง
ผมเดินไปยังห้องต่อไป แต่กลับต้องหมุนตัวกลับไปมองที่ห้องจัดแสดง
เกราะเวทกับเกราะเวทที่สองงั้นเหรอ…น่าสนใจนี่
เดินหน้าไป ผมก็หันหน้าไปถามมาเลียร์
“พวกคุณตั้งเกราะเวทกับเกราะเวทที่สองไว้ที่ทางเข้าออกแบบนี้ ไม่กลัวมีคนขโมยพวกมันไปเหรอครับ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง”
มาเลียร์ฉีกยิ้ม แล้วพูดต่อ
“ในเมื่อเรากล้าวางไว้ที่ประตู ก็ย่อมไม่ห่วงว่าจะมีคนกล้าขโมยไปอยู่แล้ว ยิ่งกว่านั้น ใครบอกว่าสถานที่ที่อันตรายที่สุดจะเป็นที่ที่โดนขโมยง่ายที่สุดล่ะ”
“งี้นี่เอง…”
ผมพยักหน้า
“ในเมื่อเป็นเกราะเวทของเทพปีศาจ พวกคุณต้องรักษามันไว้ให้ดีนะครับ”
“นั่นแน่นอนอยู่แล้ว”
จากนั้น พวกเราก็เดินไปตามทางเดินยาวนับสิบเมตรที่มีอาวุธต่างๆ แขวนอยู่ จากนั้นก็เข้าสู่ห้องโถง
“ยินดีต้อนรับสู่แบล็คไอซ์!”
พนักงานหญิงหลายคนในห้องโถงพูดพร้อมกัน
เอลฟ์มืด!
พนักงานที่นี่ล้วนเป็นเอลฟ์มีด! อีกทั้งทุกคนยังสวมชุดยูนิฟอร์มอย่างเป็นระเบียบ และสถานการณ์แบบนี้ก็ทําให้ผมรู้สึกตื่นตาจริงๆ
แต่สิ่งที่ทําให้ผมตื่นตายิ่งขึ้น ก็คือเครื่องประดับเวทมนตร์ที่ประกายแสงสว่างอยู่ภายในห้องโถง
ไม่ว่าเป็นบนกําแพงหรือบนชั้นวางของ เครื่องมือต่างๆ ล้วนแต่ส่องแสงสว่างที่ดึงดูดใจออกมา
นี่มันล่อให้ขโมยชัดๆ ไม่สิ ล่อให้อยากซื้อต่างหาก!
แต่ผมรู้ว่าเหตุผลที่พวกมันส่องแสงเป็นเพราะบนฐานของพวกมันเสริมฟังก์ชั่นการปล่อยวัตถุเวทมนตร์ไว้ ทําให้วัตถุเวทมนตร์รอบๆ เครื่องประดับเหล่านั้นอยู่สูงกว่าปกติ และย่อมส่องแสงออกมาเป็นธรรมดา
แต่ที่นี่มีของดีไม่น้อยจริงๆ และหนึ่งในนั้น คือแหวนสีดําสนิทที่วางอยู่ตรงกลางชั้นวาง ไม่รู้ว่าทําไมมันถึงแตกต่างจากเครื่องมืออื่น มันเปล่งแสงระยิบระยับไม่หยุด ผมที่เป็นพวกย้ําคิดย้ําทําเลยไม่อาจละสายตาไปจากตรงนั้นได้
“สมกับเป็นเทวดาศักดิ์สิทธิ์แห่งความตาย ถึงมองของที่ดีที่สุดของที่นี่ออกในปราดเดียว นั่นคือแหวนที่ชื่อว่า “เนตรแห่งซักคิวบัส” แต่ความสามารถในการล่อลวงของมันกลับมากยิ่งกว่าซักคิวบัสซะอีก ในกรณีที่มีพลังเวทเพียงพอ ยังสามารถควบคุมคนที่แข็งแกร่งกว่าตัวเองได้ด้วย มันเคยเป็นแหวนของเทพปีศาจมายาองค์ก่อน และมันก็สูญหายมาเนิ่นนาน จนกระทั่งมีคนพบมันเมื่อร้อยกว่าปีก่อนที่ช่องว่างของขุมนรกเยือกแข็ง จากนั้นก็ใช้มันมาแลกเปลี่ยนกับของอย่างอื่น สิ่งสิ่งนี้จึงได้มาอยู่ที่นี่”
“เครื่องมือของเทพปีศาจมายาองค์ก่อนงั้นเหรอ…”
มันช่างดึงดูดความปรารถนาให้อยากนํามันไปจริงๆ แต่ว่า…
ที่ตัวผมไม่มีสิ่งของอะไรที่ใช้แลกเปลี่ยนได้เลย บ้าชะมัด
“ใช่แล้ว ท่านสนใจหรือไม่”
“….”
ผมลองคิดดู แล้วพูดต่อ
“ก็สนครับ แต่พวกเราลองดูอย่างอื่นก่อนดีกว่า”
“ได้ขอรับ”
พูดจบ พวกเราก็เดินไปยังห้องโถงถัดไป
แม้บอกว่าผมสนใจแหวนวงนั้นมาก แต่ตอนนี้ผมก็ไม่อาจเอาไปด้วย อีกทั้งยังดูเหมือนมิสสโนว์มันสเตอร์จะไม่มีท่าทางสนใจสิ่งของในห้องโถงนี้เท่าไร อยู่ตรงนี้ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์
แต่ว่า ห้องถัดไป หลังจากมิสสโนว์มันสเตอร์เข้าไปก็วิ่งตรงไปยังที่แห่งหนึ่งทันที!
“ให้ข้าดูธนูนี้ได้ไหม!”
เธอชี้ไปยังธนูโปร่งแสงทั้งคันข้างหลังเคาน์เตอร์แล้วถาม
“เรื่องนั้น…”
เด็กสาวที่ทําหน้าที่ต้อนรับมองมิสสโนว์มันสเตอร์แล้วมองไปยังธนู จากนั้นก็มองที่มาเลียร์อย่างกระอักกระอ่วน
“อะแฮ่ม เรื่องนั้นน่ะ หากท่านนําสิ่งของที่เหมาะสมออกมา ก็ย่อม…”
มาเลียร์ก้าวเท้าเดินเข้ามาพลางพูด
“ข้าขอใช้ธนูของข้ามาแลก!”
พูดจบ เธอก็หยิบธนูที่เธอใช้ วางไปบนโต๊ะ
“นี่มัน… ”
มาเสียร์หยิบธนูขึ้นมา แล้วลองดึงดูเล็กน้อย บนธนูก็ปรากฏลูกศรเวทมนตร์อันเรียวเล็กขึ้นมา
“นี่มัน…ธนูเอลฟ์ปีศาจนี่ มันเป็นธนูเวทมนตร์ที่เปลี่ยนพลังงานใดก็ได้ให้กลายเป็นลูกศรมาโจมตี ดูท่ามิสเอลฟ์มีดท่านนี้จะไม่ใช่คนธรรมดา อาวุธเช่นนี้ ข้าจําได้ว่ามีอยู่ไม่ถึงสิบคันในหมู่เอลฟ์”
“แต่ธนู “ออร์คิด” มีเพียงคันเดียวไม่ใช่หรือ”
มิสสโนว์มันสเตอร์รีบตอบ
“มิสเอลฟ์มีดช่างรอบรู้ แต่พวกเราต้องเชิญนักประเมินข้างในทําการประเมินอาวุธของท่านก่อน จึงจะตัดสินใจอีกครั้งได้”
“อืม…ก็ได้ ช่วยเร่งที”
“เดี๋ยวก่อน!”
ผมห้ามเขาไว้
“คุณช่วยดูมูลค่าของมันที่”
พูดจบ ผมก็ส่งหัวใจคริสตัลน้ําแข็งให้เขา
“นี่คือ…”
“มันมีผลต่อสายน้ําแข็งเท่านั้น คุณอาจ…”
“ไม่มีปัญหาขอรับ นักประเมินของเรา…”
“ไม่ต้องแล้ว หากเขาอยากได้อะไร แค่ให้เขาไปก็พอ ทําเหมือนเป็นของขวัญแรกพบแล้วกัน และเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน ข้าจะเก็บมันไว้”
จู่ๆ เงาคนคนหนึ่งก็ปรากฏขึ้นข้างหลังมาเลียร์ แล้วหยิบหัวใจคริสตัลในมือเขาไป
“อืม มันมีพลังเวทมนตร์ที่แข็งแกร่งมากจริงๆ แต่ดูเหมือนจะมีผลดีต่อคนที่อ่อนแอยิ่งกว่ามาลา เจ้าใช้สิ่งนี้ดูจะเหมาะกว่า”
คนที่ปรากฏตัวเป็นผู้หญิงสวมชุดจีนสีดํา แขนบอบบางที่สวมถุงมือถือหัวใจคริสตัลชูขึ้นมองดูเล็กน้อย แล้วส่งให้เด็กที่อยู่ข้างๆ
“ขอบคุณท่านพี่”
บนศีรษะของเด็กคนนี้มีเขาอยู่หนึ่งอัน เหมือนกับปีศาจเลย
“เจ้าคือเทวดาศักดิ์สิทธิ์แห่งความตายสินะ สวัสดี ข้าคือผู้นําของที่นี่ เทพีปีศาจองค์ที่สี่ ดาร์คโคลด์” ยินดีที่ได้รู้จัก”
ผมสีดํา กับผิวขาวราวกับหิมะ รวมกับดวงตาสีแดง
เธอคือเทพีปีศาจองค์ที่สี่ ดาร์คโคลด์!
ดาร์คโคลด์
อายุ (ไม่อาจแสดง) ปี เพศหญิง
(ไม่อาจแสดง) เลเวล (ไม่อาจแสดง)
(ไม่อาจแสดง) (ไม่อาจแสดง) (ไม่อาจแสดง) (ไม่อาจแสดง) ?? ?? ??
1 ชื่อปีศาจสตรีที่ปรากฏตัวในความฝันด้วยรูปร่างผู้หญิงเพื่อล่อลวงผู้ชายให้สังวาสกับนาง