“ ขอเหอะนะ ฉันไม่อยากเจอกับงูบ้าๆนี่อีกแล้ว.. แฮ่ก แฮ่ก ”ดีน่า
แม้ว่าลากเลือดหน่อย แต่ฉันก็สามารถผ่านอุปสรรคนี่ได้สักที.. เกลียดงูชะมัด แต่ก็.. โชคยังดีนะที่มีวิกตอเรียอยู่ข้างๆน่ะ เพราะว่าเจ้าหล่อนใช้อาร์ตของตัวเองฟันเจ้างูนี่จนขาดครึ่งและตายในดาบเดียวเลยน่ะสิ
ยังไม่หมดแค่นั้นนะ คลื่นดาบที่หล่อนส่งออกไปยังมีผลกับกำแพงที่อยู่ด้านหลังอีก.. จะน่ากลัวอะไรขนาดนี้ นี่ถ้าหากว่าฉันทำเป็นไม่ชอบหน้าเจ้าหมอนั่นไปตั้งแต่แรกฉันคงจะถูกเจื๋อนทิ้งในทันทีเลยสินะเนี่ย
“ รีบไปเร็ว ”วี
“ อ- โอเค ”ดีน่า
“ ฉันจะเร่งความเร็วขึ้นอีกหน่อยนะ ฉันได้เริ่มได้กลิ่นของเขาแล้ว.. คงจะอยู่ไม่ไกลจากที่นี่แหละ ”วี
‘ เป็นหมารึไงยะ!! ’ดีน่า
มันแปลกจริงๆนะที่พวกผู้หญิงที่อยู่ภายใต้เขานั้นจะมีความรู้สึกเหมือนๆกันน่ะ อย่างเช่นมีความสามารถในการระบุตำแหน่งนายตัวเองได้อะไรประมาณนี้
แถมพวกเธอทุกคนยังโคตรแข็งแกร่งกันอีกต่างหาก เอาเถอะ ยังไงซะหลังจากนี้ฉันอาจจะไม่ขอข้องเกี่ยวกับยัยพวกนี้อีก.. แค่คิดถึงเรื่องที่ต้องมาเจอสารพัดเนี่ยหัวก็ปวดตุบๆแล้วล่ะ
“ มาเร็วๆสิดีน่า พวกเขากำลังรออยู่นะ ”วี
“ ชิ- รู้แล้วน่า! ”ดีน่า
ยังไงซะ ในทุกวันที่อยู่โรงเรียนฉันก็ได้เจอพวกหล่อนอยู่ทุกวันอยู่ดี เพราะงั้น… ภาวนาไปมันก็ไม่น่าจะช่วยอะไรหรอกมั้ง
ตอนนี้ที่ทำได้มีแค่ตามวิกตอเรียไป ไม่งั้นฉันคงหลงแน่ๆล่ะดูทรง
“ อย่าชักช้าสิ เดี๋ยวเราก็ตามไม่ทันหรอก ”วี
“ หยุดจ้อจี้ได้แล้วน่า ”ดีน่า
แล้วยัยนี่นี่ก็นะ จะจู้จี้จุกจกอะไรขนาดนั้น ฉันยังไม่ทันได้สำรวจดูรอบๆให้ดีเลยแท้ๆ ฮึ
…
[ บี๋ ]
ใจกลางดันเจี้ยน
“ สวนดอกไม้หรอ? ”
“ สวยจัง ”หลิงฉือ
“ ที่นี่เหมือนกับอีเดนเลย ”
“ เป็นสวนดอกไม้ที่ใหญ่ชะมัด ”เร็กซ์
“ ดีแล้วนี่ สวยออก ”เมเดียร์
“ ตรงนั้นมัน.. คุณกอร์ไม่ใช่หรอ? ”เรีย
ที่ศาลาหินอ่อนใจกลางของสวนดอกไม้ใต้ทะเลมีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ เขาไม่ใช่ใครอื่นใดนอกจาก กอร์ บรรพบุรุษของเมดี้และยังเป็นอดีตของผม เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดบนโลกนี้เท่าที่ผมรู้จักเลย ถ้าไม่นับในขอบฟ้าน่ะนะ
แต่ว่า.. ทำไมที่นี่ถึงดูเงียบสงบดีนักล่ะ? ทั้งๆที่พระเจ้าของโลกนี้ตายไปแล้ว มันก็น่าจะมีมอนสเตอร์เยอะกว่านี้ไม่ใช่รึไง? เหมือนกับว่า.. มีอะไรสักอย่างคอยกัดกินพวกมอนสเตอร์อยู่เลย
ดันเจี้ยนนี้มันชักจะมีเงื่อนงำแล้วสิ ทั้งเรื่องของเมตาตรอนที่ถูกผนึกอยู่อย่างปริศนา วงเวทของปีศาจ ..ราวกับว่ามันจงใจปรากฏตัวขึ้นมาให้ผมรู้ตัวเลย ..ไม่แน่ว่าที่นี่คงจะมีปีศาจ ที่มีระดับพอๆกับลูซี่โผล่ออกมาแน่ๆ
“ มาถึงที่นี่นานรึยังคะเนี่ยคุณปู่? ”มิกะ
“ สักพักนึงแล้วล่ะ ที่นี่ค่อนข้างน่าเบื่อเลยนะ ไม่ค่อยมีอะไรให้ข้าทำเลย ”กอร์
“ อย่างงั้นหรอคะ ”มิกะ
น่าสงสัย
จานชุดที่วางอยู่บนโต๊ะนี่ของใคร?
ขณะผมจดจ่อกับสิ่งแปลกประหลาดตรงหน้านั้น ครูว์ก็ได้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้กับหน้าของผม มันใกล้จนเกินไปด้วยซ้ำ ก่อนที่เธอจะพูดออกมา กว่าที่ผมจะรู้สึกตัวผมก็สะดุ้งกับคำพูดนั้นของเธอไปแล้ว
“ นี่ ”ครูว์
“ เย้ย!!- ค- ครูว์! ”
“ ตรงนี้มีอะไรน่าแปลกหรอ? ”ครูว์
“ ก็- ไม่มีอะไรนี่.. ”
ฮึ่ม.. เรื่องนี้คงต้องเก็บเอาไว้ก่อนยังไม่ต้องบอกใคร พอเห็นหลักฐานชัดเจนแล้วค่อยสรุปอีกทีนึง
“ หลักฐานอะไรหรอ?? ”ครูว์
“ ร- รู้ได้ไงว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่!! ”
“ …อย่าบอกนะว่าลืมน่ะ ”ครูว์
“ เอ๊ะ.. ”
“ ฉันอ่านใจได้นะ ไอ้บล็อกบรรยายนี่ก็อ่านได้ด้วย ”ครูว์
“ เห๋.. ”
ลืมไปเลยแฮะ
“ ใช่ม้า เค้าเก่งใช่ม้าา~ ”ครูว์
ว่ายัยนี่มันเป็นตัวบัค..
…
[ กลับมาที่วิกตอเรียกับดีน่า ]
“ อะไรน่ะ ”ดีน่า
“ อะไรหรอ? ”วี
“ แมลง.. ใต้น้ำเนี่ยนะ?? ”ดีน่า
“ แปลก ไอ้พวกนี้ให้ความรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่เลย ”วี
ระหว่างทางที่เราเดินมา ฉันเห็นแมลงน่าขยะแขยงมากมายต่างเกาะกันตามศพของพวกมอนสเตอร์และกำแพงหิน มันสยองอย่าบอกใครเลย
“ เห้ย ”ดีน่า
“ อะไร ”วี
มันเริ่มขยับ.. เหมือนกับจะบินมาทางนี้เลย นี่นอกจากงูแล้วยังต้องมาเจอแมลงเนี่ยนะ! บ้าอะไรวะเนี่ย!!
“ มัน- พวกมันแห่มาหาเราแล้ว!!! ”ดีน่า
คิดไม่ผิดจริงๆด้วย!! ไอ้แมลงน่าเกลียดพวกนี้พยายามจะบินเข้ามาหาเรา เห็นดังนั้นฉันจึงเริ่มออกวิ่งพร้อมกับวิกตอเรีย แต่.. พื้นมันดันลื่นน่ะสิ!! ฉันไม่อยากล้มอ่าา!!
“ มานี่! ”วี
วิกตอเรียอุ้มฉันแล้วพาฉันออกวิ่งไปด้วยความเร็วสูงโดยปราศจากการเสริมออร่าเลย แถมพอถึงทางเข้าสวนแปลกๆไอ้แมลงพวกนี้ก็ยังตามมาไม่เลิก
“ นั่นพวกคุณหนูเมเดียร์นี่!! ”ดีน่า
“ รู้แล้ว! ฉันกำลังไปทางนั้น! ”วิกตอเรีย
โอ้ สวรรค์.. เรารอดแล้วสินะ!!
เอาจริง ฉันไม่อยากคิดภาพตัวเองโดนแมลงพวกนี้เกาะทั้งตัวเลยอ่ะ ยึ้ย-.. นึกแล้วขนลุก
[ บี๋ ]
อะไรน่ะ พวกวีพาตัวอะไรมาด้วย… ม- แมลง!?
“ ทุกคนเตรียมตั้งรับ!!”เร็กซ์
“ แมลงหรอ.. ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยอ่ะ ”ครูว์
“ เราๆก็เกลียดแมลงกันหมดนั่นแหละค่ะ ”เรีย
เร็กซ์ตั้งโล่ห์ของเธอขึ้นมา ก่อนที่จะเปิดใช้สกิลปราการทองคำของเธอ เพื่อปกป้องพวกเราจากฝูงแมลงจำนวนมหาศาล ซึ่งพวกมันมีมากถึงขนาดที่ว่ามันแทบจะกลืนกินสวนดอกไม้ที่มีขนาดใหญ่ไปจนหมด
ไม่เพียงแค่นั้น พวกมันยังมาพร้อมกับลางแห่งหายนะอีกต่างหาก ทันทีที่พวกมันได้เข้ามาภายในโถงบรรยากาศมันก็หมองมัวไปหมด เหล่าดอกไม้ที่สวยงามทั้งหลายต่างก็เริ่มเหี่ยวเฉากันไปทีละน้อย เรื่องนี้มันโคตรจะแปลกเลย เพราะปกติแล้วแมลงมันไม่น่าจะทำให้ดอกไม้เฉาได้ขนาดนี้
“ ปีศาจฟันธง ”กอร์
“ ผมก็ว่างั้น ”
ผมและคุณกอร์คิดเหมือนกัน ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ไม่ใช่ภัยธรรมชาติ แต่เป็นฝีมือของปีศาจ ว่าแต่.. มันเป็นใครกันล่ะ?
“ ออร่าปีศาจฟุ้งออกมาจากแมลงพวกนั้นเยอะเลย ข้าคิดว่าตัวที่ทำแบบนี้คงมีระดับไม่ต่ำกว่าเทพ ”กอร์
“ ต้องภาวนาถึงเทพไหมครับเนี่ย? ”
“ เทพรึ? ข้าไม่เคยสวดให้พวกมันด้วยซ้ำ หนำซ้ำก็เป็นข้านี่แหละที่ฆ่าเทพ ”กอร์
ART – อสุรา
ออร่าอันมหาศาลของคุณกอร์ปะทุขึ้นมาบนร่างของเขาอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะเดินลงมาจากศาลาหินอ่อน เพื่อรวมกำลังกับเด็กๆเพื่อที่จะกำจัดแมลงพวกนี้ออกไป เขาผสานเวทมนตร์สีม่วงของตนเองเข้ากับออร่า ความเข้มข้นของพลังที่ปล่อยออกมานั้นมหาศาล ขนาดที่ว่าพวกเราก็ยังจิตนาการไม่ถึงเลยว่าเขาจะมีพลังมากขนาดนี้
ยกเว้นผม.. ที่ผมรู้ดีอยู่แล้วล่ะนะ ก็นะ ฉายาอสูรสงครามไม่ได้ได้มาเล่นๆนี่นา
เสียงเพรียกจากขุมนรก
คุณกอร์เริ่มทำท่าแปลกๆ เหมือนกำลังจะคำราม.. เดี๋ยว คำราม!!?
“ ทุกคนอุดหูตัวเองไว้!!!! ”เมเดียร์
สิ้นเสียงเมดี้ ทุกคนก็รีบอุดหูของตัวเองตามๆกัน ก่อนที่เสียงร้องคำรามของคุณกอร์จะได้เปิดฉากโจมตีใส่พวกแมลง
ทั้งออร่า ทั้งเวทมนตร์ที่ผสมผสานกันอยู่ภายในคลื่นเสียง มันรุนแรงเสียจนเพียงแค่การอุดหูอาจจะเอาไม่อยู่ เสียงคำรามของเขาราวกับราชสีห์ มันกังวาลกึกก้องและน่าหวั่นเกรง แล้วเมื่อคุณกอร์ได้เริ่มการสังหารหมู่แล้ว เหล่าแมลงพวกนั้นต่างก็พากันตกตายลงไปในทันที
“ ตายหมดแล้วหรอ? ”แวร์
“ ของจริงกำลังจะมาต่างหาก ”มาน็อค
มาน็อคที่เป็นถึงจอมเวท เธอมีประสาทรับรู้เวทมนตร์ที่ดีพอๆกับเหล่าเอล์ฟ ด้วยเหตุนั้นเธอจึงรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าลางร้ายกำลังจะมา ก็.. หลังจากที่คุณกอร์จัดการพวกมันส่วนหนึ่งไปได้ทุกคนก็จัดการตนเองและเตรียมตั้งรับกันอีกครั้ง
ฟิ้ว~
ลม? ลมในพื้นที่ปิดแบบนี้เนี่ยนะ?
“ ไอ้แมลงพวกนั้นกำลังรวมตัวกันหรอ!? ”ครูว์
“ น่าขนลุกชะมัด ”กอร์
“ … จอมปีศาจ ”
ถ้าสิ่งที่ผมคิดนั้นไม่ผิด แมลงพวกนี้มันกำลังรวมตัวกันเพื่อพังผนึกที่น่าหวาดกลัวของบางสิ่ง ซึ่งผมมั่นใจว่าบางสิ่งที่ว่านั่นคือเบลเซบับ ไม่ผิดแน่นอน
เบล จอมปีศาจผู้ควบคุมมวลแมลงเพียงหนึ่งเดียว ถนัดในด้านการกิน กินเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักอิ่ม.. เป็นนักชิมที่เคยละเลงโลกด้วยหายนะแห่งมวลแมลงที่ตะกละตะกลามมาแล้ว
“ แหม รู้จักข้าดีจังเลยนะ ” ?
.. อะไรกัน? ไอ้ความรู้สึกขนลุกซู่นี่.. มันเหมือนกับตอนที่ผมเจอกับซาตานครั้งแรกเลย มันไม่ใช่ความรู้สึกที่บอกว่าผมสู้เธอไม่ได้ไปซะทีเดียว แต่เป็นความรู้สึกที่กำลังเสียดแทงหัวใจของผมอยู่ มันคือความกลัวอันสุดที่จะหยั่งถึง สิ่งนี้ทำเอาผมแทบจะเป็นบ้า
“ ..เร็กซ์? ”
“ อือ.. ”เร็กซ์
ดูเหมือนว่าคนอื่นเองก็พยายามจะต่อต้านมันเหมือนกัน
“ นั่นคือจอมปีศาจที่เจ้าว่าใช่ไหม? ครั้งแรกเลยที่ข้าได้เจอตัวเป็นๆ ”กอร์
“ ..ครับ ”
แมลงพวกนั้นรวมตัวกันแล้วหลอมรวมกันเป็นผู้หญิงผมสั้นผิวซีดคนหนึ่ง เธอเปลือยครึ่งบนและแขนทั้งสองข้างของเธอยังเป็นสีดำทมิฬที่ดำยิ่งกว่าถ่าน ดวงตาสีดำ และเส้นผมสีดำ อีกทั้งรอยยิ้มที่แสนจะวิปรตนั่น.. มันแทบจะทำให้ผมเป็นบ้าได้เลย
“ นานแล้วนะที่ไม่ได้มีคนเข้ามาที่นี่ ก็.. ขอยินดีต้อนรับพวกเจ้าสู่โลกที่ไร้ซึ่งพระเจ้าแห่งนี้ด้วยนะ ฮิฮิ ”เบล
“ แล้วยิ่งเป็นปีศาจแบบมันด้วยแล้วยิ่งเข้าทางตัวมันเข้าไปใหญ่.. ”
“ เพราะในโลกที่ไม่มีพระเจ้าน่ะ.. หมายความว่าจะไม่มีอะไรมาคุ้มหัวเราจากปีศาจ.. เราไม่อาจรอดพ้นจากพวกมันได้เลย ”
และสิ่งที่ผมพูดไปก็คือประสบการณ์โดยตรงจากผมเอง ที่.. โดนลูซี่กระทืบมา
ฮิฮิ
เบลยิ้มแสยะต่อหน้าทุกคน พวกผู้หญิงนั้นไม่สามารถทำอะไรได้เมื่ออยู่ต่อหน้าของจอมปีศาจ นั่นหมายความว่าตัวละครที่เจ้าคนเขียนยัดใส่มาในดันเจี้ยนนี้มามันไร้ประโยชน์น่ะสิ
( ก็ไม่ได้จะเอามาใช้ประโยชน์อยู่แล้วนี่ จริงๆแค่แกคนเดียวก็พอ แต่มันไม่ได้ไง! เพราะเป็นทริปครอบครัวนี่นา//ผู้แต่ง )
ทริปครอบครัวเนี่ยนะ.. พูดอย่างกับยัยพวกนี้กับผมเป็นครอบครัวเดียวกันงั้นแหละ
“ ม- มันก็ไม่แน่หรอกน่า.. ”ครูว์
ยัยครูว์.. ขนาดโดนพลังปีศาจข่มขนาดนั้นก็ยังฝืนตบมุขอีก สปิริตสุดยอดเลยนะแกนี่
“ เอาเป็นว่าพวกเธอพักก่อนเถอะ หลังจากนี้ฉันกับคุณกอร์จะจัดการเอง ”
“ ไม่ค่ะ! .. ข้าจะสู้ด้วย! ”จือหนาน
เพลิงสีขาวเข้าปกคลุมร่างของจือหนานอีกครั้ง ก่อนที่จะปรากฏชุดคลุมเซียนสีดำออกมาสวมใส่ให้กับเธอ
บัญญัติสวรรค์ – มหามังกรดำทลายพิสุทธิ์
เอ้อ.. พวกเธอแต่ละคนนี่ สปิริตแรงกล้ากันจริงๆ
“ เห๋~ เจ้าผู้ชายตรงนั้นน่ะ ”เบล
.. อ่า หมายถึงตรูแน่นอน คราวที่แล้วที่ซาตานมาก็มาอีหรอบนี้
“ ว่าไง ”
“ เจ้าอ่า.. น่ากินจังเลย~ ”เบล
ทรงอย่างยันเดเระเลยแฮะยัยนี่ หลอนชิบ
[ บี๋ ยัยนี่สติไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ ระวังตัวด้วย ] ลูซี่
[ ตามที่พี่ใหญ่พูดเลยค่ะ เบลเซบับค่อนข้างจะเป็นคนบ้าเสียสติ แต่ไม่อาการหนักเท่าซาตาน.. ยังไงก็ระวังตัวด้วยนะคะ ] เมตตี้
[ เธอฆ่าไม่ตายนะคะที่รัก ] มิเอล
“ อืม ขอบใจ ฉันจะพยายามให้ดีที่สุด ”
ผมปลดปล่อยคิวป์ออกมาเพื่อที่จะลองใช้มันสู้ดู
ทั้งผม คุณกอร์ และจือหนาน ได้เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้แล้ว
“ ข้าจะปกป้องเด็กพวกนี้เอง พวกเจ้าสู้ให้เต็มที่เถอะ ”กอร์
“ คุณกอร์ก็ให้หนานอยู่ด้วยเลยสิ ”
“ หืม? นี่เจ้าจะลุยเดี่ยวรึ?”กอร์
“ ครับ ผมค่อนข้างคุ้นเคยกับพวกปีศาจน่ะ ”
ก็แหงล่ะ เคยบวกกับตัวตึงที่สุดในนรกมาแล้วทั้งที ของแค่นี้จะไปกลัวได้ไง
“ สมกับที่เป็นผู้สืบทอดของข้าจริงๆ งั้นก็ไปลุยให้เต็มที่ซะไอ้หนู ”กอร์
เอ่อ จะไปใส่สุดได้ยังไงล่ะค้าบคุณกอร์ เราอยู่ใต้น้ำกันนะ! ถ้าเผลอโจมตีโดนโดมแก้วเข้าล่ะก็ซวยของแทร่เลยนะครับ!!
“ บอส.. สั่งข้ามาได้เลย ”จือหนาน
สมกับที่เป็นจือหนานของผมจริงๆ สามารถปรับตัวเข้ากับสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานนี้ได้ง่ายๆเลย ผมคงหวังพึ่งเธอได้มากเลยล่ะ ทั้งตอนนี้ และหลังจากนี้เลย
“ หนาน ฝากเรียกสติยัยไม่สมประกอบนั่น แล้วมาช่วยกันสู้หน่อยนะ! ”
“ หมายถึงคุณหนูสินะ.. ได้เลยค่ะบอส! ”จือหนาน
เยี่ยมไปเลย ทีนี้ผมกับเบลก็จะได้มาเจอกันตัวต่อตัวสักที หวังว่าเธอจะไม่ใช่พวกที่พูดไม่รู้เรื่องนะ.. ไม่งั้นล่ะก็ ลำบากแน่
…
“ หูว~ ยิ่งมอง ก็ยิ่งน่าหม่ำ~ ”เบล
“ พูดบ้าอะไรฟะ น่าขนลุกชะมัด ”
ต่อหน้าของผมในตอนนี้คือเบลเซบับ หนึ่งในจอมปีศาจทั้งเจ็ดที่แข็งแกร่งที่สุด เป็นผู้ถือครองฉายา จอมตะกละ หล่อนกินไม่เลือก.. กินทุกสิ่งทุกอย่าง กลืนกินทุกสรรพชีวิต เป็นตัวตนที่ปรากฏในรูปแบบของแมลง แม้หล่อนจะสวยสยองก็เถอะ แต่ก็น่ากลัวสุดๆไปในเวลาเดียวกันเลยด้วย
ที่ผมต้องมาเผชิญหน้ากับจอมปีศาจพวกนี้คงไม่ใช่แค่บังเอิญแล้วสินะ มันคงจะเป็นอีเว้นท์อะไรสักอย่างแน่ๆ ถ้าคนแต่งมันลิขิตไว้แบบนั้น ผมก็จะวิ่งเต้นไปตามฝ่ามือของมันสักหน่อยก็แล้วกัน
“ แถมยังปากร้ายอีกต่างหาก.. ส- สเปคเลยอ่า~ ร่างกายล่ำๆนั่นคงจะหวานน่าดู~ ”เบล
..โรคจิต
“ โรคจิตชัดๆ ”
( ก็โรคจิตหนิ //ผู้แต่ง)
ปีศาจที่คุณมึงสร้างขึ้นนี่.. ไม่ปกติสักคนเลยสินะ
เอาเถอะ ถือว่ามีสีสันหลากหลายดี หลังจากนี้ผมจะจัดการกับเจ้านี่ เพื่อที่จะออกไปจากที่นี่พร้อมกับทุกคน
“ เบลเซบับ มาสู้กัน! ”
“ เห๋~~~ ”เบล
“ ม่ า ย ~ อ า ว ~ อ่ า ~ ”เบล
… หือ
“ ห๊า? ”
ตัดจบตอน
จอมปีศาจเรื่องนี้ไม่มีใครปกติสักคน… เอ่อ เว้นแอสโมเดียสกับลูซี่ไว้สองคนละกัน
