“ ว้าว!! อากาศสดชื่นกว่าทะเลมรสุมอีก!!! ” ครูว์
“ ก็นั่นมันทะเลมรสุมนิ อากาศมันจะสดชื่นได้จังได๋น้ออ ”
สวัสดีครับทุกท่าน
“ สวยจัง … ” วี
“ ก็นะ ทะเลแถบนี้น่ะเป็นทะเลมรกตที่ขึ้นชื่อเรื่องความใส และความงดงามเลยนะ ”เมเดียร์
ตอนนี้พวกเราอยู่ที่เกาะหนึ่งในอาณาเขตของเจเนซิสล่ะ มันห่างจากเมืองออลการ์ดค่อนข้างไกลเพราะงั้นการจะกลับนี่มีแต่จะต้องใช้เรือ หรือไม่ก็วาร์ปกลับล่ะนะ
อีกอย่าง ทะเลแถวนี้สวยมากเลยทีเดียวเชียว-
“ ไม่คิดจะชมชุดว่ายน้ำพวกชั้นมั่งหย๋อ? ”ครูว์
อึ่ก- ม- ไม่ ยังไม่ใช่ตอนนี้!!!
และใช่ ตอนนี้ผมกำลังเป็นชายชาตรีหนึ่งเดียวในดงหญิงงามที่จงใจใส่ชุดว่ายน้ำมาเพื่อยั่วผมโดยเฉพาะล่ะ กับคนอื่นผมว่าพวกเธอคงตั้งใจมาเล่นน้ำกัน แต่ไม่ใช่กับจือหนาน กับครูว์และยัยเมเดียร์นี่ดิที่จงใจใส่ชุดเซ๊ะซี่ๆมาเพื่อเย้ายวนผม
โอ้ยยยยย จะบ้าาาาตายยยแล้วโว้ยยยย
“ คลื่นไส้หรอคะ บี๋? ” วี
โอ้แม่พระมาโปรด.. วีของผมช่างเป็นผู้หญิงที่บริสุทธิ์อะไรขนาดนี้กันนะ.. ตอนนี้เหมือนผมกำลังเห็นตัวของวิกตอเรียนั้นกำลังส่องแสงออกมาอยู่ร่ำไรเลยล่ะ.. ช่างเป็นคนที่ดีอะไรเยี่ยงนี้นะวีที่น่ารักของผม
“ แหม ชั้นมั่นใจว่าถ้าหากนายพูดแบบนั้นใส่เธอจริงๆ วีได้ตัวบิดตายแน่ ” ครูว์
ส่วนยัยนี่ก็ตามมาอ่านใจได้ทุกเหตุการณ์จริงๆแฮะ
“ หาวว~ สนุกกันแต่เช้าเลยนะคะรุ่นพี่ ” แวร์
โอ้ ตรงนี้ยังเหลือคนปกติที่ยังไม่เปลี่ยนชุดอยู่อีกคนแฮะ
“ งั้นชั้นก็ขอสนุกด้วยคนสิ!! ” แวร์
เดี๋ยวสิเห้ย!!?- อย่ามาถอดตรงเนนนนนน้!!!
“ …. ”
ยัยบ้าพวกนี้นี่.. ตั้งใจจะกวนประสาทกันชัดๆ!!
“ สีหน้าแบบนั้นมันอะไรยะบี๋ ไม่สนุกรึไงที่ได้มาเที่ยวน่ะ? ”เมเดียร์
“ ก็ไม่เชิงหรอก ..”
“ ได้มาเจอสาวสวยในชุดบิกินี่สุดเซ็กซี่ยังเร้าร้อนไม่พออีกรึไงหืม? ”เมเดียร์
“ ห๊า? ”
อะไรของหล่อนเนี่ย.. อยู่ๆจะให้มาเร้าร้อนอะไรเล่า ก็ทริปนี้ตูโดนบังคับมานี่หว่าา!!
“ เฮ้อ, บอสคะ ”จือหนาน
เห๊ะ- อยู่ๆตัวผมเหมือนจะลอยขึ้นมาเลยแฮะ..
“ จ- จือหนานนน!! ปล่อยเค้าได้มั้ยอ่าา!! ”
“ มาถึงนี่แล้วก็มาสนุกด้วยกันหน่อยสิคะ! ข้าเองก็อยากอวดชุดว่ายน้ำของข้าให้ท่านดูนะ! ”จือหนาน
อยู่ๆผมก็ถูกจือหนานอุ้มไว้ในอ้อมกอดของเธอ จริงๆมันควรจะเป็นอะไรที่น่ายินดีนะที่ผมได้โดนอะไรแบบนี้น่ะ แต่กลับกันเลยตอนนี้ผมกลับไม่มีความสุขเลยสักนิดดด!!!
“ ว๊าากกกกกก!!! ”
ฟิ้ว~
ตุ๋ม~
“ ว๊าย!? อ- อัลเลียน!?? ” เร็กซ์
เอ้อ… นี่ตูโดนโยนลงน้ำหรอเนี่ย..
หนอยย ยัยจือหนานนน
ดั้ยย เลอออ อยากเล่นงี้ใช่มะ เดี๋ยวตูจัดให้เรยยยยย
ผมอมยิ้มขึ้นเล็กๆขณะที่ร่างกายของผมมันกำลังค่อยๆร่วงลงไปยังใต้มหาสมุทรอันกว้างใหญ่ หัวใจของผมในตอนนี้มันกำลังร้อนรุ่มและเดือดพล่าน เลือดเนื้อและออร่าต่างสูบฉีดอย่างรุนแรง
เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ
ประกายสายฟ้าปรากฏขึ้นเหนือผิวน้ำในตำแหน่งที่จือหนานโยนผมลงมา ก่อนที่จะ-
ตู้มมม!!!!
มวลน้ำจำนวนมหาศาลได้ปะทุขึ้นจากจุดที่ผมจมลงไปเมื่อสักครู่ จนเกิดเป็นไอน้ำจำนวนมากที่บดบังทัศนวิสัยจากผู้คนโดยรอบ พร้อมๆกับเสียงคำรามของบางสิ่งที่ดังกึกก้อง
โฮกกกก!!!!
แล้วเมื่อไอน้ำรอบๆนั้นได้จางลงไปบ้าง ก็เผยให้เห็นดวงตาสีแดงก่ำนับสิบๆคู่ที่กำลังจ้องมองพวกเธออยู่ หลังจากนั้นก็ปรากฏให้เห็นถึงตัวผมที่ได้ใช้ทักษะของตัวเองผสานเข้ากับมานาบางส่วนเพื่อให้เดินเหยียบบนน้ำได้อย่างอิสระ
ART – พญานาคราชร่ายรำ
อนันตนาคราชประทับอินทร์
“ ฮ่าฮ่าฮ่าาา!! หนานนจ๋าาา!!! ทำอะไรไว้จ๊ะคนดียยย์!!! ”
ฉันจะเอาคืนเธอเป็นเท่าตัวเล๊ยยย!!
“ ดีใจจังที่บอสคิดถึงข้าด้วย ข้าก็คิดถึงท่านอยู่ตลอดเวลาเลยนะ..”จือหนาน
“ แต่เพื่อไม่ให้บอสของข้ากลายเป็นของคนอื่น.. ข้าจะฆ่าท่านก่อน แล้วข้าค่อยตายตามท่านไป ”จือหนาน
จือหนานตอบกลัวผมด้วยสีหน้าท่าทาง และแววตาที่น่าขนลุกเหมือนกับพวกยันเดเระไม่มีผิด.. เอ๊ะ หรือว่าเธอจะเป็นยันเดเระจริงๆ? นี่ผมไปกระตุกต่อมเธอตอนไหนฟะเนี่ย!! ชิบหายแล้วไง!!
ยึ้ย- ยันแตกน่ากลัววุ้ย!!
“ ด- เดี๋ยวสิคะท่านพี่!! ” หลิงฉือ
ART FICTION – มหามังกรดำควบนาคราช
อนันตนาคราชประทับองค์ทมิฬ
ขณะที่นาคของผมนั้นเป็นสีฟ้าในโครงร่างของสายฟ้า กลับกันเลยนาคของจือหนานนั้นกลับมีสีเป็นสีดำทมิฬพร้อมด้วยตัวของมังกรจีนขนาดใหญ่ที่ปรากฏขึ้นด้านหลังของเธอ.. ดวงตาของมันสีแดงก่ำ ออร่าเองก็น่าเกรงขามสุดๆ..
ชิบหายแล้วไง
สู้ไม่ไหวแฮะ
หนีแป๊ปปป
“ จะไปไหนคะนายท่านนน!!! ” จือหนาน
“ โว๊ยยยย ตูก็ไม่ได้อยากหนีหรอกนะ!! แต่มันสู้ม่ายหวายยยยยย!!!! ”
เอาเป็นว่า.. ขอตัววิ่งไล่จับกับยัยนี่แป๊ปนะพวกเอ็ง ไปล่ะวุ้ยย
…
[ เมเดียร์ ]
“ อะไรของเจ้าพวกนั้นกัน? ”เมเดียร์
ไอ้เราก็อุตส่าห์เลือกชุดที่เหมาะๆไว้ให้ตัวเองเพื่อที่จะได้เอามาโชว์ให้เจ้าหน้าด้านนั่นดู แต่มันดันไปเล่นกับลูกน้องตัวเองซะงั้น โถ่ โถ่ โธ งั้นตอนนี้คงมีแต่ต้องรอเจ้านั่นกลับมาอย่างเดียวสินะ
ก็อย่างที่ว่าไปนั่นแหละ ตอนนี้ฉันเลยได้มานอนตากแดดอยู่ริมชายหาดกับฮาจุนนี่แหละ
“ อบอุ่นกำลังดีเลยนะคะคุณหนู ”ฮาจุน
“ ฉันก็ว่างั้น ”เมเดียร์
ในส่วนของฉันนั้นไม่ได้มีอะไรมากสักเท่าไหร่ มีเพียงแค่การบำรุงผิวพรรณของตัวเองให้เต่งตึงเด้งดึ๋งเท่านั้น เนื่องจากตอนนี้พึ่งเป็นตอนเช้าอาหารเช้าเลยจะเป็นอะไรที่กินง่ายๆพอให้อยุ่ท้องหน่อยอย่างขนมปังกระเทียมกับแกงไก่ภูเขาที่แทบจะไม่ได้มีความเผ็ดเลย มันออกจะหวานด้วยซ้ำ แต่มันก็อร่อยดีนะฉันว่า
ฮาจุนเองก็ดูจะชอบพวกมันมากเหมือนกับ และขณะที่ฉันกำลังนอนชิวๆอยู่นั้นลูกวอลเลย์ลูกหนึ่งก็ได้พุ่งมาทางนี้ด้วยความเร็วสูง-
บึ้ม!!
ฉันรับลูกบอลนั่นด้วยมือเปล่า ก่อนที่จะถอดแว่นกันแดดออกเพื่อดู่าใครกันที่ส่งไอ้เจ้าลูกบอลนรกแตกนี่ว่าทางฉัน..
“ ซอรี่เด้ออ ”เร็กซ์
อ่อ ยัยสมองกล้ามนี่เอง
กึก
ฉันจับลูกบอลแน่น ก่อนจะง้างออกเพียงเล็กน้อย แล้วก็..
ตู้ม!!!
ความแรงที่ฉันได้ปาออกไปมันสามารถทำให้ไอ้ลูกบอลยางโง่ๆนี่กลายเป็นกระสุนหินสุดแกร่งได้เลยนะเนี่ย ระวังตัวไว้ด้วยล่ะยัยสมองลิง
SKILL – ปราการทองคำ !!
“ ยัยบ้าเอ้ยย!! จะฆ่าฉันรึไงยะ!!! ” เร็กซ์
“ โอ๊ะ- โทษที ปาเบาไปนิด ” เมเดียร์
“ … ห๋า? ”เร็กซ์
แม้เจ้าตัวจะไม่ได้พูดอะไร ฉันก็ยิ้มให้กับมันด้วยรอยยิ้มของสาวงามที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ แต่ถึงจะส่งยิ้มไปให้มันแล้วก็ตาม ดูท่าไอ้เร็กซ์มันจะไม่ได้สนใจเลยสินะเนี่ย
ฮึ ก็สมกับที่เป็นมันดีล่ะนะ
“ ….สมกับที่เป็นคุณหนู ยังรุนแรงเหมือนเคย ” ดีน่า
“ เล็กน้อยน่า มันก็ไม่ได้แรงอะไรขนาดนั้นหรอก ” เมเดียร์
“ ไม่ได้แรงบ้านแกสิฟะะ!!! ” เร็กซ์
หึ- ฮึฮึ เร็กซ์แกนี่น้า กระจอกซะไม่มี
“ ทำไงได้ ก็แกดันกากเอง ”เมเดียร์
จริงๆมันก็ตลกนะที่เร็กซ์ทำตัวเหมือนกับว่าตัวเองแพ้ทางฉัน ทั้งๆที่พลังป้องกันของมันแข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเราเลย และแม้ว่าดีน่าจากตระกูลเคาท์เกรย์แมนพึ่งจะมาเข้าร่วมทริปแบบนี้กับเราเป็นครั้งแรก เธอเองก็ไม่ได้ดูจะตกใจสักเท่าไหร่เลย นั่นมันน่าประทับใจมากเลยทีเดียว
แล้ว.. เจ้าสองคนนั้นมันจะเล่นกันไปจนถึงเมื่อไหร่เนี่ย?
…
“ บอสรอข้าก่อน!!! ” จือหนาน
“ ไม่รอโว้ยยยยย!!! ”
ข้าไล่ตามนายท่านของข้าออกมาห่างจากเกาะที่พวกคุณหนูอยู่พอสมควรเลย แต่การที่ข้าวิ่งไล่จับกับเขาแบบนี้มันก็สนุกดีเหมือนกัน
“ จือหนานหยุดแป๊ป! ”
“ คะ? ”จือหนาน
ทั้งข้าและบอสต่างก็หยุดอยุ่กลางทะเลพร้อมกัน ข้าไม่รู้ว่าทำไมท่านถึงสั่งให้เราอยู่.. ทว่าไม่นานนักข้าก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันหนักหน่วงมาจากทะเลทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ..
ถ้าจำไม่ผิดเขตนั้นเป็นเขตของทะเลมรสุม แต่ตัวอะไรกันที่สามารถปล่อยแรงกดดันอันมหาศาลขนาดนี้ออกมาได้ เพียงแค่มีจิตสังหารพวกนี้ไม่ว่าจะเป็นตัวอะไรในทะเลมรสุมนั่นก็จะไม่กล้ายุ่งกับมันแล้ว
และถึงแม้ว่าข้าจะเคยก้าวไปถึงบัญญัติสวรรค์ก็ตาม ข้าก็ไม่อาจจะเผชิญหน้ากับสิ่งนั้นโดยตรงได้เลย
ทั้งงูใหญ่และมังกรดำของข้าต่างก็จดจ้องไปที่ทิศทางที่พลังนั้นถูกส่งออกมากันทั้งหมด รวมถึงตัวของบอสเองก็ด้วย
“ ไม่จริงน่า.. เขาออกมาจากอัฟฟาหรอ?! ”
เหมือนบอสเขาจะรู้อะไรบางอย่างแฮะ เดี๋ยวก่อน- มีผู้ชายเดินออกมาจากกลุ่มหมอกของทะเลมรสุมด้วย!?
แต่เขา.. หน้าตาเหมือนกับบอสเป๊ะเลยอ่ะ- คนคนนั้นป็นใครกัน?
“ !!!!????? ” จือหนาน
ฟูมมม!!!!
ทันทีที่เขาได้มองมาที่เรา ร่างกายของข้าก็พลันแข็งทื่อราวกับว่าข้ากำลังตกอยู่ภายใต้พลังอันมหาศาลที่กดทับร่างของข้าเอาไว้ มันเป็นปราณสีม่วงที่มีความเข้มข้นและบริสุทธิ์สูงในระดับที่ว่า สามารถนำมันไปเทียบกับบัญญัติสวรรค์ได้เลย..
อึ่ก!
ขยับร่างกายไม่ได้!?
ออร่าอันอำมหิตของเขาทำให้ข้าแทบอ้วก- มันช่างสยดสยองเกินบรรยายจริงๆ
อีกทั้งรอยยิ้มของเขที่ปรากฏขึ้นมานั้น.. มันไม่ใช่รอยยิ้มของมนุษย์แล้ว มันเป็นรอยยิ้มของปีศาจชัดๆ!
“ เดินบนน้ำอย่างกับเดินบนดินเลยแฮะตาคนนั้น ”
“ ก็แหงล่ะสิเนอะ เป็นถึงอสูรสงครามเลยนี่นา ”
“ บอส.. ทำไมแรงกดดันมันถึงได้มหาศาลขนาดนี้.. ” จือหนาน
“ เขาไม่ฆ่าเธอหรอกหนาน ”
“ มั้งนะ ”
“ โถ่ บอสท่านทำข้ากลัวนะเนี่ย ”จือหนาน
[ อดทนไว้ยัยหนู เดี๋ยวข้าจะให้เจ้ายืมพลังชั่วครู่เพื่อต้านทานแรงกดทับนั่นเข้าใจไหม ] ลูซี่
‘ ค่ะ พี่ลูซิเฟอร์ ’ จือหนาน
พรึ่บ พรึ่บ
เปลวเพลิงสีขาวได้ปะทุขึ้นมาบนร่างของฉันอีกครั้ง และเมื่อบอสได้หันมาเขาก็ต้องตกใจกับสิ่งที่อยู่บนร่างของฉันอย่างมาก.. มันคือเพลิงของเทวทูต หรือก็คือพลังของบอสนั่นล่ะ
เขาคงจะคิดไม่ถึงว่าข้าก็สามารถใช้มันได้เช่นกัน ถึงได้ทำหน้าเหวอซะขนาดนั้น
ฟู่ว-
บัญญัติสวรรค์ – มหามังกรทลายพิสุทธิ์
และถึงแม้ว่าข้าจะเพิ่มระดับตัวเองไปถึงขั้นบัญญัติสวรรค์แล้วก็ตาม แรงกดทับอันมหาศาลนั้นมันก็ยิ่งส่งผลต่อข้ามากยิ่งขึ้นเท่านั้น และในชั่วลมหายเดียว ชายคนนั้นก็มาอยู่ตรงหน้าข้า
“ สาวน้อย ” ?
“ ค- คะ… ท่าน- เป็นใคร? ..” จือหนาน
“ เจ้าให้บรรยากาศเหมือนกับเทียนตี้ไม่มีผิดเลย เจ้าเป็นลูกหลานของมันรึ?” ?
เทียนตี้.. เฉินเทียนตี้บรรพบุรุษผู้ก่อตั้งจักรวรรดิมังกรและเป็นผู้สร้างรากฐานการฝึกยุทธ.. เขากำลังพุดถึงบรรพบุรุษของข้าคนนั้นอยู่หรือ? แล้วเขา.. รู้จักกับบรรพบุรุษของข้าได้ยังไง?
แค่มองไกลๆก็ยังน่าหวาดหวั่นถึงเพียงนั้น พอได้มาอยู่ใกล้ๆ ข้ากลัวจนใจสั่นแล้วก็หายใจไม่ออก.. แม้เขาจะมีหน้าตาเหมือนกับบอส แต่พวกเขาทั้งคู่ให้ความรู้สึกต่างกันลิบลับเลย..
“ ด- เดี๋ยวเด้!! คุณกอร์คุณมาที่นี่ด้วยการเดินมาอย่างเดียวเลยหรอ!?? ”
“ ก็ถูกของเอ็งไอ้หนู เดินผ่านทะเลที่แปรปรวนมันก็สนุกใช่เล่น ”กอร์
“ ด- เดินผ่านอ่ะนะ.. ”
“ เมื่อสักครู่เจ้าถามข้าว่าข้าเป็นใครใช่ไหม? ” กอร์
“ ค- ค่ะ ”จือหนาน
“ ข้าคือกอร์ อสูรสงคราม ข้าจะถามอีกครั้ง เจ้ามีบรรพบุรุษชื่อว่าเฉินเทียนตี้ใช่หรือไม่?”กอร์
“ ค่ะ! ”จือหนาน
น่ากลัวอ่ะ.. เขาน่ากลัวกว่าบอสเยอะเลยอ่ะ สายตาของเขามันทิ่มแทงราวกับจะฆ่าแกงกันยังไงยังงั้นอ่ะ
บอส.. ข้ากลัวว
“ ผมว่าเรากลับไปคุยกันที่เกาะเถอะ ”
“ แถวนี้มีเกาะร้างด้วยรึ? ”กอร์
“ มีสิคับ ”
“ งั้นก็ตามที่เจ้าว่า ข้าจะไปพักผ่อนที่นั่นก่อน ”กอร์
ทั้งฉันและบอสต่างก็หันหลังกลับทั้งคู่เพื่อที่จะได้โต้คลื่นกลับไปที่เกาะได้อย่างรวดเร็ว ทว่าท่านกอร์เขากลับแบกข้าและบอสขึ้นบ่าพร้อมกัน.. อย่าบอกนะว่าจะวิ่งไปน่ะ?
“ ทางนี้ใช่ไหม? ”กอร์
“ ครับ! ”
“ อ่า- ”กอร์
บ- บอส… เอาจริงหรอ.. ข้าไม่อยากถูกแบกนะ เขา- เขาน่ากลัวอ่าาา
ตู้ม-
ฟิ้ววว~
บอสสสสส!! ช่วยข้าด้วยยยยย~
ตัดจบตอน
คุณทวดสุดแกร่งมาถึงแล้ว!
