ดาเรียสผู้ยิ่งใหญ่ Darius Supreme - ตอนที่ 84

บทที่ 84

สองชายสูงวัยระบุอย่างรวดเร็วว่า 500 เหรียญทองนั้นมากเกินไป และพวกเขาต้องการเพียง 50 เหรียญทองเพื่อให้เขาได้รับสิ่งที่ดีที่สุดในทุกด้าน ซึ่งเป็นราคาที่ดาเรียสจ่ายล่วงหน้า

ดาเรียสเองก็พอใจกับเรื่องนั้นเช่นกัน เพราะเขาไม่ได้มี 500 เหรียญทองตามที่กล่าวอ้างในวันก่อนที่พวกเขาทั้งสี่จะออกเดินทาง เขาได้บอกให้ฟอลโดยื่นเงินจํานวนหนึ่งให้เขา

หัวหน้าโจรได้มอบกระเป๋าที่มีเหรียญทองประมาณ 100 เหรียญให้กับเขา และกล่าวขอโทษที่เขาไม่มีเงินทุนที่มีสภาพคล่องมากนักในขณะที่ดาเรียสเองก็ใช้เหรียญที่เขาสร้างไปเกือบหมด

ตอนนี้เขาเหลือเพียงแค่ 8 เหรียญ แม้ว่าเขาจะสามารถสร้างได้มากกว่านี้ถ้าเขาจําเป็นจริงๆอย่างไรก็ตามเขาได้รับทุกสิ่งที่เขาต้องการในความคิดของเขาแล้ว ดังนั้นเขาจะงดเว้นจากการทําเช่นนั้นในขณะนี้

ดาเรียสขอบคุณและทิ้งสถานประกอบการไว้กับแชงค์และเพื่อนร่วมงานหลังจากที่บิสโตรรับรองกับเขาว่าทุกอย่างจะแล้วเสร็จภายในหนึ่งเดือน

ดาเรียสพอใจกับทุกอย่างจนถึงตอนนี้ ในขณะที่กลุ่มกลับไปที่ที่พัก ดาเรียสขอบคุณแชงส์และเดเร็กสําหรับความใจดีของพวกเขา ซึ่งทั้งคู่ยักไหล่โดยบอกว่าอย่างน้อยพวกเขาก็ทําได้

ดาเรียสและกันเนอร์มองดูแชงค์สและลูกชายของเขาขระที่นั่งรถม้าและออกจากโรงแรม ดาเรียสตั้งข้อสังเกตว่าในขณะที่เดเร็กยังมีข้อสงสัยเล็กน้อยเกี่ยวกับตัวเขา

ดาเรียสจึงตัดสินใจลืมเรื่องนี้ไปเสีย เพราะท้ายที่สุดแล้วเดเร็กก็ไม่มีเหตุผล ด้วยเหตุนี้ ดาเรียสจึงตัดสินใจปล่อยเด็กคนนั้นไป

หากมีอะไรเปลี่ยนแปลง เขาสามารถใช้ฟอลโดและเหล่าลูกน้องเพื่อกําจัดเขาได้เสมอ

การเดินทางไปยังที่พักใหม่ทั้งหมดของเขาใช้เวลานานกว่าสองสามชั่วโมง และขณะนี้เป็นเวลาบ่ายแก่ๆ

ดาเรียสหันไปหากันเนอร์

“เข้าไปรับประทานอาหารกลางวันกันก่อนที่เราจะไปที่กิลด์นักผจญภัยละกันนะ”

กันเนอร์ยิ้มกว้างเมื่อนึกถึงอาหารกลางวันมื้อใหญ่ก่อนการต่อสู้ ดังนั้นเขาจึงพยักหน้า ทั้งคู่เข้าไปในร้านอาหารและไม่สนใจฝูงชนจํานวนมาก มุ่งหน้าไปที่โต๊ะของพวกเขา

มันไม่เหมือนอาหารเช้า ดาเรียสเห็นว่าโต๊ะอื่นๆ บางโต๊ะเต็มไปด้วยผู้ที่แต่งตัวดีทั้งชายและหญิงและบางครั้งก็มีเด็กเล็กด้วย

ดาเรียสและกันเนอร์มีความโดดเด่นเนื่องจากความแตกต่างของขนาดตัวและอายุ ดังนั้นเมื่อพวกเขานั่งที่โต๊ะ พนักงานเสิร์ฟก็รีบไปหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว

“สวัสดีครับ มีอะไรให้ช่วยไหมครับ”

ดาเรียสยิ้มและถามว่า:

“อาหารแนะนําที่นี้มีอะไรบ้าง ?”

พนักงานหยิบเมนขึ้นมาวางต่อหน้าดาเรียสและกันเนอร์อย่างนอบน้อม

“ลองดูก่อนครับ”

ดาเรียสสังเกตเมนูและพบอาหารที่คุ้นเคยจากโลกและอาหารจานใหม่ที่ดูแปลกไป โดยเฉพาะอาหารที่ทําจากเนื้อมอนสเตอร์และส่วนผสมที่ได้จากโลกใต้ดิน

ด้วยความสงสัย ดาเรียสจึงถาม

“เมนูไหนเป็นสิทธิพิเศษของร้านอาหาร

พนักงานไม่โค้งคํานับและตอบอย่างรวดเร็ว

“ทุกอย่างครับท่าน ท่านสามารถทานอะไรก็ได้ฟรีหนึ่งอย่าง”

ดาเรียสพยักหน้าพอใจกับบริการ

“ฉันต้องการ ข้าวผัดและไก่นรกกับผักวิเศษ”

“สาหรับอีกคน ให้เขาสังเอง เดี๋ยวฉันจะจัดการค่าใช้จ่ายทางนั้น และคิดมื้ออาหารของฉันเป็นมื่อสิทธิพิเศษ

ดาเรียสเสริมอย่างช้าๆ

พนักงานรับคําสั่งของดาเรียส ตามด้วยของกันเนอร์ รีบออกไปจัดการให้เสร็จ ลูกค้าที่เหลือที่ชําเลืองมองดาเรียสและกันเนอร์ แต่เมื่อทั้งสองสั่งอาหารเสร็จลูกค้าที่เหลือก็เลิกสนใจ

อย่างไรก็ตาม ความสนใจของพวกเขาถูกดึงกลับมาอีกครั้งเมื่อพวกเขาเห็นปริมาณอาหารที่กันเนอร์กินในคราวเดียว มันเป็นความจริงที่ว่า

ดาเรียสเคยชินกับสิ่งนี้ ดังนั้นเขาจึงจ่ายค่าอาหารของกันเนอร์และออกจากร้านพร้อม ดาเรียสต้องยอมรับว่าอาหารนั้นคุณภาพและรสดีจริงๆ เมื่อเทียบกับบนโลก

เขาไม่รู้ว่าไก่นรกคืออะไร แต่เนื้อของมันมีรสชาติเหมือนไก่ธรรมดามาก มีเพียงรสเผ็ดเท่านั้น ผักวิเศษกลายเป็นอาหารพิเศษ

เห็นได้ชัดว่ามีกะหล่ําปลีมอนสเตอร์และผักทุกชนิดที่เมื่อถูกขายให้กับร้านอาหารเพื่อปรุง ดาเรียสเองตั้งข้อสังเกตว่าผักเหล่านี้มีพลังงานมากมาย

จากการวิจัยของเขาเกี่ยวกับระบบพลังงานของเฟาสต์ การบริโภคชิ้นส่วนสัตว์ประหลาดจากดันเจี้ยนดูเหมือนจะเป็นวิธีที่ชาวพื้นเมืองในโลกนี้สามารถเพิ่มค่าต่างๆของพวกเขาหลังจากที่พวกเขาได้ปลุกพลังเวทย์ ดาเรียสและกันเนอร์ไม่ชอบผลประโยชน์นี้ด้วยเหตุผลที่ชัดเจนแต่รสชาติก็ยังดีอยู่

ดาเรียสนําทางไปตามถนนพร้อมกับกันเนอร์ขณะที่พวกเขาไปถึงอาคารขนาดใหญ่ใกล้กับทางใต้ของเมืองซึ่งเป็นที่ตั้งของกิลด์ต่างๆ รวมทั้งทางเข้าดันเจี้ยน

กิลด์นักผจญภัยยังเป็นอาคารที่เก่าแก่ แต่การบํารุงรักษายังไม่สมบูรณ์แบบเท่ากับอาคารของรัฐบาลดาเรียสสังเกตว่ามีรอยแตกและสีบินในบางจุด

เมื่อเข้ามา ทั้งคู่ก็พบกับห้องโถงขนาดใหญ่ที่มีผู้คนหนาแน่นและพลุกพล่า

ชายและหญิงในวัยต่างๆ สวมชุดเกราะที่ทําจากหนัง และอาวุธที่ผูกติดอยู่ที่เอว หลัง หรือแม้แต่ด้านหน้ายนอยู่หน้าฉากต่างๆ บนผนังซึ่งแสดงข้อมูลต่างๆ

ดาเรียสแอบดูหน้าจอเพียงครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาและกันเนอร์จะเดินผ่านห้องโถงเพื่อไปยังเคาน์เตอร์แห่งหนึ่งเนื่องจากความสูงและการแต่งกายของเขา ดาเรียสจึงโดดเด่นและดึงดูดความสนใจนักผจญภัยหลายค นสงสัยว่าทายาทผู้สูงศักดิ์มาทําอะไรที่นี่

เมื่อไปถึงเคาน์เตอร์ คนที่นั่งข้างหลังก็มองดูดาเรียสอย่างเบื่อหน่ายและดูเหมือนไม่สนใจตําแหน่งของเขาถามเพียงว่า

“มีอะไรให้ฉันช่วย”

ดาเรียสไม่สนใจอาการเบี่หน่ายของคนนั้น และถามกลับไปว่า

“ฉันอยากเป็นนักผจญภัย แต่ก่อนอื่นฉันต้องรู้ก่อนว่าข้อกําหนดในการลงทะเบียนมีอะไรบ้าง หน้าที่ที่ฉันควรจะทําคืออะไร และ ประโยชน์หรือเอกสิทธิ์อะไรที่ฉันจะได้รับ”

“ก็แล้วแต่คุณ คุณจะลงทะเบียนคนเดียวหรือจะลงทะเบียนกับคนที่อยู่ข้างหลังคุณ”

ดาเรียสหันไปหากันเนอร์ที่พยักหน้า “ใช่”

บุคคลที่อยู่หลังเคาน์เตอร์ก็ยิ้มและเริ่มอธิบาย