ดาเรียสผู้ยิ่งใหญ่ Darius Supreme - ตอนที่ 83

บทที่ 83

เมื่อเพื่อนเก่าสองคนกอดกันและพูดคุยกันเล็กน้อย บิสโตรก็ยิ้มแย้มแจ่มใสและหันไปหาดาเรียสและกันเนอร์เพื่อปรับขนาดให้ทั้งสองคน

“สวัสดีครับ ไม่คิดว่าจะได้เจอ”

ดาเรียสเอื้อมมือออกไปและจับมือกับบิสโตรแนะนําตัวเองทันที

“ฉันชื่อดาเรียส สโตน และนี่คือลูกศิษย์ของฉัน กันเนอร์ เรายินดีที่ได้รู้จักท่านบิสโตร”

บิสโตรยิ้มและจับมือของดาเรียส

“ฉันก็ยินดีเช่นกัน เพื่อนของแชงค์สก็เป็นเพื่อนของฉัน บอกฉันที เพื่อนดาเรียส วันนี้ฉันจะช่วยคุณได้อย่างไร”

ก่อนที่ดาเรียสจะตอบคําถามได้ แชงค์สก็ดึงบิสโตรเข้ามาใกล้ หลังจากกระซิบบางอย่างในหูของข้าหลวงแผ่นดิน ดวงตาของบิสโตรก็โตขึ้น และสายตาของเขาก็มองไปทางดาเรียสก็เปลี่ยนไปราวกับว่าเขากําลังมองดูสัตว์ประหลาด

บิสโตรเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า เขาหันไปหาเลขาของเขา

“ชาร์ล่า ให้พวกเขาตรวจสอบและเข้าสู่ระบบภายใน 30 นาที นอกจากนี้ เรียกช่างฝีมือที่ดีที่สุด เราต้องเตรียมพร้อมสําหรับงานใหญ่”

บิสโทรจึงหันไปหาดาเรียสซึ่งรีบส่งมอบโฉนดนอดทิ้งให้ บิสโตรแสดงความคิดเห็นว่า:

“ฉันแน่ใจว่าผู้ชายที่มีความสามารถของคุณจะไม่ใช้เงินราคาถูกในทรัพย์สินใหม่ของคุณใช่ไหม”

ดาเรียสยิ้ม

“ฉันต้องการสร้างปราสาทบนที่ดินของฉัน ร้านค้าสี่ชั้นสําหรับตลาด ร้านอาหาร/เลานจ์ขนาดใหญ่สําหรับแปลงใกล้ทางเข้าเมือง และสําหรับทรัพย์สินภายนอก ฉันวางแผนที่จะมีโรงกลั่นน้ำมันสําหรับ แปรรูปแร่ หนังสัตว์ และทรัพยากรอื่น ๆ ฉันเกรงว่าฉันจะลงทุนเพียง 500 เหรียญทอง นั่นเพียงพอหรือไม่”

แชงคส์และบิสดตรถึงกับสั่นสะท้านเมื่อได้รับคําสั่งนี้ แม้แต่ชาร์ล่าที่เพิ่งรับหน้าที่ทําตามคําสั่งของเธอก็แทบจะสะดุดล้ม พวกเขาทั้งหมดจ้องมองที่ดาเรียสด้วยความสยดสยองราวกับว่าพวกเขาได้เห็นผี

แชงคส์และเดเร็กเริ่มสงสัยว่าดาเรียสซึ่งเป็นหน้าใหม่บนพื้นที่อันดาโต ได้รับเงินทั้งหมดจากที่ใด! เขายังไม่ได้เปิดร้าน ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีรายได้

เมื่อเห็นความสงสัยในดวงตาของพวกเขาดาเรียสก็หัวเราะและใช้เรื่องราวที่เตรียมมายาวนานของเขา

“อืม การออกจากจักรวรรดิ์เวสเตอริเออร์ การใช้ชีวิตในอาณาจักรอันดราโตนั้นง่ายพอสมควร แต่ฉันต้อง “ละทิ้ง” มรดกสืบทอดและเครื่องใช้ของครอบครัวทั้งหมดก่อนที่จะไปถึงบ้านไร่ดังนั้น”

แชงคส์และบิสโตรมองดูดาเรียสด้วยความสงสาร ตระกูลขุนนางที่ถูกทําลายอย่างเขาที่มาจากอาณาจักรระดับบนสุดควรมีมรดกตกทอดที่ล้ำค่ามากจนแม้แต่เมืองอันดราโตทั้งเมือวก็ยังไม่พอจ่ายทั้งหมด

อย่างที่ดาเรียสอ้างสถานการณ์ของเขาไม่อนุญาตให้เขานั้นฟุ่มเฟือย เขาต้องถูกบังคับให้รีบขายสิ่งที่เขามีให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้ ทันใดนั้น 500 ทองดูเล็กน้อยในสายตาของผู้รู้ทั้งหลาย ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่น่าเสียดาย

เดเร็กแม้ว่ากําลังสับสน หมายความว่าดาเรียสเดินผ่านเมืองหลวงเพื่อขายสินค้าของเขาและละทิ้งไปจนสุดทางจนกระทั่งไปยังบ้านไร่น้อยๆ ของพวกเขางั้นหรอ? นั่นไม่ใช่เรื่องแปลกที่เลือกที่นั่นเหรอ?

ทําไมไม่เพียงแค่อยู่ในเมืองหลวงและใช้ความมั่งคั่งที่เพิ่งได้รับเพื่อสร้างตัวตนใหม่ เดเร็กสบตากับพ่อของเขาที่สามารถเดาความคิดของลูกชายได้

แชงค์สยิ้มและพูดกับลูกชายของเขาอย่างเงียบๆ หนึ่งคํา

“ความโลภ”

เดเร็กรู้สึกเหมือนโดนทิ่มแทงเมื่อรู้ตัว แน่นอน หลังจากที่ได้แสดงรายการอันยิ่งใหญ่และความสิ้นหวัง โดยการเปลี่ยนมรดกตกทอดของเขาให้เป็นเงินโดยที่ขาดทุน สิ่งที่ไม่มีใครจะทําได้เว้นแต่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่กันึ่งของชีวิต เช่นเดียวกับความมั่งคั่งที่เพิ่งค้นพบ หลายคนจะได้รับความคิด

ดาเรียสอาจเป็นผู้วิเศษ แต่เขาเป็นเพียงชายหนุ่มในอาณาจักรต่างประเทศอันดราโตที่อาจจะไม่มีผู้วิเศษระดับปรมาจารย์ และมีผู้วิเศษเพียงไม่กี่คน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองหลวงที่หัวหน้าตระกูลผู้สูงศักดิ์ส่วนใหญ่อยู่ในขั้นนั้น

แม้ว่าฝ่ายความเท่าเทียมของพวกเขาจะเป็น “คนดี” แต่เดเร็กก็เข้าใจดีว่าเมื่อเผชิญกับสิ่งล่อใจเช่นนี้ ก็ไม่น่าแปลกใจเลยที่คนข้างๆ จะพยายามที่จะก้าวก่ายเรื่องของดาเรียส

เดเร็กรู้ว่าดาเรียสนั้นฉลาด เขาต้องหนีออกจากเมืองไปพร้อมกับหลบเลี่ยงเมืองต่างๆ ก่อนเลือกบ้านไร่แบบสุ่มซึ่งชาวบ้านจะไม่รู้ถึงการกระทําครั้งก่อนของเขา

เพื่อไม่ให้เกิดความสงสัย เขาได้แกล้งทําเป็นเป็นคนพื้นเมืองของอาณาจักรอันดราโต เพื่อที่สิ่งต่าง ๆ จะไม่ยากสําหรับเขาในขณะที่อยู่ภายใต้การดูแลของพวกเขา เดเร็กยังมั่นใจว่าจะได้รู้เหตุผลที่แท้จริงที่กันเนอร์มา

เขาสามารถจินตนาการถึงฉากที่กันเนอร์ต้องอยู่ข้างหลังเพื่อต่อสู้กับผู้ไล่ล่าได้อย่างง่ายดายจึงเป็นการสร้างโอกาสให้นายน้อยของเขาจะหลบหนี หลังจากเอาชนะศัตรูดังกล่าว ซึ่งอาจจะทําให้ผู้ไล่ตามคนอื่นๆ แยกออกจากกัน เขาพบร่องรอยของดาเรียสและในที่สุดก็มาถึงบ้านไร่ในอีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา

อันที่จริง สถานการณ์ที่เดเร็กสร้างขึ้นในใจของเขานั้นคล้ายกับสิ่งที่แวบเข้ามาในจิตใจของแชงคส์และบิสโตร ในขณะที่ดาเรียสได้อธิบายที่มาของโชคลาภของเขา ทั้งสองมีประสบการณ์กับวิธีที่โลกทํางานและความมืดของอันดราโตร

ในสายตาของพวกเขาดาเรียสต้องผ่านอะไรมากมายเพื่อให้ได้มาซึ่งความสงบสุขและสถานะเพื่อปกป้องตัวเองในที่สุด ดังนั้น การลงทุน ทุกอย่าง ที่เขามีในทรัพย์สินของเขาจึงทําให้พวกเขาเข้าใจ “มุมมอง” ของเขา

สําหรับดาเรียสเขาไม่รู้แน่ชัดว่าพวกเขากําลังคิดอะไรอยู่ แต่เขาสามารถเดาได้โดยส่วนใหญ่จากการแสดงออกของพวกเขา นี่คือสิ่งที่ ดาเรียสมักพบว่าน่าขบขันที่สุดเกี่ยวกับคนที่ “ฉลาด”

หากคุณป้อนอาหารให้คนฉลาด เขาจะถุยออก แต่ถ้าคุณปล่อยให้พวกเขาตักอาหารเอง พวกเขาจะกินมันอย่างมีความสุขและคิดว่ามันมีคุณภาพสูงกว่ามากเพียงเพราะพวกเขาเลือกเอง

ในทํานองเดียวกัน ดาเรียสมักไม่ได้ให้คําอธิบายที่ยาวเหยียดเกี่ยวกับตัวเองหรือการกระทําของเขา เขาเพิ่งทิ้งข้อเท็จจริงบางอย่างลงในประโยคและเว้นช่องว่างไว้สองสามข้อ

เพียงพอที่พวกที่ “ฉลาด” เหล่านั้นจะเติมเต็มตามความคิดและความรู้ของพวกเขาเอง เช่นเดียวกับเดเร็กและชายทั้งสองเพิ่งทําไป

แม้จะเป็นมนุษย์เหมือนกัน แต่ตรรกะของปรากฏการณ์นี้ก็หนีไม่พ้น

โดยพื้นฐานแล้วทําไมทุกคนถึงคิดว่าพวกเขาเป็นคนเดียวที่มีสติปัญญาและทุกคนก็โง่กว่าหรือฉลาดน้อยกว่าตน

ไม่ว่าในกรณีใด มันเป็นสิ่งที่ได้ผลในความโปรดปรานของดาเรียสบ่อยครั้ง และเขาจะยังคงใช้ประโยชน์จากข้อบกพร่องดังกล่าวในผู้คนเพื่อบรรลุเป้าหมายของตัวเองต่อไป