ดาเรียสผู้ยิ่งใหญ่ Darius Supreme - ตอนที่ 30

ดาเรียสนั่งผ่อนคลายบนโซฟาขณะที่ดูข้อมูลเกี่ยวกับตัวเอง ดาเรียสไม่เคยได้ผ่อนคลายแบบนี้ตั้งวันแรกที่เขาเกิดมา ดังนั้นดาเรียสจึงขอบคุณในโอกาสนี้

ดาเรียสยังยืนยันบางสิ่งที่เขาควรจะทำและไม่ควรจะทำ ขณะที่อยู่ในสถานที่บางแห่ง ตัวอย่างเช่นเขาไม่ควรทักษะหอกในขณะที่อาศัยอยู่ที่นี่

สำหรับคลาสผู้วิเศษที่แตกแขนงออกไปเป็นทักษะทางกายภาพนั้นหายากและแปลกประหลาด มันเหมือนปริญญาเอกในโลกเก่า แต่มันไม่ใช่เรื่องที่ผิดหรือต้องห้าม แต่ก็แปลกมาก อย่างไรก็ตามมันเป็นสิ่งที่ทำให้เขาได้รับสมญานามแปลๆ

ดาเรียสพยายามที่จะกลมกลืนเข้ากับสังคม ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องสร้างตัวตนที่สมเหตสมผลจากจุดแรกที่เขาได้พบกับสังคม จนกระทั่งเขาไปถึงระดับที่สูงขึ้น มิฉะนั้นตัวตนและต้นกำเนิดที่ไม่มั่นคงอาจจะผิดพลาดในภายหลัง

ระหว่างที่ดาเรียสนึกถึงครอบครัวของเขาบนโลก พอร์เทียก็ได้เคาะประตูเบาๆ และพูดว่า

“ท่านดาเรียส น้ำอุ่นได้ที่แล้วค่ะ”

ดาเรียสลุกขึ้นยืนและเปิดประตูและเห็นว่าพอร์เทียสวมเสื้อเชิ้ตผ้าฝ้ายตัวหลวมและพับแขนเสื้อขึ้นสวมกางเกงสีดำที่สั้น

ดาเรียสมองไม่นานก็เดินตามเะอไปยังห้องน้ำ พอร์เทียไม่พอใจเล้กน้อยที่ดาเรียสไม่แสดงความคิดเห็นในลุคทอมบอยของเธอ และคิดว่าเธอต้องพยายามให้มากขึ้น

ถ้าดาเรียสสามารถอ่านความคิดของเธอได้คงจะคร่ำครวญด้วยความหงุดหงิด ปีศาจได้ล่อลวงให้เขาทำสิ่งชั่วร้ายมากมายในชีวิตที่ผ่านมาและดาเรียสก็ได้ทำ แต่ในตอนเขากลับ

ไม่ว่าจะเป็นกรณีใดๆ ดาเรียสได้เข้าไปในห้องน้ำและพบกับห้องเล็กๆ ที่ปูกระเบื้องและมีช่องระบายอากาศ มีอ่างขนาดกลางอยู่กลางห้องน้ำและน้ำร้อนที่พร้อมาอาบ

ข้างอ่างมีสบู่และเก้าอี้เล็กๆ  นอกจากนี้ยังมีราวแขวนเสื้อผ้าที่อยู่ห่างจากอ่างน้ำเล็กน้อย ดาเรียสได้ถูกคางและพยักหน้า

“ขอบคุณที่เตรียมน้ำร้อนให้ ฉันจะอาบน้ำละ”

ดาเรียสจึงค่อยๆ ถอดเสื้อออกและแขวนไว้บนราวผ้า ในตอนที่ดาเรียสกำลังจะดึงกางเกงลง เขาก็รู้สึกถึงบางอย่าง เมื่อหันไปมองข้างหลัง พอร์เทียยังคงยืนอยู่ด้วยใบหน้าแดงก่ำ  พอรืเทียยืนอยู่อยากรู้อยากเห็นเด็กหนุ่มมากกว่านี้ แต่เธอก็ต้องเสียใจเมื่อดาเรียสพูดย้ำว่า

“พอร์เทีย ขอบคุณสำหรับการเตรียมน้ำร้อน แต่ตอนนี้ฉันต้องการที่จะอาบน้ำ”

พอร์เทียพยักหน้าและพูดว่า

“นั้นคือที่เหตุผลที่ฉันยังอยู่ที่นี่ ท่านดาเรียส”

ดาเรียสเงียบไปชั่ววินาที เขาจ้องมองไปที่เด็กสาววัยรุ่นยังคงมองดาเรียส คราวนี้ดาเรียสได้แสดงสีหน้าออกมาด้วยความปวดหัว มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างวิธีที่เขามองโลกกับวิธีที่คนเหล่านี้มอง

ก่อนอื่นจะมีพ่อคนไหนยอมให้ลูกสาวตัวเองอาบน้ำกับผู้ชายคนอื่น ที่มาจากไหนก็ไม่รู้ อย่างที่สองเธอเต็มใจที่จะทำ กับการที่พบกันครั้งแรกงั้นหรอ?

เธอโง่รึเปล่า เธอรู้เรื่องระหว่างเพสหญิงกับเพสชายรึเปล่า แต่ที่เธอายและกังวลมันแสดงให้เห็นว่าเธอรู้แน่นอนแต่เธอก็เลือกที่จะทำเช่นนี้

ดาเรียสไม่แน่ใจว่าจพตำหนิวัฒนะธรรมกฏหมายที่นี่ หรือยังไง ดาเรียสตัดสินที่จะพูดออกไป

“ได้โปรดไปรอฉันข้างนอก ฉันมีรอยแผลเป็นจากวัยเด็ก และฉันไม่อยากให้คนอื่นได้เห็นมัน”

แม้ว่ามันจะหยาบคายหรือทำให้เธอเสียใจ แต่ดาเรียสก็ไม่สนใจกับการตัดสินใจในครั้งนี้ พอร์เทียโค้งคำนับและเดินออกไปด้วยน้ำตา

ไม่สำคัญว่าชายหรือหญิงแต่การถูกปฏิเสธกับความสัมพันธ์ทางเพศเป็นเรื่องที่น่าปวดใจ ดาเรียสตรวจดูว่าพอร์เทียได้ออกไปแล้วจริงๆ ก่อนที่จะถอดกางเกงและหย่อนตัวลงไปในอ่าง เขาถอนหายใจด้วยความสุขเมื่อได้รู้สึกว่าได้อาบน้ำ น้ำร้อนไหลซึมเข้าไปในรุขุมขนและร่างกายก็ผ่อนคลาย

ดาเรียสอยู่ในเฟาสต์มาประมาณ 3 วัน แต่เขาเพิ่งได้อาบน้ำจริงๆ เพียงครั้งนี้ ในฐานะคนสมัยใหม่ใครๆ ก็รักความสะอาด ดาเรียสสามารถก้าวข้ามผ่านจุดที่ตกต่ำมาทั้งหมดได้ด้วยความสามารถด้วยความรวดเร็วและระบบพิเศษ ดาเรียสนั่งลงในอ่างและเอื้อมมือไปหยิบสบู่และทำหน้าบึ้งเมื่อรู้ว่าสิ่งของนั้นอยุ่ไกลเกินที่จะหยิบ

บางที่อาจจะเป็นทางเลือกที่ถูกถ้าให้เด็กสาวอาบน้ำให้ ถึงกระนั้นดาเรียสก็ไม่ต้องการที่จะเรียกดเธอกลับมา ดาเรียสได้ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงในการอาบน้ำเพื่อผ่อนคลายกับความคิด ก่อนที่จะล้างตัวและเช็ดตัวออกไป ดาเรียสเอาผ้าขนหนูพันรอบเอวเอาไว้และเปิดประตูห้องน้ำออกไป และเห็นพอร์เทียยังคงยืนรอเขาอยู่