ดวงตาของเทพเจ้า God’s eyes - ตอนที่ 203

ตอนที่ 203 สมบัติ

เมื่อเห็นเจนนิเฟอร์เข้าใกล้เขา เจสันหันไปหาเธอโดยไม่คิดว่าใบหน้าของเธอห่างจากใบหน้าของเขาเพียงไม่กี่นิ้ว ใบหน้าของเขาแดงก่ําเล็กน้อย และเขาพยายามละสายตาจากสายตาของเธอ เมื่อสายตาของเขาจ้องมองไปที่ชุดต่อสู้ที่รัดแน่นซึ่งเธอสวม เผยให้เห็นหน้าอกที่ยั่วยวนของเธออย่างชัดเจน

“เกิดอะไรขึ้นกับฉัน?!”

เขาคิดขณะส่ายหัวก่อนจะกระแอมในลําคอ

“ตอนที่ฉันปลุกจิตวิญญาณของฉัน พลังงานวิญญาณของฉันก็บริสุทธิ์และแข็งแกร่งอยู่แล้ว และเมื่อเวลาผ่านไป มันก็กลายเป็นสิ่งที่บริสุทธิ์และคงทนมากขึ้น ฉันคิดว่าแกนโลกวิญญาณของฉันคือเหตุผลสําหรับเรื่อง

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเขาสามารถคิดอะไรที่ดีกว่านี้ได้ แต่เจสันก็ไม่สามารถโฟกัสได้เพราะเธอยังคงยืนใกล้เขาอย่างอึดอัด เจสันสูดหายใจเข้าลึกๆ สังเกตเห็นมาเลียจ้องกริชที่เขา ราวกับว่าเธอต้องการจะฆ่าเขาในขณะนั้น 

“อะไร?”

เขาพึมพํา

แต่มาเลียตอบเพียงว่า

“หืม!”

ก่อนที่เธอจะหันกลับมา

“???”

เขาไม่เข้าใจมาเลียเลยและจ้องมาที่เธออย่างสับสนเมื่อได้ยิน เจนนิเฟอร์พูดขึ้นก่อนจะเดินกลับไปหาพี่ชายของเธอ

เจสันยักไหล่ เจสันตัดสินใจดูดซับมานาตลอดวัน

เขาไม่ชอบดูดซับมานาอย่างจริงจัง เพราะเขาสามารถทําสิ่งอื่น ๆ ได้มากมายในระหว่างนี้ แต่ด้วยมานาที่หนาแน่นโดยรอบ เจสันไม่สามารถเสียโอกาสดังกล่าวได้

เขานั่งลงในเต็นท์ เขารู้สึกโดยสัญชาตญาณ มานาที่อยู่รอบตัวเขาก่อนที่เขาจะเริ่มดูดซับมันอย่างช้าๆ เมื่อเวลาผ่านไป เขาได้เพิ่มความเร็วในการดูดซับเพื่อหาขีดจํากัดในปัจจุบันของเขาโดยที่อาร์เทมิสดูดซับแกนมานาระดับเวทมนตร์ในขณะนอนหลับบนตักของเขา

เจสันไม่แน่ใจว่าเวลาเท่าไร ผ่านไปแต่เขารู้สึกกระฉับกระเฉงกว่าเมื่อก่อนมากในขณะที่เขาสังเกตเห็นว่าเขาได้ผ่านระดับอเด็ปที่ 3 ไปแล้วครึ่งทางซึ่งทําให้เขาประหลาดใจ

เขาเดาได้ว่าเมื่อเขาสังเกตเห็นธีโอเข้ามาใกล้เต็นท์ของเขาหลังจากที่เขาฝึกเทคนิคเฮฟเว่นเฮลล์ ยังไม่ถึงตัวเจสันธีโอก็รู้สึกว่าเจสันตื่นแล้วธีโอพิมพ์

“ถึงตานายแล้ว”

ก่อนที่เขาจะไปที่เด็นท์ของมาเลียเพื่อบอกกับเธอเหมือนกัน

เขาเดินออกจากเต็นท์ เจสันปลุกอาร์เทมิสที่เกาะไหล่ตัวเองก่อนจะลูบหัวมันหลังจากนั้น เธอก็ทะยานขึ้นไปบนฟ้าเมื่อเขาออกจากเต็นท์

ในค่ําคืนของวันเสาร์ พวกเขายังเหลือเวลาอีกประมาณ 19 วันสําหรับการเดินทางและ วันนี้เป็นวันแรกที่พวกเขาจะเริ่มการสืบเสาะอย่างแท้จริง

เจสันหยิบจานออกมาเป็นจํานวนมาก เจสันนั่งลงใต้ลําต้นไม้ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเต็นท์ในขณะที่เขาเริ่มกิน ไม่นานมาเลียก็นั่งลงข้างๆ ขณะรักษาระยะห่างไว้ และทักทายเจสันอย่างลังเล

เธอไม่รู้จะพูดอะไรจึงเงียบไปเพื่อไม่ให้พูดอะไรผิด ซึ่งจะทําให้พวกเขารู้สึกอึดอัดใจมากขึ้นเมื่ออยู่ใกล้ๆกัน ในขณะที่มาเลียบอกกับตัวเองนั่น เธอไม่ต้องการมีความรู้สึกโรแมนติกใดๆ กับเจสันมันไม่ง่ายอย่างนั้น เพราะเขาหน้าตาดี ขยัน และตั้งใจที่จะแข็งแกร่งขึ้นในขณะที่ดวงตาสีทองของเขาดึงดูดเธอเข้ามา

แต่เธอรู้เพียงแค่มองไปที่เจสัน เธอก็รู้ว่าเจสันนั้นิดกับเธอเพียงแค่เป็นเพื่อนที่ดีหรือกระทั่งครอบครัวไม่ใช่ คนที่จะสนใจในความรักซึ่งทําร้ายเธอมากกว่าที่เธอคิด และยิ่งกว่านั้นเมื่อเธอสังเกตเห็นพฤติกรรมของเขาเมื่อ เจนนิเฟอร์เดินเข้ามาหาเขา

“น่ารําคาญจริงๆ…”

เธอพึมพําโดยไม่รู้ตัว ทําให้เจสันมองเธอด้วยท่าทางสับสน ทําให้เธอหันกลับมามองในขณะที่เขาผงะเล็กน้อย

“อ่า เปล่า ไม่มีอะไร… ฉันแค่คิดอะไรในหัว น่ะ อย่าสนใจฉันเลย มาทําหน้าที่ของเราในตอนกลางคืนกันเถอะ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงเวลาเช้าแล้ว พวกเรายังมีงานอีกมากที่ต้องทําในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้” !”

เธอรีบพูดเสริม

เรื่องนี้ทําให้เจสันยิ้มออกมาเบาๆ เพราะเขาไม่เห็นมาเลียหงุดหงิดอยู่พักหนึ่งแล้วจึงตอบง่ายๆว่า

“ตกลง”

หลังจากนี้มาเลียเริ่มดูดซับมานาอย่างอดทนในขณะที่ระมัดระวังตัว และเจสันรับประทานอาหารเสร็จก่อนที่เขาจะใช้เทคนิคการดูดซับมานาแบบพาสซีฟอย่างแข็งขัน

ด้วยเหตุนี้ ประสิทธิภาพการดูดซับมานาในพื้นที่ย่อยของเขาจึงเพิ่มขึ้น และเขาก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชมความเร็วในการดูดซับมานาของตัวเอง

เมื่อเวลาผ่านไปอย่างช้าๆ แสงอาทิตย์แรกสาดส่องหุบเขา เมื่อเจสันและมาเลยตัดสินใจปลุกทุกคนก่อนที่จะซื้อเต็นท์ หลังจากที่ทุกคนกินข้าวเช้าและอาบน้ําเสร็จแล้ว คนอื่นๆ ก็กลับเข้าไปในเต็นท์ ขณะที่เจสันกับมาเลียจัดการทุกอย่างเสร็จแล้ว

เจสันสวมชุดเกราะและยึดอาวุธเข้ากับเข็มขัด เขาจ้องไปที่ไม้กายสิทธิ์ของมาเลียเพื่อหาองค์ประกอบ เขารู้ว่าการสสร้างไม้กายสิทธิ์ไม่ได้เกิดจากอาชีพพื้นฐานใดๆ ในชีวิต แต่ข้อกําหนดสําหรับช่างทําไม้กายสิทธิ์คือดองมีความรู้เกี่ยวกับอาชีพไลฟ์สไตล์ขั้นพื้นฐานทั้งสามอาชีพในคราวเดียว แม้ว่าความชํานาญจะไม่ได้สูงมากก็ตาม

ในท้ายที่สุด บุคคลสามคนที่แต่ละคนมีความเชี่ยวชาญในสาขาการดีขึ้นรูปการปรุง และการจารึกก็สามารถทํางานร่วมกันเพื่อ

สร้างไม้กายสิทธิ์ได้

ปัญหาเดียวคือทุกอย่างต้องประสานกันอย่างสมบูรณ์แบบซึ่งเป็นเรื่องยากเล็กน้อยเมื่อมีคนสามคนทํางานร่วมกัน ถึงกระนั้นก็ยังเป็นไปได้และน่าจะง่ายกว่าการหาช่างทําไม้กายสิทธิ์ที่เชี่ยวชาญในอาชีพพื้นฐานทั้งสามอย่าง

“เมื่อฉันรู้ว่าพวกมันถูกสร้างมาอย่างไร ฉันก็สามารถสร้างมันขึ้นมาเองได้… แต่อีกนานไหมกว่าที่เชนหรือดาเลียจะแสดงอาชีพที่ก้าวหน้ากว่านั้นให้ฉันเห็น!”

เจสันสงสัยเมื่อเห็นว่าทุกคนพร้อมที่จะจากไป

เมื่อเจสันพาทุกคนผ่านเขตชานเมือง ระยะห่างของพวกเขาไปยังที่ราบสูงก็เพิ่มขึ้นอีก ในขณะที่เจสันรับรู้กลุ่มสัตว์ร้ายที่ใหญ่และแม้แต่สัตว์ที่มีระดับเวทย์มนตร์น้อยกว่าเมื่อก่อน

ใกล้พระอาทิตย์ตกดินเมื่อเจสันสังเกตเห็นบางสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขา เขาหยุดในเส้นทางของเขา และคนอื่น ๆ ของเขาด้วยความสับสนเมื่อพวกเขาเห็นเขางอริมฝีปากของเขา

“มีอะไรผิดปกติ?”

มาเลียถาม

เจสันตอบว่า

“ถ้าจําไม่ผิด ข้างหน้าเรามีพืชคุณภาพสูงซึ่งกําลังจะสุก”

แต่เพียงครู่ต่อมาสีหน้าที่สดใสก่อนหน้านี้ของเขาก็เริ่มแย่ลงในขณะที่เขาเปล่งเสียงออกมาอย่างเงียบ ๆ

“มีสัตว์อสูรระดับเวทมนตร์สองตัวที่ซุ่มซ่อนอยู่รอบ ๆ…”

หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น สีหน้าของทุกคนก็แย่ลงคล้ายกับของเจสันเพราะพวกเขาหวังว่าจะได้รับสมบัติชิ้นแรกเพื่อรับเครดิตมากขึ้น

ในช่วงไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา กลุ่มเล็ก ๆ ของพวกเขาได้พบกับกลุ่มสัตว์ร้ายที่มีความสัมพันธ์ทางธาตุทุกประเภท ในขณะที่สัตว์ร้ายทางกายภาพและไม่ใช่ธาตุดูเหมือนจะกลายเป็นภาพที่หายากยิ่งที่พวกเขาผจญภัยต่อไป

อย่างไรก็ตาม จํานวนของสมบัติที่เจสันรับรู้นั้นเป็นตัวเลขหลักเดียวและพวกมันก็ได้รับการปกป้องจากสัตว์อสูรระดับเวทย์มนตร์มากมาย

ทันใดนั้นลักซ์ที่เดินตามหลังเขาแนะนําว่า

“นายบอกว่าพวกมันอยู่ใระดับเวทย์ขั้นแรกใช่ไหม เราควรลองดูไหมถ้าเราร่วมมือกัน เราสามารถฆ่าพวกมันได้”

สีหน้าของเจนนิเฟอร์และลินดูสดใสขึ้น ขณะที่สีหน้ามืดมนของเจสันกลับกลายเป็นแปลก

“พวกเขาต้องการเครดิตจริงๆเหรอ? เรากําลังพูดถึงสัตว์อสูรระดับเวทมนตร์อยู่นะ!!!