ดวงตาของเทพเจ้า God’s eyes - ตอนที่ 197

ตอนที่ 197 เกิดอะไรขึ้น

เจสันสันนิษฐานถูกต้องเกี่ยวกับสายใยวิญญาณของพี่น้องแดร์ ขณะที่ทั้งคู่เรียกเสือดําเงาที่มีการวิวัฒนาการสูงสุด ซึ่งฉายแสงสีเขียวเข้มออกมา ในขณะเดียวกัน ลินได้เรียกทรีตสูงห้าเมตรที่มีราก กิ่งก้านที่มีรูปร่างเป็นแขนขาเพื่อช่วยให้มันเดินได้อย่างอิสระ

มันดูค่อนข้างน่ากลัว แต่ดูเหมือนว่าจะมีประสิทธิภาพพอที่จะเดินไปรอบๆ ได้ แม้ว่ามันจะช้าก็ตาม มาเลียเรียกเพียงไนท์แมร์ของเธอ แต่เธอไม่ได้เรียกภูตแห่งน้ําของเธออกมา แต่สิ่งนี้ไม่ได้เปลี่ยนบรรยากาศโดยรอบ

วิญญาณพันธะของลักซ์เป็นสาเหตุที่ทําให้เจสันรู้สึกไม่สบายใจ และแม้แต่สมาชิกการสํารวจคนอื่นๆ ก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย สาเหตุหลักเป็นเพราะลักซ์เรียกโครงกระดูกที่มีระดับอันเบิลมีสพวกมันมีดวงตาที่ลุกเป็นเปลวไฟสีน้ําเงิน ซึ่งปลดปล่อยออร่าแห่งความตายออกมา

ด้วยสายตามานาของเขา เจสันสามารถบอกได้ว่าพวกเขามาถึงขีดจํากัดศักยภาพแล้ว แต่ทุกอย่างเกี่ยวกับโครงกระดูกรู้สึกแปลก

ในขณะที่ตัวหนึ่งคือ สเกเลตันวอร์ริเออร์มันมีดาบอยู่ในมือ อีกตัวคืออีลิทสเกเลตันอาช์เชอร์ ในขณะที่ตัวสุดท้ายดูเหมือนจะเป็น สเกเลตันแอสซซาซินที่มีโครงสร้างที่เล็กกว่า

อย่างไรก็ตาม พวกมันทั้งหมดดูเหมือนโครงกระดูกมนุษย์ ซึ่งทําให้เขารู้สึกอึดอัด

มานาแห่งความตายที่แผ่ออกมานั้นไม่ใช่สาเหตุที่แท้จริงที่ทําให้เขารู้สึกแปลก แต่เพราะเขารู้ว่าโครงกระดูกถูกสร้างขึ้นมาได้อย่างไรด้วยความรู้ของอาจารย์ของเขา

“เขาสร้างมันขึ้นมาเองหรือเป็นโครงกระดูกจากรอยแยกที่มีอาณาเขตความตาย?”

เจสันถามตัวเอง

ความรู้ของเจสันนั้นไม่ได้สมบูรณ์แบบ แต่เขาจําได้ว่าการเสริมความแข็งแกร่งหรือพัฒนาโครงกระดูกดังกล่าวนั้นเป็นไปไม่ได้ เพราะแกนมานาจะหยุดนิ่งเมื่อเจ้าของเสียชีวิต เมื่อเขาคิดว่าการสร้างโครงกระดูกที่มีรูปร่างมนุษย์แบบนี้ มันต้องสร้างจากซากศพของมนุษย์

ด้วยเหตุนี้ โครงกระดูกทั้งสามของลักซ์จึงเป็นมนุษย์อมตะในระดับมาสเตอร์ ซึ่งทําให้เขาสั่นสะท้าน ทุกคนสังเกตเห็นและทําได้เพียงยิ้มอย่างเพื่อนๆ เพราะเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้สัมผัสกับจิตวิญญาณของลักซ์ นั้นยิ่งทําให้อึดอัดมากขึ้นไปอีก

พวกเขาค่อนข้างรังเกียจกับการตัดสินใจของลักซ์ในการสร้างสายใยวิญญาณกับอดีตมนุษย์ผนึกไว้ในแกนมานาของพวกเขา แต่พวกเขาแทบจะทําอะไรกับมันไม่ได้

ลักซ์ไม่สนใจว่าจะมีใครมีอคติต่อเขาหรือไม่ และพวกเขาก็มีอิสระที่จะคิดอะไรก็ได้ที่พวกเขาต้องการเกี่ยวกับสายใยวิญญาณของเขา มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขาเองที่โซลบอนด์ที่เขาจะทําสัญญาและไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นจะมาตัดสิน

ถ้าเขาต้องการเอาชีวิตรอด เขาจะต้องสร้างสายใยวิญญาณกับสัตว์ร้ายที่มีความสัมพันธ์กับความตายและเพียงเพราะความพยายามอย่างเต็มที่ของครอบครัวเท่านั้น หากเขาสามารถรับโครงกระดูกสองสามตัวจากอาณาเขตแห่งความตาย

โครงกระดูกมนุษย์ไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุด แต่พวกมันเป็นสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งที่สุดที่เขาได้รับ ทําให้เขาผูกมัดพวกมันไว้แม้ว่าเขาจะถูกมองว่าเป็นโรคจิตก็ตาม

ในท้ายที่สุด เขาจะทําทุกอย่างเพื่อให้แข็งแกร่งขึ้น โดยไม่คํานึงถึงสิ่งที่คนอื่นคิดเกี่ยวกับเขา แม้ว่าเขาจะต้องเข้าสังคมในระดับหนึ่งเพื่อที่จะจบการศึกษาจากโรงเรียน เขาก็จะไม่ลังเลใจเพราะการสํารวจเป็นสิ่งจําเป็นสําหรับทุกคน

ไม่ยากเลยที่จะเป็นมิตรกับผู้อื่น อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้เปลี่ยนไปเกือบจะในทันทีที่พวกเขารู้ว่าสายใยวิญญาณของลักซ์คืออะไร เขาแค่อยากจะแข็งแกร่งขึ้นเพื่อที่จะได้เป็นราชาแห่งชีวิตของเขาเองโดยที่ไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวกับใครเลย และไม่ปกครองเหนือตระกูลใหญ่บางกลุ่ม ผู้ซึ่งเห็นคุณค่าของพลเมืองของพวกเขาน้อยกว่าสมบัติวิเศษบางอย่าง!

เมื่อเจสันเห็นสมาชิกคนอื่นๆ มองมาที่ลักซ์ด้วยความสงสารและรังเกียจเล็กน้อย เขาเข้าใจดีว่าพวกเขารู้เรื่องสายใยวิญญาณของลักซ์แล้ว

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงสามารถเข้าใจอย่างแผ่วเบาว่าเด็กหนุ่มตาดําอาจไม่ได้ทําอะไรผิด ในขณะที่เขาเชื่อว่าลักซ์ได้รับโครงกระดูกจากอาณาเขตแห่งความตาย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจเกี่ยวกับความจริงก็ตาม

ในที่สุด เจสันก็ไม่กล้าถาม เพราะเขารู้สึกอึดอัดที่จะทําเช่นนั้น

“ถ้าลักซ์ทําอะไรผิด รัฐบาลนี้น่าจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว..อาจจะใช่”

มาเลียรู้สึกว่าสถานการณ์ทั้งหมดเปลี่ยนไปอย่างกระอักกระอ่วนและพยายามเปลี่ยนหัวข้อ

“ไปตามหาสมบัติกันเถอะ! เราจะเสียเวลาเปล่าไม่ได้”

มาเลียกล่าวขณะที่พยายามทําเสียงร่าเริง

ทุกคนพยักหน้า และเริ่มเข้าใกล้รอยแยกโดยมีสายวิญญาณทั้ง 2 ข้างอยู่ข้างๆ ยังมีสิ่งปลูกสร้างที่พังยับเยินอยู่สองสามหลังจนกระทั่งในที่สุดพวกเขาก็สามารถมองเห็นรอยแยกได้อย่างสมบูรณ์ ทําให้ทุกคนประหลาดใจกับขนาดที่แท้จริงของมัน

เจสันยังคงถูกสะกดด้วยอักษรรูนที่ดูเหมือนจะมองไม่เห็นภายในของเหลวที่ส่องแสงสีฟ้า แต่ความสนใจของเขาถูกดึงดูดไปยังนักเรียนหลายร้อยคนและชายหนุ่มและหญิงสาวในระดับมาสเตอร์ พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ในคิวรอการที่พวกเขาจะได้เข้าไปในรอยแยก

“มีคนจํานวนมากต้องการเข้าสู่รอยแยก?…จะเหลืออะไรไว้ให้พวกเราละเนี่ย?”

เจนนิเฟอร์พึมพําอย่างกังวล พวกเขาสังเกตเห็นว่าชายหนุ่มและหญิงสาวบางคนอยู่ที่จุดสูงสุดของตําแหน่งมาสเตอร์แล้ว โดยมีสายใยวิญญาณระดับอันเบิลมิส

คนอื่นๆ ก็สับสนเช่นกัน เพราะพวกเขาไม่เคยเสี่ยงต่อการสํารวจรอยแยก และไม่คาดคิดมาก่อนว่าคนจํานวนมหาศาลจะปรากฏตัวขึ้นในความพยายามที่จะกลายเป็นคนรวยโดยการเข้าไปหาสมบัติล้ําค่าภายในนั้น

พวกเขาบางคนได้เคยเสี่ยงเข้าไปในรอยแยกระดับต่ําถาวรแล้ว แต่ก็เทียบไม่ติดกับสถานการณ์ปัจจุบัน ซึ่งทําให้เจสันประหลาดใจเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ความประหลาดใจของเขาไม่ได้เกิดขึ้นกับกลุ่มมนุษย์ แต่เป็นสายใยวิญญาณ เนื่องจากมีสัตว์หายากจํานวนมากอยู่ในหมู่พวกเขา ถึงแม้ว่าศักยภาพของพวกมันดูเหมือนจะหมดลงแล้วก็ตาม

ตั้งแต่สุนัขไปจนถึงแมว สัตว์บินได้ ง กระทิงถึงจิตวิญญาณธาตุ สัตว์โบราณอย่างเวโนซีแรพเตอร์ และอีกมากมาย สัตว์ร้ายทุกชนิดดูเหมือนจะปรากฏขึ้นในสายตาของเขา

ขณะที่มองไปรอบๆ ด้วยความหลงใหล เจสันพยายามจะสแกนสายสัมพันธ์และการกระจายมานาของแต่ละคน และศักยภาพในใจของเขา

เวลาผ่านไปนานกว่าหนึ่งชั่วโมงจนกระทั่งพวกเขาเกือบถึงครึ่งทางของคิว

ขณะที่เจสันลืมความรู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับลักซ์ ตอนนี้ สายใยวิญญาณของเขาดูจืดชืดเมื่อเปรียบเทียบกับสิ่งพิเศษอื่นๆ ที่เขาสังเกตเห็น

เขาไม่รู้ด้วยซ้ําว่ามีสัตว์ร้ายหลายชนิดบนแอสทริกซ์และเจสันก็ยังสงสัยว่าบางตัวนําเข้าจากเกาะอื่นหรือแม้แต่คาเนียร์ เขารู้สึกเหมือนได้เปิดโลกใหม่ให้เขาและทุกๆ อย่างล้วนเกิดจากรอยแยกที่ก่อตัวขึ้น ซึ่งปล่อยกระแสมานาที่หนาทึบและกดทับสภาพแวดล้อมโดยรอบ

จากการวิจัยโดยละเอียดของเขาเกี่ยวกับสัตว์ร้ายทั้งหมดที่เขาเคยเห็นมาจนถึงตอนนี้ เจสันสามารถบอกได้ว่าไม่มีเมจิกบีสต์แม้แต่ตัวเดียว ในขณะเดียวกันสัตว์ร้ายระดับสูงสุดดูเหมือนจะเป็นระดับอันเบิลมิส และเหตุผลสําหรับเรื่องนี้ก็ค่อนข้างง่ายในความคิดของเขา

แม้ว่ามนุษย์จะบีบอัดมานาของพวกเขาให้กลายเป็นหยดมานาเหลวครั้งแรกได้ยาก แต่ก็เหมือนกับสัตว์อสูรเพียงแต่พวกมันต้องทําตามสัญชาตญาณในการทําสิ่งนั้น

ด้วยเหตุนี้ จึงมีคํากล่าวว่าสัตว์ร้ายบางตัวที่มีศักยภาพจะช่วยให้พวกมันแทบจะไม่ต้องเข้าสู่ระดับเมจิกเชียน

ในท้ายที่สุด เจสันรู้สึกค่อนข้างผิดหวังที่เขาไม่เห็นเมจิกเชียนบีสต์ นั่นเป็นเพราะเขาต้องการสังเกตว่าข้อจํากัดของรอยแยกที่ช่วยแบ่งระดับต่างๆ

โดยปกติแล้วจะเป็นอย่างนั้น แต่ทุกอย่างสามารถเปลี่ยนแปลงได้ภายในโลกแห่งวิญญาณ และเจสันก็อยากรู้ อย่างไรก็ตาม จนกระทั่งถึงตาของพวกเขา เขาก็ไม่พบสัตว์ร้ายระดับเมจิกเชียน ซึ่งทําให้เขารู้สึกผิดหวัง

เมื่อสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่มากมาย เจสันรู้สึกราวกับว่าเขากําลังจะหายใจไม่ออก และด้วยเหตุนี้เขาจึงห่อหุ้มตัวเองด้วยมานาบางๆ

ผู้คุมที่ปกป้องเมืองและรอยแยกในเวลาเดียวกันมองเขาอย่างประหลาด สงสัยว่าทําไมระดับอเด็ปถึงได้เสี่ยงเข้าไปในรอยแยกระดับสี่ดาว ซึ่งทําให้พวกเขาอึ้งไปชั่วขณะ

เจสันไม่สนใจที่จะถูกจ้องมองอีกต่อไปเพราะเกือบทุกคนที่มาที่รอยแยก ได้มองเขาราวกับว่าเขากําลังจะไปฆ่าตัวตายในรอยแยก

ทุกคนสุดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนข้ามรอยแยก และรู้สึกเหมือนมีช่องว่างล้อมรอบตัวพวกเขา กลายเป็นสีดําสนิท

ในขณะเดียวกัน เจสันรู้สึกเหมือนอยู่ในการเดินผ่านประตูมิติของเชนด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ที่ไม่คาดคิดแต่ความน่าสนใจที่ครอบงําเขาเมื่อเวลาผ่านไปและพื้นที่ที่บิดเบี้ยว

ด้วยสายตาของมานา เขาเห็นสีดําที่แสดงถึงธาตุที่เขาไม่รู้จัก สีทองบ่งบอกถึงธาตุในอวกาศ และสีเงินซึ่งน่าจะหมายถึงเวลาที่เปลี่ยนมานา สีสันต่างๆ เหล่านี้หมุนวนรอบตัวพวกเขา และเมื่อเจสันมองด้วยความตกตะลึง ในขณะที่ทุกคนรอบตัวเขาก็ล้มลง

“เกิดอะไรขึ้น!!