ดวงตาของเทพเจ้า God’s eyes - ตอนที่ 193

ตอนที่ 193 เทคนิคเฮฟเว่นเฮลระดับ 3 : ดริล

เจสันมั่นใจว่าความรู้สึกในการตั้งชื่อของเขาถือได้ว่าแย่มาก แต่อย่างใดเขารู้สึกว่าชื่อนี้ไม่ใช่ชื่อที่แย่สําหรับกริชของเขา จากนั้นเขาก็ยิ้มให้กับกริชของเขา

เมื่อจ้องดูมันจนครบเวลาก็เลยเวลาอาหารกลางวันแล้ว ทั้งสามคนตั้งใจจะฟื้นคืนพลังที่ใช้ไปด้วยการทานอาหารมื้อเล็กๆ แม้ว่าเชนและดาเลียจะมีความสามารถที่จะไม่ต้องกินอะไรเลยเป็นเดือนๆ ก็สามารถดํารงชีวิตอยู่ได้

มานาที่พวกเขาดูดซึม ได้ให้พลังงานมากเกินพอที่จะมีสุขภาพที่ดีได้ โดยไม่ต้องพึ่งการทานอาหาร

ขณะที่ดาเลียเตรียมอาหารสําหรับมื้อเที่ยง เจสันตัดสินใจฝึกเทคนิคเฮฟเว่นเฮลล์อีกครั้ง เมื่อเขาเข้าสู่โลกแห่งวิญญาณ เมื่อมองดูพลังวิญญาณจํานวน 157.2 หน่วย เขายิ้มเบา ๆ ขณะที่เขาจําสิ่งที่สําคัญอย่างยิ่งที่เขาลืมไปก่อนหน้านี้เพราะตารางงานของเขาแน่น

ทันใดนั้น ความคิดก็พุ่งเข้าใส่เขาราวกับสายฟ้าฟาด ขณะที่เขานึกถึงเทคนิคเฮฟเว่นเฮลล์

ฉันสามารถฝึกระดับเอฟเว่นเฮลล์ระดับสามได้แล้วเหรอ?! ฉันลืมไปได้อย่างไร

เขาถามตัวเอง คร่ําครวญถึงความโง่เขลาของเขา เพราะมันสามารถเพิ่มพลังวิญญาณของเขาได้มากกว่าเกลียวถักเปียห้าเส้นที่เขาใช้อยู่ในปัจจุบัน

แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่ามันจะแตกต่างกันมากน้อยเพียงใด เพราะเขาใช้เกลียวระดับสองที่สูงสุดเท่าที่เป็นไปได้อยู่แล้ว ซึ่งทําให้เขาเพิ่มขึ้น 0.8% ต่อการใช้หนึ่งครั้ง

แต่ถ้าคําอธิบายของคู่มือเฮฟเว่นเฮลล์ไม่ผิด มันจะต้องเป็นการเพิ่มขึ้นที่เป็นประโยชน์ ไม่อย่างนั้นคงไม่มีใครที่คิดจะฝึกขั้นที่สามของเทคนนี้ ถ้ามันไม่มีประโยชน์อะไร

คิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาสรุปว่าแม้ความแตกต่างเพียง 0.1% ก็แตกต่างกันมาก หมายความว่าเขาจะสามารถเพิ่มขึ้นมากกว่า 0.3% เนื่องจากกระบวนการสร้างพลังงานวิญญาณที่รวดเร็วมากของเขา ซึ่งเร็วกว่าพลังงานวิญญาณเฉลี่ยที่เขามีถึงสี่เท่า

น่าเสียดายที่เขาแทบจะไม่สามารถใช้ความเร็วในการเพิ่มที่รวดเร็วเป็นพิเศษเพื่อประโยชน์ของเขา เพราะ เขาฝึกฝนเทคนิคเฮฟเว่นเฮลล์สามครั้งต่อวันโดยแต่ละครั้งการฝึกฝนใช้เวลานานกว่าหนึ่งชั่วโมง

ถ้าเขาต้องทําอย่างสม่ําเสมอ ทุกวงจรที่มีอยู่ของการฝึกเฮฟเว่นเฮลล์ของเขา ตามที่เขาต้องการจะทํา ผลที่แท้จริงของผลการเติมเต็มที่ไม่เหมือนใครในโลกวิญญาณของเขานั้นได้แสดงผลออกมาให้เขาได้เห็น

ที่เขาจะคิดจะทําอะไรแบบนี้ เขาต้องเพิ่มพลังวิญญาณให้สูงขึ้นมากเพื่อที่จะสร้างพื้นที่ย่อยที่สองซึ่งมันเป็นหนทางอีกยาวไกล

เจสันไม่ต้องการทนต่อการทรมานเช่นนี้อีกเหมือนเช่นในกรณีของพื้นที่ย่อยแรกของเขา และการหาทรัพยากรที่เพียงพอสําหรับสายใยวิญญาณทั้งสองของเขานั้นก็ถือว่าเป็นปัญหามากพอ

เขาไม่สามารถจัดหาหินมานาหรือสมบัติเวทมนตร์จํานวนมากให้กับตัวเองได้ แต่เขาสามารถปรับปรุงร่างกาย อัตราการดูดซึมมานา หรืออะไรอื่นๆ ที่คล้ายคลึงกันได้

หลังจากอ่านคู่มือเทคนิคเฮฟเว่นเฮลล์อย่างละเอียดแล้ว เจสันก็รู้ว่าเขาต้องทําอะไรในตอนนี้ เมื่อพิจารณาว่าเขาได้ฝึกฝนเกลียวถักเปียเส้นดายของมานา มาระยะหนึ่งแล้วและแม้กระทั่งสามครั้งต่อวันในตอนนั้น เจสันก็มั่นใจอย่างยิ่งในการโฟกัสและการควบคุมพลังวิญญาณของเขาซึ่งเหนือกว่าเมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน

ดังนั้น โครงสร้างที่ง่ายที่สุดของระดับที่สามของเฮฟเว่นเฮลล์ ระดับที่สามสามารถทําได้ง่ายโดยเขาโดยไม่ต้องกดดันมาก ในขณะที่เขาจําได้ว่าระดับที่สามเรียกว่า ดริล

ตามชื่อ มันคือการสร้างสว่านที่จะสร้างรูเล็กๆ ภายในแกนโลกวิญญาณ เพื่อให้เขาฉีดพลังงานวิญญาณ เนื่องจากแกนโลกวิญญาณต้องฟื้นฟูความเสียหายที่เกิดจากการเจาะ

มันจึงต้องใช้พลังงานจํานวนมากของเจสันในขณะที่เสริมกล้ามเนื้อ ของแกนโลกวิญญาณ แม้ว่าการบริโภคพลังงานของเขาจะเพิ่มขึ้นด้วยเหตุนั้น เจสันก็ยังมั่นใจในการลบล้างผลกระทบนี้ด้วยการกินอาหารปริมาณมากหรืออาหารที่มีคุณภาพสูงและสิ่งนี้จะทําให้เจสันต้องสูยเสียเงินเพื่อที่จะซื้อหารที่มีคุณค่า

สารอาหารจะถูกแปลงเป็นพลังงานลึกลับเนื่องจากรูนมันเป็นอัการรูนโบราณ และมนุษยชาติก็ไม่รู้ด้วยซ้ําว่ามันทํางานอย่างไร หรือเหตุใดกระบวนการนี้จึงเกิดขึ้น

เจสันสงสัยเกี่ยวกับแก่นโลกวิญญาณของเขาและรูนที่สลักไว้ แต่เขาไม่สามารถเอามันออกมาเพื่อตรวจสอบด้วยตามานาของเขาได้…แต่น่าเสียดาย!

ในท้ายที่สุด เขาทําได้เพียงทําตามคําอธิบายของเทคนิคเฮฟเว่นเฮลล์ เพราะเขาได้รับประโยชน์มากมายจากเทคนิคนี้ เขาไม่ได้ชอบติดตามใครหรือทําอะไรก็ตามอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าโดยไม่รู้ว่ามันทํางานอย่างไร แต่ด้วยความรู้ตื้นๆ ของเขา ไม่มีทางรู้ได้เลยว่าร่างกายของเขาทํางานอย่างไร

สิ่งเดียวที่พวกเขาแน่ใจก็คือมันได้ช่วยมนุษยชาติให้พ้นจากการทําลายล้าง และถึงแม้ว่าจะมีการเผยแพร่ทฤษฎีมากมายเกี่ยวกับแก่นโลกวิญญาณ พิสูจน์ให้เห็นว่าทั้งสองอย่างนั้นสามารถอธิบายได้ยากมาก

การสร้างการเจาะด้วยพลังวิญญาณของเขา ไม่ได้ยากจริงๆ แต่ความท้าทายที่แท้จริงคือเมื่อเจสันจะต้องหมุนเกลียวพลังงานวิญญาณที่รวมกัน ด้ายเหล่านี้จะหมุนเพื่อสร้างปลายแหลมที่ใช้งานได้จริงซึ่งเขาต้องการเจาะเข้าไปในแกนโลกวิญญาณของเขาเอง

“ทําไมฉันถึงได้ทําอะไรโง่ๆแบบนี้ด้วย”

เขาคร่ําครวญในใจในขณะที่เขาสร้างดริลบาง ๆ ที่ไม่ขยับเขยื้อนอย่างอดทนโดยไม่ทําให้มันกว้างเกินไป เพื่อลดความเสียหายและความเจ็บปวดที่เขาต้องทน

ขณะที่เขารวบรวมพลังใจทั้งหมดเพื่อหมุน ดริลก็เคลื่อนที่อย่างรุนแรง มันสั่นเมื่อเข้าใกล้แกนโลกวิญญาณของเขา เจสันได้ยินเสียงกรีดร้องเมื่อมันเจาะเข้าไปในชั้นนอกของแกนโลกวิญญาณ ในตําแหน่งที่เขามุ่งเป้าไว้พอดี

เพื่อลดความเสียหายให้น้อยที่สุด เจสันมองหาพื้นที่ที่มีอักษรรูนดั้งเดิมน้อยที่สุดและสั่งให้คริลเจาะเข้าไป ทําให้เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรงไหลผ่านศีรษะของเขาที่ค่อยๆ ลามไปทั่วร่างกายของเขา

ขนลุกวาวไปทั่วผิวของเขา แต่ความเจ็บปวดน้อยกว่าที่เขาคาดไว้ในตอนแรก เนื่องจากเกลียวห้าแฉกดูเหมือนจะเจ็บมากกว่า เมื่อเขาฉีดเข้าไปในแกนโลกวิญญาณของเขาในครั้งแรก

กระบวนการนี้เสร็จสมบูรณ์ค่อนข้างราบรื่น ซึ่งทําให้เจสันกระพริบตาด้วยความสับสน เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อตระหนักว่าเขาเชี่ยวชาญขั้นตอนที่ยากที่สุดนั่นคือกระบวนการหมุนเส้นดายมานา เจสันสามารถทํามันได้อย่างง่ายดายเนื่องจากการควบคุมพลังงานวิญญาณที่สูงของเขา

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาออกจากโลกวิญญาณหลังจากเสร็จสิ้นกระบวนการ ความรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างท่วมทันได้ปกคลุมร่างกายของเจสันและเข่าของเขาสั่นเล็กน้อย

เจสันลากตัวเองไปที่ห้องครัวด้วยท้องคําราม ขณะที่พยายามจะไม่เสียสมดุล เขาจับวงกบประตูไว้รองรับ เขาเดินเข้าไปข้างในเพื่อดูเชนและดาเลียกําลังเตรียมอาหารอย่างเงียบๆ

ทั้งสองสังเกตเห็นใครบางคนเดินเข้ามาใกล้พวกเขาจากด้านหลัง และรู้ทันทีว่าเป็นเจสันเพราะไม่มีใครคนอื่นที่อยู่ในนี้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นใบหน้าที่ซีดขาวของเจสันและได้ยินท้องที่บ่นของเขา สีหน้าของพวกเขากลับกลายเป็นความสับสน ก่อนที่ทั้งคู่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ โดยไม่สนใจสถานการณ์ที่น่าสมเพชของเขาเลย

“อาหารเสร็จหรือยังครับ ตอนนี้ผมหิวมากๆ”

เจสันร้องเสียงแหบ