ดวงตาของเทพเจ้า God’s eyes - ตอนที่ 192

ตอนที่ 192 วิริดี-สตาร์สตรีม

หลังจากกลืนยาที่ดาเลียมอบให้เขา เจสันก็รู้สึกมีพลังมากขึ้นกว่าเดิมในขณะเดียวกัน อาร์เทมิสก็กระพือปีกเพื่อบินไปเกาะที่ไหล่ของเจสัน

มันสัมผัสได้ถึงความอ่อนล้าของเจสันที่เกิดจากการเผาผลาญพลังงานมานาจากการใช้เปลวเพลิงสีดําและถึงแม้มันจะต้องการช่วยเจสันแต่มันก็ไม่สามารถทําได้

แต่สุดท้ายความพยายามของเขาก็ได้ผล เพราะเขาเห็นสิ่งอัศจรรย์อยู่ตรงหน้า แท่งโลหะผสมเจดไทต์ปล่อยมานาที่ผันผวนอย่างหนาแน่นในขณะที่พวกมันดูดซับมานาค่อนข้างมาก

การดูดซับมานาตามธรรมชาตินี้ทําให้แท่งเจดไทต์ ส่องประกายเป็นสีเขียวที่ชัดเจนโดยมีเส้นสีเงินคั่นกลางในขณะที่มันระยิบระยับคล้ายดวงดาวบนท้องฟ้า

สีที่เขามองเห็นเป็นสีจางๆสีเทาอ่อนซึ่งเป็นสีที่ส่องประกายต่ําที่สุดเป็นอันดับสอง อย่างไรก็ตามเจสันไม่เคยเห็นสีดังกล่าวเปล่งประกายออกมาจากอาวุธระดับ 1 ใดๆ ซึ่งทําให้เขามองไปยังแถบนั้นด้วยความตกตะลึงขณะที่เชนกําลังสร้างส่วนอื่นๆ

ผ่านไปสองสามชั่วโมงก่อนที่เชนจะทําเสร็จสิ้น ดาเลียส่งส่วนผสมที่เรืองแสงสีม่วงให้เขาพร้อมกับปากกาสดําที่ไม่มีไส้ที่ดูวิจิตรงดงามและมีราคาแพงมากเมื่ออักษรรูนสีทองส่องประกายอยู่บนนั้น

เชนยิ้มเบา ๆ เทส่วนผสมที่เรืองแสงสีม่วงครึ่งหนึ่งลงในปากกาเปล่าขณะที่เขาเพิ่มมานาของเขาลงไปเผยให้เห็นอักษรรูนสีทองที่เปล่งประกายออกมา

เจสันไม่แน่ใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่เขามั่นใจว่าปากกาสีดําที่มีอักษรรูนสีทองต้องไม่ธรรมดาเพราะอักษรรูนที่ซับซ้อนได้ปลดปล่อยแรงกดดันลึกลับ

ราวกับว่าอักษรรูนเหล่านี้มีมาตั้งแต่สมัยโบราณเมื่อเชนเริ่มจารึกอักษรรูนสองสามตัวแรกบนกริชยาว 30 ซม.มันเป็นกริซที่คมและทรงพลังในขณะที่มันมีรูปร่างที่สวยงาม

ใบมีดมีแสงดาวสีเขียวตัดสีเงินดูคมกริบถึงแม้จะบางเท่ากระดาษก็ตามเมื่อใบมีดฉายแสงสว่างเจสันมั่นใจว่าเขาสามารถฆ่าทุกอย่างได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก

เมื่อมองดูเชนที่ทํางานอย่างพิถีพิถันเจสันเองก็ตกตะลึงเพราะเขาไม่เคยเห็นอักษรรูนเหล่านี้มาก่อนและเขามั่นใจว่าส่วนผสมของปากกาที่นํามาจารึกอักษรรูนที่ดาเลียปรุงนั้นไม่ธรรมดา

ในขณะที่กําลังมองดูเชนทํางาน เจสันก็สังเกตเห็นบางอย่าง

“อย่าเพิ่งนะครับ อาจารย์…ผมคิดว่าอาจารย์ต้องจับให้สูงขึ้น 1-2 มม. เพื่อจารึกอักษรรูนตรงจุดตัดของเส้นมานา”

เจสันตะโกนออกไป ทําให้ดาเลียมองเขาอย่างแปลกๆก่อนเธอจะหันไปหาเช่นซึ่งประหม่าเล็กน้อยเขาทําตามคําแนะนําของเจสันและแก้ไขข้อผิดพลาดของเขา

เชนได้กระแอม และกล่าวเพื่อแก้ไขความผิดพลาดของเขา

“เป็นเวลานานแล้วที่ข้าพยายามสร้างอาวุธมานาเกรด 1 ไร้ที่ติด้วยเส้นมานาที่จาง ๆ อยู่ภายในเจสันเจ้าสามารถช่วยข้าได้ด้วยดวงตามานาของเจ้า บอกข้าทีว่าเส้นมานาส่วนใหญ่อยู่ที่ไหนและซ้อนทับกันที่ไหน”

เจสันไม่แน่ใจว่าเส้นมานาระดับ 1 และระดับ 2 นั้นแตกต่างกันมากเพียงใด แต่ถ้าไม่มีการฝึกฝนอย่างต่อเนื่องมันจะทําให้เขานั้นไม่มีความชํานาญในการแยกเส้นมานา

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงก้าวไปข้างหน้าและชี้ให้เห็นจุดเส้นแบ่งมานาที่ชัดเจนและทับซ้อนกันมากที่สุด ขณะที่เช่น จารึกอักษรรูนบนจุดที่เจสันได้ชี้ เชนไม่มีความขัดแย้งใดๆ เนื่องจากจุดที่เจสันชี้และความสามารถในการประ มาณจากประสบการณ์ของเชนนั้นตรงกัน

ถ้าเจสันบอกจุดที่ไม่ถูกต้องกับเขา ชิ้นงานของเขาจะไม่สมบูรณ์แต่เขาก็ไม่คิดที่จะโทษเจสันกว่า 30 นาที ผ่านไปก่อนที่เชนจะจารึกกริชทั้งสองด้วยอักษรรูนทุกประเภทเสร็จ

ขณะส่งผลิตภัณฑ์สําเร็จรูปให้เจสัน เขามองเจสันด้วยความภาคภูมิใจและถึงแม้จะมีอารมณ์ที่ขัดแย้งกันบ้างจนถึงตอนนี้เชนไม่เคยต้องการความช่วยเหลือจากคนที่อายุน้อยกว่าเขาเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดตามที่เขา คาดไว้

อย่างไรก็ตาม ในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมา เขาเองก็ไม่ได้ฝึกทักษะการตีอาวุธมานานเนื่องจากส่วนใหญ่เขาจะใช้เวลาไปกับการหนีและซ่อนตัวอยู่

สิ่งเหล่านี้มีเส้นมานาที่สังเกตได้ง่ายกว่าและไม่อ่อนแอเหมือนวัสดุ เจสันสามารถเข้าใจได้ว่าเชนไม่สามารถสัมผัสเส้นเลือดมานาที่บางเฉียบได้อย่างมีประสิทธิภาพเหมือนเมื่อสองสามทศวรรษก่อนเนื่องจากเขาเชี่ยวชาญในการจารึกอักษรรูนบนไอเท็มมากกว่า

เมื่อถือมีดสั้นในมือ เจสันก็รู้สึกสบายใจทันทีเมื่อจับมีดได้เนื่องจากเขาได้ร้องขอสิ่งนี้มานานจากเชนรอยยิ้มที่สดใสปรากฏบนใบหน้าของเขาในขณะที่เขาแทบจะกลั้นเสียงร้องด้วยความปิติไม่ค่อยได้เมื่อเขาฉีดมานาของเขาเข้าไป

กริชมานาเจดไทต์ เกรด 1 สว่างขึ้น ขณะที่อักษรรูนสีม่วงส่องประกายอย่างแรง ขณะที่มานาของเจสันลดลงด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก

เจสันตระหนักว่าเขาสามารถควบคุมความสามารถของกริชได้โดยปรับการใช้มานาของเขา ขณะที่เขาเล่นต่อไปเขาก็ได้ยินเสียงฮัมเล็กๆราวกับว่ามันกําลังพูดคุยกับเขส

“อะไร นั้นเสียงอะไร!?!

เจสันรู้สึกตกใจเมื่อรู้สึกว่าใบมีดสั่นอย่างรุนแรง ทําให้เขาเพิ่มมานาเข้าไปในตัวมันมากขึ้นจนกว่าพวกมันจะสงบลง

ดูเหมือนว่าใบมีดจะลับตัวเองด้วยมานาที่เขาฉีดเข้าไปอย่างต่อเนื่อง ขอบใบมีดเริ่มส่องประกายราวกับกระจกและเขาสามารถเห็นเงาสะท้อนของมันได้ด้วยซ้ํา..

“มันสมบูรณ์แบบ”

เจสันพึมพําในขณะที่เขาฉีดสระมานาทั้งหมดเข้าไปในใบมีด นอกเหนือจากมานาทรงกลมขนาดเล็กที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทําให้เกิดฟิล์มสีขาวอมม่วงห่อหุ้มกริชไว้ทั้งหมด

ดูเหมือนว่ากริชจะใหญ่ขึ้นกว่าห้าเซนติเมตร ในขณะที่กริชโค้งดูเหมือนจะปรากฏเป็นใบมีดที่สองเจสันพยายามทดสอบความสามารถสูงสุดของกริชของเขา เขารู้สึกว่าปริมาณมานาที่มันต้องการนั้นสูงมาก

มันต้องใช้มานาของคนที่มีระดับมาสเตอร์ระดับกลางเลยงั้นหรอ?”

เจสันประเมินอย่างเงียบๆ ขณะที่กริชมานาเจดไทต์ เริ่มกรีดร้องด้วย ซึ่งงงง* บอกเขาว่ามันเป็นขีดจํากัดที่แท้จริงของพวกเขา

ขณะตรวจสอบกริชด้วยมานาที่ต่ําที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เขาคิดว่าพวกมันดูเหมือนมรกตที่ส่องประกายในแสงดาวขณะที่เส้นสีเงินลากผ่านสีเขียวหนาแน่น มันดูงดงามและเป็นงานศิลปะที่ดีมากกว่าอาวุธ

ยิ่งมีมานามากเท่าไร กริชเจดไทต์ก็ยิ่งดูยิ่งใหญ่เท่านั้น และเจสันก็ตกตะลึงเมื่อชื่อปรากฏขึ้นในใจของเขา

“วิริดี-สตาร์สตรีม?”