ดวงตาของเทพเจ้า God’s eyes - ตอนที่ 173

ตอนที่ 173 การหล่อหลอมลับ

หลังจากเรียกรถรับส่ง เจสันรู้สึกกระสับกระส่ายเนื่องความคิดต่างๆที่แทรกเข้ามาในหัวของเขา

เมื่อนึกขึ้นได้ว่ามันขัดคําแนะนําของเชน เจสันก็ได้แต่ขอโทษเชนในใจของเขา

อย่างไรก็ตาม เจสันไม่สามารถทนรอได้อีกต่อไป เนื่องจากกริชของเขานั้นดูราวว่าจะสามารถฟังได้ทุกเมื่อ และมันทําให้เขารู้สึกเป็นกังวลใจถ้าหากมันเกิดพังขึ้นมาตอนที่กําลังต่อสู้ละ จะเป็นอย่างไร

เขาคงไม่สามารถต่อสู้ได้ หากไร้อาวุธ และมันต้องทําให้เขาพ่ายแพ้ต่อการประลองเป็นแน่

ถึงจะสามารถยืมอาวุธสําหรับการประลองได้ แต่มันจะไม่สะดวกสบายสําหรับเขาที่จะใช้มัน เนื่องจากอาวุธเหล่านี้ส่วนใหญ่มีความสมดุลที่ไม่สมบูรณ์

กริชเหล็กหยกเองตอนนี้ก็เช่นกัน มันไม่ได้มีความสมบูรณ์เท่าอาวุธที่เขาสร้างขึ้นเอง เพียง 40 นาทีต่อมา เจสันก็มาถึงหน้าหอคอยช่างฝีมือ ซึ่งเขาเข้าไปหลังจากผ่านการตรวจสอบตัวตนแล้ว

เมื่อเดินไปที่แผนกต้อนรับ เจสันเห็นคนที่คุ้นเคยขณะที่เขาเดินเข้าไปหาผู้หญิงที่พยายามขัดขวางไม่ให้เขาพบกับผู้ประเมินราคาสินค้าในครั้งแรกที่เขามา

เมื่อเห็นเจสันเดินเข้ามาหาเธอ เธอขมวดคิ้วขณะที่มีเหงื่อเริ่มตก และเธอก็ใช้ผ้าเช็ดหน้าซับอย่างรวดเร็ว

เธอกระสับกระส่ายไปมาบนเก้าอี้ เธอพยายามขจัดความวิตกกังวลที่เพิ่มขึ้น ซึ่งแพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเธอ

“สวัสดีจ้ะ มีอะไรให้ช่วยไหมวันนี้”

เธอถามอย่างสุภาพ โดยไม่มองเข้าไปในดวงตาของเขา

เธอได้เรียนรู้บทเรียนจากครั้งที่แล้วและรู้ว่าถ้าหากเธอกระทํามารยาทที่ไม่ดีใส่เจสัน เธออาจจะต้องได้รับการลงโทษ

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทําสิ่งที่เจสันต้องการ ตราบใดที่สิ่งเหล่านั้นอยู่ในอํานาจที่เธอสามารถจัดการให้ได้

“สวัสดีครับ ผมอยากจะเช่าห้องตีเหล็กที่ดีที่สุดสักหกชั่วโมงถ้าเป็นไปได้”

เจสันกล่าว ขณะที่เขาสังเกตเห็นท่าทางแปลกๆของผู้หญิงคนนั้น

“คุณทราบหรือไม่ว่าช่างตีเหล็กที่ไม่ได้จดทะเบียนสามารถเช่าห้องตีเหล็กพื้นฐานได้เท่านั้น หากยังไม่เพียงพอ ทางเราต้องแจ้งผู้บริหารเพื่ออนุญาตพิเศษได้เท่านั้น หรือคุณต้องลงทะเบียนกับหอคอยช่างและผ่านการทดสอบตามที่กําหนด ”

พนักงานต้อนรับตอบด้วยน้ําเสียงลังเล พยายามทําเสียงให้เป็นประโยชน์ที่สุด

เมื่อได้ยินเจสันถอนหายใจอย่างแรง ขนเธอก็ลุกซู่ด้วยความกังวล

“ก็ลองโทรหาหัวหน้าของคุณ ถ้าเป็นไปได้ ชารอนมีอํานาจสูงใช่ไหม บอกพวกเขาสิ ว่าผม เจสัน สเตลล่า ต้องการเช่า”

เจสันยังคงสงบ แม้ว่าพนักงานต้อนรับจะประหลาดใจที่เขาพูด “ชารอน ” โดยไม่เติมคํานําหน้าใดๆ เนื่องจากเป็นการไม่สุภาพและหยาบคาย

เขาจะพูดถึงประธานหอคอยช่างฝีมือของเราโดยไม่มีตําแหน่งได้อย่างไร?

เธอสงสัยแต่ไม่กล้าพูดอะไร เพราะเธอยังกลัวเขาอยู่

เธอโทรไปที่หมายเลขเลขาของประธานโดยตรง แต่ถึงแม้เธอจะแปลกใจ เธอตัดสินใจส่งต่อข้อความของเจสันไปยังประธาน

สิ่งที่ทําให้เธอประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือความจริงที่ว่าประธานาธิบดีรีบมาที่แผนกต้อนรับ ทันทีเมื่อได้ยินเธอกล่าวเช่นนั้น เขาปีนลงบันไดอย่างเร่งรีบไปถึงชั้นล่างเพียงเพื่อมาหาเจสันด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เจสันสังเกตเห็นความผันผวนของมานาที่รุนแรงเข้ามาใกล้เขาอย่างรวดเร็ว ขณะที่เฉิงปรากฏตัวข้างๆเขา ซึ่งทําให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย

พวกเขาทักทายกันโดยไม่สนใจพนักงานต้อนรับและคนอื่นๆ ในขณะที่เฉิงรีบพาเจสันไปอีกที ย่างรวดเร็ว

“คุณต้องการแลกเปลี่ยน ขาย หรือซื้ออะไรไหม”

เฉิงถามโดยหวังว่าจะได้ยินว่าเจสันอาจขายของมีค่าได้อีกครั้ง อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อเจสันส่ายหัวและตอบว่า

” ผมต้องการเช่าห้องตีเหล็กระดับสูงเพื่อที่จะหลอมอาวุญในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า”

เฉิงสับสนเมื่อได้ยินเขา เขาทําเพียงพยักหน้า จนกระทั่งเขาตระหนักถึงเจตนาของเจสัน

“อะไรนะ คุณจะหลอมที่นี่เหรอ ทําไมเหรอ คุณไม่มีอาจารย์ที่มีห้องตีเหล็กเหรอ”

สิ่งนี้ทําให้เฉิงตกใจอย่างมากและเขารู้สึกได้ถึงความหวังที่ริบหรี่ เพียงไม่กี่วินาทีต่อมาก็ดับไป

“อาจารย์ของผมไม่รู้ว่าผมอยู่ที่นี่ เขาไม่อนุญาตให้ผมตีอาวุธตอนนี้ เพราะมันเร็วเกินไปที่จะเรียนรู้…นั่นคือเหตุผลที่ผมต้องเช่าห้องตีเหล็กที่นี่”

เจสันตอบโดยไม่ได้พยายามปิดบังอะไรจริงๆ

เฉิงเข้าใจสิ่งนี้ ในขณะที่เขาได้เรียนรู้พื้นฐานมานานกว่าหนึ่งปี ก่อนที่เขาจะได้รับอนุญาตให้ตีอาวุธด้วยซ้ํา

อย่างไรก็ตาม มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างพื้นฐานของเจสันกับพื้นฐานที่เฉิงกําลังคิด

อย่างไรก็ตาม เจสันได้เรียนรู้ทั้งหมดผ่านหนังสือและเริ่มทําชําระแร่โดยทันทีพร้อมกับบั้นเป็นแท่ง

ในท้ายที่สุด วิธีการเรียนรู้ของเจสันก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับเส้นทางแบบเดิมๆ ดวงตามานาและต้นกําเนิดเปลวไฟของเขา นอกเหนือจากความทรงจําที่เกือบจะสมบูรณ์แบบซึ่งเขาได้รับจากการพัฒนาสมอง ทําให้เขาแตกต่างจากคนรอบข้าง

เมื่อครุ่นคิดเล็กน้อย เฉิงตัดสินใจว่าเขาต้องการเห็นความก้าวหน้าของเจสัน ขณะที่เขาสนใจเด็กหนุ่มผมดําตาสีทองที่อยู่ตรงหน้าเขา

“คุณสามารถใช้ห้องส่วนตัวของฉันได้ ที่ด้านบนสุดของหอคอย หรือห้องตีเหล็กชั้นสูงที่อยู่ใต้ดินได้ฟรี แต่ฉันขอดูขั้นตอนการตีเหล็กของคุณได้ไหม ฉันสนใจที่จะเห็นความคืบหน้าของคุณ

เฉิงกล่าวด้วยความตื่นเต้นและเจสันก็สังเกตเห็นเช่นเดียวกัน

อย่างไรก็ตาม เจสันตอบด้วยน้ําเสียงที่ชัดเจนและมั่นใจในทันทีว่า

“คงไม่เป็นไปไม่ได้เ”

ถ้าเขาปล่อยให้เฉิงสังเกตกระบวนการหลอมของเขา จะทําให้เฉิงรู้ความลับต่างๆของเจสัน

แต่ปัญหาที่แท้จริงคือเปลวไฟต้นกําเนิดสีดําของเขา ซึ่งเจสันไม่ต้องการแสดงให้ใครเห็นในตอนนี้

แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเก็บเรื่องเปลวไฟต้นกําเนิดของเขาไว้เป็นความลับตลอดไป แต่ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา จะดีกว่าถ้าเข้าเก็บมันไว้เป็นความลับในตอนนี้

เฉิงผงะเมื่อได้รับการปฏิเสธโดยตรง เนื่องจากเขาคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นปัญหาสําหรับเขาที่จะสังเกตเทคนิคการตีเหล็กของเจสัน

“จริงเหรอ?… ไม่มีทางที่ฉันจะสังเกตเทคนิคการตีเหล็กของคุณจริงๆเหรอ?”

เขาไม่อยากยอมแพ้หากไม่ได้ซื้อเจสันอีกครั้ง เขาจ้องเจสันอย่างมีความหวังและเขาเชื่อว่าเขาได้ทําให้เขาเปลี่ยนคําตอบของเขา

แต่สิ่งที่ได้ยินทําให้เขาตกใจยิ่งกว่า

“เป็นไปได้ที่คุณจะมาดูผมในระหว่างกระบวนการตีเหล็กของผม แต่ถ้าคุณเซ็นสัญญาจิตวิญญาณด้วยสัญญาพิเศษบางอย่างเท่านั้น”

“อะไร?!”

เฉิงไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน แต่เมื่อเห็นการแสดงออกที่จริงจังของเจสัน เขารู้ว่าเด็กที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่ได้ล้อเล่นเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นความจริงจังในเรื่องนี้ เฉิงก็ยิ่งสงสัยมากขึ้นว่าเจสันกําลังซ่อนอะไรอยู่ และเขาไตร่ตรองว่าเขาควรยอมรับข้อเรียกร้องของเขาหรือไม่

“คุณคงไม่อยากให้ฉันบอกใครว่าฉันจะเห็นอะไรในห้องตีเหล็กใช่ไหม คุณมีสัญญาพิเศษอะไรในใจที่คิดไว้บ้างละ”