ดวงตาของเทพเจ้า God’s eyes - ตอนที่ 126
เมื่อได้ยินเหตุผลว่าทำไมเชนถึงต้องการพรสวรรค์ของเขา เจสันก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
‘พวกเขาต้องการเลี้ยงดูฉันเพื่อให้ฉันสามารถรวมมนุษยชางั้นหรอ? พวกเขาล้มลงศีรษะหรือรู้สึกโดดเดี่ยว หรือพวกเขามีจิตใจที่หม่นหมอง?’
เจสันเป็นเด็กที่ค่อนข้างอ่อนโยน แต่เขาไม่เคยเป็นผู้นำใครเลย เพราะเขามักจะเป็นคนพิการทางสังคมที่ไม่สามารถเข้าสังคมในโรงเรียนได้
แม้ว่าเขาจะไม่ชอบสังคมที่มีระบบลำดับชั้น แต่ก็เป็นเรื่องปกติที่จะปล่อยให้คนที่เข้มแข็งกว่าเป็นผู้นำมนุษย์ที่อ่อนแอกว่า ยกเว้นชายหญิงที่ฉลาดเพียงไม่กี่คน
สิ่งเดียวที่ทำให้เขาตกใจมากคือความเป็นปฏิปักษ์ในหมู่มนุษย์และกลุ่มใหญ่
พวกเขาอยู่ภายใต้การคุกคามที่ทำลายล้างอยู่แล้ว และตอนนี้ เจสันพบว่ามนุษย์ยังต่อสู้กันเองอีกด้วย
ฟังดูเหมือนเป็นเรื่องตลกที่ไม่ดี และเจสันคิดเกี่ยวกับมนุษย์หลายล้านคนที่เสียชีวิตโดยไม่จำเป็นเพราะเรื่องนั้น
เชนและดาเลียสังเกตว่าพวกเขาไม่สามารถทำอะไรเพื่อช่วยให้เจสันนั่นเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันได้
ปัญหามากที่สุดคือข้อมูลที่พวกเขาให้เกี่ยวกับคาเนียร์ที่ล้าสมัยไปแล้วและภัยคุกคามจากเผ่าพันธุ์อัจฉริยะอาจเพิ่มขึ้นอย่างมาก
‘แต่ทำไมต้องเป็นฉัน พวกเขาหาคนอื่นไม่ได้เหรอ ฉันไม่ใช่นักบุญหรืออะไรสักอย่าง’
เจสันต้องการเวลาคิดข้อเสนอของพวกเขาเมื่อมีคำถามบางอย่างจู้จี้กับเขา
“ฉันมีคำถามเกี่ยวกับก็อบบลินที่ตายไป … คุณทั้งสองสันนิษฐานว่าออริจินเฟลมสีดำไม่สามารถมาจาก แอสทริกซ์ และอาจมาจากใครบางคนที่สนับสนุนราชาก็อบบลินให้ปกครองเกาะนี้ใช่ไหม?
เป็นไปได้ไหมที่อีกฝ่ายจะเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์สนับสนุนราชาก็อบบลินและจัดหาทรัพยากรให้เพียงพอ หล่อเลี้ยง รูนมาสเตอร์, และช่างตีเหล็ก และแม้แต่ออริจินเฟลมที่ยังไม่ตื่น? ให้กับพวกมัน”
คำถามนี้จำเป็นสำหรับเจสันในการที่คิดออกว่าต้องทำอย่างไร แม้ว่าโอกาสจะมีเพียงเล็กน้อย แต่ก็ไม่อาจยอมรับได้ว่ามนุษย์บางคนจะตัดสินใจที่จะทำลายล้างกว่า 300 ล้านชีวิตได้เพียงเพราะผลประโยชน์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
เขารู้ว่าเซรอนและทิลล์ เป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับทายาทจากครอบครัวใหญ่ และ เจสันก็คิดว่าไม่ใช่ทุกครอบครัวใหญ่จะเสียสละมนุษย์เพื่อรับผลประโยชน์เล็กน้อย แต่อาจจะเป็นครอบครัวให้ครอบครัวหนึ่ง
เจสันได้อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับมนุษย์มามากพอที่จะพบว่าพวกเขาโลภมากพอที่จะสังหารผู้อื่นเพื่อให้ได้มาซึ่งความมั่งคั่งและอำนาจ
เชนถอนหายใจขณะที่ดาเลียมองลงมาอย่างเศร้าสร้อย
“ในความเห็นของฉัน เหตุการณ์นี้น่าจะมาจากเผ่าอื่น อย่างไรก็ตามแอสทริกซ์เป็นหนึ่งในเกาะที่ไกลที่สุดจากทวีปหลักที่มีเผ่าอื่นๆ ตั้งอยู่ ดังนั้น ฉันค่อนข้างแน่ใจว่ามนุษย์มีส่วนร่วมในเรื่องของราชาก็อบบลินนี้แน่นอน ฉันไม่สามารถพูดได้อย่างแน่นอนว่ามีครอบครัวใหญ่ เผ่า หรือบริษัทหนึ่งเข้าร่วม แต่มีโอกาสอยู่ที่นั่นแน่นอน และบอกตามตรงว่าไม่น่าแปลกใจเลย”
เชนกล่าวและเจสันเห็นว่าดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความโกรธและความขุ่นเคือง ในขณะที่เขาเองก็ตกเป็นเหยื่อของความโลภเช่นกัน
พวกเขาทั้งหมดต้องการร่างกายที่พิเศษของดาเลียและเขาต้องการปกป้องเธอ ดังนั้นเขาจึงกลายเป็นปีศาจในสายตาของมนุษยชาติ ในขณะที่ปีศาจที่แท้จริงอาศัยอยู่ท่ามกลางมนุษย์
เขาต้องซ่อนตัว ในขณะที่คนอื่นๆ ยังคงทำท่าที่น่าสะพรึงกลัวต่อไปได้
เจสันมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีว่ามนุษย์นั่นจะสมรู้ร่วมคิดกับเผ่าพันธุ์อัจฉริยะมาเป็นเวลานาน แต่การรู้ความจริงก็ยังน่าตกใจ
เวลาผ่านไปกว่าสิบนาทีและเขายังไม่สามารถรวบรวมความคิดได้ ในขณะที่ดาเลียสั่งให้พวกนางไม้ปล่อยกลิ่นหอมของเจสันเพื่อทำให้จิตใจของเจสันสงบลง
เธอเสียใจกับเจสันเพราะเขาอายุเพียง 14 ปีและพวกเขาขอให้เจสันรวมมนุษย์ให้เป็นหนึ่งเดียวกัน
ดูเหมือนผิดอย่างมหันต์ที่จะบังคับให้เขาต้องรับผิดในสิ่งที่ใหญ่หลวง แต่หลังจากค้นหา 70 ปี เจสันเป็นคนแรกที่ดูเหมือนจะมีศักยภาพที่จำเป็นในการทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ
ขนาดของจิตวิญญาณของเขาใหญ่มากอย่างไม่น่าเชื่อ การเพิ่มของพลังงานวิญญาณของเขานั้นรวดเร็ว และเขาสามารถฝึกฝนเทคนิคนรกสวรรค์ห้าถักเปียได้
นอกจากนี้ ร่างกายของเขาได้รับการชำระล้างด้วยออริจินเฟลมที่ไม่มีใครรู้จัก แต่มีระดับสูง แกนมานาของเจสันจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและความสามารถในการต่อสู้ของเขานั้นเหนือกว่าคนอื่นๆ โดยไม่ได้รับคำแนะนำพิเศษใดๆ ตั้งแต่อายุยังน้อย
พวกเขายังพบว่าความรู้ของเจสันนั้นมากมาย ในขณะที่ความทรงจำของเขาดูไม่ธรรมดา เนื่องจากการที่เขาได้ขัดเกลาสมองของเขาแล้ว ซึ่งเชนก็สังเกตเห็นเช่นกัน
การก่อตั้งพื้นที่ย่อยเมื่ออายุ 14 ปีก็เป็นความสำเร็จเช่นกัน มีไม่กี่คนที่สามารถทำได้สำเร็จ
และในท้ายที่สุด เจสันก็ดูสงบมากในช่วงเวลาสำคัญ ในขณะที่ความมุ่งมั่นของเขาไม่แน่นอน
ดาเลียสงสัยว่าเชนพบเจสันได้อย่างไร แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นทางออกสุดท้ายของพวกเขา!
มันเป็นเวลาอาหารกลางวันแล้วเมื่อเจสันรวบรวมความคิดของเขา
หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เขาก็มาถึงการตัดสินใจขั้นสุดท้าย แต่คำถามอื่นในใจน่าจะให้คำตอบในขั้นสุดท้าย
“คำถามนี้อาจฟังดูหยาบคาย แต่คุณทั้งคู่จะให้อะไรกับผมได้บ้าง ถ้าผมพยายามทำให้ดีที่สุดในการรวมตัวของมนุษยชาติ? ตอนนี้ผมยังขาดอยู่ไม่มาก… มีเวลาและซื้อทรัพยากรด้วยของที่ริบได้มาจาก ห้องใต้ดินของราชาก็อบบลิน”
ตอนนี้เจสันมีทรัพย์สมบัติมากพอที่จะซื้อทรัพยากรจำนวนมหาศาล หลังจากที่ขายสมุนไพรและแร่ที่เขารวบรวมมาได้
มีความจำเป็นที่เขาจะสัญญากับแบลร์เพื่อรวมมนุษยชาติเข้าด้วยกัน หากเขาไม่มั่นใจในการนำใคร หรือแม้แต่บรรลุความแข็งแกร่งตามที่ต้องการ
ไม่จริง!
ในท้ายที่สุด เจสันคิดได้เพียงสองสามอย่างเท่านั้น พวกเขาสามารถจัดหาได้ และเจสันต้องการได้ยินพวกเขาพูดก่อนที่เขาจะบอกการตัดสินใจขอตัวเองให้กับพวกเขาได้ฟัง
ทั้งสองคนพร้อมที่จะตอบคำถามนี้ และเห็นได้ชัดว่าหลังจากที่พวกเขาสังเกตเห็นว่าเจสันได้รับโชคลาภจากห้องใต้ดินและนอกจากนี้แม้แต่ออริขินเฟลมที่ไม่มีใครรู้ว่ามันมีพลังขนาดไหนและไม่รู้อันดับของมัน
“อย่างแรกเลย เราไม่ต้องการให้หินมานาและทรัพยากรอื่นๆ แก่เจ้า เพราะพวกเราคิดว่าเจ้าไม่ควรพึ่งพามันโดยสิ้นเชิง
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราไม่สามารถให้อะไรคุณได้ ในขณะที่ฉันเป็นช่างตีเหล็กระดับ 7 และ ดาเลียเป็นรูนมาสเตอร์ระดับ 5 เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุอันดับ 7 และยังเป็นผู้สร้างสัตว์ร้ายระดับ 6 ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพราะร่างกายของเธอ เราสามารถสอนทุกไลฟ์สไตล์ของช่างฝีมือและอาชีพผู้สร้างสัตว์ร้าย ด้วยเหตุนี้ เจ้าสามารถได้รับโชคลาภจากการขายสินค้าของเจ้าในภายหลัง
ความรู้ของเรานั้นเหนือกว่ามนุษย์เกือบทุกคน ยกเว้น 3 จอมแม่มดที่ฉันรู้จัก และมันหายากมากที่คนในวัยของเราจะมีสาวกหลายคน
เราทั้งคู่ต้องการสอนเจ้าทุกอย่าง ในขณะที่ดาเลียสามารถช่วยเจ้าควบคุมออริจินเฟลมได้ ซึ่งมีคนจำนวนน้อยที่จะสอนเจ้าได้
และเจ้าจะไม่มีวันผิดหวังกับทักษะและเทคนิคการต่อสู้ต่างๆ ที่พวกเรารู้ อย่าลืมว่าเราทั้งคู่มาจากตระกูลที่มั่งคั่ง แม้ว่าข้าจะออกมานานแล้ว
ข้าสังเกตว่าเจ้าหนูทิลล์ได้ให้เทคนิคพิเศษแก่เจ้า [Splitting Mind] หลังจากที่คุณทำภารกิจสำเร็จ…ขอพูดตรงๆนะ… ข้าจะให้มากกว่านี้ก็ได้ เมื่อร่างกายของเจ้าพร้อม… ยังมีครอบครัวอีกด้วย มรดกตกทอดจากตระกูลชอร์ ซึ่งเป็นเทคนิคระดับพรที่พบได้ในรอยแยกที่ปรากฏชั่วคราว”
เชนพูดจบและเจสันที่ต้องการสงบสติอารมณ์ อดไม่ได้ที่จะเหงื่อออกขณะที่ดวงตาของเขาฉายแสงด้วยความปรารถนา
‘หัวกะทิแหล่งเหล่ามนุษย์..’ เจสันคิดขณะได้ยินเกี่ยวกับยศช่างฝีมือของเชนและดาเลีย…
พูดตามตรง มันก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะยอมรับข้อเสนอของพวกเขา…
ความปรารถนาของเขาที่จะได้รับความรู้มากขึ้นนั้นไม่เพียงพอ และยิ่งไปกว่านั้น เขาได้รับโอกาสในการเรียนรู้เทคนิคศิลปะการต่อสู้ที่หายากและพิเศษเฉพาะตัว
ดังนั้นเขาจึงควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป แม้ว่าเชนจะไม่พูดในสิ่งที่เจสันต้องการจะได้ยินก็ตาม
“จริงๆหรอ ” เขาตะโกนและกระโดดขึ้น
“ผมสามารถเรียนรู้ทุกอย่างได้งั้นหรอ”
ความปรารถนาในสายตาของเจสันทำให้เชนและดาเลียตกใจ ดาเลียยิ้มอย่างสดใสและพูดเบา ๆ
“แน่นอน เจ้าทำได้…”
ก่อนจะเสริมว่า
“ถ้าเจ้าให้มานาเพียงพอแก่ข้า ข้าก็สามารถเพิ่มศักยภาพของสัตว์วิญญาณของเจ้าได้ในระดับหนึ่ง หากเจ้าต้องการ”
ตอนนี้คำพูดที่เจสันอยากได้ยินก็ได้ออกมาและมองดูดาเลียอย่างจริงจัง
“จริงๆ นะ” และเสียงของเจสันก็ตื่นเต้นมากขึ้น
เชนมองดูดาเลียด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
`เธอชอบเด็กคนนี้มากขนาดนั้นไหม’ เขาสงสัยว่าการเพิ่มศักยภาพของสัตว์ร้ายจะทำร้ายเธอ แม้จะมีทรัพยากรที่จำเป็นที่จัดหาให้
มันจะไม่ทำให้อายุขัยของเธอสั้นลง แต่ดาเลียไวต่อความเจ็บปวดและจะหลีกเลี่ยงถ้าเป็นไปได้
“อืม” ดาเลียพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน เธอสังเกตเห็นการจ้องมองของเชน แต่ตัดสินใจเพิกเฉย
เชนถอนหายใจแล้วหันไปหาเจสัน
“มีบางสิ่งที่เจ้าควรรู้ เมื่อเจ้าตัดสินใจที่จะยอมรับหรือปฏิเสธข้อเสนอของเรา หากปฏิเสธ เจ้าจะต้องสร้างสัญญาวิญญาณล่วงหน้า ซึ่งเจ้าต้องทำเป็นไม่เคยเห็นหรือเคยได้ยินเกี่ยวกับเรามาก่อน โกหกเราหรือคิดจะผิดสัญญาจะเราฆ่าเจ้าทันที แต่ก็ยังดีกว่าการทรมานใช่ไหม?
การยอมรับข้อเสนอของเราหมายความว่าครอบครัวใหญ่ส่วนใหญ่จะตามล่าเจ้าเพราะการเรียนรู้จากเราทำให้เจ้าเป็นสาวกของเรา โอกาสตายเมื่อเกิดขึ้นนั้นมีสูง พูดง่าย ๆ
นอกจากนี้ เมื่อคุณยอมรับข้อเสนอของเรา อย่าบังคับให้ดาเลียใช้ร่างกายของเธอบ่อยเกินไป มันอันตราย!”
เจสันทำนายไว้แล้วว่าจะถูกล่าเมื่อเขายอมรับข้อเสนอของเชน แต่ประโยคสุดท้ายทำให้เจสันดูสับสน
“การเพิ่มศักยภาพของสัตว์ร้ายนั้นอันตรายจริงหรือ?”
เขาถามอย่างไร้เดียงสา กังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับดาเลีย
เธอใจดีกับเจสันมากและสามารถถือได้ว่าเป็นย่าที่น่ารัก
คิดว่าเธอจะตกอยู่ในอันตรายเพราะถ้าเธอเพิ่มศักยภาพของสัตว์ร้ายจะน่าผิดหวัง
เชนกำลังจะตอบขณะที่ดาเลียขัดจังหวะ
“โดยส่วนตัวแล้วไม่อันตราย แค่เจ็บและร่างกายไวต่อความเจ็บปวด จะไม่ตายหรือได้รับบาดเจ็บถาวร”
แต่เจสันมองดูดาเลียเป็นกังวลและพูดว่า
“ไม่สามารถหลีกเลี่ยงหรือป้องกันได้หรือ?”
เชนกล่าว
“มันสามารถป้องกันได้ แต่ทรัพยากรที่จำเป็นในการอัพเกรดศักยภาพของสัตว์ร้ายสามเท่าหรือเพิ่มขึ้นอีกและด้วยเหตุนี้ มันจะง่ายกว่ามากในการค้นหาขุมทรัพย์เวทย์มนตร์ที่มีผลเช่นเดียวกัน
โชคดีที่ ดาเลียไม่รู้สึกเจ็บปวดมากนักในการเพิ่มศักยภาพของสัตว์ร้ายที่ต่ำกว่าระดับเวทย์มนตร์ ดังนั้น หลังจากที่เจ้ายอมรับข้อเสนอของเรา เราจะยอมรับเจ้าเป็นลูกศิษย์ของเราทันที”
เชนกัดฟันพูดเสริม
“เมื่อคุณมีทรัพยากรที่จำเป็นแล้ว ดาเลียจะสามารถเพิ่มศักยภาพสายใยวิญญาณของคุณไปสู่อันดับที่สัตว์วิเศษ โดยไม่ได้รับแบ็กสแลชมากมาย แต่หลังจากนั้น มันจะเจ็บปวด”
เจสันแน่ใจแล้วว่าจะตัดสินใจอย่างไร แต่หลังจากได้ยินข้อเสนอของดาเลีย เขาก็ประทับใจ
“ฉันไม่ต้องการให้คนอ่อนแอต้องทนทุกข์ แต่ฉันไม่สามารถสัญญาอะไรได้เลย…”
เขาลังเลเพราะไม่แน่ใจว่าเขาจะทำได้หรือไม่
นอกจากนี้ เขายังไม่แน่ใจว่าเขาต้องการจะทำอะไรในอนาคต และหากการยอมรับข้อเสนอของพวกเขามีประโยชน์สำหรับเขาด้วยซ้ำ เนื่องจากเขาต้องแบกรับความรับผิดชอบมหาศาลในกรณีนี้
เมื่อเงยหน้าขึ้น เชนและดาเลียมองหน้ากันครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า ยอมรับว่าเจสันจะต้องทำให้ดีที่สุด เนื่องจากเจสันเป็นทางออกที่ดีที่สุดที่พวกเขาพบในช่วง 70 ปีที่ผ่านมา
พวกเขาไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าการค้นหานั้นนานเกินไปและอาจสายเกินไปแล้ว
เมื่อสังเกตเห็นการอนุมัติของพวกเขา เจสันก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในขณะที่เขาพูด
“ศิษย์ทักทายอาจารย์เชนและอาจารย์ดาเลีย… เป็นเกียรติที่ได้พบท่านทั้งสอง”
บรรยากาศทั้งหมดยกขึ้นและรอยยิ้มของดาเลียตอนนี้ยิ่งสว่างขึ้น แทบจะแผ่กระจายไปทั่วทั้งห้อง แม้แต่เชนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เผยให้เห็นรอยยิ้มบางๆ
ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต แต่การตัดสินใจของเจสันที่จะยอมรับ “อาจารย์ 2 ด้าน ” เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดที่เขาเคยทำ
YOU MAY ALSO LIKE
