ซาลาเปาตัวน้อย ทะลุมิติมามีระบบทำฟาร์มยุค 70 จนร่ำรวย - บทที่ 31 สกัดน้ำมันถั่วลิสงสำเร็จแล้ว (รีไรต์)
- Home
- All Mangas
- ซาลาเปาตัวน้อย ทะลุมิติมามีระบบทำฟาร์มยุค 70 จนร่ำรวย
- บทที่ 31 สกัดน้ำมันถั่วลิสงสำเร็จแล้ว (รีไรต์)
บทที่ 31 สกัดน้ำมันถั่วลิสงสำเร็จแล้ว (รีไรต์)
บทที่ 31 สกัดน้ำมันถั่วลิสงสำเร็จแล้ว (รีไรต์)
เย่จื้อผิงเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน
ถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็กินเองก็ได้
เติมเกลือลงไปหน่อย อร่อยเหมือนกัน
เย่เสี่ยวจิ่นก็ยิ้มแฉ่ง “หนูก็เพิ่งเคยทำครั้งแรกเหมือนกัน”
เธออุ้มโหลใบใหญ่ไปวางไว้ใต้รูรับน้ำมัน
หลี่ชุ่ยชุ่ยกลัวว่าเครื่องจักรที่ดูน่ากลัวนี้จะเป็นอันตรายต่อเย่เสี่ยวจิ่น
จึงจงใจไล่เธอไปอยู่ข้าง ๆ
“จิ่นเป่า ลูกออกไปไกล ๆ หน่อย เครื่องนี้น่ากลัว ไม่ปลอดภัย”
เย่จื้อผิงโบกมือเรียกเย่เสี่ยวจิ่น “มานี่ จิ่นเป่า หลบมาข้างหลังพ่อเร็ว”
“ถ้าเครื่องนี้มันระเบิดขึ้นมา พ่อจะบังให้เอง”
“รับรอง ไม่โดนจิ่นเป่าของพวกเราแม้แต่เส้นผม”
เย่เสี่ยวจิ่นรู้สึกซาบซึ้งใจจนทำอะไรไม่ถูก “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”
หลี่ชุ่ยชุ่ยหยิบถั่วลิสง ค่อย ๆ เทลงไปในปากเครื่อง
เสียงเครื่องจักรดังขึ้นกว่าเดิม
หลี่ชุ่ยชุ่ยตกใจจนต้องถอยหลังไปสองก้าว “นี่มัน เสียงดังกว่าเดิมอีกนะ”
“กำลังสกัดน้ำมัน เสียงก็ต้องดังหน่อยสิคะ” เย่เสี่ยวจิ่นปลอบใจแม่ของเธอด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องกลัว”
รออีกสิบกว่าปี เครื่องจักรพวกนี้ก็คงมีใช้กันทั่วไป
ถึงตอนนั้นพ่อกับแม่ก็คงไม่รู้สึกว่ามันอันตรายแล้วละ
สองสามีภรรยามองไปที่ช่องรับน้ำมันด้วยความใจจดใจจ่อ
ถั่วลิสงที่เทลงไปค่อย ๆ ลดระดับลง แต่รูที่น้ำมันไหลออกมากลับไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ
“เครื่องนี้มันกินถั่วของพวกเราไปหมดแล้ว ทำไมยังไม่คายน้ำมันออกมาอีกนะ” หลี่ชุ่ยชุ่ยขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ “หรือว่าถั่วลิสงของพวกเราจะเสียเปล่าไปแล้ว”
เย่จื้อผิงเองก็กังวลไม่น้อย “ไม่เป็นไร รอดูไปก่อน”
“ต่อให้ใช้โม่หินก็ไม่น่าจะเร็วขนาดนี้นะ”
ช่วงเวลาแห่งการรอคอยนี้ ช่างเหมือนมีลูกแมวน้อยมาเกาหัวใจ
ทำให้หลี่ชุ่ยชุ่ยร้อนใจอย่างยิ่ง
หล่อนจึงนั่งยอง ๆ ลง จ้องมองไปที่รูไหลของน้ำมันอย่างไม่วางตา
เย่เสี่ยวจิ่นเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้ จะจ้องไปแบบนั้น น้ำมันก็คงไม่ไหลออกมาหรอก
ไม่นานนัก
หลี่ชุ่ยชุ่ยก็ร้องอุทานออกมา “มาแล้ว ๆ มีอะไรบางอย่างไหลออกมาแล้วจริง ๆ ด้วย”
ทุกคนต่างจ้องมองไปยังช่องทางออก
หยดน้ำมันเริ่มหยดลงมาจากช่องทางออกนั้น
กลิ่นหอมยั่วยวนของน้ำมันถั่วลิสงก็ค่อย ๆ โชยฟุ้งกระจายไปทั่ว
ปากของเย่จื้อผิงอ้ากว้าง เขามองน้ำมันที่ไหลลงมาพลางยกมือขึ้นขยี้ตาอย่างอดไม่ได้
“นี่มันมีน้ำมันออกมาจริง ๆ เหรอเนี่ย นี่มันน้ำมันจริง ๆ ใช่ไหม”
เขายังไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน” หลี่ชุ่ยชุ่ยก็ประหลาดใจไม่แพ้กัน “ถั่วลิสงมันทำเป็นน้ำมันได้ด้วยเหรอ ทำไมมันเร็วอย่างนี้”
“หรือว่ามันจะเป็นน้ำที่ถูกสกัดออกมาจากถั่วลิสงกันแน่”
สีหน้าของทั้งสองคนเต็มไปด้วยความตกตะลึงและสับสน
เห็นได้ชัดว่าน้ำมันที่ไหลออกมานั้นมีสีเหลืองทองอร่าม ซึ่งแตกต่างจากน้ำโดยสิ้นเชิง
เย่เสี่ยวจิ่นบอกกับทั้งสองคนว่า “มันไม่ยากเลย ลองชิมดูก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอ”
หลี่ชุ่ยชุ่ยกับเย่จื้อผิงเหมือนเพิ่งตื่นจากฝัน
“จริงด้วย ลองดูก็รู้แล้ว”
“ฉันลองก่อน”
เย่จื้อผิงหยิบตะเกียบขึ้นมา จุ่มน้ำมันนิดหน่อย แล้วเอาเข้าปาก
หลี่ชุ่ยชุ่ยและเย่เสี่ยวจิ่นต่างจ้องมองเขาด้วยแววตาคาดหวัง
ใบหน้าของเขาฉายแววดีใจอย่างที่สุด หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงแรง ๆ สองสามครั้ง “นี่… นี่มันรสชาติของน้ำมันจริง ๆ ด้วย”
“แถมยังหอมมาก ๆ อร่อยสุด ๆ ไปเลย!”
“ให้ฉันลองบ้าง” หลี่ชุ่ยชุ่ยทนไม่ไหวแล้ว
หลังจากที่หล่อนได้ลองชิม ใบหน้าของหล่อนก็เปล่งปลั่งขึ้นมาทันที ดวงตาเป็นประกายวิบวับน่าตกใจ
หล่อนตื่นเต้นดีใจจนตัวสั่น “ไม่น่าเชื่อเลย ถั่วลิสงไร้ค่าพวกนี้มันกลายเป็นน้ำมันได้จริง ๆ แถมยังหอมขนาดนี้อีก”
“จื้อผิง คุณดูน้ำมันในโหลสิ ใสแจ๋วเลยนะ!”
เย่จื้อผิงยื่นมือจะไปกอดลูกรักตัวน้อย เหมือนลืมไปแล้วว่าขาตัวเองยังพิการอยู่
“โอ๊ย โอ๊ย… เจ็บ…”
เย่จื้อผิงเจ็บจนหน้าซีดเผือด
หลี่ชุ่ยชุ่ยอดขำไม่ได้ “ดูคุณสิ ยังจะมาทำเป็นว่าขาตัวเองใช้การได้อีก”
หล่อนอมยิ้ม “ยังไงซะ จิ่นเป่าของเราก็เก่งที่สุดอยู่ดี”
เย่เสี่ยวจิ่นเห็นว่าใช้ได้ก็เบาใจ
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
โหลถูกเติมจนเต็มทุกใบ
หลี่ชุ่ยชุ่ยไม่สนใจแม้แต่จะไปฟาร์มไก่ตอนบ่ายแล้ว
หล่อนยังคงเฝ้าเครื่องสกัดน้ำมันอยู่ข้าง ๆ
เย่จื้อผิงมองดู แล้วพูดเบา ๆ ว่า “นี่ไม่ใช่แค่ 15 ชั่งแล้วนะ ประมาณ 20 ชั่งเห็นจะได้”
“ใช่ เต็มถังเลย เกือบจะล้นออกมาแล้ว” หลี่ชุ่ยชุ่ยพยักหน้า ริมฝีปากของเธอแทบจะปิดไม่สนิท “30 ชั่ง ได้น้ำมันตั้ง 20 ชั่งแน่ะ!”
“ต้องรู้ไว้นะว่าเมล็ดโหยวไช่ฮวา 1 ชั่ง ได้น้ำมันแค่ 3 เลี่ยงเอง!”
หลี่ชุ่ยชุ่ยยังคงไม่อยากจะเชื่อ จนถึงตอนนี้ก็รู้สึกเหมือนฝันไป เหมือนกับความฝันเลย
เรื่องแบบนี้มันน่ายินดีกว่าวันปีใหม่ซะอีก!
“20 ชั่ง เยอะขนาดนั้นเลยเหรอ” เย่เสี่ยวชั่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
ถ้าอย่างนั้น อัตราส่วนของน้ำมันที่สกัดได้ คงไม่ต่ำกว่า 50
แต่ในคู่มือเขียนว่าอย่างต่ำ 50
เธอเองก็ไม่คิดว่าจะมีเรื่องน่ายินดีอย่างคาดไม่ถึงแบบนี้
“ระบบนี่มันดีจริง ๆ เลยนะ”
“จิ่นเป่านี่ศิลปกรรมเทพจุติลงมาชัด ๆ” ตอนนี้หลี่ชุ่ยชุ่ยเชื่อสนิทใจแล้ว
เดิมทีเย่จื้อผิงก็ไม่เชื่อ แต่ตอนนี้นอกจากลูกสาวจะเป็นเทพธิดาจุติลงมาแล้วยังมีอะไรมาอธิบายเรื่องทั้งหมดนี้ได้อีกล่ะ?
พวกเขากลัวน้ำมันหกเลยรีบแบ่งใส่ภาชนะ
น้ำมันนี้แทบจะไม่มีสิ่งเจือปนเลย ดีกว่าของเดิมมาก
หลี่ชุ่ยชุ่ยพูดอย่างระมัดระวังว่า “เครื่องนี้ต้องเก็บไว้ให้ดี ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาด”
“น้ำมันก็ต้องเก็บไว้ก่อน เอาออกมาวางไว้ข้างนอกนิดหน่อยก็พอ”
หลี่ชุ่ยชุ่ยระแวดระวังอย่างมากหลังจากเรื่องฝ้ายในครั้งนั้น
หล่อนจึงอดไม่ได้ที่จะต้องระมัดระวังตัวมากขึ้น
“แม่พูดถูก!” เย่เสี่ยวจิ่นรู้ดี
เธอไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว กลัวว่าถ้ามีคนอย่างหลี่กุ้ยฮวาหรือหลิวต้าเม่ยมาอีก เธอคงรำคาญตายแน่
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว หลี่ชุ่ยชุ่ยก็รีบทานอะไรนิดหน่อย ก่อนจะออกไปทำงานที่ฟาร์มไก่
ส่วนเย่จื้อผิงทำงานอื่นในบ้านไม่ถนัด
แต่เรื่องกะเทาะเปลือกถั่วลิสง คั่วถั่วลิสง เขาก็ทำได้
เย่จื้อผิงเก็บกวาดกากถั่วลิสงที่เหลือจากเครื่องสกัดน้ำมัน ลองชิมดู รสชาติก็ไม่ได้อร่อยอะไร
“จิ่นเป่า กินได้เหรอเนี่ย?”
เย่เสี่ยวจิ่นลองชิมบ้าง รสชาติไม่ได้เรื่องเลย
เธอส่ายหน้า “กินได้ก็กินได้ แต่ไม่อร่อย เอาไปให้ไก่กินดีกว่า”
เย่จื้อผิงจึงเก็บรวบรวมกากถั่วลิสงทั้งหมด เตรียมเอาไปให้ไก่กิน
หลี่ชุ่ยชุ่ยมาถึงฟาร์มไก่
หลี่ผิงและคนอื่น ๆ กำลังคุยกันอยู่ พอเห็นหลี่ชุ่ยชุ่ยก็ทักทายอย่างกระตือรือร้น “พี่สะใภ้หลี่ มาเร็ว ๆ พวกเรากำลังคุยเรื่องสำคัญกันอยู่”
หลี่ชุ่ยชุ่ยเดินเข้าไปหา ยิ้มพลางพูดว่า “มีอะไรเหรอ? กำลังคุยเรื่องอะไรใหญ่โตกัน?”
“เรื่องใหญ่อะไรกัน…ก็แค่เรื่องน้ำมันโหยวไช่ฮวาไงล่ะ” หลี่ผิงยิ้มแย้ม “เมื่อวานแต่ละกลุ่มประชุมกันแล้ว ปีนี้ผลผลิตน้ำมันโหยวไช่ฮวาไม่ค่อยดีนะ”
“พอดีเลย จ้าวหลินหลินคนนั้น บ้านเกิดหล่อนอยู่ในเมืองใช่ไหม?”
“บอกว่าจะช่วยซื้อน้ำมันโหยวไช่ฮวามาให้พวกเราทั้งหมด ราคาถูกมากเลยนะ”
คนข้าง ๆ ก็พูดว่า “ใช่แล้ว ราคาตลาดขายกันชั่งละ 6-7 เหมา แต่ถ้าครอบครัวเธอซื้อให้ แค่ 1 ชั่ง ก็ 5 เหมาเท่านั้นนะ”
หลี่ชุ่ยชุ่ยรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “ฉันไม่ซื้อละ ก็แพงอยู่นะ”
ไม่ต้องพูดถึงว่าที่บ้านหล่อนมีน้ำมันอยู่แล้ว
สถานการณ์ที่บ้านไม่ค่อยดี หล่อนยอมไม่กินดีกว่าที่จะเสียเงินไปซื้อ
“แพงจัง” หลี่ผิงถอนหายใจ “น้ำมันนี่กินไม่ได้จริง ๆ แต่ก็ไม่มีทางเลือก”
“จ้าวหลินหลินบอกว่าครึ่งปีหลังจะแพงกว่านี้อีกนะ ตอนนี้ซื้อยังถือว่าถูกอยู่”
“เดี๋ยวเธอมารับเงิน เธอก็ซื้อติดไม้ติดมือไปหน่อยสิ ถึงผู้ใหญ่ไม่กิน เด็ก ๆ ก็ต้องกินนะ”