ซาลาเปาตัวน้อย ทะลุมิติมามีระบบทำฟาร์มยุค 70 จนร่ำรวย - บทที่ 12 ได้รางวัลติดต่อกัน (รีไรต์)
- Home
- All Mangas
- ซาลาเปาตัวน้อย ทะลุมิติมามีระบบทำฟาร์มยุค 70 จนร่ำรวย
- บทที่ 12 ได้รางวัลติดต่อกัน (รีไรต์)
บทที่ 12 ได้รางวัลติดต่อกัน (รีไรต์)
บทที่ 12 ได้รางวัลติดต่อกัน (รีไรต์)
“โอ๊ะ! เดินมาไม่ให้สุ้มเสียงกันเลยหรือไง” เสี่ยวจิ่นเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นโจวเหวินรุ่ยโผล่มา พร้อมกับนึกถึงเรื่องเมื่อวานขึ้นมาได้
เธอลุกขึ้น ปัดมือไล่เศษดินออก แล้วตรงเข้าไปจะเปิดเสื้อของโจวเหวินรุ่ย
“รุ่ยเป่า หลังนายเป็นยังไงบ้าง?”
“ไม่เป็นไร ๆ เจ็บนิดเดียว” โจวเหวินรุ่ยหลบไปพร้อมกับพูดอย่างจริงจังว่า “เป็นเด็กผู้หญิง มาเปิดเสื้อคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง ต่อไปห้ามทำแบบนี้อีกนะ”
เธอยิ้มขำ ยืนกอดอก แล้วพูดหยอกเขาไปว่า “เปิดเสื้อนายแล้วไง นายมันก็เด็กน้อยคนหนึ่ง”
“ถ้าฉันแอบมองนาย เนื้อนายจะหายไปหรือไง”
โจวเหวินรุ่ยทำหน้าลำบากใจ “จิ่นเป่า เธอไม่ใช่โจรป่านะ ทำแบบนี้ได้ยังไงกัน”
เธอเลิกแกล้งเขาแล้วหันไปยุ่งอยู่กับงานต่อ
“ไม่คุยด้วยแล้วนะ ฉันมีงานต้องทำ ไปเล่นที่อื่นเถอะ”
“จิ่นเป่า ฉันช่วยเธอได้นะ”
แต่จิ่นเป่าไม่กล้าแม้แต่จะให้เขาลองสับหญ้าเลี้ยงหมู
เธอชี้ไปที่ม้านั่งตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่ง “งั้นนายนั่งอยู่ตรงนั้นก็แล้วกัน อย่ารบกวนฉัน”
โจวเหวินรุ่ยรู้สึกว่าจิ่นเป่าดูเหมือนจะดุอยู่หน่อย ๆ จึงยอมนั่งลงเงียบ ๆ มองดูเธอทำงาน
นาน ๆ ครั้งก็มีการพูดคุยกันบ้าง แต่จิ่นเป่าก็ตอบแบบขอไปที
ตรงนี้เป็นทางลม
ตอนนี้เป็นเดือนกุมภาพันธ์ อากาศหนาวมาก ลมพัดมาที โจวเหวินรุ่ยก็ไอออกมา
“แค่กๆๆ..”
‘เจ้าตัวน้อยคนนี้ช่างเป็นคนขี้โรคเสียจริง’ เธอได้แต่คิดแล้วก็ต้องจำใจขนของเข้าไปจัดการในบ้าน
ระหว่างนั้นก็ก่อไฟให้เขาผิงไฟไปพลาง ๆ
เขาทำท่าทางราวกับเป็นสิ่งล้ำค่า “จิ่นเป่า ฉันมีลูกพลับเชื่อมมาฝาก หวานมาก ๆ เลย”
“แต่เสียดายที่พี่ชายบอกว่าฉันกินเยอะไม่ได้ เลยเก็บไว้ให้เธอหนึ่งลูก กินเร็วเข้าสิ”
เธอรับมาและแบ่งลูกพลับออกเป็นสองส่วน อีกส่วนวางไว้บนโต๊ะเผื่อไว้ให้แม่
เมื่อลิ้มลองเข้าไป รสหวานละมุนก็แผ่ซ่านไปทั่วทั้งปาก
“อร่อยไหม” ดวงตาของโจวเหวินรุ่ยเป็นประกาย
“หวานมาก ๆ”
ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยแตะต้องลูกพลับเลยสักครั้ง เพราะคิดว่ามันฝาดเกินไป แต่พอลองชิมดูแล้ว รสชาติก็ไม่เลวเลยทีเดียว
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้น ด้วยความช่วยเหลือจากแม่ เธอก็ทำอาหารไก่เสร็จแล้ว
ไม่นานนัก ห้าวันก็ผ่านไปไวเหมือนโกหก นับตั้งแต่การสุ่มรางวัลครั้งล่าสุด
ท้องฟ้ามืดครึ้ม อากาศหนาวจับใจ
เธอให้แม่เอาอาหารไก่ไปส่ง จากนั้นก็กลับมาล้างมืออาบน้ำที่บ้าน
ในที่สุด เธอก็สะสมครบห้าครั้งสำหรับการสุ่มรางวัลแล้ว
ครั้งนี้ เธอสามารถสุ่มได้ถึงหกรางวัล
หกรางวัลเชียวนะ!
ต่อให้ได้รางวัลระดับ B ทั้งหมด เธอก็ไม่ขาดทุนอยู่ดี!
โอ้โห! นี่มันต้องเป็นบุญวาสนาแน่ ๆ
เย่เสี่ยวจิ่นพ่นลมหายใจอุ่น ๆ รดมือที่เย็นเฉียบจนเห็นเป็นไอขาว เตรียมพร้อมกดสุ่มรางวัลอย่างตื่นเต้น
หน้าจอสุ่มรางวัลส่องประกายระยิบระยับ ดวงดาวมากมายถูกเทลงในวงล้ออย่างสวยงาม
เธอจ้องมองหน้าจอด้วยใจระทึก “ขอให้เป็นรางวัลใหญ่! ขอให้เป็นรางวัลใหญ่!”
ทันใดนั้น แสงสีรุ้งทั้งหกก็พุ่งออกมา และแสงสุดท้าย… เป็นสีม่วง!
ดวงตาของเธอเป็นประกาย “ได้ S อีกแล้วเหรอเนี่ย!?”
เธอแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง การสุ่มรางวัลธรรมดาแบบนี้ โอกาสได้ S มันน้อยยิ่งกว่าน้อย
[ยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับรางวัลระดับ B ฝ้ายคุณภาพดี 50 กิโลกรัม!]
[ยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับรางวัลระดับ B เสบียงไก่ชั้นดี 100 กิโลกรัม!]
[ยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับรางวัลระดับ B เมล็ดพันธุ์แตงโมปลอดแมลง 1,000 เมล็ด!]
[ยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับรางวัลระดับ B ต้นหม่อนพันธุ์งาม 15 ต้น!]
[เทพีแห่งโชคลาภอยู่ข้างคุณแล้ว! ยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับรางวัลระดับ A เครื่องสกัดน้ำมันถั่วลิสง 1 เครื่อง!]
[เทพีแห่งโชคลาภอยู่ข้างคุณแล้ว! ยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับรางวัลระดับ SS แต้มสุขภาพ +5!]
“ระดับ SS สองรางวัลเลยเหรอเนี่ย?!”
“แต้มสุขภาพเพิ่มขึ้น 5 แต้ม!”
ตอนนี้แต้มสุขภาพของเธออยู่ที่ 40 ถ้าบวกเพิ่มอีก 5 ก็จะเป็น 45
ร่างกายของเธออบอุ่นขึ้นมาทันที ไม่รู้สึกหนาวอีกต่อไปแล้ว
เย่เสี่ยวจิ่นตื่นเต้นมาก “ถ้าฉันสามารถสะสมแต้มสุขภาพได้เต็มหลอด โรคของฉันก็จะหายเป็นปลิดทิ้งเลยใช่ไหมเนี่ย?”
“โอ้โห รางวัลหมวดหมู่นี้ ได้คะแนนเต็ม SS เลยเหรอเนี่ย” เธอพึมพำอย่างตื่นเต้น
“แต่ว่า… นี่มันเหมือนโกงความตายเลยนะ สุดยอดไปเลย” เธอพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ
ทันใดนั้น ระบบก็ดังขึ้น
[ใช่แล้ว ถ้าโฮสต์โชคดีแบบนี้ทุกครั้งละก็ อีกไม่นานอาการเจ็บป่วยใด ๆ ก็จะไม่กล้ำกรายเลยละ]
“แต่นี่มัน SS เลยนะ!” เธอยังพูดอย่างตื่นเต้น “โอกาสได้มันน้อยมาก ๆ เลยนะ!”
เย่เสี่ยวจิ่นรับรางวัลเสร็จ และจัดการเอาเครื่องสกัดน้ำมันถั่วลิสงระดับ A ที่ได้จากระบบออกมา
ดูเหมือนระบบจะคำนึงถึงเรื่องที่ไม่มีไฟฟ้า เพราะอย่างนั้นเครื่องนี้เลยใช้พลังงานแสงอาทิตย์ได้
ถึงจะเป็นเครื่องสกัดน้ำมันขนาดใช้ในบ้าน แต่สำหรับเธอแล้วมันก็ใหญ่เอาเรื่องอยู่ดี
“บ้านแต่ละหลังได้ส่วนแบ่งน้ำมันกันมานิดเดียวเอง ถ้าทำน้ำมันเองได้ก็คงดี ผัดกับข้าวทั้งทีมีน้ำมันหน่อยก็อร่อยกว่าเยอะ” เธอพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเก็บของเข้าที่
ยามเย็นราวห้าโมงเศษ ท้องฟ้าเริ่มคล้ำด้วยเมฆหมอกสีเทาหม่นบดบังแสงตะวันจนหมดสิ้น
หลี่ชุ่ยชุ่ยกลับมาถึงบ้านด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม มือหิ้วตะกร้าใบใหญ่ซึ่งบรรจุไข่ไก่จนเต็มปรี่
ภายในตะกร้านั้นมีไข่ไก่ใบโตอัดแน่น คาดคะเนด้วยสายตาน่าจะมีไม่ต่ำกว่าสี่สิบฟอง ทุกใบล้วนคัดสรรมาอย่างดี เป็นไข่คุณภาพเยี่ยมทั้งสิ้น
หลี่ชุ่ยชุ่ยรินน้ำร้อนใส่แก้วเพื่อคลายหนาว ก่อนจะเอ่ยกับบุตรสาวด้วยน้ำเสียงเปี่ยมสุข “จิ่นเป่า ลูกนี่ช่วยแม่ได้มากจริง ๆ เลย”
“ไก่ในทีมกินอาหารที่ลูกทำให้แล้วแข็งแรงขึ้นมาก”
“หัวหน้าทีมได้ยินว่าเราจะฟักไข่ไก่ เลยแบ่งไข่ไก่ให้เรามากมายขนาดนี้”
แม้จะเหนื่อยล้าจากงานมาทั้งวัน แต่ใบหน้าของหล่อนกลับฉายชัดถึงความสุข นึกย้อนไปตอนทำงานในสวนผลไม้ ไม่เคยได้รับการปฏิบัติที่ดีเช่นนี้เลยสักครั้ง
“จริงสิ หัวหน้าทีมคิดคะแนนงานให้ลูกด้วยนะ คิดแล้วเท่ากับแม่ทำงานทั้งเดือนเลยล่ะ”
“แบบนี้สิถึงเรียกว่าเก่งจริง!”
ด้วยความที่เธอสามารถช่วยชีวิตไก่ป่วยได้มากขนาดนั้น ทางฟาร์มไก่จึงไม่รังเกียจที่จะให้รางวัลกับเด็กอย่างเธอ
เสี่ยวจิ่นนับจำนวนไข่ไก่ “ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็สามารถมีลูกไก่ได้เยอะเลยสิคะ?”
“ใช่แล้วจ้ะ” แม่ลูบผมของเธอ “แต่ว่าเราก็ไม่สามารถฟักไข่ได้เยอะเกินไปหรอกนะ ไม่งั้นจะเลี้ยงไม่ไหว”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ หนูจะทำอาหารไก่เอง รับรองว่าจะเลี้ยงไก่ได้อย่างดี”
อาหารไก่สูตรพิเศษของเธอมีตั้ง 300 กิโลกรัม การช่วยเหลือชาวบ้านในครั้งนี้ก็ไม่ได้ใช้ไปมากเท่าไหร่
ในอนาคตก็ยังสามารถหาเพิ่มได้อีก ไม่ต้องกังวลเลยว่าไก่จะไม่มีอะไรกิน
“พวกเราฟักไข่พวกนี้ทั้งหมดเลยดีไหมจ๊ะ?”
แม่ตอบตกลง
ครั้งนี้พวกเราได้ไข่ไก่มาเยอะมาก รวมกับที่มีอยู่ที่บ้านแล้ว น่าจะทำให้ใครหลายคนอิจฉาตาร้อนได้เลยละ!
แม่ตั้งใจทำไข่เจียวต้นหอมให้เธอเป็นพิเศษด้วย
โอ้โห… ไข่เจียวโรยด้วยต้นหอมช่างหอมน่ารับประทานเสียจริง
เย่เสี่ยวจิ่นกินข้าวไปได้ชามหนึ่งแล้ว รู้สึกว่าร่างกายแข็งแรงขึ้นกว่าเดิมมาก ตั้งแต่แต้มสุขภาพเพิ่มขึ้น 5% แม้แต่ความอยากอาหารก็ยังเพิ่มขึ้นด้วย
“วันนี้อากาศหนาวจังเลย แม่จ๋า ฝนจะตกหรือเปล่านะ”
“แม่ก็ไม่รู้นะ คืนนี้เราน่าจะก่อไฟสักหน่อย ไม่อย่างนั้นคงหนาวแย่” หลี่ชุ่ยชุ่ยส่ายหัวพลางตอบ
ระหว่างที่พวกเธอกำลังทานข้าวกันอยู่ จู่ ๆ หยางเจวียนก็รีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในบ้าน
“แย่แล้ว ๆ ชุ่ยชุ่ยแย่แล้ว! ลูกเห็บตกกะทันหัน รีบไปที่ไร่โหยวไช่ฮวา*[1]กันเถอะ ถ้าต้นโหยวไช่ฮวาโดนลูกเห็บทำลายหมด วันนี้พวกเราคงไม่มีน้ำมันกินกันแน่”
หยางเจวียนมีสีหน้าเศร้าหมอง หลังจากแจ้งเรื่องให้หลี่ชุ่ยชุ่ยทราบแล้ว เธอก็รีบไปตามหาผู้หญิงคนอื่น ๆ ต่อไป
ก่อนหน้านี้ก็เคยมีความคิดเช่นนี้มาก่อน ต้นโหยวไช่ฮวาที่เป็นโรคจำนวนมาก สุดท้ายแล้วผลผลิตก็ไม่ดีเท่าที่ควร
ทุกคนทราบดีถึงความเร่งด่วนของเรื่องนี้
หลี่ชุ่ยชุ่ยมองออกไปข้างนอก เห็นท้องฟ้ามืดครึ้ม ดูเหมือนลูกเห็บจะกำลังตกจริง ๆ
เธอจึงไม่สนใจที่จะกินข้าวอีกต่อไป ไม่กล้าเสียเวลาแม้แต่น้อย “จิ่นเป่า หนูอยู่บ้านคนเดียวนะ แม่จะไปคลุมฟางให้ต้นโหยวไช่ฮวาก่อน”
“รอสักพักหนูเข้าไปนอนในผ้าห่มนะ อย่าให้ตัวเองหนาวล่ะ”
เย่เสี่ยวจิ่นเอ่ยถามด้วยความสงสัย “แปลกจัง ทำไมต้องใช้ต้นโหยวไช่ฮวามาสกัดน้ำมัน ใช้ถั่วลิสงสกัดก็ได้ไม่ใช่เหรอคะ? ทำไมถึงไม่มีน้ำมันกินล่ะคะ?”
“จิ่นเป่าพูดอะไรลูก” หลี่ชุ่ยชุ่ยบีบแก้มเย่เสี่ยวจิ่นเบา ๆ พูดทั้งน้ำตา “ถั่วลิสงมันสกัดน้ำมันได้ที่ไหนกัน ถั่วลิสงเอาไว้กินต่างหากล่ะ”
……………………………………………………………………………………………………………………………..
[1] ต้นโหยวไช่ฮวา (油菜花) ดอกน้ำมัน หรือชื่อภาษาอังกฤษก็คือต้นเรพซีดหรือคาโนลา (rapeseed/canola) ที่นิยมนำเมล็ดมาสกัดเป็นน้ำมันคาโนลา