Flora, เธอยืนอยู่หน้าประตูบานหนึ่ง
เธอหายใจเข้าเฮือกใหญ่ก่อนที่จะเปิดประตู
ข้างในห้องนี้คือโถงอาหาร
เบื้องหน้าของเธอคือ โต๊ะอาหารที่ยาวเหยียด ซึ่งเป็นโต๊ะอาหารที่ทั้งครอบครัวของเธอจะมาทานกันทุกครั้งเมื่อมีการรับประทานอาหารร่วมกัน
“มาแล้วงั้นหรอ?”
เสียงแหบแห้งดังขึ้นมา มันคือเสียงของชายวัยกลางคนที่อยู่ปลายสุดของโต๊ะอาหาร
‘Grandolf de Vasselieu’
ชายคนนี้ก็คือพ่อของเธอ
เส้นผมสีน้ำเงินที่เหมือนกับเส้นผมของเธอและดวงตาสีอำพันที่เป็นเอกลักษณ์ของตระกูลทว่าเธอกลับไม่มีเอกลักษณ์ที่ว่านี้
ชายวัยกลางคนไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา เขาบรรจงตัดสเต็กตรงหน้าอย่างประณีต
Flora เมื่อเห็นว่าท่านพ่อของเธอไม่พูดอะไรขึ้นมาอีก เธอเลยตัดสินใจเดินไปที่นั่งด้านขวาของพ่อของเธอและนั่งลง
เมื่อเธอนั่งลง, สาวรับใช้ก็นำอาหารมาวางไว้ตรงด้านหน้าของเธอ
“ได้ยินว่าพบ ‘เด็กน้อยจากเกท’ งั้นหรอ?”
“ค่ะ.. หนูตัดสินใจแล้วว่าจะรับเธอมาดูแล”
Flora เอ่ยตอบกลับ Grandolf ไป
“ถ้างั้นก็ตามใจ.. แต่คู่หมั้นของลูกรู้เรื่องนี้หรือยัง?”
Flora ที่ได้ยินคำถามก็ส่ายหน้าไปมา
“เช่นนั้นพ่อคงต้องแจ้งกับอีกฝ่ายสินะ”
“ขอโทษที่ทำให้ต้องรับมือกับเรื่องนี้ค่ะ..”
Flora ก้มหน้าลงพร้อมกับเอ่ยคำขอโทษ
“ช่างมัน.. มันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้”
“การพบบุคคลที่หลงมาจากเกทเป็นเรื่องสำคัญที่ทางจักรวรรดิเป็นคนกำหนดขึ้นมา”
“พอใช้เป็นข้ออ้างได้อยู่ ถึงแม้ว่ามันอาจทำให้ตระกูลคู่หมั้นของลูกที่เป็นพวกหัวโบราณไม่พอใจที่มีบุตรบุญธรรมก็เถอะ”
Flora ที่ได้ยินเรื่องนี้นั้นเธอก็เม้มปากของเธอแน่น
การแต่งงานของเธอนั้นเป็นการแต่งงานทางการเมืองเพื่อเป็นการคานอำนาจของทั้งสองฝ่ายให้สมดุล
มันเป็นสิ่งที่ทางราชวงค์ต้องการ
ไม่อย่างนั้นสมดุลของอำนาจจะสูญเสียไปและทำให้ฝ่ายที่เป็นกลุ่มขุนนางยุคใหม่มีอำนาจที่มากเกินไป
ซึ่งนั่นเสี่ยงต่อราชวงค์และมีโอกาสที่ราชวงค์นั้นจะถูกรัฐประหารขึ้น
“Vincent?”
พ่อของเธอพูดชื่อพี่ชายของเธอขึ้นมาในขณะที่เขายังคงเฉือนเนื้อสเต๊ก
มันเป็นคำสั้นแต่ว่าเธอก็รู้ความหมายของมัน
“พี่ Vincent, เขาออกไปรายงานผลกับทางศูนย์กลางทหาร”
“สงครามครั้งนี้พ่ายแพ้ยับเยินค่ะ”
Flora พูดออกไป
เธอกับพ่อของเธอนั้นแม้เมื่อครู่อาจจะดูพูดคุยเหมือนปกติก็ตามทว่าทั้งคู่กับไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์แบบครอบครัว
เธอรู้ดีว่าพ่อของเธอเกลียดชังเธอมากเพียงใด
ทว่าแม้จะเกลียดก็ไม่อาจแสดงออกได้ ไม่อย่างนั้นข่าวซุบซิบจะทำให้ชื่อของตระกูลแปดเปื้อนนี่คือสิ่งที่พ่อของเธอกำลังเป็นอยู่ ณ ตอนนี้
“น่าผิดหวัง”
เขาพูดคำหนึ่งขึ้นมานั่นทำให้ Flora ที่กำลังเฉือนสเต๊กหยุดชะงักลง
Flora เม้มปากของเธอแน่นก่อนที่เธอจะพูดออกมา
“ถ้างั้นทำไมพ่อไม่ไปเองเลยล่ะ?”
Grandolf เมื่อได้ยินดังนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมาเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ Flora เข้าห้องโถงอาหาร
Flora หันหน้าของเธอหนีสายตาแหลมคมของ Grandolf
“ถ้าหากพ่อไปร่วมสงครามด้วย ปานนี้สงครามคงจบไปแล้วไม่ใช่หรอ?”
“ปรมาจารย์ดาบที่แข็งแกร่งเป็นอันดับสามของจักรวรรดิกลับไม่ได้ไปสนามรบ, หึ”
Flora, เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
เธอรู้สึกหัวใจราวกับถูกบีบเมื่อตอนที่เธอได้ยินพ่อของเธอพูดว่า ‘ผิดหวัง’
มันเป็นความรู้สึกที่ทุกอย่างที่เธอทำมานั้นร่วงหล่นราวกับทั้งหมดที่เธอพยายามมันไร้ค่า
“ราชวงค์กำลังจับตามองตระกูล Vasselieu”
“Ironclad Titans หน่วยรบของลูก, รับใช้องค์ชายสาม”
“ในขณะที่องค์รัชทายาทกำลังจะขึ้นครองบัลลังก์”
“รู้หรือเปล่าจะเกิดอะไรขึ้น?”
Grandolf พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาและตำหนิ Flora
Flora เม้มปากแน่น
“ถ้างั้นจะให้หนูทิ้งผู้มีพระคุณของหนูหรือยังไง!?”
“องค์ชายสาม คือ คนที่ช่วยชีวิตหนูจากพวกคนเถื่อนเมื่อหนึ่งปีที่แล้วไม่ใช่หรอ!?”
“ถ้าหากไม่ใช่เพราะองค์ชายสามที่พยายามฝืนฝ่ากองทัพของพวกคนเถื่อนเพื่อมาช่วยกองกำลังทางตอนเหนือของจักรวรรดิเมื่อปีที่แล้ว!”
Flora เธอพูดออกมาด้วยอารมณ์ที่รุนแรง
“แล้วยังไง? ลูกตั้งใจลากทั้งตระกูลของเราไปลงนรกงั้นหรอ?”
“ลูกจะไม่เข้าใจเลยหรือยังไง? หากองค์รัชทายาทขึ้นครองราชย์ องค์ชายสามที่เป็นศัตรูจะยังมีชีวิตอยู่หรือ?”
Grandolf พูดขึ้นมา เขาจ้องมองมาที่ดวงตาของ Flora ด้วยสายตาที่นิ่งสงบ
Flora ที่ได้ยินดังนั้นเธอหายใจเข้าออกถี่รัว เธอรู้สึกโกรธมาก
“การทิ้งผู้มีพระคุณไม่ต่างกับการทิ้งเกียรติของอัศวิน!”
“พ่อก็รู้ดีไม่ใช่หรอ!?”
Grandolf จ้องมองดวงตาของ Flora, ก่อนที่บรรยากาศภายในห้องจะค่อยๆ เริ่มมืดลง
และตอนนั้นเองแรงกระแทกก็ปะทะกับร่างของ Flora
ทำให้เธอปลิวจนชิดกับกำแพง
อั่ก!
แรงปะทะที่มองไม่เห็นนี้มีจุดศูนย์กลางจาก Grandolf
รอบๆ ร่างของเขามีออร่าสีฟ้าครามพวยพุ่งอย่างบ้าคลั่ง
“การกตัญญู ทดแทนบุญคุณนั้นสำคัญมากนักงั้นหรือ?”
“แม้ว่ามันจะแลกมาด้วยความตายของทั้งตระกูลงั้นหรือ?”
“ลูกไม่แม้แต่จะรู้ด้วยซ้ำว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากองค์รัชทายาทขึ้นครองราชย์สำเร็จและคนในตระกูลที่ไม่รู้เห็นกับลูกจะต้องโดนอะไรบ้าง!”
Grandolf ค่อยๆ ลุงขึ้นจากที่นั่งของเขาก่อนที่จะเดินไปที่ประตูทางออก
“เช่นนั้นก็ตามใจ!”
Grandolf เปิดประตูและเดินออกไปทันทีที่พูดจบ
เมื่อ Grandolf ออกจากห้องไปแล้ว, แรงที่มองไม่เห็นถึงได้หายไป
Flora ล้มลงกับพื้น, น้ำตาของเธอคลอเบ้า
‘ฉันจะต้องเข้มแข็ง’
‘ฉันจะร้องไม่ได้’
Flora เธอพูดย้ำกับตัวเองในใจของเธออยู่หลายครั้ง
หลังจากที่ใช้เวลาไปชั่วโมงกว่าในที่สุดเธอก็ใจเย็นลง
เธอเปิดประตูออกจากห้องโถงอาหารและตรงดิ่งไปยังห้องนอนของเธอ
เธอเปิดประตูห้องนอนและเข้าไปข้างใน
ฉากเบื้องหน้าของเธอคือ Ellie ที่กำลังนอนอยู่ตรงโซฟา
หางของเธอขดอยู่ตรงหน้าท้องของเธอเหมือนครั้งแรกที่ทั้งสองพบเจอกัน
Flora ยืนนิ่งอยู่พักหนึ่งก่อนที่เธอจะลูบหัวของ Ellie ช้าๆ
Ellie สะลึมสะลือตอบรับสัมผัสของ Flora ด้วยการยกหัวของเธอรับสัมผัสเล็กน้อย
‘Ellie.. ถ้าหากพี่พาเธอมาเจอเรื่องวุ่นวายแทนที่จะเป็นที่ที่อบอุ่นและสงบ เธอจะโกรธพี่ไหมนะ?’
Flora คิดในใจก่อนที่เธอจะส่ายหัว
‘ช่างเถอะ.. ในเมื่อฉันสัญญาว่าจะดูแลเธอให้ดีแล้ว ฉันก็ต้องทำมันให้ได้’
‘ถึงแม้จะชั่วคราวก็ตาม’
เธอหวนนึกถึงตอนที่เธอกับ Ellie ตกลงกัน
Ellie จะมาอยู่ที่คฤหาสน์ของเธอ สองหรือสามวันเท่านั้น
ในสามวันที่มีนั้นเธอตั้งใจที่จะทำให้ Ellie มีความสุขมากที่สุด
หาก Ellie พึงพอใจ, Ellie อาจจะตัดสินใจอยู่ที่นี่กับเธอต่อก็ได้
คิดได้แบบนี้แล้ว Flora ถึงสงบใจมากขึ้น
เธอค่อยๆ นำแขนของเธอไว้ใต้ร่างของ Ellie ก่อนที่เธอจะอุ้มเด็กน้อยไปที่เตียง
เธอห่มผ้าให้กับ Ellie ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนข้างๆ พร้อมกับลูบท้องของเด็กน้อย
[เช้าวันต่อมา]
Ellie เธอตื่นขึ้นมาในสภาพงัวเงีย
เหตุผลที่เธอตื่นขึ้นมานั้นไม่ใช่อะไรอื่น, Flora เป็นคนปลุกเธอนั่นเอง
“Ellie มานี่, วันนี้พวกเราจะไปซื้อเสื้อผ้าให้เธอนะ”
Flora พูดขึ้นมาในขณะที่มือของเธอ ถือแปลงอยู่พร้อมกับตบโซฟา
Ellie เดินไปหาเธอและนั่งลงด้วยสภาพงัวเงีย
Flora เมื่อเห็นว่า Ellie มาแล้วนั้นเธอก็บรรจงแปลงเส้นผมของ Ellie อย่างช้าๆ
“Ellie เคยทำทรงผมอะไรไหม?”
Flora เอ่ยถามขึ้นมาด้วยความสงสัย
“ทรงผม?”
Ellie พูดออกมาพร้อมกับเอียงหัวซึ่งด้วยความง่วงนอนเกือบทำให้เธอเกือบจะฟุบล้มลงนอนบนโซฟา
“อื้ม.. แต่ดูแล้ว Ellie น่าจะไม่เคยทำสินะ”
“ไม่เคย…”
“ถ้างั้นหลังจากนี้ทุกๆ ตอนเช้าพี่จะมัดผมทรงต่างๆ ให้ Ellie ดูนะ”
Flora เผยรอยยิ้มที่มุมปากของเธอออกมาพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะในลำคอราวกับว่า เธอได้เจอหนูทดลองแล้ว
Ellie ที่เห็นท่าทางของ Flora, เธอถึงได้ตาสว่างและยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มขมขื่น
“ดูสิ.. Ellie น่ารักมากเลย”
Flora ยื่นกระจกให้ Ellie ส่อง
ตอนนี้ภาพเงาสะท้อนบนกระจกนั้นคือ Ellie ที่เส้นผมของเธอถูกมัดเป็นทรงทวินเทล
“อะ..อื้อ..”
Ellie จ้องมองภาพเงาสะท้อนบนกระจกของตัวเองด้วยความตกใจ
“อ๊ะ.. อย่าพึ่งคิดว่าจะจบนะ!”
Flora เอ่ยขึ้นมาอีกครั้งด้วยรอยยิ้ม
“หื้อ?”
Ellie ส่งเสียงร้องสงสัยก่อนที่เธอจะถูก Flora จับตัวและเปลี่ยนทรงผมอีกครั้งหนึ่ง
เธอถูก Flora จับมัดทรงผมเป็นทรงต่างๆ หลายทรง, จนกระทั่งในที่สุด Flora ก็พบทรงที่เธอคิดว่าดีที่สุด
“น่ารักมากๆ เลย!”
“Ellie น่ารักราวกับนางฟ้าตัวน้อยเลยดูสิ!”
Flora ยื่นกระจกให้ Ellie
ร่างที่สะท้อนกับกระจกอยู่นั้นราวกับนางฟ้าตัวน้อยจริงๆ
เส้นผมของ Ellie ถูกถักเปียบางส่วนและยังมีเครื่องประดับเล็กๆ ลวดลายดอกไม้ติดอยู่
“Ellie คิดว่าตัวเองน่ารักไหม?”
“อะ.. อื้อ.. น่ารัก”
Ellie ตะกุกตะกักพูดออกมา, ตัวเธอเองไม่คิดเลยว่าเธอจะดูน่ารักได้ขนาดนี้
ตัวเธอในกระจกดูดีเกินกว่าที่เธอคิดไปมาก
ในระหว่างที่ Ellie กำลังตะลึงอยู่นั้นเอง Flora ก็พูดขึ้นมา
“ในเมื่อพร้อมแล้ว ถ้างั้นเราก็ไปซื้อเสื้อผ้าของ Ellie กันเถอะ!”
